Papers by Augusta Hedlinger
DEZVOLTARE PERSONALĂ VS DEZVOLTARE PARENTALĂ -PR CONSTANTIN COMAN
Bookmarks Related papers MentionsView impact
cuvantul-ortodox.ro/2014/10/15/cearta-crestinului-cu-lumea-incorporand-lumea-sau-intrupand-evangh... more cuvantul-ortodox.ro/2014/10/15/cearta-crestinului-cu-lumea-incorporand-lumea-sau-intrupand-evanghelia/ In discutiile despre raportul dintre Biserica si lume, Biserica si structurile de putere ale lumii de astazi, deseori se ramane la un nivel principial, in care ne intereseaza, teoretic, care ar fi raporturile corecte (intre Biserica si stat, de pilda, sau intre Biserica si societate) si, uneori, se mai discuta si la nivel de mentalitate (ce raport poate intretine o conceptie de viata crestina cu conceptiile de viata seculare, dominante in societate). Aceste discutii, desi necesare, sunt departe de a fi suficiente si, la un moment dat, chiar pot impiedica o intelegere mai adanca a raportului dintre Biserica si lume. S-a atras atentia, pe buna dreptate, asupra fenomenului secularizarii, sau, intr-un limbaj mai adecvat, asupra patrunderii duhului lumesc in interiorul Bisericii. Aici este si cheia problemelor, precum si punctul de plecare pentru orice nadejde de renastere, revitalizare a vietii bisericesti, a vietii in Hristos. Din pacate, de putine ori se discuta pana la capat, si se ramane la acelasi nivel de suprafata mentionat anterior: abstract sau ideologic. De pilda, in discursurile clericale deseori se face vorbire despre secularizare, insa fenomenul e circumscris, mai ales,
Bookmarks Related papers MentionsView impact
lt & <'< Traducere din limba englezi inaltpreasfin!itului TEOFAN
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Spui ca Eminescu e xenofob și antisemit Delict de lez majestate Ion Coja
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Doina lui Eminescu -Plânsă şi scrisă în inima noastră
Bookmarks Related papers MentionsView impact
MIHAI EMINESCU Bolile lui si bolile noastre Obiectiv Vocea Brailei
Bookmarks Related papers MentionsView impact
De ce trebuia asasinat Eminescu Urmăream acum vreo câtiva ani de zile o emisiune de televiziune, ... more De ce trebuia asasinat Eminescu Urmăream acum vreo câtiva ani de zile o emisiune de televiziune, în care mai multi tineri cu talent literar, adunati în jurul lui Nicolae Manolescu, spuneau că s-au săturat de Eminescu. În ce sens? În toate sensurile. Pentru cei mai în vârstă din familia mea, emisiunea apărea ca o blasfemie, ca o nebunie. Pentru mine însă, nu. Stiam că era vorba despre o actiune premeditată a lui Manolescu si a altor elite românesti de a termina odată cu Eminescu. Munca a început cu mult timp înainte, atunci când s-a fabricat mitul nebuniei lui Eminescu si a continuat si în perioada contemporană cu încercările de denigrare si de scoatere a sa din inima si memoria românilor, de către un popor aciuat pe aceste meleaguri, evreii, a căror scopuri si metode de lucru au fost înfierate de marele român, Mihai Eminescu. Nu a fost surprinzător pentru mine, atunci când, la întrebarea realizatorului emisiunii tv, ce cunosc acesti tineri despre activitatea culturală, politico-socială si istorică a lui Eminescu, tinerii au vorbit tot timpul despre poezia (care, chipurile, nu era prea valoroasă) si despre mondenitatile lui. De restul activitătii nu stiau mai nimic. Înainte de a mă grăbi să-i discreditez, m-am gândit la modul cum este predat Eminescu în scoală. " Poetul nepereche " , " Cel mai mare poet " , " Personalitatea completă a culturii românesti " etc. Dacă adăugăm la zecile de epitete pe care le rosteste la oră un profesor si interminabilele comentarii pe care bietul elev trebuie să le înghită cu toptanul fără prea multe întrebări, avem o imagine a modului defectuos în care va fi perceput Eminescu de copii. Nici un profesor nu mi-a argumentat vreodată de ce Eminescu este un poet atât de mare. Nici unul nu mi-a spus că jurnalistul Eminescu era cel putin la fel de profund ca poetul Eminescu. Poate nici ei nu stiau