Quantum redactiones paginae "Ventus solaris" differant

Content deleted Content added

Inline

Redactio novissime (die 28 Iunii 2023, hora 19:28) facta

Ventus solaris est fluxus particularum in iontes conversarum quae ab astro ut Sole in spatium cosmicum fluunt.

Compositio

Ventus solaris praecipue ex protonibus electronibusque et nucleis atomi helii (particulae alpha) consistit. Solum parvae aliorum nucleorum atomi et atomorum electronice neutrorum vento solari sunt.

Hi venti ex spatiis exterioribus solis veniunt. In partibus inferioribus Solis copia relativa variarum atomorum post partum huius stellae mutata est (et nunc mutatur) fusione nucleari, sed partes exteriores Solis cum inferioribus non miscentur. Ob eam rem ibi compositio materiae Solis illi nebulae primordiae aequalis est (73% hydrogenii, 25% helii). Investigatio igitur venti solaris etiam magni momenti est ut sciamus plus de compositione chemica et copiis relativis isotoporum variorum elementorum illius nebulae vel nubis.

Prope Terram, velocitas venti solaris ab 200 km/s ad 889 km/s variat, mediocriter 450 km/s. Circiter 800 kg/s materiae a Sole perdita est in vento solari.

Quia ventus solaris plasma est, cum eo campum magneticum solis fert. Usque ad distantiam circiter 160 000 000 km rotatio solis ventum solaris in formam helicis verrit trahendo lineas campi magnetici, sed post hanc distantiam ventus solaris sine impulsione solari addita exit. Effusiones energeticae insolite venti solaris propter flammas solares et alias tempestates solares possunt subicere sideralia instrumenta exploratoria et satellites artificiosos ad dosim fortem radiationis. Particulae venti solaris, quae in campo magnetico Terrae decepta sunt, colliguntur in zonis Van Allen et eaedem auroras borealem australemque possunt efficere, cum aëra terrae prope polos impingunt. Alii planetae campis magneticis similibus campo Terrae ornati etiam auroras proprias habent.

Olim vapor solis ut vis similis vento solari imputus erat efficiens principalem orbem planetarum. Secundum Plinium Maiorem:

Percussae in qua diximus parte et triangulo solis radio inhibentur rectum agere cursum et ignea vi levantur in sublime. Hoc non protinus intellegi potest visu nostro, ideoque existimantur stare, unde et nomen accepit statio. progreditur deinde eiusdem radii violentia et retroire cogit vapore percussas.—Naturalis Historia

Nunc cognovimus vim gravitatis orbitas planetarum regere, sed ventus solaris ut propulsus propositus est pro velo magnetico et rationibus similibus propulsus.

Ventus solaris bullam exprimit in medio interstellari, i.e., in chao rarefacto hydrogenii heliique qui galaxiam permeat. Locus ubi non iam potest vis venti solaris medium interstellare reprimere heliopausa vocatur, qui etiam finis systematis solaris esse putatur. Distantia ad heliopausam incerta est; fortasse late variat, dependens ex velocitate venti solaris et densitate medii interstellaris, sed novimus eam longe ultra orbitam Plutonis esse.

Historia investigationis

Esse ventum solarem siderale instrumentum exploratorium sovieticum Luna 1 anno 1959 et Mariner 2 (America) anno 1962 (per transitum ad planetam Venerem) experimento confirmaverunt. Vela in superficie lunae metata sunt copias isotoporum helii, nei et argi. Sideralia instrumenta speculatoria Pioneer 10/11, Voyager 1/2 et missio Ulysses ventum solarem extra orbitam Terrae investigaverunt. Helios 1/2 et missiones Mariner et Pioneer ad Venerem et Vega russica facta de eo intra orbitam planetae nostri suppeditaverunt. IMP 1-8, AIMP 1/2, ACE, ISEE 1-3 sideraleque observatorium solare SOHO ventum illum circum Terram scrutata sunt. Missio Ulysses etiam res de vento solari extra planitiem eclipticam suppeditavit. Missio, ut referantur exempla Genesis, in Terram anno 2004 redivit, sed rediens in aera Terrae adflicta est per ruinam cum umbrella descensoria non patesceret.

Nexus interni

Bibliographia

Fox, Karen C. 2012. NASA Study Using Cluster Reveals New Insights Into Solar Wind. NASA.
Cuperman, S., et N. Metzler. 1978. Role of fluctuations in the interplanetary magnetic field on the heat conduction in the Solar Wind. J. Geophys. Res. 78(16): 3167–3168.
Cuperman, S. et N. Metzler. 1973. Astrophys. J. 182(3): 961–975.
Cuperman, S., et N. Metzler. 1975. Solution of 3-fluid model equations with anomalous transport coefficients for thequiet Solar Wind. Astrophys. J. 196(1): 205–219.
Cuperman, S. et N. Metzler. 1976. Relative magnitude of streaming velocities of alpha particles and protons at 1AU. Astrophys. and Space Sci. 45(2): 411–417.
Cuperman, S., et N. Metzler. 1979. Comments on Acceleration of Solar Wind He++3 effects of Resonant and nonresonant interactions with transverse waves. J. Geophys. Res. 84 (NA5): 2139–2140.
Cuperman, S., N. Metzler, et M. Spygelglass. 1975. Confirmation of known numerical solutions for the quiet Solar Wind equations. Astrophys. J. 198(3): 755–759.
Metzler, N. 1978. A multi-fluid model for stellar winds.Proceedings of the L. D. de Feiter Memorial Symposium on the Study of Traveling Interplanetary Phenomena. AFGL-TR-77-0309, Air Force Systems Command, USAF.
Metzler, N., S. Cuperman, M. Dryer, et P. Rosenau. 1979. A time-dependent two-fluid model with thermal conduction for Solar Wind. Astrophys. J. 231(3): 960–976.
Metzler, N. et M. Dryer. 1978. A self-consistent solution of the three-fluid model of the Solar Wind. Astrophys. J. 222(2): 689–695.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad ventos solares spectant.

