Tres Reinos

Tres Reinos
Localización
	40°N 110°L / 40, 110
Xeografía
Parte de	Wei, Jin, Southern and Northern dynasties (en) ; Early Imperial China (en)
Sucedido por	Dinastía Jin

Os Tres Reinos (chinés tradicional, 三國 Sānguó) é un período na historia da China comprendido entre os anos 220 e 280 d.C. no que a China estivo dividida en tres estados (Wei, Han, Wu), tralo desmembramento do territorio chinés, despos da caída da Dinastía Han.^[1] O termo "Tres Reinos" é unha especie de nome inapropiado, xa que cada estado finalmente foi encabezado non por un rei, senón por un emperador que reclamaba soberanía sobre toda China.^[2] Con todo, o termo "Tres reinos" converteuse en estándar entre os sinólogos de fala inglesa. Para distinguir os tres estados doutros estados históricos chineses cos mesmos nomes, os historiadores agregaron un carácter relevante ao nome orixinal do estado: o estado que se chamou a si mesmo Wei (魏) tamén se coñece como Cao Wei (曹魏), [3] [ 4] o estado que se chamou a si mesmo Han (漢) tamén se coñece como Shu Han (蜀漢) ou simplemente Shu (蜀), e o estado que se chamou a si mesmo Wu (吳) tamén se coñece como Wu Oriental (東吳; Dōng Wú) ou Sun Wu (孫吳).

Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Nun estrito sentido académico refírese ao período comprendido entre a fundación do reino Wei no ano 220 ata a conquista do reino Wu a mans da dinastía Jin no 280. Con todo, moitos historiadores chineses amplían o punto do comezo deste período á rebelión dos turbantes amarelos no 184.

O período dos Tres Reinos é un dos máis sanguentos da historia chinesa. Un censo nacional realizado no ano 280 d.C., tras a reunificación dos Tres Reinos baixo a dinastía Jin mostra un total de 2.459.840 fogares e 16.163.863 individuos, que só era unha fracción dos 10.677.960 fogares e 56.486.856 individuos censados durante a era Han.^[3] Aínda que o censo pode non ser particularmente preciso debido a unha multitude de factores da época, os emperadores Jin no ano 280 d. C. fixeron un intento de dar conta de todas as persoas onde puideron.^[4]

Colapso do poder dinástico

O que tradicionalmente se coñece como o comezo do período "non oficial" dos tres reinos, foi a rebelión dos turbantes amarelos dirixida por Zhang Jiao no ano 184.

Persoas importantes da Era dos Tres Reinos
Soberanos	Han: Imperador Ling - Imperador Xiao - Imperador Xian Wei: Cao Cao - Cao Pi - Cao Rui - Cao Fang - Cao Mao - Cao Huan Shu: Liu Bei - Liu Shan Wu: Sun Jian - Sun Ce - Sun Quan - Sun Liang - Sun Xiu - Sun Hao Jin: Sima Yan Outros: Dong Zhuo - Gongsun Zan - Han Fu - Liu Biao - Liu Yao - Liu Zhang - Lü Bu - Ma Teng - Meng Huo - Yuan Shao - Yuan Shu - Zhang Jiao - Zhang Lu
Conselleiros	Wei: Guo Jia - Sima Yi - Xun You - Xun Yu Shu: Fei Yi - Jiang Wan - Jiang Wei - Pang Tong - Zhuge Liang Wu: Gu Yong - Lu Su - Lu Kang - Lu Xun - Zhou Yu - Zhang Zhao - Zhuge Jin Outros: Li Ru - Tian Feng
Xenerais	Wei: Dian Wei - Xiahou Dun - Xiahou Yuan - Xu Chu - Xu Huang - Zhang He - Zhang Liao Shu: Guan Yu - Huang Zhong - Ma Chao - Wei Yan - Zhang Fei - Zhao Yun Wu: Huang Gai - Lü Meng - Taishi Ci - Zhou Tai - Gan Ning Outros: Ji Ling - Wen Chou - Yan Liang
Outros	Diaochan - Guan Lu - Hua Tuo - Sun Shangxiang - Sima Hui

Notas

↑ Theobald (2000).
↑ Tanner, Harold Miles (13 de marzo de 2009). Hackett Publishing, ed. China: A History. Indianapolis, Indiana. pp. 141–142. ISBN 978-0872209152.
↑ Nicola Di Cosmo and Robin D. S. Yates. Military Culture in Imperial China. Harvard University Press. ISBN 978-0674031098.
↑ Hans Bielenstein. Chinese historical demography A.D. 2-1982. Östasiatiska museet. p 17

Véxase tamén

Bibliografía

Theobald, Ulrich (2000). "Chinese History – Three Kingdoms 三國 (220–280)". Chinaknowledge. Consultado o 15 de febreiro do 2020.

[FOOTNOTETheobald2000-1] Theobald (2000).

[2] Tanner, Harold Miles (13 de marzo de 2009). Hackett Publishing, ed. China: A History. Indianapolis, Indiana. pp. 141–142. ISBN 978-0872209152.

[3] Nicola Di Cosmo and Robin D. S. Yates. Military Culture in Imperial China. Harvard University Press. ISBN 978-0674031098.

[4] Hans Bielenstein. Chinese historical demography A.D. 2-1982. Östasiatiska museet. p 17

[1]

[2]

[3]

[4]