Ŝ
łaćonski pismik
Ŝ, jako minuskla ŝ, je 23. pismik Esperanto-alfabeta, kotryž ma wurjekowanje [ʃ] a mjeno "ŝo".
Jeho zwuk so w druhich rěčach realizuje jako:
- S(i) : Kunrei-Transkripcija: jenož si し[ŝi]
- SH (jendźelsce), Hepburn-Transkripcija: sha しゃ[ŝa], shi し[ŝi], shu しゅ[ŝu], she しぇ[ŝe], sho しょ[ŝo]
- SH (chinsce [pinjine], nimo před [i] a [ü]; po nim [œ] so pisa "i")
- X (chinsce [pinjine], před [i] a [ü])
- X (baskisce)
- IX (katalansce)
- CH (francosce)
- SJ (nižozemsce)
- SCH (němsce)
- SCI (italsce)
- S (madźarsce)
- SY Kunrei-Transkripcija: sya しゃ[ŝa], syu しゅ[ŝu], sye しぇ[ŝe], syo しょ[ŝo]
- SZ (pólsce)
- CH a X (portugalsce)
- Š (w rozdźělnych łaćonsce pisacych słowjanskich rěčach a baltiskimaj rěčomaj litawšćina a letišćina)
- Ş (turkowsce)
- Ш (w kyriliskim alfabeće)
- שׁ (w hebrejskim alfabeće)
- ش (w arabskim alfabeće)
Ŝ je wunamakanka Zamenhof, modifikacija pismika S.
Ŝ je onomatopeija za interjekciju ĉiit!: "Ŝŝ… Ĉit! Silentu!"
Ŝ so wužiwa w normje transliteracije ISO 9 jako reprezentant kyriliskeho pismika Щ.