Jump to content

«Մասնակից:ԳՄԱ1286/Ավազարկղ1»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
Տող 5. Տող 5.
Նիկոլայ Լեոնովը ծնվել է գյուղացիական ընտանիքում, հայրը Սերգեյ Միխայլովիչ Լեոնովն էր (1903–?), մայրը՝ Նատալյա Վլադիմիրովնա Տրիֆոնովան (1906–?)<ref name="bio">[https://web.archive.org/web/20070529061920/http://www.biograph.ru/bank/leonov_Nik.htm ЛЕОНОВ Николай Сергеевич]</ref>։ 1938 թվականին Նիկոլայը տեղափոխվում է մոր և խորթ հոր մոտ՝ Էլեկտրոստալ քաղաք, որտեղ<ref name="Polyakova">nash-sovremennik.ru/archive/2008/n8/248-257_Polyakova.pdf</ref> 1947 թվականին ավարտում է միջնակարգ դպրոցը ոսկե մեդալով{{sfn|Полякова|2008|c=250}}<ref name="ag">{{Cite web |url=http://www.agentura.ru/dossier/russia/people/leonov/ |title=Н. С. Леонов |accessdate=2008-07-31 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090103105357/http://www.agentura.ru/dossier/russia/people/leonov/ |archivedate=2009-01-03 |deadlink=yes }}</ref>, որից հետո ընդունվում է Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների ինստիտուտ{{sfn|Полякова|2008|c=250}}։ Դեռևս դպրոցական տարիներին սկսել է հետաքրքրվել պատմությամբ{{sfn|Полякова|2008|c=250}}։ Ինչպես գրում է Ա. Ն. Կրուտովը, «Հայրենական մեծ պատերազմի ծանր ժամանակներում 13-ամյա Նիկոլայ Լեոնովը ստանձնեց մոր և չորս կրտսեր քույրերի խնամքը»[3]:
Նիկոլայ Լեոնովը ծնվել է գյուղացիական ընտանիքում, հայրը Սերգեյ Միխայլովիչ Լեոնովն էր (1903–?), մայրը՝ Նատալյա Վլադիմիրովնա Տրիֆոնովան (1906–?)<ref name="bio">[https://web.archive.org/web/20070529061920/http://www.biograph.ru/bank/leonov_Nik.htm ЛЕОНОВ Николай Сергеевич]</ref>։ 1938 թվականին Նիկոլայը տեղափոխվում է մոր և խորթ հոր մոտ՝ Էլեկտրոստալ քաղաք, որտեղ<ref name="Polyakova">nash-sovremennik.ru/archive/2008/n8/248-257_Polyakova.pdf</ref> 1947 թվականին ավարտում է միջնակարգ դպրոցը ոսկե մեդալով{{sfn|Полякова|2008|c=250}}<ref name="ag">{{Cite web |url=http://www.agentura.ru/dossier/russia/people/leonov/ |title=Н. С. Леонов |accessdate=2008-07-31 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090103105357/http://www.agentura.ru/dossier/russia/people/leonov/ |archivedate=2009-01-03 |deadlink=yes }}</ref>, որից հետո ընդունվում է Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների ինստիտուտ{{sfn|Полякова|2008|c=250}}։ Դեռևս դպրոցական տարիներին սկսել է հետաքրքրվել պատմությամբ{{sfn|Полякова|2008|c=250}}։ Ինչպես գրում է Ա. Ն. Կրուտովը, «Հայրենական մեծ պատերազմի ծանր ժամանակներում 13-ամյա Նիկոլայ Լեոնովը ստանձնեց մոր և չորս կրտսեր քույրերի խնամքը»[3]:


Ավարտելուց հետո նա ուղարկվել է ոչ թե արտաքին գործերի նախարարություն, այլ ոչ հեղինակավոր վայր՝ արտաքին գործերի նախարար Ա հինգ ուսանողի մեղադրել է բռնաբարության փորձի մեջ, իսկ Լեոնովը, լինելով խմբավորման կոմսոմոլի կազմակերպիչ և իմանալով կատարվածի իրական նախապատմությունը, այդ մասին գրել է նախարարին[8])[9]՝ արտասահմանյան գրականության հրատարակչությանը։ լեզուներ[7]։ 1953 թվականի մայիսին նա ուղարկվել է պրակտիկայի Մեքսիկա [10] , որտեղ նա ճանապարհորդել է Անդրեա Գրիտտի առեւտրային նավով Ջենովա նավահանգստից։ Այնտեղ նա հանդիպեց Ռաուլ Կաստրոյին[4][5][11]։ Ժամանումից հետո Լեոնովը սկսեց դասերին հաճախել Մեքսիկայի համալսարան (Մեքսիկայի ազգային ինքնավար համալսարան) բանասիրական և փիլիսոփայական ֆակուլտետում։
Ավարտելուց հետո նա գործուղվել է ոչ թե արտաքին գործերի նախարարություն, այլ ոչ հեղինակավոր վայր՝ արտաքին գործերի նախարար Վիշինսկու հետ ունեցած կոնֆլիկտի պատճառով։ Կուսակցությանը երաշխավորագիր տալուց հրաժարվելու պատճառով համակուրսեցին հինգ ուսանողի մեղադրել է բռնաբարության փորձի մեջ, իսկ Լեոնովը, լինելով խմբավորման կոմսոմոլի կազմակերպիչ և իմանալով կատարվածի իրական նախապատմությունը, այդ մասին գրել է նախարարին{{sfn|Полякова|2008|c=250—251}})<ref>{{cite web|url=http://www.fontanka.ru/2010/11/13/058/|title=Николай Леонов: Жалею, что не дали освободить Корвалана - Новости Санкт-Петербурга - Фонтанка.Ру|accessdate=2013-04-23|archiveurl=https://web.archive.org/web/20121031231356/http://www.fontanka.ru/2010/11/13/058/|archivedate=2012-10-31|deadlink=no}}</ref>՝ արտասահմանյան գրականության հրատարակչությանը՝ տարբեր օտար լեզուներով<ref name="ag" />։

1953 թվականի մայիսին նա ուղարկվել է պրակտիկայի [[Մեքսիկա]]{{sfn|Полякова|2008|c=251}}, որտեղ ճանապարհորդել է «Անդրեա Գրիտտի» առեւտրային նավով [[Ջենովա]] նավահանգստից։ Այնտեղ նա հանդիպեց [[Ռաուլ Կաստրո Ռուս|Ռաուլ Կաստրո]]յին<ref name="bio" /><ref name="Polyakova" /><ref name="автоссылка1">{{Cite web |url=http://www.posprikaz.ru/2015/05/general-leonov-che-gevara-byl-nastoyashhim-kommunistom/ |title=ПОСОЛЬСКИЙ ПРИКАЗ » Генерал Леонов: Че Гевара был настоящим коммунистом<!-- Заголовок добавлен ботом --> |access-date=2023-09-04 |archive-date=2023-09-04 |archive-url=https://web.archive.org/web/20230904045450/http://www.posprikaz.ru/2015/05/general-leonov-che-gevara-byl-nastoyashhim-kommunistom/ |deadlink=no }}</ref>։ Ժամանումից հետո Լեոնովը սկսեց դասերի հաճախել [[Մեքսիկա]]յի համալսարանի (Մեքսիկայի ազգային ինքնավար համալսարան) բանասիրական և փիլիսոփայական ֆակուլտետում։


