Maciej Koszowski
BIOGRAPHY
EDUCATION
Jagiellonian University in Cracow – full-time PhD studies within the Department of Philosophy of Law and Legal Ethics; Doctoral Degree; general average of marks from the studies: 5.0 (a scale of 2 to 5).
University of Silesia in Katowice – major Law; Master of Arts; first class honors; general average: 4,91 (a scale of 2 to 5).
Apprenticeship for Legal Counselors – having received the highest score on the entrance examination, i.e. 235/250 points.
RESEARCH PROJECTS AND GRANTS ABROAD
‘In Quest for Legal Method’ carried out at Aberystwyth University in Wales: probing legal deduction and legal analogy in order to establish which of them is more reliable and suitable for law and its needs.
‘Culture and Tradition as a Source of Law’ carried out at the University of Akureyri in Iceland: probing the influence of culture and tradition on law in the context of the more progressive European Integration with emphasis put on the period of the medieval Icelandic Free State (Commonwealth).
‘Precedents and Analogy in Norway’ carried out at the University of Tromsø in Norway: probing the Norwegian doctrine of precedent and manifestations of inference by analogy therein with aim to assess aptness of the Norwegian solutions.
ACKNOLEDGMENTS, AWARDS AND OTHER ACHIEVMENTS
• Research grant from the Polish governmental programme: Mobility Plus
• Scholarship for Young PhD Holders granted from the Academy of Business in Dąbrowa Górnicza
• Two research grants from the Scholarship and Training Fund
• Scholarship of Lesser Poland
• Doctoral Scholarships of the Jagiellonian University
• Scientific Scholarships of the Jagiellonian University
• Scholarship of the Silesia Province for Pupils and Students who are Tremendously Talented
• Scientific Scholarships of the University of Silesia
• Being 2nd on the ranking list resulted from the qualifying procedure for the full-time doctoral studies at the Jagiellonian University (receiving 99 points, while 22 was required to be enrolled)
• Getting the highest number of points during the Apprenticeship for Polish Legal Counselors entrance examination, i.e. 235/250
• The Third Place in the nationwide most popular competition for law students in Poland: ‘PRIMUS IN PRIMIS’
• The title of ‘the Best Alumnus of the University of Silesia for the Academic Year 2005/2006’
• Congratulatory Letter – issued by the President of the Regional Economic Chamber in Katowice: Tadeusz Donocik
• Letter of Recommendation – issued by the Rector of the University of Silesia: Prof. Dr. hab. Janusz Janeczek
• Congratulatory Letter – issued by the Dean of the Faculty of Law and Administration at the University of Silesia: Prof. Dr. hab. Zygmunt Tobor
DOCTOR OF LAWS AND MASTER OF LAWS (LL M and LL D)
2011 Doctor of Laws – doctoral dissertation: ‘Between Common and Civil Law: Precedent in Norwegian Legal System’ prepared under the supervision of Prof. Dr. hab. Bartosz Brożek; the reviewers: Prof. Dr. hab. Dr. h.c. Jerzy Stelmach and Prof. Dr. hab. Bartosz Wojciechowski.
2006 Master of Laws – full-time studies graduated with first class honors; M.A thesis: ‘Non-Conformity of Goods with the Contract in Light of the [Polish] Consumer Sale Act’ prepared under the supervision of Prof. Dr. hab. Maksymilian Pazdan.
http://gazeta.us.edu.pl/node/232071
https://www.us.edu.pl/node/3107
http://translate.google.com/translate?sl=pl&tl=en&u=http%3A%2F%2Fgazeta.us.edu.pl%2Fnode%2F232071
http://translate.google.com/translate?sl=pl&tl=en&u=https%3A%2F%2Fwww.us.edu.pl%2Fnode%2F3107
EDUCATION
Jagiellonian University in Cracow – full-time PhD studies within the Department of Philosophy of Law and Legal Ethics; Doctoral Degree; general average of marks from the studies: 5.0 (a scale of 2 to 5).
University of Silesia in Katowice – major Law; Master of Arts; first class honors; general average: 4,91 (a scale of 2 to 5).
Apprenticeship for Legal Counselors – having received the highest score on the entrance examination, i.e. 235/250 points.
RESEARCH PROJECTS AND GRANTS ABROAD
‘In Quest for Legal Method’ carried out at Aberystwyth University in Wales: probing legal deduction and legal analogy in order to establish which of them is more reliable and suitable for law and its needs.
‘Culture and Tradition as a Source of Law’ carried out at the University of Akureyri in Iceland: probing the influence of culture and tradition on law in the context of the more progressive European Integration with emphasis put on the period of the medieval Icelandic Free State (Commonwealth).
‘Precedents and Analogy in Norway’ carried out at the University of Tromsø in Norway: probing the Norwegian doctrine of precedent and manifestations of inference by analogy therein with aim to assess aptness of the Norwegian solutions.
ACKNOLEDGMENTS, AWARDS AND OTHER ACHIEVMENTS
• Research grant from the Polish governmental programme: Mobility Plus
• Scholarship for Young PhD Holders granted from the Academy of Business in Dąbrowa Górnicza
• Two research grants from the Scholarship and Training Fund
• Scholarship of Lesser Poland
• Doctoral Scholarships of the Jagiellonian University
• Scientific Scholarships of the Jagiellonian University
• Scholarship of the Silesia Province for Pupils and Students who are Tremendously Talented
• Scientific Scholarships of the University of Silesia
• Being 2nd on the ranking list resulted from the qualifying procedure for the full-time doctoral studies at the Jagiellonian University (receiving 99 points, while 22 was required to be enrolled)
• Getting the highest number of points during the Apprenticeship for Polish Legal Counselors entrance examination, i.e. 235/250
• The Third Place in the nationwide most popular competition for law students in Poland: ‘PRIMUS IN PRIMIS’
• The title of ‘the Best Alumnus of the University of Silesia for the Academic Year 2005/2006’
• Congratulatory Letter – issued by the President of the Regional Economic Chamber in Katowice: Tadeusz Donocik
• Letter of Recommendation – issued by the Rector of the University of Silesia: Prof. Dr. hab. Janusz Janeczek
• Congratulatory Letter – issued by the Dean of the Faculty of Law and Administration at the University of Silesia: Prof. Dr. hab. Zygmunt Tobor
DOCTOR OF LAWS AND MASTER OF LAWS (LL M and LL D)
2011 Doctor of Laws – doctoral dissertation: ‘Between Common and Civil Law: Precedent in Norwegian Legal System’ prepared under the supervision of Prof. Dr. hab. Bartosz Brożek; the reviewers: Prof. Dr. hab. Dr. h.c. Jerzy Stelmach and Prof. Dr. hab. Bartosz Wojciechowski.
2006 Master of Laws – full-time studies graduated with first class honors; M.A thesis: ‘Non-Conformity of Goods with the Contract in Light of the [Polish] Consumer Sale Act’ prepared under the supervision of Prof. Dr. hab. Maksymilian Pazdan.
http://gazeta.us.edu.pl/node/232071
https://www.us.edu.pl/node/3107
http://translate.google.com/translate?sl=pl&tl=en&u=http%3A%2F%2Fgazeta.us.edu.pl%2Fnode%2F232071
http://translate.google.com/translate?sl=pl&tl=en&u=https%3A%2F%2Fwww.us.edu.pl%2Fnode%2F3107
less
Related Authors
InterestsView All (69)
Uploads
Prawo precedensowe by Maciej Koszowski
Za punkt wyjścia posłużyło tu odtworzenie, wraz z krytyczną analizą, norweskiego podejścia do precedensów sądowych, które okazało się być bliskie złotego środka. Z jednej bowiem strony Królestwu Norwegii udało się wykształcić instytucję wiążącego prawnie precedensu, co daje gwarancję pewności i przewidywalności prawa, z drugiej zaś obecna w niej nim zasada stare decisis jest jakościowo i ilościowo słabsza aniżeli jej odpowiedniczka z Wielkiej Brytanii, co z kolei zapewnia większą sprawiedliwość i elastyczność po stronie obowiązującego prawa. Również uwzględnienie dalszych jeszcze często unikalnych cech norweskiej doktryny precedensu uzasadniało umieszczenie norweskiego systemu prawnego gdzieś pośrodku systemu prawnego typu common ai civil law.
