brillar

Galego

• Etimoloxía: do italiano brillare.

• Pronuncia: /bɾiˈʎaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

brillar

1. Emitir ou reflectir luz un obxecto.
   • Sinónimos: coruscar, relucir, resplandecer.
2. (Figurado) Destacar, sobresaír unha característica, algunha calidade.
   • Sinónimos: refulxir.
3. (Figurado) Mostrar con intensidade unha sensación ou calidade unha persoa.
   • Sinónimos: lucir, refulxir, relucir, resplandecer.

Termos relacionados

• brillante
• brillantemente
• brillantez
• brillantina
• brillo

Traducións

• Alemán: scheinen ^(de)
• Castelán: brillar ^(es).
• Catalán: brillar ^(ca).
• Francés: briller ^(fr).
• Inglés: shine ^(en).
• Italiano: brillare ^(it), risplendere ^(it)
• Portugués: brilhar ^(pt).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	brillar
Xerundio	brillando
Participio	brillado, brillada, brillados, brilladas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	brillo	brillas	brilla	brillamos	brillades	brillan
	Copretérito	brillaba	brillabas	brillaba	brillabamos	brillabades	brillaban
	Pretérito	brillei	brillaches	brillou	brillamos	brillastes	brillaron
	Antepretérito	brillara	brillaras	brillara	brillaramos	brillarades	brillaran
	Futuro	brillarei	brillarás	brillará	brillaremos	brillaredes	brillarán
	Pospretérito	brillaría	brillarías	brillaría	brillariamos	brillariades	brillarían
Modo Subxuntivo	Presente	brille	brilles	brille	brillemos	brilledes	brillen
	Pretérito	brillase	brillases	brillase	brillásemos	brillásedes	brillasen
	Futuro	brillar	brillares	brillar	brillarmos	brillardes	brillaren
Modo Imperativo	Afirmativo		brilla	brille1	brillemos	brillade	brillen1
	Negativo		brilles	brille1	brillemos	brilledes	brillen1
Infinitivo conxugado		brillar	brillares	brillar	brillarmos	brillardes	brillaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do italiano brillare.

Verbo

brillar

1. Brillar.

Catalán

• Etimoloxía: do italiano brillare.

Verbo

brillar

1. Brillar.