aceste lucruri. Dar cei care fac manualele de asa natură stiu exact care este adevărul si actionează în consecintă. Dar membrii Academiei Române stiu si mai bine ce înseamnă să scoti tone de cărti despre poezia lui Eminescu, evitând pe cât se poate de dibaci texte la fel de importante în care se pune degetul pe rana societătii românesti si se dau solutii de vindecare. Modul defectuos sau intentionat defectuos în care se predă Eminescu echivalează cu un atentat asupra culturii si istoriei românesti. Atentat, care este tot mai minutios elaborat în laboratoare obscure si a cărui fată începem să o întrezărim în manualele alternative pe care le cunoastem cu totii. Nu vorbim aici despre prezentarea lui Eminescu numai în scoala primară, gimnaziu sau liceu, ci si în universităti. Otrava împrăstiată ajunge cu mare usurintă în toate revistele literare si culturale. Marii oameni de cultură cad în capcana acestor denigrări mârsave. Eminescu trebuie prezentat copiilor în cu totul alt mod. Nu de poetul genial are atâta nevoie copilul cât mai ales de luptătorul neostenit pentru neam si tară. M-as bucura ca în loc de recitările papagalicesti ale poeziilor lui Eminescu, lumea să reproducă tot mai mult textele sale politice, să ia aminte la lupta si la jertfa sa. Atunci când vom întelege cu adevărat destinul celor mai mari fii ai acestui neam, Corneliu Zelea Codreanu si Mihai Eminescu, si vom urma exemplul lor, România va deveni o tară ca soarele de pe cer, puternică si ascultătoare de Dumnezeu. Cum a fost asasinat Eminescu Prezenta ziaristului si omului politic Mihai Eminescu în climatul socio-politic al anilor 1880 incomoda teribil cercurile politice românesti supuse masoneriei si evreilor. Eliminarea lui Eminescu era iminentă. Ne aflăm în apropierea semnării unor tratate politice mult negociate de statul român, care pur si simplu nu mai avea loc pentru un Mihai Eminescu. Distrugerea sa nu se putea înfăptui însă printr-un procedeu rapid si direct. Fabricarea nebuniei sale reprezenta singura optiune întrucât se putea invoca ori de câte ori ar fi venit vorba de scrierile marelui ziarist. Eminescu era nebun asa că nimic din ceea ce a scris nu trebuie luat în considerare. Procesul de asasinare fizică si morală a lui Mihai Eminescu explodează în ziua de 28 iunie 1883. Ziarul Românul care se afla în polemică cu Eminescu scrie pe 1 iulie: " Aflăm cu sinceră părere de rău că d. Mihai Eminescu, redactor la ziarul Timpul, tânăr plin de talent si înzestrat cu un deosebit geniu poetic, a căzut greu bolnav. Sperăm că boala sa nu va fi de cât trecătoare si că în curând vom putea anunta deplina sa însănătosire ". Acesta era semnalul scoaterii din viata publică a marelui ziarist. Timpul vine cu o declaratie abia pe 2 iulie 1883 în care spunea: " Cu începere de astăzi, 1 iulie, directiunea politică si redactia ziarului " Timpul " este încredintată d-lui Mihail Paleologu ". Opinia publică întelege astfel că Eminescu este scos din presa românească. Nicăieri nimeni nu dădea însă nici un motiv, nici o explicatie asupra îmbolnăvirii sale subite. Timpul revine cu un comunicat a doua zi pe 3 iulie: " Unul dintre colaboratorii acestei foi, d. Mihai Eminescu, a încetat de a mai lua parte în redactie, atins fiind în mod subit de o gravă boală. Ne place însă a spera că lipsa dintre noi a acestui stimat confrate nu va fi de cât de scurtă durată si că ne va fi dată fericirea de a anunta revenirea sa sănătos la functiunile de până acum ". Trebuie să observăm faptul că în textul ambelor comunicate Eminescu este numit poet, chiar dacă este evident faptul că functia pe care o îndeplinea în cadrul Timpului era cea de ziarist. Ziua decisivă este, după cum am spus deja, 28 iunie 1883, când se petrec o sumă de lucruri bizare, atent mestesugite pentru a fabrica nebunia eminesciană. Sotia lui Slavici, doamna Szoke, trimite lui Maiorescu un bilet cu următoarea rugăminte: " Domnul Eminescu a înnebunit. Vă rog faceti ceva să mă scap de el, că e foarte rău ". Maiorescu găseste în acest bilet