Ŝ, jako minuskla ŝ, je 23. pismik Esperanto-alfabeta, kotryž ma wurjekowanje [ʃ] a mjeno "ŝo".

Jeho zwuk so w druhich rěčach realizuje jako:

  • S(i) : Kunrei-Transkripcija: jenož si し[ŝi]
  • SH (jendźelsce), Hepburn-Transkripcija: sha しゃ[ŝa], shi し[ŝi], shu しゅ[ŝu], she しぇ[ŝe], sho しょ[ŝo]
  • SH (chinsce [pinjine], nimo před [i] a [ü]; po nim [œ] so pisa "i")
  • X (chinsce [pinjine], před [i] a [ü])
  • X (baskisce)
  • IX (katalansce)
  • CH (francosce)
  • SJ (nižozemsce)
  • SCH (němsce)
  • SCI (italsce)
  • S (madźarsce)
  • SY Kunrei-Transkripcija: sya しゃ[ŝa], syu しゅ[ŝu], sye しぇ[ŝe], syo しょ[ŝo]
  • SZ (pólsce)
  • CH a X (portugalsce)
  • Š (w rozdźělnych łaćonsce pisacych słowjanskich rěčach a baltiskimaj rěčomaj litawšćina a letišćina)
  • Ş (turkowsce)
  • Ш (w kyriliskim alfabeće)
  • שׁ (w hebrejskim alfabeće)
  • ش (w arabskim alfabeće)


Ŝ je wunamakanka Zamenhof, modifikacija pismika S.

Ŝ je onomatopeija za interjekciju ĉiit!: "Ŝŝ… Ĉit! Silentu!"

Ŝ so wužiwa w normje transliteracije ISO 9 jako reprezentant kyriliskeho pismika Щ.

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije