Books by Cristiano Bedin
Il viaggio è elemento essenziale nello sviluppo culturale di ciascun essere umano perché favorisc... more Il viaggio è elemento essenziale nello sviluppo culturale di ciascun essere umano perché favorisce l'incontro con l'alterità e l'altrove. Ma in un'epo-ca come quella globale, in cui il mondo sembra essere divenuto un mono-litico conglomerato spaziale e il turismo di massa si è sostituito al viaggio, molti si chiedono se sia ancora possibile narrare lo spazio. In questo dibattito si collocano alcune opere di Antonio Tabucchi che si ispirano a viaggi realmente compiuti, ma ricollocati in una dimensione dove realtà e finzione letteraria si mescolano e si confondono. Un'opera come Donna di Porto Pim-narrazione odeporica particolare e anomala-ne è un esempio. Infatti, in questo collage testuale il viaggiatore tabucchiano si inserisce in un mondo fatto di metafore e diventa egli stesso metafora di un girovagare realizzato prima di tutto attraverso la letteratura, dove ciò che si è vissuto si mescola a ciò che si è letto e oggetti concreti diventano metafore di un'epoca ormai perduta.
Chapters by Cristiano Bedin
C. Bedin, "Scienziati pazzi, pandemia e grottesco nel graphic novel Il futuro è un morbo oscuro, dottor Zurich! di Alessandro Lise e Alberto Talami", in Daniela Bombara, Ellen Patat, Scienza e Follia: stravaganza ed Eccezione, Pàtron Editore, Bologna, 2022, p.383-405, ISBN: 9788855535496
C. Bedin, “Mare, nudità e donna nel romanzo La spiaggia di Cesare Pavese”, in Catalfamo, A. (a cura di), Cesare Pavese dalle Langhe al Nilo. Diciassettesima rassegna di saggi internazionali di critica pavesiana, Catania, I Quaderni del CE.PA.M., 2017, p. 105-117, ISBN: 978-88-99775-23-0. Il breve romanzo La spiaggia 1 occupa senza dubbio un posto particolare nella produzione pavesian... more Il breve romanzo La spiaggia 1 occupa senza dubbio un posto particolare nella produzione pavesiana, nonostante il giudizio spesso riduttivo dato da buona parte della critica e, in alcune occasioni, da Pavese stesso 2 , che l'ha visto come un semplice esercizio di stile «fine a se stesso». Infatti, lo scrittore, il 12 luglio 1941, in una lettera al direttore della rivista «Le lettere d'oggi», Giambattista Vicari, espone i suoi dubbi riguardo al valore dell'opera, definendola un «romanzetto che poi nel corso della scrittura s'insabbiò e non merita certo di essere pubblicato per intero». In ogni caso, il giudizio negativo dell'autore viene, in parte, ridimensionato dal suo desiderio, espresso nella stessa lettera, di «presentare le 10 pagine come "saggio d'un romanzo e d'uno stile per Pavese nuovi"» 3 . Pavese, pur rendendosi conto che La spiaggia è qualcosa di nuovo e di inedito rispetto ad altri romanzi e racconti, nel 1946, quando da scrittore affermato si trova a fare un bilancio sulla sua attività letteraria, ritorna a esprimere un giudizio negativo su quest'opera, verso la quale continua a provare un certo imbarazzo: «La spiaggia […], il mio romanzetto non brutale, non proletario e non americano -che pochi per fortuna hanno letto -non è scheggia del monolito. Rappresenta una mia distrazione, anche umana, e insomma, se valesse la pena, me ne vergognerei. È quello che si chiama una franca ricer-
C. Bedin, “I musei come nonluoghi: Le muse a Los Angeles di Alberto Arbasino”, in Goren, E., Bedin, C. e Karail, D.D. (a cura di), Proposte per il nostro millennio, Istanbul, Istanbul Univesitesi Yayinlari, 2016, p. 191-206, ISBN: 978-605-07-0602-4
C. Bedin, “Alberto Arbasino e la riscoperta del Grand Tour tra postmodernismo, classicismo e orientalismo”, in Marino, M. e Spani, G. (a cura di), Visioni Mediterranee. Itinerari e migrazioni culturali, Lanciano, Casa editrice Rocco Carabba, 2016, p. 131-145, ISBN: 978-88-6344-398-1.