W efekcie przeprowadzonych analiz zostały uzyskane też dwie, a nawet trzy postacie optymalnej („idealnej”) doktryny precedensu: pierwsza o charakterze uniwersalnym, druga przeznaczona dla państw będących członkami Unii Europejskiej oraz trzecia przewidziana dla relacji, w jakie wchodzą sądy unijne między sobą i z sądami krajowymi. Przy tym na kryteria, które stanowiły pod¬stawę dla postawionych w tych analizach wniosków, zostały obrane wartości i cele, jakich zazwyczaj oczekuje się od „dobrego” prawa, tj. m.in. pewność i przewidywalność prawa, jego elastyczność, wysoka jakość, poznawalność i przejrzystość, a także subiektywna i intersubiektywna sprawiedliwość tudzież dążenie do zapewnienia prawu unijnemu maksymalnej jedności i efektywności.
Na końcu, w Apendyksie, zostały również zaprezentowane trzy możliwe sposoby zaimplementowania w danym państwie (porządku prawnym) doktryny wiążącego precedensu, tj. a) drogą wydania stosownej ustawy;, b) poprzez przyjęcie aktu wewnętrznego przez któryś lub któreś z sądów;, c) w wyniku wykształcenia się z czasem takiej, a nie innej praktyki po stronie sędziów wydających wyroki w przedkładanych im do rozpoznania stanach faktycznych.
Niejako przy okazji został tu też zarysowany aktualny kształt praktyki orzecz¬niczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wraz z określeniem: mocy wiążącej orzeczeń pochodzących od tego trybunału, tego, co w przypadku takich orzeczeń posiada znaczenie dla rozpoznawania spraw sądowych w sądach unijnych i krajowych, oraz języka i stylu, w jakim są sporządzane uzasadnienia do takich orzeczeń. Poza tym została tutaj także rozważona ewentualna obecność w tej praktyce takich instytucji, jak ratio decidendi i obiter dicta, distinguishing oraz overruling.
Za punkt wyjścia posłużyło tu odtworzenie, wraz z krytyczną analizą, norweskiego podejścia do precedensów sądowych, które okazało się być bliskie złotego środka. Z jednej bowiem strony Królestwu Norwegii udało się wykształcić instytucję wiążącego prawnie precedensu, co daje gwarancję pewności i przewidywalności prawa, z drugiej zaś obecna w niej nim zasada stare decisis jest jakościowo i ilościowo słabsza aniżeli jej odpowiedniczka z Wielkiej Brytanii, co z kolei zapewnia większą sprawiedliwość i elastyczność po stronie obowiązującego prawa. Również uwzględnienie dalszych jeszcze często unikalnych cech norweskiej doktryny precedensu uzasadniało umieszczenie norweskiego systemu prawnego gdzieś pośrodku systemu prawnego typu common ai civil law.
W efekcie przeprowadzonych analiz zostały uzyskane też dwie, a nawet trzy postacie optymalnej („idealnej”) doktryny precedensu: pierwsza o charakterze uniwersalnym, druga przeznaczona dla państw będących członkami Unii Europejskiej oraz trzecia przewidziana dla relacji, w jakie wchodzą sądy unijne między sobą i z sądami krajowymi. Przy tym na kryteria, które stanowiły pod¬stawę dla postawionych w tych analizach wniosków, zostały obrane wartości i cele, jakich zazwyczaj oczekuje się od „dobrego” prawa, tj. m.in. pewność i przewidywalność prawa, jego elastyczność, wysoka jakość, poznawalność i przejrzystość, a także subiektywna i intersubiektywna sprawiedliwość tudzież dążenie do zapewnienia prawu unijnemu maksymalnej jedności i efektywności.
Na końcu, w Apendyksie, zostały również zaprezentowane trzy możliwe sposoby zaimplementowania w danym państwie (porządku prawnym) doktryny wiążącego precedensu, tj. a) drogą wydania stosownej ustawy;, b) poprzez przyjęcie aktu wewnętrznego przez któryś lub któreś z sądów;, c) w wyniku wykształcenia się z czasem takiej, a nie innej praktyki po stronie sędziów wydających wyroki w przedkładanych im do rozpoznania stanach faktycznych.
Niejako przy okazji został tu też zarysowany aktualny kształt praktyki orzecz¬niczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wraz z określeniem: mocy wiążącej orzeczeń pochodzących od tego trybunału, tego, co w przypadku takich orzeczeń posiada znaczenie dla rozpoznawania spraw sądowych w sądach unijnych i krajowych, oraz języka i stylu, w jakim są sporządzane uzasadnienia do takich orzeczeń. Poza tym została tutaj także rozważona ewentualna obecność w tej praktyce takich instytucji, jak ratio decidendi i obiter dicta, distinguishing oraz overruling.
W niniejszej monografii można znaleźć także objaśnienie szeregu pojęć i instytucji typowych dla anglosaskiej doktryny precedensu. Są nimi m.in.: „sprawa jeszcze nierozpoznana” (ang. a case of first impression ), wyróżnianie i unieważnianie precedensów (ang. overruling i distinguishing), rozróżnienie na obiter dicta i ratio decidendi czy też przypadki ustanowienia precedensu per incuriam lub sub silentio. Niepominięta została w niej również problematyka czynników, jakie w praktyce wpływają na siłę konkretnego precedensu (wzmacniają lub osłabiają jego moc), oraz kwestia tego, w jakiej relacji pozostaje prawo precedensowe do prawa ustawowego i prawa zwyczajowego, tudzież problem sądowej kontroli aktów parlamentu w Stanach Zjednoczonych i Zjednoczonym Królestwie przy uwzględnieniu faktu członkostwa tego ostatniego w Unii Europejskiej oraz przystąpienia przez nie do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w kontekście sprzeczności, jakie faktycznie mogą zachodzić między krajowym prawem brytyjskim (precedensowym i ustawowym) a prawem unijnym lub tą konwencją.
Na powyższej kanwie zostały ponadto naświetlone subtelne terminologiczne dystynkcje, zawiłe koncepcje oraz inne szczególne zagadnienia, dotyczące np. pojęcia sprawy wiodącej (ang. a leading case), superprecedensu (ang. a super-precedent) lub supersuperprecedens u (ang. a super-duper precedent), odróżniania obiter dictów od dictów albo wyłącznie prospektywnego od prospektywno-retrospektywnego unieważnienia precedensu, przeprowadzania antycypacyjnego overruling czy też pojawieniae się w jednym precedensie wielu rationes decidendi. Przy tym zostały tu też uchwycone różnice, jakie zachodzą między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią, w ramach których został m.in. omówiony wymóg przestrzegania przez Sąd Apelacyjny Anglii i Walii jego własnych precedensów wraz z trzema wyjątkami od tego wymogu i jego ogólnym rozluźnieniem w przypadku spraw karnych (gdy w grę wchodzi wolność osobista), ograniczenia w powoływaniu się na precedensy dostępne tylko w mediach elektronicznych, problem orzeczeń sądowych celowo pozbawionych przez wydający je sąd statusu wiążącego precedensu, etyczny obowiązek po stronie profesjonalnych pełnomocników procesowych do przytaczania w procesie sądowym zarówno precedensów korzystnych, jak i niekorzystnych dla ich klienta tudzież mniej rygorystyczny charakter amerykańskiej i szkockiej doktryny precedensu w porównaniu z ich angielską odpowiedniczką.
W drugiej części monografii zostało przeprowadzone porównanie anglosaskiego podejścia do dotychczas zapadłych orzeczeń sądowych z praktyką, z jaką spotykamy się w Polsce i innych krajach z rodziny civil law. Dla pełnej prawidłowości takiego porównania została w niej też przybliżona istota i cechy szczególne precedensów sądowych ustanawianych w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w prawie stanowionym (ustawowym i konstytucyjnym), a nie tylko tych, jakie są ustanawiane są w obszarze nieunormowanym prawem stanowionym (tzw. common law) i o jakich była głównie mowa w pierwszej części monografii. Niejako przy okazji zostało tu także wykazane, że podziały precedensów sądowych, z jakimi możemy się spotkać w polskiej literaturze teoretycznoprawnej – odmiennie od tego, co się zazwyczaj sądzi – są na ogół nieprzydatne do wychwycenia różnic, jakie zachodzą między anglosaskim a kontynentalnym sposobem korzystania w adiudykacji z dotychczas wydanych orzeczeń sądowych. Podziały te zdają się za to bardziej nadawać do uwypuklenia tego, co systemy prawne typu common law i civil law mają ze sobą wspólnego.
W ostatniej części monografii, tj. Apendyksie, krótkiej prezentacji doczekałoy się norweskie, szwedzkie i unijne podejścieae do korzystania z dotychczasowego dorobku sądowego orzecznictwa. W przypadku Norwegii, Szwecji i orzecznictwa praktyki orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej można bowiem doszukiwać się jakichś oznak działania zasady stare decisis tudzież innych instytucji, które są charakterystyczne są dla anglosaskiej doktryny precedensu.