pretextul perfect pentru a pune planul în aplicare. Pe de altă parte însă se stie că Eminescu era în aceea zi la baia Mitrasewschi, lângă strada Stirbei Vodă, nu departe de sediul Societătii Carpatii, societate interzisă de oficialităti în aceeasi zi. Eminescu fusese dus acolo de către Grigore Ventura pentru a-l discredita, ceea ce îi si reuseste. Eminescu îsi iese din minti, Ventura îl părăseste. Anuntă apoi imediat politia că trebuie să ridice un nebun de la baia Mitrasewschi. Anuntă în acelasi timp pe Secăseanu si Ocăseanu, prietenii lui Eminescu, care sosesc imediat la locul respectiv, ajutându-l pe Eminescu să îsi revină în fire. Ventura era redactorul ziarului L'Independence roumaine, ziar al cărui director Emille Galli, fusese expulzat din România în aceeasi zi fatidică de 28 iunie. Galli nu este singurul expulzat în acea zi, aceeasi soartă a avut-o si ziaristul Zamfir C. Arbore, prietenul poetului si cu sigurantă multi altii.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
parinti-duhovnicesti
cum-iti-sant-gandurile asa iti este si viata
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Arhimandritul Nectarie Antonopoulos – Starețul Mănăstirii Sagmata
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Sfântul Iustin Popovici, Biserica Ortodoxa si ecumenismul
Bookmarks Related papers MentionsView impact
HOMO SOVIETICUS a murit, traiasca HOMO GLOBALIS! _Profetiile_ unui cunoscut disident anticomunist
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Fiind implicat în societatea civilă în domeniul promovării valorilor familiei, am participat la d... more Fiind implicat în societatea civilă în domeniul promovării valorilor familiei, am participat la diferite dezbateri și am auzit numeroase opinii pe tema amenințărilor la adresa familiei și instituției căsătoriei. Văd două categorii de amenințări la adresa familiei. Prima ține de o mentalitate sau viziune generală anti-familie, care se răspândește asemenea unei pete de petrol și care se auto-întreține prin mesaje constante,mai mult sau mai puțin conștiente, diseminate în spațiul public. Această mentalitate popularizată constant este definită prin întrebări de genul " De ce să ne căsătorim, când putem trăi împreună pe baza iubirii și a respectului reciproc? " sau " Ne leagă o hârtie? ". Este o mentalitate de tipul " De ce nu? " , care lasă ușa deschisă pentru tot felul de experimente, inclusiv în domeniul aberațiilor (incest, pedofilie, homosexualitate...). Cealaltă categorie de amenințări la adresa familiei este o sumă de situații punctuale pe care le întâlnim zilnic în diferite domenii ale vieții social-economice. Voi analiza în cele ce urmează situația tânărului saua tinerei care lucrează într-o multinațională sau într-o firmă mare. Pentru mulți absolvenți de liceu sau facultate, a lucra într-o companie multinațională reprezintă un vis. Există un miraj publicitar la adresa unor nume mari cum ar fi Renault, Orange, Vodafone, Siemens, E.ON..., iar tinerii își formează impresia că a lucra într-o asemenea companie e un fel de " a-l prinde pe Dumnezeu de picior ". De fapt, a reuși să intri într-o multinațională îți creează, cel puțin teoretic, șansele dezvoltării unei cariere, al avansării profesionale și a unui câștig salarial în creștere. De asemenea, o companie mare este mai stabilă decât o firmă mică cu un portofoliu limitat de clienți, care este mai supusă fluctuațiilor pieței și deci crizelor. Însă această stabilitate și șansă de carieră într-o multinațională au un preț. Programul de lucru. Deși oficial programul de lucru este de la 9.00 la 17.00, șeful sau directorul tău stă mereu peste program, iar asta pune presiune pe tine ca să faci la fel. De asemenea, dacă unii dintre colegii tăi stau peste program, nu dă bine ca tu să te ridici și să pleci acasă atunci când s-a terminat programul oficial. Deși rareori șefii admit asta, ei chiar îi evaluează pe subordonați după criteriul rămânerii peste program. În limbaj corporatist, așa ceva se cheamă " dedicare " sau " interes