Articles by Cristiano Bedin
Tipologie di fumetti real life, come quelle del graphic journalism e del fumetto d'inchiesta, han... more Tipologie di fumetti real life, come quelle del graphic journalism e del fumetto d'inchiesta, hanno tematizzato i problemi dell'immigrazione. Il graphic novel Sindrome Italia. Storia delle nostre badanti (2021) di Tiziana Francesca Vaccaro ed Elena Mistrello racconta la storia di Vasilica, che, come molte altre donne dell'Est Europa, abbandonati figli e parenti, giunge in Italia per lavorare come assistente familiare. La "Sindrome Italia", di cui soffre Vasilica, è un vero e proprio disturbo mentale che comporta depressione, insonnia, ansia, allucinazioni, persino la tendenza al suicidio. Tale disagio psicologico, un fenomeno medico-sociale più che malattia, si presenta nelle donne dell'Est Europa nel momento del ritorno alla propria nazione, dove i segni del trauma si fanno più acuti. Il graphic novel di Vaccaro-Mistrello ha il grande pregio di raccontare al lettore italiano un fenomeno pressoché sconosciuto in Italia. In questo contributo, partendo da teorie e metodologie proprie dei Trauma Studies, s'intende compiere un'analisi del graphic novel Sindrome Italia, concentrandosi sulle modalità in cui il medium del fumetto riesce a rappresentare il doloroso trauma della migrazione e delle sue conseguenze psicologiche. Parole chiave Migrazione; Sindrome Italia; Trauma; Malattia psichica; In-between THE PAINFUL TRAUMA OF FEMALE MIGRATION. ITALY SYNDROME NARRATED BY TIZIANA FRANCESCA VACCARO AND ELENA MISTRELLO Some types of real-life comics, such as graphic journalism books and investigative graphic novels, have thematized the problems of immigration. The graphic novel Sindrome Italia. Storia delle nostre badanti (Italy Syndrome. Our caretakers' stories, 2021) by Tiziana Francesca Vaccaro and Elena Mistrello tells the story of Vasilica, who, like many other Eastern European women, abandoned her children and relatives and came to Italy to work as a family assistant. The "Italy Syndrome", from which Vasilica suffers, is a real mental disorder that involves depression, insomnia, anxiety, hallucinations, up to a tendency to suicide. This psychological distress, which is a socio-medical phenomenon rather than a disease, occurs in Eastern European women when they return to their own countries, where the signs of trauma become more acute. The graphic novel by Vaccaro and Mistrello has the great merit of telling the Italian reader a phenomenon that is almost unknown in Italy. Drawing from theories and methodologies of Trauma Studies, in this contribution, we intend to carry out an analysis of the graphic novel Sindrome Italia, focusing on the ways in which comics as a medium manages to represent the painful trauma of migration and its psychological consequences.
Stagioni (2006) is the last work by the Italian writer Mario Rigoni Stern and it is like an autob... more Stagioni (2006) is the last work by the Italian writer Mario Rigoni Stern and it is like an autobiography that delves into the most important phases of his life and explains his relationship with history and, above all, with nature, the focal point of his literary production. In this contribution, starting from an overview of some theoretical fundamentals of ecocriticism, such as Pastoral and Wilderness, and considering the relationship between ecocriticism and literary studies, we intend to analyze Rigoni Stern's environmentalist approach, placing Stagioni in the more complex ecological discourse that the writer built in his long literary career.
