bîna

Kurmancî

Hoker

bîna

1. avahî, xanî
   • Saqî tu birêje camê mîna
     Ava ko dikit demîrî bîna
     Şadab bigêre qelbê mehzûn — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بینا‎

Etîmolojî

Ji erebî بناء‎ (binai) ji بنا‎ (bena, “ava kirin, çêkirin”), hevreha aramî ܒܢܐ (bena), îbrî בנה (bena).

Werger

• Almanî: Aufbau → de m, ^?Gebäude → de m
• Erebî: ^?البصیر‎, ^?مبصر‎
• Farisî: ^?أسکان‎, ^?بصیر‎ → fa, ^?بنا‎ → fa, ^?بینا‎ → fa
• Îngilîzî: ^?clear-eyed → en
• Tirkî: bina → tr, çatı → tr, yapı → tr, ^?gibi → tr, ^?gören → tr, ^?göre → tr

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bîna		herî bîna

bîna

1. kesa/ê ku dikare bibîne,
   kesa/ê ku ne kor e
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji -bîn- (rayê dema niha ji lêkera dîtin) + -a, ji zimanên îranî.

Jê

• bînahî
• bînayî

Hoker

bîna

1. wek, mîna, fena, nola, şibî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• bînanî

Etîmolojî

Hevreha mîna, farisî manend, têkilî man (wek bûn), ji zimanên îranî. Bo guherîna M/B bide ber misilman / bisirman û bizmar ji erebî mismar.