W niniejszej monografii można znaleźć także objaśnienie szeregu pojęć i instytucji typowych dla anglosaskiej doktryny precedensu. Są nimi m.in.: „sprawa jeszcze nierozpoznana” (ang. a case of first impression ), wyróżnianie i unieważnianie precedensów (ang. overruling i distinguishing), rozróżnienie na obiter dicta i ratio decidendi czy też przypadki ustanowienia precedensu per incuriam lub sub silentio. Niepominięta została w niej również problematyka czynników, jakie w praktyce wpływają na siłę konkretnego precedensu (wzmacniają lub osłabiają jego moc), oraz kwestia tego, w jakiej relacji pozostaje prawo precedensowe do prawa ustawowego i prawa zwyczajowego, tudzież problem sądowej kontroli aktów parlamentu w Stanach Zjednoczonych i Zjednoczonym Królestwie przy uwzględnieniu faktu członkostwa tego ostatniego w Unii Europejskiej oraz przystąpienia przez nie do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w kontekście sprzeczności, jakie faktycznie mogą zachodzić między krajowym prawem brytyjskim (precedensowym i ustawowym) a prawem unijnym lub tą konwencją.
Na powyższej kanwie zostały ponadto naświetlone subtelne terminologiczne dystynkcje, zawiłe koncepcje oraz inne szczególne zagadnienia, dotyczące np. pojęcia sprawy wiodącej (ang. a leading case), superprecedensu (ang. a super-precedent) lub supersuperprecedens u (ang. a super-duper precedent), odróżniania obiter dictów od dictów albo wyłącznie prospektywnego od prospektywno-retrospektywnego unieważnienia precedensu, przeprowadzania antycypacyjnego overruling czy też pojawieniae się w jednym precedensie wielu rationes decidendi. Przy tym zostały tu też uchwycone różnice, jakie zachodzą między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią, w ramach których został m.in. omówiony wymóg przestrzegania przez Sąd Apelacyjny Anglii i Walii jego własnych precedensów wraz z trzema wyjątkami od tego wymogu i jego ogólnym rozluźnieniem w przypadku spraw karnych (gdy w grę wchodzi wolność osobista), ograniczenia w powoływaniu się na precedensy dostępne tylko w mediach elektronicznych, problem orzeczeń sądowych celowo pozbawionych przez wydający je sąd statusu wiążącego precedensu, etyczny obowiązek po stronie profesjonalnych pełnomocników procesowych do przytaczania w procesie sądowym zarówno precedensów korzystnych, jak i niekorzystnych dla ich klienta tudzież mniej rygorystyczny charakter amerykańskiej i szkockiej doktryny precedensu w porównaniu z ich angielską odpowiedniczką.
W drugiej części monografii zostało przeprowadzone porównanie anglosaskiego podejścia do dotychczas zapadłych orzeczeń sądowych z praktyką, z jaką spotykamy się w Polsce i innych krajach z rodziny civil law. Dla pełnej prawidłowości takiego porównania została w niej też przybliżona istota i cechy szczególne precedensów sądowych ustanawianych w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w prawie stanowionym (ustawowym i konstytucyjnym), a nie tylko tych, jakie są ustanawiane są w obszarze nieunormowanym prawem stanowionym (tzw. common law) i o jakich była głównie mowa w pierwszej części monografii. Niejako przy okazji zostało tu także wykazane, że podziały precedensów sądowych, z jakimi możemy się spotkać w polskiej literaturze teoretycznoprawnej – odmiennie od tego, co się zazwyczaj sądzi – są na ogół nieprzydatne do wychwycenia różnic, jakie zachodzą między anglosaskim a kontynentalnym sposobem korzystania w adiudykacji z dotychczas wydanych orzeczeń sądowych. Podziały te zdają się za to bardziej nadawać do uwypuklenia tego, co systemy prawne typu common law i civil law mają ze sobą wspólnego.
W ostatniej części monografii, tj. Apendyksie, krótkiej prezentacji doczekałoy się norweskie, szwedzkie i unijne podejścieae do korzystania z dotychczasowego dorobku sądowego orzecznictwa. W przypadku Norwegii, Szwecji i orzecznictwa praktyki orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej można bowiem doszukiwać się jakichś oznak działania zasady stare decisis tudzież innych instytucji, które są charakterystyczne są dla anglosaskiej doktryny precedensu.
W dodatkowych trzech wykładach zostały zamieszczone wiadomości wstępne z zakresu nauki o państwie, w tym definicji państwa, jego rodzajach, poglądach na jego genezę, kategoriach, w jakich może być ono pojmowane, jego możliwych funkcjach i formach rządów – wraz z zaprezentowaniem struktury ustrojowej państwa polskiego i Unii Europejskiej.
Ponadto zostały tu poruszone takie szczegółowe kwestie jak rodzaje rozumowań, za pomocą których w rzeczywistości myślą ludzie (racjonalne i intuicyjne), stosowanie instytucji prawnych w praktyce tudzież idealne postacie sędziów w osobie sędziego bojownika i sędziego biurokraty („urzędnika”) oraz relacja, w jakiej pozostaje pewność i przewidywalność prawa do jego elastyczności i sprawiedliwości, a także to, jak należy się zachowywać podczas brania udziału w postępowaniu sądowym.
W apendyksie zostały dodatkowo zamieszczone podstawowe wiadomości z zakresu problematyki państwa, takie jak definicja państwa, jego rodzaje, poglądy na jego genezę, kategorie, w jakich może być ono pojmowane, jego możliwe funkcje i formy rządów – wraz z opisem struktury ustrojowej (politycznej) państwa polskiego i Unii Europejskiej.
In this cycle of twenty eight lectures devoted to the introduction to law, there are discussed such issues as: a) principal philosophies of law, b) features and methods of law together with the determination of the place which law occupies amongst other sciences, c) divisions of juridical sciences, d) sources of law and species of law, e) kinds and scopes of bidingness of law, f) the notion of a legal norm and of a legal article, g) kinds of legal norms (articles), h) the concept of legal system and its basic attributes, i) application of law, j) law-making, k) legislative process in Poland and in the European Union, l) structure and hierarchy of legal acts, m) issues concerning judicial precedents, n) directives of legal interpretation (construction), o) legal inferences, p) materials used for the sake of interpretation of canonical texts, q) rules of collision, r) types of gaps and contradictions in law, s) branches of law, t) the European Union law and the international law, u) internal law, w) methods of alternative dispute resolution, x) the idea of legal relationship and sorts of legal facts, y) kinds of proves and burden of proof and burden of argumentation, z) Latin adages commonly appealed to in law.
Moreover, such peculiar topics as kinds of human reasoning that are employed be people in reality (intuitive and rational), the applying of legal institutions in practice and ideal figures of judges in the persons of a judge fighter and judge bureaucrat (‘official’) as well as some rules of conduct in judicial proceedings and relation of certainty and predictability of law to justices and flexibility of law have been presented here.
Additionally, the appendix provides the readers with information regarding the notion of the state, especially its definition, its kinds, outlooks on its genesis, ways of its understanding, its possible functions and forms of government as well as the shape of political structure of the Polish state and the European Union.
Zostały tu także przedstawione najbardziej typowe instrumenty, za pomocą których można zabezpieczyć interesy stron umowy, takie jak: a) kara umowna, b) zastrzeżenie wyższych odsetek za opóźnienie w zapłacie niż odsetki ustawowe za opóźnienie i odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, c) zaliczka i zadatek, d) prawo do odstąpienia i wypowiedzenia umowy w sytuacji, gdy ma miejsce jej nienależyte wykonywanie przez drugą stronę lub doszło do zaprzestania jej wykonywania przez taką stronę, e) weksel in blanco, f) zachowanie prawa własności rzeczy wydanej drugiej stronie umowy do momentu uiszczenia przez tę stronę całej ceny, g) protokół odbioru.
Ponadto zostały tutaj zaprezentowane postanowienia, jakie zazwyczaj umieszcza się w umowie w jej końcowej części, pozwalające na: a) wybranie tego, prawo jakiego państwa ma znajdować zastosowanie do stosunków prawnych powstałych na skutek zawarcia danej umowy, b) wskazanie prawa (jego przepisów), jakie ma mieć zastosowanie w kwestiach w umowie nieunormowanych, c) ratowanie umowy, której treść w jakimś zakresie okazała się być nieważna (niewiążąca) z mocy prawa, d) oddanie sporów powstałych na tle umowy pod rozstrzygnięcie sądu prywatnego (polubownego), e) skierowanie sporów powstałych na tle wykonywania umowy do postępowania mediacyjnego przed wszczęciem ewentualnego postępowania sądowego, f) wyłączenie jurysdykcji krajowej na rzecz jurysdykcji obcego państwa, g) wybór sądu właściwego miejscowo, h) określenie formy dla dokonywania w przyszłości zmian i uzupełnień w dotychczasowej treści umowy, i) podanie liczby egzemplarzy, w jakich umowa została sporządzona.