dat firmei ". Deci cine rămâne constant peste program este văzut ca un om muncitor, care se zbate pentru firmă. Nimeni nu își pune problema că poate cei ce rămân peste program sunt ineficienți și nu pot termina lucrul în timpul normal. Această presiune de a rămâne peste program are directă legătură cu timpul rămas pentru viața personală, pentru a-ți face cunoștințe noi sau pentru familia ta. Dacă ai apucat să te căsătorești și să ai copii, copiii tăi cresc singuri, alături de bona, bunici sau străini. Obligațiile personale. Peste jumătate dintre managerii din corporații nu au familie; sunt divorțați sau trăiesc în concubinaj, după ce familia lor s-a făcut praf. Cine lucrează într-o multinațională îmi va da dreptate. În unele cazuri, conducerea firmei are o preferință directă pentru cei necăsătoriți, care nu au obligații personale, care pot sta peste program și care pot pleca oricând în delegații. Acum câțiva ani, o companie din România le întreba pe tinerele venite la un interviu dacă intenționează să rămână însărcinate în viitorul apropiat. Treaba a ieșit la iveală ca o discriminare a celor ce voiau să-și întemeieze o familie și să crească copii. Compania le evita și le discrimina pe tinerele care aveau o mentalitate pro-familie. Stresul. Politica de obiective și performanțe personale, concurența acerbă între angajați în fața șefului și uneori problemele de management personal fac ca angajatul dintr-o multinațională să fie foarte stresat. Sloganul cu " Lasă-ți grijile de la serviciu la ușă, când vii acasă " sună drăguț, dar acest lucru este imposibil. Mintea angajatului stresat macină permanent probleme de la serviciu, griji mai mult sau mai puțin întemeiat legate de cum va reacționa șeful într-o anumită situație incertă, despre presupusele săpări din partea unui coleg, despre amenințările la adresa postului și despre alte can-canuri care caracterizează viața într-o multinațională. Când vine acasă la familia lui, mintea acelui om e în altă parte. Face eforturi să se deconecteze de la treburile profesionale, însă nu o poate face. Este stresat, țipă la copii fără motiv, este intolerant cu soția și doarme prost noaptea din cauza șefului. Se trezește cu două ore înainte să sune ceasul deșteptător, gândindu-se – fără să vrea – cum se va termina o anumită situațe de la serviciu.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Eginald Schlattner trăieşte alături de alţi cinci " saşi de înmormântat " la Roşia, lângă Sibiu. ... more Eginald Schlattner trăieşte alături de alţi cinci " saşi de înmormântat " la Roşia, lângă Sibiu. Satul este locuit, în mare par rromi, care la recensământ s-au declarat români. După 1990 nu a plecat odată cu familia şi cu celalţi 1.200 de saşi, în Ge A rămas şi a început să le scrie. A scris în mijlocul viermuielii de tranziţie la masa lui din casa parohială, un fel de sanct pentru istoria saşilor transilvăneni, trei romane. Cărţile sunt trei " scrisori " mai lungi către lume, către cei pe care îi iube Acum, satul lui reînvaţă să trăiască, Eginald învaţă să îl ajute, iar lumea învaţă de la ei cum se poate reinventa.Acolo unde Europa nu a găsit o soluţie, sasul din Roșia aplică deja planul. Eginald şi România traversează împreună purgator istoriei. Este al 99-lea și ultimul preot la biserica sașilor din Roșia/Rothberg de Sibiu. În anii '90 când au plecat sașii lui, 1.200 de suflete, satul. El n-a plecat. I-au plecat rudele, familia. Au plecat soţia și fiica lui. I-a plecat o parte de suflet. Dar el a rămas. Eginald Schalttner are acum un câine, o biserică, o casă plină de cărţi, o fată de rromi refugiată la el într-o noapte, după multe bă partea familiei, o călugăriţă care ocupă camera dinspre apus a casei, o fotografie a femeii iubite care stă pe un scaun pliant unde dealurile Europei, are părul alb și un baston în mână. E ea, iubirea de departe. Are două hărţi la intrarea în casă, mobilă de sute cărţi ale filosofilor germani în original, are musafiri din toată lumea, prieteni pe tot Globul. Are amintiri, are dușmani, are resen tim răni. Are o Gârlă plină de rromi, un sat complicat, o istorie dureroasă în spate și o istorie dureroasă în faţă. Dar are. Are puterea merge împotriva curentului, de a recunoaște trecutul când alţii îl ascund, de a spune mi-e dor atunci când alţii tac, de a spune iub România, când nici românii no mai fac. De a spune așa a fost când mi-a fost frică și eram slab. Când pușcăria mi-a luat capul. A