Il lIbro deglI anImalI BY Mario rigoni Stern: an ecological MeSSage for children abstract: Asiago... more Il lIbro deglI anImalI BY Mario rigoni Stern: an ecological MeSSage for children abstract: Asiago-born writer Mario Rigoni Stern, whose centenary of birth was celebrated in 2021, always took a great interest in young people, as amply demonstrated by his numerous talks at schools, where he often addressed ecological problems afflicting the Earth. His Il libro degli animali (1992), a collection of children's stories illustrated by Xavier de Maistre, characteristically engages with environmental themes by expressing respect for the animal world and admiration for its beauty. Similar to ecological literature for children, Rigoni Stern's book aims to highlight environmental problems and suggest possible solutions to them. Given this, it is dedicated to inspiring young readers to adopt an alternative way of life, one based on respect for nature and responsible/sustainable practices. This effort is combined with promoting symbiosis with land, as communion with nature is the only viable solution to many of the contemporary ecological problems. Employing ecocritical theories, mostly those related to environmentalism, this paper explores the way in which Rigoni Stern presents his standpoint on and ideas of the natural world to the young reading public. His approach makes Il libro degli animali part of the most complex ecological discourse that he developed in his long literary career.
È caratteristica di buona parte della produzione letteraria di Mario Rigoni Stern la presentazion... more È caratteristica di buona parte della produzione letteraria di Mario Rigoni Stern la presentazione e la difesa di uno stile di vita che si discosta dalle tendenze della società consumistica e globale. Intimamente legato alla vita di montagna e alle tradizioni che sull'altopiano di Asiago stanno irrimediabilmente scomparendo, lo scrittore vicentino ha sempre inteso raccontare il suo speciale rapporto con la natura, senza lasciarsi prendere da sentimenti di malinconia ma affermando coraggiosamente la possibilità di tornare a vivere un rapporto genuino con la flora e la fauna del nostro pianeta. Tra i racconti che si incentrano su questo speciale legame con la natura Stagione di vita in compagnia delle api è un testo emblematico, anche per le sue numerose reminiscenze classiche. Infatti, leggendo queste pagine è impossibile non ricordare il IV libro delle Georgiche, dove Virgilio esalta l'apicoltura e la sua fondamentale importanza per l'uomo. Allo stesso modo Rigoni Stern, con il suo stile semplice e diretto, ripercorre tutte le fasi della vita delle api e le relaziona alle sue 'stagioni' personali. In questo contributo si intende analizzare la particolare relazione tra la stagione delle api e le stagioni della vita umana e soffermarsi sull'analisi del rapporto anticonformista dello scrittore con la natura, sottolineando anche la vicinanza di Stagione di vita in compagnia delle api con il modello virgiliano. Parole chiave: Mario Rigoni Stern, insetti, api, apicoltura, Virgilio. Abstract: The presentation and defense of a lifestyle that deviates from the trends of a con-sumerist and global society is peculiar of a large part of the literary production of Mario Rigoni Stern. The writer, intimately connected to mountain life and traditions that on the plateau of Asiago are irretrievably disappearing, has always intended to narrate his special relationship with nature, without being moved by feelings of melancholy but boldly claiming the opportunity to come back to live a genuine relationship with the flora and fauna of our planet. Among the stories that focus on this special connection with nature Stagione di vita in compagnia delle api is an emblematic text, also for its classic reminiscences. In fact, by reading these pages it is impossible not to remember the fourth book of the Georgics, where Virgil exalts the apiculture and its fundamental importance for men. In the same way Rigoni Stern traces all the phases of the life of the bees and relates them to his personal 'seasons' with his simple and direct style. In this article we intend to analyze this particular relationship between the season of the bees and the seasons of human life and analyze the writer's nonconformist relationship with nature, underlining the proximity of Stagione di vita in compagnia delle api with the Virgilian model.
This paper aims to analyze the travel book Esperimento con l'India (Experiment with India) by Gio... more This paper aims to analyze the travel book Esperimento con l'India (Experiment with India) by Giorgio Manganelli, highlighting especially the features that make it a "meta-travel", an experience that reshapes the traveler's previous literary, popular or stereotyped knowledge. In Manganelli's work, a gradual abandonment of the eurocentrism typical of the western progressive intellectuals can be seen, which facilitates a total immersion in the Indian context, its culture, and its spirituality. The trip starts from Bombay and ends in Delhi, passing through Goa, Madras, and Calcutta and it is a gradual displacement of the writer who is shocked by a culture so distant from his own. This estrangement is felt as a deep unease and a psychological illness, culminating in the traveler's total self-loss and absorption in the Indian reality. Manganelli's experience, perhaps the most interesting travel "experiment" of the Italian literature of the 20th century, is, therefore, a journey to a special dimension of India, different from other European travelers' accounts.