Odniesiono się również do tego, jaka jest optymalna obszerność (długość) umowy, wraz z wysunięciem konkretnych rozwiązań umożliwiających zapewnienie umowie przejrzystości i zwięzłości, podstawowych zasad, wedle których są interpretowane postanowienia umowne, oraz kwestii, na które trzeba zwrócić uwagę w przypadku gotowych wzorów umów (rodzajów problemów, jakie pojawiają się podczas korzystania z takich wzorów w praktyce).
Ukazane zostało także to, w jaki sposób można w rzeczywistości kształtować treść umowy w sposób korzystny tylko dla jednej z jej stron łącznie z naświetleniem ryzyk, jakie się z tym wiążą.
Przy tym temu wszystkiemu towarzyszył zamiar wskazania na błędy, jakie są nagminnie popełniane przy opracowywaniu tekstów umów i które mogą się w stopniu raz większym a raz mniejszym okazać „zgubne” w praktyce.
Sprawdzanie na bieżąco i utrwalanie zdobywanej tu wiedzy umożliwiają też liczne testy, do których odpowiedzi są podane pod koniec niniejszego kursu.
This course offers guidelines on how to construct agreements (contracts) in the correct manner. Apart from a concise presentation of the nature of a civil contract, including the species and modes in which it can be concluded, the course also covers how to name the parties, how to choose contract title and how to sign and initial the contractual text. It also elucidates how to specify the main obligations and rights of the parties and compose the further part of the content of the contract, together with the proper language and terminology that should be used.
The following typical instruments that are usually employed in securing the execution of a contract are also presented: a) contractual fines, b) higher interests for delay than statutory ones, c) advance (down) payment and deposit, d) termination of and withdrawal from an agreement when it is unduly executed or ceased to be executed, e) a blank bill of exchange, f) retention of the ownership of goods delivered to the other party until this party pays the full price, g) an acceptance protocol.
Moreover, also discussed are numerous clauses which are customarily placed at the end of the contract text which allow: a) choice of the law of a given state that is to govern the contract, b) an indication as to which law (legal provisions) should be applied to issues that are not regulated in the terms of contract, c) rescue of the contract when one or more of its provisions are void (not binding) in light of law, d) giving the potential disputes concerning the meaning of contract and its (non-)execution under the jurisdiction of a private (arbitration) court, e) directing the potential disputes regarding the meaning of contract and its (non-)execution to mediation before judicial proceeding may be instigated, f) accepting the jurisdiction of foreign courts at the expense of the jurisdiction of national courts, g) determination of which parallel court(s) is (are) entitled to handle the disputes over the meaning of the contract and its (non-)execution, h) specifying the form in which amendments and supplements to the contract can be made, i) enumerating the number of hard copies of the contract.
Allowances have also been made for ascertaining the optimal length of the contract, together with adducing concrete solutions which help make the contract text shorter, the principal rules of interpretation of the contractual provisions and matters that are important while one is taking advantage of ready templates of a given sort of contract (the kinds of problems that may arise when one wants to make use of such templates in practice). Also mentioned are the specific manipulations that may be employed in reality in order to make the content of contract more favorable for one of its parties, in combination with highlighting the risks that such manipulations entail.
The overall accompanying aim has been to highlight the mistakes that are commonly made during the composing of contracts and which – to a lesser or greater extent – may turn out to be “pernicious” for their parts.
Checking progress and the internalization of knowledge which has been incrementally acquired is enhanced by means of numerous tests, the answers to which are given at the end of the course.
Moreover, in this monograph, there have been depicted theoretically possible models and theories of the constraint by judicial precedent such as the rule model, model based on weighting countervailing arguments (pros and cons), particular analogical model, result model, principle-oriented model, precedent as reasons or reasoning or Dworkin’s conception of a remarkably skillful judge: Hercules, not passing over the so-called Dr. Goodhart’s method. Additionally, a vast array of specific for the Anglo-Saxon doctrine of precedent notions and institutions have been discussed and presented, including: a case of first impression, the idea of overruling and distinguishing precedents, distinction between obiter dicta and ratio decidendi or instances of rendering a precedent per incuriam and sub silentio. The allowance has been also made for factors which in practice influence, strengthen or diminish, the force of a given precedent as well for the relation in which precedential law stands to statutory one, having also regard for judicial review both in the USA and UK.
Against the above-mentioned background, subtle terminological distinctions and concepts (e.g. a leading case, super precedent, obiter dicta versus dicta, prospective and anticipating overruling) together with differences between rules governing the use of precedents in the UK and the USA have been grasped and highlighted. By that way, for instance, the reader is provided with the peculiarities of the bindingness of England and Wales Court of Appeal by its own precedents, including the three main exceptions from such obligation as well as the general relaxation of this obligation in criminal case when personal liberty is at stake, or with the ban on citation of unpublished judicial decisions and ethical duty of legal counselors to cite precedents that are not in favour for their clients but applicable in the case they defend.
The second part of the book comprises the brief comparison of the Anglo-Saxon approach to previously rendered judicial decisions to its Polish and continental counterparts. For the purpose of such comparison the reference has been also made to the precedents and their characteristic features that are established in the UK and USA in statutory and constitutional law. As a result, it has been demonstrated that divisions of judicial precedents that one may encounter in Polish theoretical literature – contrary to the prevailing in this literature stance – are generally not useful for showing how Polish or continental attitude to past judicial decisions differs from the Anglo-Saxon approach. Instead, it has been suggested that these divisions lend themselves to being invoked for highlighting what civil and common law have – in this respect – in common.
In the last part of the book, i.e. Appendix, there have been described the Norwegian, Swedish and the Court of Justice of the European Union’s practices concerning the use of judgments already delivered for adjudicative purposes. These practices serve here as examples in which the operation of the principle of stare decisis or some other basic inventions of the Anglo-Saxon doctrine of precedent can be – more or less expressly – discerned.
http://czytelniaonline.pl/magazine/16778297/2012/3/toc
W rezultacie, w prezentowanym materiale odtworzono kształt zasady stare decisis, jaka obowiązuje w relacji TSUE i sądy krajowe (inne krajowe organy stosujące prawo), jak i model (ujęcie istoty) precedensu, jaki jest właściwy dla unijnej praktyki orzeczniczej. Poza tym, została tu również udzielona odpowiedź na pytanie, jaki skutek, deklaratoryjny czy konstytutywny, powinno się przypisywać poszczególnym unijnym orzeczeniom, a także ustalone to, w jaki sposób sędziowie krajowi (osoby zasiadające w innych niż sądy krajowych organach stosujących prawo) mają postępować w razie stwierdzenia zachodzenia sprzeczności pomiędzy dwoma lub większą liczbą orzeczeń wydanych w różnym czasie i/lub przez różne organy sądowe składające się na Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Analogia i dedukcja by Maciej Koszowski
https://www.cambridgescholars.com/analogical-reasoning-in-law
Promo code: PROMO25. This code used when ordering gives 25% discount of the list price.
For first 30 pages click the following link: https://www.cambridgescholars.com/resources/pdfs/978-1-5275-2232-9-sample.pdf
https://depot.ceon.pl/bitstream/handle/123456789/16727/Madness%20of%20Legal%20Deduction%20-%20Dr%20Maciej%20Koszowski.pdf?sequence=3&isAllowed=y
Za punkt wyjścia posłużyło tu odtworzenie, wraz z krytyczną analizą, norweskiego podejścia do precedensów sądowych, które okazało się być bliskie złotego środka. Z jednej bowiem strony Królestwu Norwegii udało się wykształcić instytucję wiążącego prawnie precedensu, co daje gwarancję pewności i przewidywalności prawa, z drugiej zaś obecna w niej nim zasada stare decisis jest jakościowo i ilościowo słabsza aniżeli jej odpowiedniczka z Wielkiej Brytanii, co z kolei zapewnia większą sprawiedliwość i elastyczność po stronie obowiązującego prawa. Również uwzględnienie dalszych jeszcze często unikalnych cech norweskiej doktryny precedensu uzasadniało umieszczenie norweskiego systemu prawnego gdzieś pośrodku systemu prawnego typu common ai civil law.