== Պարգևներ==
== Պարգևներ==

09:00, 17 Հոկտեմբերի 2024-ի տարբերակ

ԳՄԱ1286/Ավազարկղ1

Նիկոլայ Լեոնով (), Խորհրդային հետախուզության սպա[1], գեներալ-լեյտենանտ (1991), ԽՍՀՄ ԿԳԲ-ի վերլուծական տնօրինության ղեկավար (1991), ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի առաջին գլխավոր տնօրինության ղեկավարի տեղակալ (1983-1983, 1990): Պատմական գիտությունների դոկտոր, ՄԳԻՄՕ-ի դիվանագիտության ամբիոնի պրոֆեսոր 1990-ական թվականներին, Ռուսաստանի Պետդումայի 4-րդ գումարման պատգամավոր (2003-2007):

Կյանք և գործունեություն

Նիկոլայ Լեոնովը ծնվել է գյուղացիական ընտանիքում, հայրը Սերգեյ Միխայլովիչ Լեոնովն էր (1903–?), մայրը՝ Նատալյա Վլադիմիրովնա Տրիֆոնովան (1906–?)[2]։ 1938 թվականին Նիկոլայը տեղափոխվում է մոր և խորթ հոր մոտ՝ Էլեկտրոստալ քաղաք, որտեղ[3] 1947 թվականին ավարտում է միջնակարգ դպրոցը ոսկե մեդալով[4][5], որից հետո ընդունվում է Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների ինստիտուտ[4]։ Դեռևս դպրոցական տարիներին սկսել է հետաքրքրվել պատմությամբ[4]։ Ինչպես գրում է Ա. Ն. Կրուտովը, «Հայրենական մեծ պատերազմի ծանր ժամանակներում 13-ամյա Նիկոլայ Լեոնովը ստանձնեց մոր և չորս կրտսեր քույրերի խնամքը»[3]:

Ավարտելուց հետո նա գործուղվել է ոչ թե արտաքին գործերի նախարարություն, այլ ոչ հեղինակավոր վայր՝ արտաքին գործերի նախարար Վիշինսկու հետ ունեցած կոնֆլիկտի պատճառով։ Կուսակցությանը երաշխավորագիր տալուց հրաժարվելու պատճառով համակուրսեցին հինգ ուսանողի մեղադրել է բռնաբարության փորձի մեջ, իսկ Լեոնովը, լինելով խմբավորման կոմսոմոլի կազմակերպիչ և իմանալով կատարվածի իրական նախապատմությունը, այդ մասին գրել է նախարարին[6])[7]՝ արտասահմանյան գրականության հրատարակչությանը՝ տարբեր օտար լեզուներով[5]։

1953 թվականի մայիսին նա ուղարկվել է պրակտիկայի Մեքսիկա[8], որտեղ ճանապարհորդել է «Անդրեա Գրիտտի» առեւտրային նավով Ջենովա նավահանգստից։ Այնտեղ նա հանդիպեց Ռաուլ Կաստրոյին[2][3][9]։ Ժամանումից հետո Լեոնովը սկսեց դասերի հաճախել Մեքսիկայի համալսարանի (Մեքսիկայի ազգային ինքնավար համալսարան) բանասիրական և փիլիսոփայական ֆակուլտետում։