Bu çalışma Giorgio Manganelli'nin "Esperimento con l'India" (Hindistan'la Deney) adlı seyahat kitabını incelemeye hedeenmektedir. Özellikle bu eserin neden bir üst-seyahat ve başka bir deyişle, seyyahın var olan edebi, popüler ve stereotipli bilgilerini yeniden şekillendiren bir tecrübe olduğunun vurgulanması istenmektedir. Nitekim Manganelli'nin eserinde, Batılı ilerici entelektüellerin tipik Avrupa merkezciliğinden uzaklaşıp, Hint kültürü ve tinselliğine dalma süreci tamamlanmaktadır. Seyahat, Bombay'dan başlayıp, Goa, Madras ve Kalküta'dan geçerek Delhi'de biter ve kendinden o kendisine oldukça yabancı olan bir kültür tarafından şaşırtılan yazarın aşamalı bir devingenliği olarak addedilir. Yabancılaşma süreci, seyahatin Hint gerçekliğinde tamamen kaybolmasıyla zirveye ulaşan derin bir huzursuzluk ve psikolojik bir hastalık gibi hissedilmektedir. 20. yüzyılın İtalyan edebiyatındaki en ilginç seyahat "deneyi" olan Manganelli'nin tecrübesini, Avrupalı diğer seyyahların gerçekleştirdiklerinden farklı bir Hindistan'a doğru yapılan bir seyahat olarak görmek mümkündür.
In 20 th century, an increasing number of people have started to travel to Greece considered as t... more In 20 th century, an increasing number of people have started to travel to Greece considered as the cradle of Western civilization. However, in some cases when lots of travelers couldn't find the reality as they imagined, they got disappointed and denigrated the Modern Greek society and landscape. Greece image of Emilio Cecchi (1884-1966) who is a writer, literary critic and art historian, is completely different from this thought. He traveled to the Hellenic territory in 1934 and wrote a travel book entitled as Et in Arcadia ego by using his experience. This "fanatic of classical antiquity" is interested in Classical Greece's history, art and literature that exists in memories and continues to live in the landscape. In this article, we intend to reveal the stereotypes in Et in Arcadia ego that is a product of a general ideology reached nowadays by examining this approach.
Öz: Bu çalışma, Roland Barthes'ın Metinlerarasılık kavramıyla bağlı olarak görülebilen bazı düşün... more Öz: Bu çalışma, Roland Barthes'ın Metinlerarasılık kavramıyla bağlı olarak görülebilen bazı düşüncelerini sunmayı hedeflemektedir. Fransız eleştirmenin hiçbir zaman metinlerarası ilişkiler ile ilgili belli bir kuram önermemesine rağmen bazı yazıları, ilerde metinler arasındaki ilişkiler hakkında olan çalışmaların gelişmesine katkıda bulunarak konuyla ilgili önemli düşünceleri ve yorumları içermektedir. Yazar ve Yazman arasındaki ilişki, Yazılabilir ve Okunabilir metinler arasındaki fark, yazarın ölümü ve Yapısalcı Etkinlik hakkındaki bu metinlerden yola çıkarak metinlerarası ilişkiler ile ilgili barthesvari düşüncelerin genel bir bakışı verilmesi amaçlanmaktadır.