W efekcie przeprowadzonych analiz zostały uzyskane też dwie, a nawet trzy postacie optymalnej („idealnej”) doktryny precedensu: pierwsza o charakterze uniwersalnym, druga przeznaczona dla państw będących członkami Unii Europejskiej oraz trzecia przewidziana dla relacji, w jakie wchodzą sądy unijne między sobą i z sądami krajowymi. Przy tym na kryteria, które stanowiły pod¬stawę dla postawionych w tych analizach wniosków, zostały obrane wartości i cele, jakich zazwyczaj oczekuje się od „dobrego” prawa, tj. m.in. pewność i przewidywalność prawa, jego elastyczność, wysoka jakość, poznawalność i przejrzystość, a także subiektywna i intersubiektywna sprawiedliwość tudzież dążenie do zapewnienia prawu unijnemu maksymalnej jedności i efektywności.
Na końcu, w Apendyksie, zostały również zaprezentowane trzy możliwe sposoby zaimplementowania w danym państwie (porządku prawnym) doktryny wiążącego precedensu, tj. a) drogą wydania stosownej ustawy;, b) poprzez przyjęcie aktu wewnętrznego przez któryś lub któreś z sądów;, c) w wyniku wykształcenia się z czasem takiej, a nie innej praktyki po stronie sędziów wydających wyroki w przedkładanych im do rozpoznania stanach faktycznych.
Niejako przy okazji został tu też zarysowany aktualny kształt praktyki orzecz¬niczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wraz z określeniem: mocy wiążącej orzeczeń pochodzących od tego trybunału, tego, co w przypadku takich orzeczeń posiada znaczenie dla rozpoznawania spraw sądowych w sądach unijnych i krajowych, oraz języka i stylu, w jakim są sporządzane uzasadnienia do takich orzeczeń. Poza tym została tutaj także rozważona ewentualna obecność w tej praktyce takich instytucji, jak ratio decidendi i obiter dicta, distinguishing oraz overruling.
Za punkt wyjścia posłużyło tu odtworzenie, wraz z krytyczną analizą, norweskiego podejścia do precedensów sądowych, które okazało się być bliskie złotego środka. Z jednej bowiem strony Królestwu Norwegii udało się wykształcić instytucję wiążącego prawnie precedensu, co daje gwarancję pewności i przewidywalności prawa, z drugiej zaś obecna w niej nim zasada stare decisis jest jakościowo i ilościowo słabsza aniżeli jej odpowiedniczka z Wielkiej Brytanii, co z kolei zapewnia większą sprawiedliwość i elastyczność po stronie obowiązującego prawa. Również uwzględnienie dalszych jeszcze często unikalnych cech norweskiej doktryny precedensu uzasadniało umieszczenie norweskiego systemu prawnego gdzieś pośrodku systemu prawnego typu common ai civil law.
W efekcie przeprowadzonych analiz zostały uzyskane też dwie, a nawet trzy postacie optymalnej („idealnej”) doktryny precedensu: pierwsza o charakterze uniwersalnym, druga przeznaczona dla państw będących członkami Unii Europejskiej oraz trzecia przewidziana dla relacji, w jakie wchodzą sądy unijne między sobą i z sądami krajowymi. Przy tym na kryteria, które stanowiły pod¬stawę dla postawionych w tych analizach wniosków, zostały obrane wartości i cele, jakich zazwyczaj oczekuje się od „dobrego” prawa, tj. m.in. pewność i przewidywalność prawa, jego elastyczność, wysoka jakość, poznawalność i przejrzystość, a także subiektywna i intersubiektywna sprawiedliwość tudzież dążenie do zapewnienia prawu unijnemu maksymalnej jedności i efektywności.
Na końcu, w Apendyksie, zostały również zaprezentowane trzy możliwe sposoby zaimplementowania w danym państwie (porządku prawnym) doktryny wiążącego precedensu, tj. a) drogą wydania stosownej ustawy;, b) poprzez przyjęcie aktu wewnętrznego przez któryś lub któreś z sądów;, c) w wyniku wykształcenia się z czasem takiej, a nie innej praktyki po stronie sędziów wydających wyroki w przedkładanych im do rozpoznania stanach faktycznych.
Niejako przy okazji został tu też zarysowany aktualny kształt praktyki orzecz¬niczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wraz z określeniem: mocy wiążącej orzeczeń pochodzących od tego trybunału, tego, co w przypadku takich orzeczeń posiada znaczenie dla rozpoznawania spraw sądowych w sądach unijnych i krajowych, oraz języka i stylu, w jakim są sporządzane uzasadnienia do takich orzeczeń. Poza tym została tutaj także rozważona ewentualna obecność w tej praktyce takich instytucji, jak ratio decidendi i obiter dicta, distinguishing oraz overruling.
W niniejszej monografii można znaleźć także objaśnienie szeregu pojęć i instytucji typowych dla anglosaskiej doktryny precedensu. Są nimi m.in.: „sprawa jeszcze nierozpoznana” (ang. a case of first impression ), wyróżnianie i unieważnianie precedensów (ang. overruling i distinguishing), rozróżnienie na obiter dicta i ratio decidendi czy też przypadki ustanowienia precedensu per incuriam lub sub silentio. Niepominięta została w niej również problematyka czynników, jakie w praktyce wpływają na siłę konkretnego precedensu (wzmacniają lub osłabiają jego moc), oraz kwestia tego, w jakiej relacji pozostaje prawo precedensowe do prawa ustawowego i prawa zwyczajowego, tudzież problem sądowej kontroli aktów parlamentu w Stanach Zjednoczonych i Zjednoczonym Królestwie przy uwzględnieniu faktu członkostwa tego ostatniego w Unii Europejskiej oraz przystąpienia przez nie do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w kontekście sprzeczności, jakie faktycznie mogą zachodzić między krajowym prawem brytyjskim (precedensowym i ustawowym) a prawem unijnym lub tą konwencją.
Na powyższej kanwie zostały ponadto naświetlone subtelne terminologiczne dystynkcje, zawiłe koncepcje oraz inne szczególne zagadnienia, dotyczące np. pojęcia sprawy wiodącej (ang. a leading case), superprecedensu (ang. a super-precedent) lub supersuperprecedens u (ang. a super-duper precedent), odróżniania obiter dictów od dictów albo wyłącznie prospektywnego od prospektywno-retrospektywnego unieważnienia precedensu, przeprowadzania antycypacyjnego overruling czy też pojawieniae się w jednym precedensie wielu rationes decidendi. Przy tym zostały tu też uchwycone różnice, jakie zachodzą między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią, w ramach których został m.in. omówiony wymóg przestrzegania przez Sąd Apelacyjny Anglii i Walii jego własnych precedensów wraz z trzema wyjątkami od tego wymogu i jego ogólnym rozluźnieniem w przypadku spraw karnych (gdy w grę wchodzi wolność osobista), ograniczenia w powoływaniu się na precedensy dostępne tylko w mediach elektronicznych, problem orzeczeń sądowych celowo pozbawionych przez wydający je sąd statusu wiążącego precedensu, etyczny obowiązek po stronie profesjonalnych pełnomocników procesowych do przytaczania w procesie sądowym zarówno precedensów korzystnych, jak i niekorzystnych dla ich klienta tudzież mniej rygorystyczny charakter amerykańskiej i szkockiej doktryny precedensu w porównaniu z ich angielską odpowiedniczką.
W drugiej części monografii zostało przeprowadzone porównanie anglosaskiego podejścia do dotychczas zapadłych orzeczeń sądowych z praktyką, z jaką spotykamy się w Polsce i innych krajach z rodziny civil law. Dla pełnej prawidłowości takiego porównania została w niej też przybliżona istota i cechy szczególne precedensów sądowych ustanawianych w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w prawie stanowionym (ustawowym i konstytucyjnym), a nie tylko tych, jakie są ustanawiane są w obszarze nieunormowanym prawem stanowionym (tzw. common law) i o jakich była głównie mowa w pierwszej części monografii. Niejako przy okazji zostało tu także wykazane, że podziały precedensów sądowych, z jakimi możemy się spotkać w polskiej literaturze teoretycznoprawnej – odmiennie od tego, co się zazwyczaj sądzi – są na ogół nieprzydatne do wychwycenia różnic, jakie zachodzą między anglosaskim a kontynentalnym sposobem korzystania w adiudykacji z dotychczas wydanych orzeczeń sądowych. Podziały te zdają się za to bardziej nadawać do uwypuklenia tego, co systemy prawne typu common law i civil law mają ze sobą wspólnego.