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Olga Greceanu-Sa Ne Rugam ... O Explicatie A Sfintei Liturghii
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Responsabilitatea ortodoxa in contextul globalizarii
Bookmarks Related papers MentionsView impact
brosura_Vicleim
MIRCEA VULCANESCU
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Dan Puric a scris în EXCLUSIVITATE pentru ActiveNews câteva rânduri în memoria celui care a fost ... more Dan Puric a scris în EXCLUSIVITATE pentru ActiveNews câteva rânduri în memoria celui care a fost Radu Beligan. Legenda teatrului românesc s-a stins săptămâna trecută la vârsta de 97 de ani, la Spitalul Elias din București, fiind unul dintre cei mai longevivi actori ai scenei și filmului românesc. " Ce aer ciudat, ce veste tristă lovise timpul copilariei mele, când pentru întaia oara aflasem de la mama, că un mare actor al Teatrului Românesc, nu mai este…murise! Și-atunci nu știu de ce, poate ca să ma apăr de spaima vieții ce-mi ieșise in cale, ucigând frumosul, mi-am inchipuit în micul si neajutoratul meu suflet, că primii prieteni care vor veni să-l plângă pe marele artist dispărut, vor fi chiar personajele interpretate de el cu atâta dragoste pe scenă de-a lungul vietii. Și poate de aceea astazi in ziua cea neagră a Teatrului Românesc, venită parcă înadins in miezul unei veri ce te-ndeamnă sa te bucuri și să trăiești, când moartea a răpit încet și pe tăcute inima cea caldă si generoasă a Meșterului Beligan, simt ca la capul lui, neștiute și nevăzute de nimeni stau într-un cumplit priveghi, plângând în șoaptă, copiii lui, personajele de teatru născute din plămada visurilor sale. Rând pe rând, cu capul plecat, cu inima strânsă de durere, vin să-l plângă, trăgând încet pe nesimțite între noi și ele, o cortină nevăzută de lacrimi, ele, iubitele lui personaje din Shakespeare, Gogol, Cehov, Caragiale și toate celelalte din lumea fantastică a teatrului, cărora el, Meșterul, le-a dăruit întreaga-i viață. Cohorte tăcute suspinând în taină, sărutându-i fruntea cu aripi de îngeri și închizându-i blânzii ochi loviți de lume, ca sufletu-i generos să plece într-un dulce somn, către un tărâm luminos și mai bun. Bietele roluri ce-și plâng cu disperare părintele dispărut, copii orfani ai nimănui, nu știu că poate într-o zi, în inima unui alt mare artist, sufletele lor vor renaște ca o bucurie a lumii ce-și cere dreptul la frumos! Dar in schimb, el, Teatrul stie în sinea-i, cutremurat de durere, că nicicând artistul acesta unic ne se va mai naște! Aceea voce inconfundabilă plină de un discret umor, ce atingând aerul cu fiecare notă, împraștia în juru-i minunea de parfum a bucuriei de a fi om! El, Teatrul, știe că nicicând nu va mai zării privirea aceea inteligentă, care în lunga-i viată văzuse atâtea , fară ca istoria să reusească so păteze, lăsând in schimb în adâncul ei, vibrația unei întelepciuni negrăite. Și-apoi zâmbetul acela tandru de adolescent veșnic îndragostit cu care parcă ținea discret la distanță viața, ca în locul rămas gol să se nască incet dar sigur visul său de artist. Teatrul însuși vă plânge, Maestre! Cumplită durere! Durerea asta care lucrează-n timp și lasă urme! Ca un amar sufletesc făra de
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Teoriile politice ale lui Mihai Eminescu
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The Amazing Liver And Gallbladder Flush By Andreas Moritz
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Cultura Duhului - Ierom Rafail Noica
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Papers by Augusta Hedlinger