gando

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués gãado, do latín medieval ganatus, de ganare.

• Pronuncia: /ˈɡan.do̝/ (AFI)

Substantivo masculino

gando (sg: gando; pl: gandos)

1. (Gandaría) Conxunto de animais domésticos criados para a produción de carne ou leite e mais os seus derivados, que serán empregados na alimentación humana.
   • Sinónimos: emprego, facenda, gado, habenza.
   • Exemplo: Familia, a que Deus dea; e gando, o que se poida manter.
     
     
   • Observacións: Aplícase maioritariamente a cabalos, vacas, ovellas ou porcos, pero tamén se rexistra aplicado a galiñas e mesmo abellas.

Termos relacionados

• gandaría, gandería, gandeiro
• gando groso, gando maior, gando miúdo
• explotación gandeira
• pecuario

Traducións

• Castelán: ganado ^(es).
• Francés: bétail ^(fr).
• Inglés: cattle ^(en).
• Portugués: gado ^(pt).