W ostatniej części monografii, tj. Apendyksie, krótkiej prezentacji doczekałoy się norweskie, szwedzkie i unijne podejścieae do korzystania z dotychczasowego dorobku sądowego orzecznictwa. W przypadku Norwegii, Szwecji i orzecznictwa praktyki orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej można bowiem doszukiwać się jakichś oznak działania zasady stare decisis tudzież innych instytucji, które są charakterystyczne są dla anglosaskiej doktryny precedensu.
W niniejszej monografii można znaleźć także objaśnienie szeregu pojęć i instytucji typowych dla anglosaskiej doktryny precedensu. Są nimi m.in.: „sprawa jeszcze nierozpoznana” (ang. a case of first impression ), wyróżnianie i unieważnianie precedensów (ang. overruling i distinguishing), rozróżnienie na obiter dicta i ratio decidendi czy też przypadki ustanowienia precedensu per incuriam lub sub silentio. Niepominięta została w niej również problematyka czynników, jakie w praktyce wpływają na siłę konkretnego precedensu (wzmacniają lub osłabiają jego moc), oraz kwestia tego, w jakiej relacji pozostaje prawo precedensowe do prawa ustawowego i prawa zwyczajowego, tudzież problem sądowej kontroli aktów parlamentu w Stanach Zjednoczonych i Zjednoczonym Królestwie przy uwzględnieniu faktu członkostwa tego ostatniego w Unii Europejskiej oraz przystąpienia przez nie do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w kontekście sprzeczności, jakie faktycznie mogą zachodzić między krajowym prawem brytyjskim (precedensowym i ustawowym) a prawem unijnym lub tą konwencją.
Na powyższej kanwie zostały ponadto naświetlone subtelne terminologiczne dystynkcje, zawiłe koncepcje oraz inne szczególne zagadnienia, dotyczące np. pojęcia sprawy wiodącej (ang. a leading case), superprecedensu (ang. a super-precedent) lub supersuperprecedens u (ang. a super-duper precedent), odróżniania obiter dictów od dictów albo wyłącznie prospektywnego od prospektywno-retrospektywnego unieważnienia precedensu, przeprowadzania antycypacyjnego overruling czy też pojawieniae się w jednym precedensie wielu rationes decidendi. Przy tym zostały tu też uchwycone różnice, jakie zachodzą między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią, w ramach których został m.in. omówiony wymóg przestrzegania przez Sąd Apelacyjny Anglii i Walii jego własnych precedensów wraz z trzema wyjątkami od tego wymogu i jego ogólnym rozluźnieniem w przypadku spraw karnych (gdy w grę wchodzi wolność osobista), ograniczenia w powoływaniu się na precedensy dostępne tylko w mediach elektronicznych, problem orzeczeń sądowych celowo pozbawionych przez wydający je sąd statusu wiążącego precedensu, etyczny obowiązek po stronie profesjonalnych pełnomocników procesowych do przytaczania w procesie sądowym zarówno precedensów korzystnych, jak i niekorzystnych dla ich klienta tudzież mniej rygorystyczny charakter amerykańskiej i szkockiej doktryny precedensu w porównaniu z ich angielską odpowiedniczką.
W drugiej części monografii zostało przeprowadzone porównanie anglosaskiego podejścia do dotychczas zapadłych orzeczeń sądowych z praktyką, z jaką spotykamy się w Polsce i innych krajach z rodziny civil law. Dla pełnej prawidłowości takiego porównania została w niej też przybliżona istota i cechy szczególne precedensów sądowych ustanawianych w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w prawie stanowionym (ustawowym i konstytucyjnym), a nie tylko tych, jakie są ustanawiane są w obszarze nieunormowanym prawem stanowionym (tzw. common law) i o jakich była głównie mowa w pierwszej części monografii. Niejako przy okazji zostało tu także wykazane, że podziały precedensów sądowych, z jakimi możemy się spotkać w polskiej literaturze teoretycznoprawnej – odmiennie od tego, co się zazwyczaj sądzi – są na ogół nieprzydatne do wychwycenia różnic, jakie zachodzą między anglosaskim a kontynentalnym sposobem korzystania w adiudykacji z dotychczas wydanych orzeczeń sądowych. Podziały te zdają się za to bardziej nadawać do uwypuklenia tego, co systemy prawne typu common law i civil law mają ze sobą wspólnego.
W ostatniej części monografii, tj. Apendyksie, krótkiej prezentacji doczekałoy się norweskie, szwedzkie i unijne podejścieae do korzystania z dotychczasowego dorobku sądowego orzecznictwa. W przypadku Norwegii, Szwecji i orzecznictwa praktyki orzeczniczej Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej można bowiem doszukiwać się jakichś oznak działania zasady stare decisis tudzież innych instytucji, które są charakterystyczne są dla anglosaskiej doktryny precedensu.
W dodatkowych trzech wykładach zostały zamieszczone wiadomości wstępne z zakresu nauki o państwie, w tym definicji państwa, jego rodzajach, poglądach na jego genezę, kategoriach, w jakich może być ono pojmowane, jego możliwych funkcjach i formach rządów – wraz z zaprezentowaniem struktury ustrojowej państwa polskiego i Unii Europejskiej.
Ponadto zostały tu poruszone takie szczegółowe kwestie jak rodzaje rozumowań, za pomocą których w rzeczywistości myślą ludzie (racjonalne i intuicyjne), stosowanie instytucji prawnych w praktyce tudzież idealne postacie sędziów w osobie sędziego bojownika i sędziego biurokraty („urzędnika”) oraz relacja, w jakiej pozostaje pewność i przewidywalność prawa do jego elastyczności i sprawiedliwości, a także to, jak należy się zachowywać podczas brania udziału w postępowaniu sądowym.
W apendyksie zostały dodatkowo zamieszczone podstawowe wiadomości z zakresu problematyki państwa, takie jak definicja państwa, jego rodzaje, poglądy na jego genezę, kategorie, w jakich może być ono pojmowane, jego możliwe funkcje i formy rządów – wraz z opisem struktury ustrojowej (politycznej) państwa polskiego i Unii Europejskiej.
In this cycle of twenty eight lectures devoted to the introduction to law, there are discussed such issues as: a) principal philosophies of law, b) features and methods of law together with the determination of the place which law occupies amongst other sciences, c) divisions of juridical sciences, d) sources of law and species of law, e) kinds and scopes of bidingness of law, f) the notion of a legal norm and of a legal article, g) kinds of legal norms (articles), h) the concept of legal system and its basic attributes, i) application of law, j) law-making, k) legislative process in Poland and in the European Union, l) structure and hierarchy of legal acts, m) issues concerning judicial precedents, n) directives of legal interpretation (construction), o) legal inferences, p) materials used for the sake of interpretation of canonical texts, q) rules of collision, r) types of gaps and contradictions in law, s) branches of law, t) the European Union law and the international law, u) internal law, w) methods of alternative dispute resolution, x) the idea of legal relationship and sorts of legal facts, y) kinds of proves and burden of proof and burden of argumentation, z) Latin adages commonly appealed to in law.
Moreover, such peculiar topics as kinds of human reasoning that are employed be people in reality (intuitive and rational), the applying of legal institutions in practice and ideal figures of judges in the persons of a judge fighter and judge bureaucrat (‘official’) as well as some rules of conduct in judicial proceedings and relation of certainty and predictability of law to justices and flexibility of law have been presented here.
Additionally, the appendix provides the readers with information regarding the notion of the state, especially its definition, its kinds, outlooks on its genesis, ways of its understanding, its possible functions and forms of government as well as the shape of political structure of the Polish state and the European Union.
Zostały tu także przedstawione najbardziej typowe instrumenty, za pomocą których można zabezpieczyć interesy stron umowy, takie jak: a) kara umowna, b) zastrzeżenie wyższych odsetek za opóźnienie w zapłacie niż odsetki ustawowe za opóźnienie i odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, c) zaliczka i zadatek, d) prawo do odstąpienia i wypowiedzenia umowy w sytuacji, gdy ma miejsce jej nienależyte wykonywanie przez drugą stronę lub doszło do zaprzestania jej wykonywania przez taką stronę, e) weksel in blanco, f) zachowanie prawa własności rzeczy wydanej drugiej stronie umowy do momentu uiszczenia przez tę stronę całej ceny, g) protokół odbioru.
