Marcelo Macías

Marcelo Macías García, nado en Astorga o 1 de xullo de 1843 e finado en Ourense o 8 de marzo de 1941, foi sacerdote, profesor e doutor en filosofía e letras, arqueólogo e numismático.

Marcelo Macías

Nome orixinal	Marcelo Macías García
Biografía
Nacemento	1 de xullo de 1843 Astorga, España
Morte	8 de marzo de 1941 (97 anos) Ourense, España
Lugar de sepultura	Cemiterio de San Francisco de Ourense
Relixión	Igrexa católica
Educación	Universidade Central
Actividade
Ocupación	arqueólogo
Membro de	Real Academia Galega (académico de número) (1905–1941)
Alumnos	Ramón Otero Pedrayo
Sinatura
Descrito pola fonte	Ensayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX (1903-1904), (sec:Macías y García (Marcelo), p.245)

Traxectoria

Estudou humanidades, filosofía e teoloxía no seminario de Astorga, onde foi compañeiro de Andrés Martínez Salazar e Antolín López Peláez. En 1863 foi ordenado presbítero, e pasou a ser profesor de lóxica e aritmética no propio seminario. Estudou tamén cánones, grego e hebreo. Tras pecharse o seminario logo da Revolución de 1868 foi ecónomo da igrexa de San Pedro de Bembibre, e en 1871 mudouse a Madrid. Graduouse de bacharel en Artes no instituto de Ávila e en Madrid licenciouse en Filosofía e Letras.

Deu clase en Palma e Villanueva de la Serena. En 1882 acadou a cátedra de Retórica en Xixón, e en 1884 pasou a Ourense. Renunciou ao seu traslado a Madrid e á cátedra de Lingua Española na Universidade de Santiago.

Atribúeselle ser o impulsor definitivo da Comisión Provincial de Monumentos de Ourense, ao comezar a edición do Boletín de la Comisión Provincial de Monumentos Históricos y Artísticos de Orense, nos meses de marzo-abril de 1898, contando coa colaboración de grandes intelectuais, como Arturo Vázquez Núñez, Benito Fernández Alonso e Nicolás Tenorio, aos poucos fóronse incorporando as colaboracións da práctica totalidade de personalidades da chamada "Atenas de Galicia" Manuel Martínez Sueiro, Fermín Bouza-Brey, Otero Pedrayo, Vicente Risco, Xocas, Florentino López Cuevillas etc. Ingresou na Real Academia Galega o 4 de setembro de 1905.

As súas mellores achegas producíronse no campo da arqueoloxía e a historia; a súa gran colección de moedas e os amplos coñecementos que sobre elas tiña convertérono nun referente da numismática na súa época.

Obras

Literarias

• Cartas a un Joven, estudios sobre la civilización moderna
• Nobleza Obliga (1885)
• El calendario de pared. Sátira política (1885)
• El toque del Alba (1885)
• Las Golondrinas (1870)

Poesía

Elección de Eladio Rodríguez como presidente da RAG, 20/11/1926.

• Una lágrima a la muerte de mi querido padre
• La flauta de Tirsis (1879)
• Cantar y morir, La Serena (1878)

Históricas

• Cronicón de Idacio (Versión castelá 1906)
• Civitas Limicorum (1904)

Ensaio

• De Galicia. Discursos de caracter regional, pronunciados en las ciudades de la Coruña, Orense y Vigo (Andrés Martínez Salazar, 1892)

No Boletín de la Comisión Provincial de Monumentos Históricos y Artísticos de Orense

• Suplementos a la Epigrafía Latina de Orense
• Nuevo Miliario romano de Rábade (1912)
• Inscripción de Pepín (1906)
• El Crismón o Monograma de Cristo en las monedas de Constantino el Grande y sus sucesores (1913)
• Fray Suero de Oca abad de Osera (1924)
• Turonium (1921)

Véxase tamén

Bibliografía

• Aparisi, Luis M. (2016). Gallegos en la Real Academia Española (PDF) (en castelán). Asociación Cultural da Vieira. 
• Otero Pedrayo, R. (1943): Vida del doctor don Marcelo Macías y García, príncipe de la oratoria y del diálogo, de la cátedra y de la ciencia histórica (1843-1941). A Coruña, imprenta Moret.
• «Macías y García, Marcelo» en Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (en DVD).
• «Macías, Marcelo» en Diccionario enciclopédico galego universal, t. 39, p. 93. Ir Indo para La Voz de Galicia. ISBN 84-7680-429-6.
• VV.AA. (2018). Marcelo Macías. 175 Aniversario Arquivado 08 de marzo de 2019 en Wayback Machine.. Museo Arqueolóxico Provincial de Ourense. ISBN 978-84-453-5306-6

Outros artigos

• Grupo Marcelo Macías