Պարգևներ

Աշխատություններ

  • Борьба церкви с государством в Мексике (1965).
  • Некоторые проблемы политической истории Центральной Америки XX столетия. — Москва : Наука, 1972. — 253 с.
  • Очерки новой и новейшей истории стран Центральной Америки. — Москва : Мысль, 1975. — 325 с.
  • Омар Торрихос: «Я не хочу войти в историю, я хочу войти в зону канала» / Предисл. Х. де Х. Мартинеса. — М. : Междунар. отношения, 1990. — 237 с. — ISBN 5-7133-0283-0
  • Лихолетье : [Мемуары разведчика]. — М. : Междунар. отношения, 1994. — 395 с. — (Секретные миссии). — ISBN 5-7133-0785-9
    • Лихолетье : [Мемуары разведчика]. — М. : Изд. центр «Терра», 1997. — 330 с. — (Секретные миссии). — ISBN 5-300-01213-0
  • Фидель Кастро : Политическая биография. — [2. изд., ил., испр.]. — М. : Рекл.-компьютер. агентство газ. «Труд», 1999. — 447 с. — ISBN 5-93334-001-4 (соавтор: В. А. Бородаев)
  • Крестный путь России. 1991—2000. — М. : Рус. Дом, 2002. — 525 с. — ISBN 5-901505-03-4
    • Крестный путь России. 1991—2000. — М. : Рус. Дом, 2003. — 525 с. — ISBN 5-901505-03-4
  • Крестный путь России. — М. : Русский дом, 2003. — 376 с. — ISBN 5-901505-06-9
    • Крестный путь России. — М. : Эксмо : Алгоритм, 2005. — 508 с. — (Новейшая история России). — ISBN 5-699-09432-6.
  • Лихолетье : зап. гл. аналитика Лубянки. — М. : Эксмо : Алгоритм, 2005. — 475 с. — (История России. Современный взгляд). — ISBN 5-699-09030-4
  • Россия 2000—2008. Закат или рассвет?. — Москва : Русский дом, 2008. — 545 с. — ISBN 5-901-505-15-8
  • Холодная война против России. — Москва : Эксмо : Алгоритм, 2010. — 237 с. — (Проект «АнтиРоссия»). — ISBN 978-5-699-41155-9
  • Что еще может Путин?. — Москва : Алгоритм, 2012. — 253 с. — (Политические расследования). — ISBN 978-5-4438-0051-6
    • Что еще может Путин?: [советы старшего по званию]. — Москва : Алгоритм, 2013. — 253 с. — (Как Путину обустроить Россию). — ISBN 978-5-4438-0251-0
  • Рауль Кастро. — Москва : Молодая гвардия, 2015. — 252 с. — (Жизнь замечательных людей. Биография продолжается…; вып. 31). — ISBN 978-5-235-03814-1
  • Лихолетье: последние операции советской разведки. — Москва : Алгоритм, 2015. — 429 с. — (Мемуары под грифом «Секретно»). — ISBN 978-5-906789-75-4 — 2000 экз
  • Рауль Кастро: Меня избрали для того, чтобы я защищал дело социализма: 2008—2017. — Москва : МАКС Пресс, 2017. — 261 с. — ISBN 978-5-317-05616-2. — 500 экз. (соавторы: В. А. Бородаев, А. А. Лепешкин)
  • Лихолетье. Последние годы СССР. — Москва : Родина, 2020. — 365 с. — (Книга. Эпоха). — ISBN 978-5-907149-05-2

Գրականություն

Ծանոթագրություններ

  1. «Прощай, дорогой Николай Сергеевич | Журнал Русский Дом». Արխիվացված է օրիգինալից 2023-05-10-ին. Վերցված է 2023-09-09-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  2. 2,0 2,1 ЛЕОНОВ Николай Сергеевич
  3. 3,0 3,1 nash-sovremennik.ru/archive/2008/n8/248-257_Polyakova.pdf
  4. 4,0 4,1 4,2 Полякова, 2008, էջ 250
  5. 5,0 5,1 «Н. С. Леонов». Արխիվացված է օրիգինալից 2009-01-03-ին. Վերցված է 2008-07-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն); no-break space character in |title= at position 3 (օգնություն)
  6. Полякова, 2008, էջ 250—251
  7. «Николай Леонов: Жалею, что не дали освободить Корвалана - Новости Санкт-Петербурга - Фонтанка.Ру». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-31-ին. Վերցված է 2013-04-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  8. Полякова, 2008, էջ 251
  9. «ПОСОЛЬСКИЙ ПРИКАЗ » Генерал Леонов: Че Гевара был настоящим коммунистом». Արխիվացված է օրիգինալից 2023-09-04-ին. Վերցված է 2023-09-04-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

Արտաքին հղումներ