Ponadto zostały tutaj zaprezentowane postanowienia, jakie zazwyczaj umieszcza się w umowie w jej końcowej części, pozwalające na: a) wybranie tego, prawo jakiego państwa ma znajdować zastosowanie do stosunków prawnych powstałych na skutek zawarcia danej umowy, b) wskazanie prawa (jego przepisów), jakie ma mieć zastosowanie w kwestiach w umowie nieunormowanych, c) ratowanie umowy, której treść w jakimś zakresie okazała się być nieważna (niewiążąca) z mocy prawa, d) oddanie sporów powstałych na tle umowy pod rozstrzygnięcie sądu prywatnego (polubownego), e) skierowanie sporów powstałych na tle wykonywania umowy do postępowania mediacyjnego przed wszczęciem ewentualnego postępowania sądowego, f) wyłączenie jurysdykcji krajowej na rzecz jurysdykcji obcego państwa, g) wybór sądu właściwego miejscowo, h) określenie formy dla dokonywania w przyszłości zmian i uzupełnień w dotychczasowej treści umowy, i) podanie liczby egzemplarzy, w jakich umowa została sporządzona.
Odniesiono się również do tego, jaka jest optymalna obszerność (długość) umowy, wraz z wysunięciem konkretnych rozwiązań umożliwiających zapewnienie umowie przejrzystości i zwięzłości, podstawowych zasad, wedle których są interpretowane postanowienia umowne, oraz kwestii, na które trzeba zwrócić uwagę w przypadku gotowych wzorów umów (rodzajów problemów, jakie pojawiają się podczas korzystania z takich wzorów w praktyce).
Ukazane zostało także to, w jaki sposób można w rzeczywistości kształtować treść umowy w sposób korzystny tylko dla jednej z jej stron łącznie z naświetleniem ryzyk, jakie się z tym wiążą.
Przy tym temu wszystkiemu towarzyszył zamiar wskazania na błędy, jakie są nagminnie popełniane przy opracowywaniu tekstów umów i które mogą się w stopniu raz większym a raz mniejszym okazać „zgubne” w praktyce.
Sprawdzanie na bieżąco i utrwalanie zdobywanej tu wiedzy umożliwiają też liczne testy, do których odpowiedzi są podane pod koniec niniejszego kursu.
This course offers guidelines on how to construct agreements (contracts) in the correct manner. Apart from a concise presentation of the nature of a civil contract, including the species and modes in which it can be concluded, the course also covers how to name the parties, how to choose contract title and how to sign and initial the contractual text. It also elucidates how to specify the main obligations and rights of the parties and compose the further part of the content of the contract, together with the proper language and terminology that should be used.
The following typical instruments that are usually employed in securing the execution of a contract are also presented: a) contractual fines, b) higher interests for delay than statutory ones, c) advance (down) payment and deposit, d) termination of and withdrawal from an agreement when it is unduly executed or ceased to be executed, e) a blank bill of exchange, f) retention of the ownership of goods delivered to the other party until this party pays the full price, g) an acceptance protocol.
Moreover, also discussed are numerous clauses which are customarily placed at the end of the contract text which allow: a) choice of the law of a given state that is to govern the contract, b) an indication as to which law (legal provisions) should be applied to issues that are not regulated in the terms of contract, c) rescue of the contract when one or more of its provisions are void (not binding) in light of law, d) giving the potential disputes concerning the meaning of contract and its (non-)execution under the jurisdiction of a private (arbitration) court, e) directing the potential disputes regarding the meaning of contract and its (non-)execution to mediation before judicial proceeding may be instigated, f) accepting the jurisdiction of foreign courts at the expense of the jurisdiction of national courts, g) determination of which parallel court(s) is (are) entitled to handle the disputes over the meaning of the contract and its (non-)execution, h) specifying the form in which amendments and supplements to the contract can be made, i) enumerating the number of hard copies of the contract.
Allowances have also been made for ascertaining the optimal length of the contract, together with adducing concrete solutions which help make the contract text shorter, the principal rules of interpretation of the contractual provisions and matters that are important while one is taking advantage of ready templates of a given sort of contract (the kinds of problems that may arise when one wants to make use of such templates in practice). Also mentioned are the specific manipulations that may be employed in reality in order to make the content of contract more favorable for one of its parties, in combination with highlighting the risks that such manipulations entail.
The overall accompanying aim has been to highlight the mistakes that are commonly made during the composing of contracts and which – to a lesser or greater extent – may turn out to be “pernicious” for their parts.
Checking progress and the internalization of knowledge which has been incrementally acquired is enhanced by means of numerous tests, the answers to which are given at the end of the course.
Moreover, in this monograph, there have been depicted theoretically possible models and theories of the constraint by judicial precedent such as the rule model, model based on weighting countervailing arguments (pros and cons), particular analogical model, result model, principle-oriented model, precedent as reasons or reasoning or Dworkin’s conception of a remarkably skillful judge: Hercules, not passing over the so-called Dr. Goodhart’s method. Additionally, a vast array of specific for the Anglo-Saxon doctrine of precedent notions and institutions have been discussed and presented, including: a case of first impression, the idea of overruling and distinguishing precedents, distinction between obiter dicta and ratio decidendi or instances of rendering a precedent per incuriam and sub silentio. The allowance has been also made for factors which in practice influence, strengthen or diminish, the force of a given precedent as well for the relation in which precedential law stands to statutory one, having also regard for judicial review both in the USA and UK.
Against the above-mentioned background, subtle terminological distinctions and concepts (e.g. a leading case, super precedent, obiter dicta versus dicta, prospective and anticipating overruling) together with differences between rules governing the use of precedents in the UK and the USA have been grasped and highlighted. By that way, for instance, the reader is provided with the peculiarities of the bindingness of England and Wales Court of Appeal by its own precedents, including the three main exceptions from such obligation as well as the general relaxation of this obligation in criminal case when personal liberty is at stake, or with the ban on citation of unpublished judicial decisions and ethical duty of legal counselors to cite precedents that are not in favour for their clients but applicable in the case they defend.
The second part of the book comprises the brief comparison of the Anglo-Saxon approach to previously rendered judicial decisions to its Polish and continental counterparts. For the purpose of such comparison the reference has been also made to the precedents and their characteristic features that are established in the UK and USA in statutory and constitutional law. As a result, it has been demonstrated that divisions of judicial precedents that one may encounter in Polish theoretical literature – contrary to the prevailing in this literature stance – are generally not useful for showing how Polish or continental attitude to past judicial decisions differs from the Anglo-Saxon approach. Instead, it has been suggested that these divisions lend themselves to being invoked for highlighting what civil and common law have – in this respect – in common.
In the last part of the book, i.e. Appendix, there have been described the Norwegian, Swedish and the Court of Justice of the European Union’s practices concerning the use of judgments already delivered for adjudicative purposes. These practices serve here as examples in which the operation of the principle of stare decisis or some other basic inventions of the Anglo-Saxon doctrine of precedent can be – more or less expressly – discerned.
http://czytelniaonline.pl/magazine/16778297/2012/3/toc
W rezultacie, w prezentowanym materiale odtworzono kształt zasady stare decisis, jaka obowiązuje w relacji TSUE i sądy krajowe (inne krajowe organy stosujące prawo), jak i model (ujęcie istoty) precedensu, jaki jest właściwy dla unijnej praktyki orzeczniczej. Poza tym, została tu również udzielona odpowiedź na pytanie, jaki skutek, deklaratoryjny czy konstytutywny, powinno się przypisywać poszczególnym unijnym orzeczeniom, a także ustalone to, w jaki sposób sędziowie krajowi (osoby zasiadające w innych niż sądy krajowych organach stosujących prawo) mają postępować w razie stwierdzenia zachodzenia sprzeczności pomiędzy dwoma lub większą liczbą orzeczeń wydanych w różnym czasie i/lub przez różne organy sądowe składające się na Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
https://www.cambridgescholars.com/analogical-reasoning-in-law
Promo code: PROMO25. This code used when ordering gives 25% discount of the list price.
For first 30 pages click the following link: https://www.cambridgescholars.com/resources/pdfs/978-1-5275-2232-9-sample.pdf
https://depot.ceon.pl/bitstream/handle/123456789/16727/Madness%20of%20Legal%20Deduction%20-%20Dr%20Maciej%20Koszowski.pdf?sequence=3&isAllowed=y
The article brings up the issue of factors which can be responsible for the influence of culture and tradition on law. The primary focus is on the period of the Icelandic republic from the 10th to 13th c, i.e. the time in which Iceland might be considered as the paradigm of not only interplay but the very merge of common values and convictions with the law itself.
Inter alia, among the unique legal institutions recognised as apt to contribute to the aforementioned state, in the article there has been specified a public recitation of the whole body of law regarding as binding, the preservation of the operative law mainly in the minds of legal experts and the so-called Law Speaker, the special procedure for disambiguating of equivocal laws within the highest judicial and legislative authority: the Althingi, the enactment of the law that was based on common agreement and in which a vital role was played by the free farmers, an extraordinary large number of judges and arbiters who, as a rule, rendered their judgements unanimously, or the juries composed of neighbours that lived near an offender or a place of misconduct.