Abstract: The article aims to expose some reflections on the theories of Roland Barthes, referred to the concept of Intertextuality. Although the French critic has never proposed a specific intertextual theory, some of his writings focus on this concept by giving some ideas and interpretations that will be useful for the development of studies on the relations between texts. Starting from these texts centered on the relationship between Writer and Scribe, on the difference between Writable and Readable texts, the death of author and on Structural Activity, we intend to give an overview of the Barthian ideas on the intertextual relations. Giriş 60'lı yıllardan başlayarak birçok eleştirmenin, çalışmalarını Metinlerarasılık kavramı üzerine yoğunlaştırdığı görülmektedir. Şüphesizdir ki bu kavram, anıştırma, kaynak ve alıntı kullanımı gibi daha önce bilinen olguların incelemesine yeni güç vermek için ortaya koyulmaktadır (Segre, 1985, 85).Genel olarakMetinlerarasılık, daha sonra ifade edileceği gibi, bir metnin başka bir metinle gösterdiği ilişkilerinin incelemesi olarak tanımlanabilir ve bu tür okumanın gelişmesinin, postmodern edebiyatın yükselişine bağlı olduğu söylenebilir (Aktulum, 1999, 9). Ayrıca bu dönemdeki eleştirmenlerin, tarihe, yazara, yazarın psikolojisine ve temalara göre yapılan metin okumalarından uzaklaşıp metin odaklı incelemeler gerçekleştirmeyi tercih ettikleri fark edilmektedir (Aktulum, 1999, 7). Bununla birlikte metinlerarası ilişkiler üzerindeki çalışmaların gelişmesine yol gösteren etkenin Mihail Bahtin'in "çokseslilik" kuramı olduğu söylenebilir. Nitekim bu kuramın, Julia Kristeva'nın metinlerarasılık ile ilgili çalışmasında da yeniden ele alındığı görülmektedir. Metinlerarasılık kavramı, 20. yüzyılın ikinci yarısından bugüne Michail Riffaterre, Gérard Genette, Umberto Eco ve Harold Bloomgibi birçok eleştirmen tarafından tanımlanmış ve incelenmiştir. Bu eleştirmenler arasında, Roland Barthes, en önemli ve saygıdeğer göstergebilimcilerden ve çağdaş eleştiri kuramcılarından birisi olmakla birlikte, Julia Kristeva'dan sonra edebiyat eleştirisi alanında Metinlerarasılık kavramına önem kazandıran bir araştırmacı olmuştur. Bu kısa çalışmada Barthes'ın bazı yapıtları ve makaleleri üzerinde Metinlerarası ilişkiler ile ilgili teorisinin gelişimi, yorumların incelenmesi ve aktarımı hedeflenmektedir. 1. Metinlerarasılık, Kristeva ve Barthes Latin dilinde, metin kelimesi anlamında olan textus(it. testo), kaynak olarak örülmüş kumaş anlamına gelmektedir (Segre, 1985, 29). Eğer gerçekten bir metne örülmüş bir kumaş olarak bakarsak, onu değişik ve farklı konular ve kurguların bir örgüsü olarak kabul edebiliriz. Bu tanım ister istemez Metinlerarasılık kavramına doğrudan bağlıdır. Nitekim bu tanımdan yola çıkarak her metnin aslında ondan
Uploads
Books by Cristiano Bedin
Chapters by Cristiano Bedin
Articles by Cristiano Bedin
Bu çalışma Giorgio Manganelli'nin "Esperimento con l'India" (Hindistan'la Deney) adlı seyahat kitabını incelemeye hedeenmektedir. Özellikle bu eserin neden bir üst-seyahat ve başka bir deyişle, seyyahın var olan edebi, popüler ve stereotipli bilgilerini yeniden şekillendiren bir tecrübe olduğunun vurgulanması istenmektedir. Nitekim Manganelli'nin eserinde, Batılı ilerici entelektüellerin tipik Avrupa merkezciliğinden uzaklaşıp, Hint kültürü ve tinselliğine dalma süreci tamamlanmaktadır. Seyahat, Bombay'dan başlayıp, Goa, Madras ve Kalküta'dan geçerek Delhi'de biter ve kendinden o kendisine oldukça yabancı olan bir kültür tarafından şaşırtılan yazarın aşamalı bir devingenliği olarak addedilir. Yabancılaşma süreci, seyahatin Hint gerçekliğinde tamamen kaybolmasıyla zirveye ulaşan derin bir huzursuzluk ve psikolojik bir hastalık gibi hissedilmektedir. 20. yüzyılın İtalyan edebiyatındaki en ilginç seyahat "deneyi" olan Manganelli'nin tecrübesini, Avrupalı diğer seyyahların gerçekleştirdiklerinden farklı bir Hindistan'a doğru yapılan bir seyahat olarak görmek mümkündür.
