bêpar

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bêpar	bêpartir	herî bêpar bêpartirîn

bêpar

1. Kesa/ê ku ti par negihiştiyeyê, kesa/ê ku nebûye xwedanê/a ti par û behran; kesa/ê ku pêdawîstiyên bingehîn nînin.

   Hevmane: mehrûm, xizan, jar, belingaz, perîşan, şerpeze, feqîr, nedar

Herwiha

• bêbahir
• bêbahr
• bêbehir
• bêbehr

Jê

• bêparî
• bêparîtî
• (lêker) bêpar bûn
• (lêker) bêpar kirin

• (navdêr) bêparbûn
• (navdêr) bêparkirin

• (rengdêr) bêparbûyî
• (rengdêr) bêparkirî

Etîmolojî

Ji bê- + par. (2)

Werger

• Farisî : بی بهره‎ → fa, بی فایده‎ → fa, بی سهم‎, بدون سهم‎
• Fransî : depourvu
• Îngilîzî : deprived → en, devoid → en
• Tirkî : behresiz → tr, bibehre → tr, mahrum → tr, paysız, yoksun → tr, hissesiz
• Almanî : ausgeschlossen → de, beraubt → de