In the final part of the article, the findings made upon the Icelandic medieval republic serve as a point of departure for deliberations on present times. As it has turned out, almost all of the republic’s factors recognised as favourable conditions for the mixing of culture and tradition with the law are barely discernible in contemporary Western world, at least with regard to the civil law countries of Continental Europe. Thus, the setting in which their legal systems at present operate has been demonstrated to be distinctly different from the milieu of the 10th-13th c Iceland.
Review Karl Nickerson Llewellyn’s book: The Bramble Bush. The Classic Lectures on the law and Law School. With a new Introduction and Notes by Steve Sheppard.
This review of the latest edition of the book: ‘The Bramble Bush’, the author of which is the renowned legal philosopher Karl Nickerson Llewellyn, endeavors to revive interest in American Legal Realism in Poland. Among Polish scholars, the predominant view still appears to be that this type of legal realism amounts to the slogan that law is tantamount to what judges (other officials) do or will do in a given case]. To this aim, the reviewer has divided the main theses and outlooks of Karl N. Llewellyn into three distinct categories: a) these which are obvious and trivial, b) these which are nearly obvious, albeit perhaps not necessarily for someone who has grown up in the Continental legal tradition and remains under the strong influence of legal positivism, c) these which are more sophisticated and subtle, if not brilliant. Moreover, he also highlights the style which is characteristic for ‘The Bramble Bush’ as well as trying to capture its general spirit. Some remarks on the person and life of the author, such as the links of Karl N. Llewellyn with the First World War, his fascination with the legal framework of Medieval Iceland and reference to his other book published posthumously (i.e.: ‘The Theory of Rules. Edited and with an Introduction by Frederick Schauer’) are additionally to be found here. The review is concluded by the considerations of the reviewer as to the language in which scientific treatises should be made and a quotation of the other great American Realist, Oliver Wendell Holmes, that: “The remoter and more general aspects of the law are those which give it universal interest. It is through them that you not only become a great master in your calling, but connect your subject with the universe and catch an echo of the infinite, a glimpse of its unfathomable process, a hint of the universal law”.
http://palestra.pl/upload/14/49/82/1449825117_.pdf
The article brings up the issue of factors which can be responsible for the influence of culture and tradition on law. The primary focus is on the period of the Icelandic republic from the 10th to 13th c, i.e. the time in which Iceland might be considered as the paradigm of not only interplay but the very merge of common values and convictions with the law itself.
Inter alia, among the unique legal institutions recognised as apt to contribute to the aforementioned state, in the article there has been specified a public recitation of the whole body of law regarding as binding, the preservation of the operative law mainly in the minds of legal experts and the so-called Law Speaker, the special procedure for disambiguating of equivocal laws within the highest judicial and legislative authority: the Althingi, the enactment of the law that was based on common agreement and in which a vital role was played by the free farmers, an extraordinary large number of judges and arbiters who, as a rule, rendered their judgements unanimously, or the juries composed of neighbours that lived near an offender or a place of misconduct.
In the final part of the article, the findings made upon the Icelandic medieval republic serve as a point of departure for deliberations on present times. As it has turned out, almost all of the republic’s factors recognised as favourable conditions for the mixing of culture and tradition with the law are barely discernible in contemporary Western world, at least with regard to the civil law countries of Continental Europe. Thus, the setting in which their legal systems at present operate has been demonstrated to be distinctly different from the milieu of the 10th-13th c Iceland.
Ponadto zostały tu poruszone takie szczegółowe kwestie jak rodzaje rozumowań, za pomocą których w rzeczywistości myślą ludzie (racjonalne i intuicyjne), stosowanie instytucji prawnych w praktyce tudzież idealne postacie sędziów w osobie sędziego bojownika i sędziego biurokraty („urzędnika”) oraz relacja, w jakiej pozostaje pewność i przewidywalność prawa do jego elastyczności i sprawiedliwości, a także to, jak należy się zachowywać podczas brania udziału w postępowaniu sądowym.
W apendyksie zostały dodatkowo zamieszczone podstawowe wiadomości z zakresu problematyki państwa, takie jak definicja państwa, jego rodzaje, poglądy na jego genezę, kategorie, w jakich może być ono pojmowane, jego możliwe funkcje i formy rządów – wraz z opisem struktury ustrojowej (politycznej) państwa polskiego i Unii Europejskiej.
In this cycle of twenty eight lectures devoted to the introduction to law, there are discussed such issues as: a) principal philosophies of law, b) features and methods of law together with the determination of the place which law occupies amongst other sciences, c) divisions of juridical sciences, d) sources of law and species of law, e) kinds and scopes of bidingness of law, f) the notion of a legal norm and of a legal article, g) kinds of legal norms (articles), h) the concept of legal system and its basic attributes, i) application of law, j) law-making, k) legislative process in Poland and in the European Union, l) structure and hierarchy of legal acts, m) issues concerning judicial precedents, n) directives of legal interpretation (construction), o) legal inferences, p) materials used for the sake of interpretation of canonical texts, q) rules of collision, r) types of gaps and contradictions in law, s) branches of law, t) the European Union law and the international law, u) internal law, w) methods of alternative dispute resolution, x) the idea of legal relationship and sorts of legal facts, y) kinds of proves and burden of proof and burden of argumentation, z) Latin adages commonly appealed to in law.
Moreover, such peculiar topics as kinds of human reasoning that are employed be people in reality (intuitive and rational), the applying of legal institutions in practice and ideal figures of judges in the persons of a judge fighter and judge bureaucrat (‘official’) as well as some rules of conduct in judicial proceedings and relation of certainty and predictability of law to justices and flexibility of law have been presented here.
Additionally, the appendix provides the readers with information regarding the notion of the state, especially its definition, its kinds, outlooks on its genesis, ways of its understanding, its possible functions and forms of government as well as the shape of political structure of the Polish state and the European Union.
https://www.cambridgescholars.com/analogical-reasoning-in-law
Promo code: PROMO25. This code used when ordering gives 25% discount of the list price.
For first 30 pages click the following link: https://www.cambridgescholars.com/resources/pdfs/978-1-5275-2232-9-sample.pdf
Moreover, in this monograph, there have been depicted theoretically possible models and theories of the constraint by judicial precedent such as the rule model, model based on weighting countervailing arguments (pros and cons), particular analogical model, result model, principle-oriented model, precedent as reasons or reasoning or Dworkin’s conception of a remarkably skillful judge: Hercules, not passing over the so-called Dr. Goodhart’s method. Additionally, a vast array of specific for the Anglo-Saxon doctrine of precedent notions and institutions have been discussed and presented, including: a case of first impression, the idea of overruling and distinguishing precedents, distinction between obiter dicta and ratio decidendi or instances of rendering a precedent per incuriam and sub silentio. The allowance has been also made for factors which in practice influence, strengthen or diminish, the force of a given precedent as well for the relation in which precedential law stands to statutory one, having also regard for judicial review both in the USA and UK.
Against the above-mentioned background, subtle terminological distinctions and concepts (e.g. a leading case, super precedent, obiter dicta versus dicta, prospective and anticipating overruling) together with differences between rules governing the use of precedents in the UK and the USA have been grasped and highlighted. By that way, for instance, the reader is provided with the peculiarities of the bindingness of England and Wales Court of Appeal by its own precedents, including the three main exceptions from such obligation as well as the general relaxation of this obligation in criminal case when personal liberty is at stake, or with the ban on citation of unpublished judicial decisions and ethical duty of legal counselors to cite precedents that are not in favour for their clients but applicable in the case they defend.
The second part of the book comprises the brief comparison of the Anglo-Saxon approach to previously rendered judicial decisions to its Polish and continental counterparts. For the purpose of such comparison the reference has been also made to the precedents and their characteristic features that are established in the UK and USA in statutory and constitutional law. As a result, it has been demonstrated that divisions of judicial precedents that one may encounter in Polish theoretical literature – contrary to the prevailing in this literature stance – are generally not useful for showing how Polish or continental attitude to past judicial decisions differs from the Anglo-Saxon approach. Instead, it has been suggested that these divisions lend themselves to being invoked for highlighting what civil and common law have – in this respect – in common.
In the last part of the book, i.e. Appendix, there have been described the Norwegian, Swedish and the Court of Justice of the European Union’s practices concerning the use of judgments already delivered for adjudicative purposes. These practices serve here as examples in which the operation of the principle of stare decisis or some other basic inventions of the Anglo-Saxon doctrine of precedent can be – more or less expressly – discerned.