Vitamina C
A vitamina C ou ácido ascórbico é unha molécula usada na hidroxilación de varias reaccións bioquímicas nas células. A súa principal función é a hidroxilación do coláxeno, a proteína fibrilar que dá resistencia aos ósos, dentes, tendóns e paredes dos vasos sanguíneos. Alén diso é un poderoso antioxidante, usándose para transformar os radicais libres de osíxeno en formas inertes. Úsase tamén na síntese dalgunhas moléculas que serven como hormonas ou neurotransmisores.
Todos os efectos da vitamina C son importantes para doentes con deficiencias. Non existe hipervitaminose de vitamina C a través dos alimentos, pero se se toma sinteticamente e en exceso pode ser daniño. Ten os seguintes efectos no organismo en doses moderadas:
- Favorece a formación dos dentes e ósos;
- Axuda a resistir ás doenzas.
- Prevén gripes, fraqueza muscular e infeccións. Axuda sen dúbida en doentes xa con escorbuto.
- Axuda o sistema inmunolóxico e a respiración celular, estimula as glándulas suprarrenais e protexe os vasos sanguíneos.
A carencia desta vitamina provoca a avitaminose designada escorbuto.
Fontes de vitamina C
editarA vitamina C non é producida polas células humanas e ten de ser inxerida na alimentación. Algúns alimentos ricos en vitamina C son o Amorodo, melón, laranxa, limón, estripeiro, verza, ananás, papaia, manga, caxú e pementón.
A estripeiro é trinta veces máis rica en vitamina C que a laranxa.
| Produto |
Vit. C (mg/100 g de
produto fresco) |
| goiaba |
273 |
| pemento |
131 |
| brócoli |
110 |
| kiwi |
90 |
| amorodos |
60 |
| limón e laranxa |
50 |
Sinais de falta
editarA deficiencia patolóxica denomínase escorbuto: feridas que demoran en cicatrizar, hemorraxias, dentes moles, perda de peso, dores nas articulacións e xenxivas inflamadas.