Abstract: The article aims to expose some reflections on the theories of Roland Barthes, referred to the concept of Intertextuality. Although the French critic has never proposed a specific intertextual theory, some of his writings focus on this concept by giving some ideas and interpretations that will be useful for the development of studies on the relations between texts. Starting from these texts centered on the relationship between Writer and Scribe, on the difference between Writable and Readable texts, the death of author and on Structural Activity, we intend to give an overview of the Barthian ideas on the intertextual relations. Giriş 60'lı yıllardan başlayarak birçok eleştirmenin, çalışmalarını Metinlerarasılık kavramı üzerine yoğunlaştırdığı görülmektedir. Şüphesizdir ki bu kavram, anıştırma, kaynak ve alıntı kullanımı gibi daha önce bilinen olguların incelemesine yeni güç vermek için ortaya koyulmaktadır (Segre, 1985, 85).Genel olarakMetinlerarasılık, daha sonra ifade edileceği gibi, bir metnin başka bir metinle gösterdiği ilişkilerinin incelemesi olarak tanımlanabilir ve bu tür okumanın gelişmesinin, postmodern edebiyatın yükselişine bağlı olduğu söylenebilir (Aktulum, 1999, 9). Ayrıca bu dönemdeki eleştirmenlerin, tarihe, yazara, yazarın psikolojisine ve temalara göre yapılan metin okumalarından uzaklaşıp metin odaklı incelemeler gerçekleştirmeyi tercih ettikleri fark edilmektedir (Aktulum, 1999, 7). Bununla birlikte metinlerarası ilişkiler üzerindeki çalışmaların gelişmesine yol gösteren etkenin Mihail Bahtin'in "çokseslilik" kuramı olduğu söylenebilir. Nitekim bu kuramın, Julia Kristeva'nın metinlerarasılık ile ilgili çalışmasında da yeniden ele alındığı görülmektedir. Metinlerarasılık kavramı, 20. yüzyılın ikinci yarısından bugüne Michail Riffaterre, Gérard Genette, Umberto Eco ve Harold Bloomgibi birçok eleştirmen tarafından tanımlanmış ve incelenmiştir. Bu eleştirmenler arasında, Roland Barthes, en önemli ve saygıdeğer göstergebilimcilerden ve çağdaş eleştiri kuramcılarından birisi olmakla birlikte, Julia Kristeva'dan sonra edebiyat eleştirisi alanında Metinlerarasılık kavramına önem kazandıran bir araştırmacı olmuştur. Bu kısa çalışmada Barthes'ın bazı yapıtları ve makaleleri üzerinde Metinlerarası ilişkiler ile ilgili teorisinin gelişimi, yorumların incelenmesi ve aktarımı hedeflenmektedir. 1. Metinlerarasılık, Kristeva ve Barthes Latin dilinde, metin kelimesi anlamında olan textus(it. testo), kaynak olarak örülmüş kumaş anlamına gelmektedir (Segre, 1985, 29). Eğer gerçekten bir metne örülmüş bir kumaş olarak bakarsak, onu değişik ve farklı konular ve kurguların bir örgüsü olarak kabul edebiliriz. Bu tanım ister istemez Metinlerarasılık kavramına doğrudan bağlıdır. Nitekim bu tanımdan yola çıkarak her metnin aslında ondan
Bu çalışma Giorgio Manganelli'nin "Esperimento con l'India" (Hindistan'la Deney) adlı seyahat kitabını incelemeye hedeenmektedir. Özellikle bu eserin neden bir üst-seyahat ve başka bir deyişle, seyyahın var olan edebi, popüler ve stereotipli bilgilerini yeniden şekillendiren bir tecrübe olduğunun vurgulanması istenmektedir. Nitekim Manganelli'nin eserinde, Batılı ilerici entelektüellerin tipik Avrupa merkezciliğinden uzaklaşıp, Hint kültürü ve tinselliğine dalma süreci tamamlanmaktadır. Seyahat, Bombay'dan başlayıp, Goa, Madras ve Kalküta'dan geçerek Delhi'de biter ve kendinden o kendisine oldukça yabancı olan bir kültür tarafından şaşırtılan yazarın aşamalı bir devingenliği olarak addedilir. Yabancılaşma süreci, seyahatin Hint gerçekliğinde tamamen kaybolmasıyla zirveye ulaşan derin bir huzursuzluk ve psikolojik bir hastalık gibi hissedilmektedir. 20. yüzyılın İtalyan edebiyatındaki en ilginç seyahat "deneyi" olan Manganelli'nin tecrübesini, Avrupalı diğer seyyahların gerçekleştirdiklerinden farklı bir Hindistan'a doğru yapılan bir seyahat olarak görmek mümkündür.
Abstract: The article aims to expose some reflections on the theories of Roland Barthes, referred to the concept of Intertextuality. Although the French critic has never proposed a specific intertextual theory, some of his writings focus on this concept by giving some ideas and interpretations that will be useful for the development of studies on the relations between texts. Starting from these texts centered on the relationship between Writer and Scribe, on the difference between Writable and Readable texts, the death of author and on Structural Activity, we intend to give an overview of the Barthian ideas on the intertextual relations. Giriş 60'lı yıllardan başlayarak birçok eleştirmenin, çalışmalarını Metinlerarasılık kavramı üzerine yoğunlaştırdığı görülmektedir. Şüphesizdir ki bu kavram, anıştırma, kaynak ve alıntı kullanımı gibi daha önce bilinen olguların incelemesine yeni güç vermek için ortaya koyulmaktadır (Segre, 1985, 85).Genel olarakMetinlerarasılık, daha sonra ifade edileceği gibi, bir metnin başka bir metinle gösterdiği ilişkilerinin incelemesi olarak tanımlanabilir ve bu tür okumanın gelişmesinin, postmodern edebiyatın yükselişine bağlı olduğu söylenebilir (Aktulum, 1999, 9). Ayrıca bu dönemdeki eleştirmenlerin, tarihe, yazara, yazarın psikolojisine ve temalara göre yapılan metin okumalarından uzaklaşıp metin odaklı incelemeler gerçekleştirmeyi tercih ettikleri fark edilmektedir (Aktulum, 1999, 7). Bununla birlikte metinlerarası ilişkiler üzerindeki çalışmaların gelişmesine yol gösteren etkenin Mihail Bahtin'in "çokseslilik" kuramı olduğu söylenebilir. Nitekim bu kuramın, Julia Kristeva'nın metinlerarasılık ile ilgili çalışmasında da yeniden ele alındığı görülmektedir. Metinlerarasılık kavramı, 20. yüzyılın ikinci yarısından bugüne Michail Riffaterre, Gérard Genette, Umberto Eco ve Harold Bloomgibi birçok eleştirmen tarafından tanımlanmış ve incelenmiştir. Bu eleştirmenler arasında, Roland Barthes, en önemli ve saygıdeğer göstergebilimcilerden ve çağdaş eleştiri kuramcılarından birisi olmakla birlikte, Julia Kristeva'dan sonra edebiyat eleştirisi alanında Metinlerarasılık kavramına önem kazandıran bir araştırmacı olmuştur. Bu kısa çalışmada Barthes'ın bazı yapıtları ve makaleleri üzerinde Metinlerarası ilişkiler ile ilgili teorisinin gelişimi, yorumların incelenmesi ve aktarımı hedeflenmektedir. 1. Metinlerarasılık, Kristeva ve Barthes Latin dilinde, metin kelimesi anlamında olan textus(it. testo), kaynak olarak örülmüş kumaş anlamına gelmektedir (Segre, 1985, 29). Eğer gerçekten bir metne örülmüş bir kumaş olarak bakarsak, onu değişik ve farklı konular ve kurguların bir örgüsü olarak kabul edebiliriz. Bu tanım ister istemez Metinlerarasılık kavramına doğrudan bağlıdır. Nitekim bu tanımdan yola çıkarak her metnin aslında ondan