@@ Linea 1: / Linea 1: @@
-'''Ventus solaris''' est fluxus particularum in iontes conversarum quae ab astro ut [[Sol|Sole]] in [[spatium cosmicum]] fluunt.
+'''Ventus solaris''' est fluxus [[particula elementaria|particularum]] in [[ion]]tes conversarum quae ab [[stella|astro]] ut [[Sol]]e in [[spatium cosmicum]] fluunt.
 ==Compositio==
-Ventus solaris praecipue ex [[proton]]ibus [[electro|electronibusque]] et nucleis [[atomus|atomi]] [[helium|helii]] (''particulae alpha'') consistit. Solum parvae aliorum nucleorum atomi et atomorum electronice neutrorum vento solari sunt.
+Ventus solaris praecipue ex [[proton]]ibus [[electron]]ibusque et [[nucleus atomi|nucleis atomi]] [[hellum|helii]] (''particulae alpha'') consistit. Solum parvae aliorum nucleorum [[atomus|atomi]] et atomorum electronice neutrorum vento solari sunt.
-<br>
-Hi venti ex spatiis exterioribus solis veniunt. In partibus inferioribus Solis copia relativa variarum atomorum post partum huius stellae mutata est (et nunc mutatur) fusione nucleari. Sed spatia exterioria Solis cum inferioribus non miscentur. Ob eam rem ibi compositio materiae Solis illi nebulae primordiae aequalis est (73% [[hydrogenium|hydrogenii]], 25% [[Helium|helii]]). Investigatio igitur venti solaris etiam magni momenti est ut sciamus plus de compositione chemica et copiis relativis [[isotopus|isotoporum]] variorum elementorum illius nebulae vel nubis.
+Hi venti ex [[spatium exterum|spatiis exterioribus]] solis veniunt. In partibus inferioribus Solis copia relativa variarum atomorum post partum huius [[stella]]e mutata est (et nunc mutatur) fusione nucleari, sed partes exteriores Solis cum inferioribus non miscentur. Ob eam rem ibi compositio materiae Solis illi [[nebula (astronomia)|nebulae]] primordiae aequalis est (73% [[hydrogenium|hydrogenii]], 25% [[Helium|helii]]). Investigatio igitur venti solaris etiam magni momenti est ut sciamus plus de compositione chemica et copiis relativis [[isotopus|isotoporum]] variorum elementorum illius nebulae vel nubis.
-Prope [[Terra]]m, [[velocitas]] venti solaris ab 200 km/s ad 889 km/s variat, mediocriter 450 km/s. Circiter 800 kg/s [[materies|materiae]] a Sole perdita est in vento solari.
+Prope [[Tellus|Terram]], [[velocitas]] venti solaris ab 200 km/s ad 889 km/s variat, mediocriter 450 km/s. Circiter 800 kg/s [[materia (physica)|materiae]] a Sole perdita est in vento solari.
-Quia ventus solaris [[plasma]] est, cum eo [[campus magneticus|campum magneticum]] solis fert.  Usque ad distantiam circiter 160.000.000 km rotatio solis ventum solaris in formam helicis verrit trahendo lineas campi magnetici, sed post hanc distantiam ventus solaris sine impulsione solari addita exit. Effusiones energeticae insolite venti solaris propter flammas solares et alias tempestates solares possunt subicere [[siderale instrumentum exploratorium|sideralia instrumenta exploratoria]] et [[satelles artificiosus|satellites artificiosos]] ad dosim fortem [[radiatio]]nis. Particulae venti solaris, quae in [[campus magneticus Terrae|campo magnetico Terrae]] decepta sunt, colliguntur in [[zonae Van Allen|zonis ''Van Allen'']] et eaedem [[Aurora borealis|auroras borealem]] [[aurora australis|australem]]que possunt efficere, cum aëra terrae prope [[polus|polos]] impingunt.  Alii planetae campis magneticis similibus  campo Terrae ornati etiam auroras proprias habent.
+Quia ventus solaris [[plasma]] est, cum eo [[campus magneticus|campum magneticum]] solis fert. Usque ad distantiam circiter 160 000 000 km rotatio solis ventum solaris in formam [[helix|helicis]] verrit trahendo lineas campi magnetici, sed post hanc distantiam ventus solaris sine impulsione solari addita exit. Effusiones energeticae insolite venti solaris propter [[Flamma solaris|flammas solares]] et alias tempestates solares possunt subicere [[siderale instrumentum exploratorium|sideralia instrumenta exploratoria]] et [[satelles artificiosus|satellites artificiosos]] ad dosim fortem [[radiatio]]nis. Particulae venti solaris, quae in [[campus magneticus Terrae|campo magnetico Terrae]] decepta sunt, colliguntur in [[zonae Van Allen|zonis ''Van Allen'']] et eaedem [[Aurora borealis|auroras borealem]] [[aurora australis|australemque]] possunt efficere, cum aëra terrae prope [[polus|polos]] impingunt. Alii planetae campis magneticis similibus campo Terrae ornati etiam auroras proprias habent.
 Olim vapor solis ut vis similis vento solari imputus erat efficiens principalem orbem [[planeta]]rum. Secundum [[Plinius Maior|Plinium Maiorem]]:
-:''Percussae in qua diximus parte et triangulo solis radio inhibentur rectum agere cursum et ignea vi levantur in sublime. Hoc non protinus intellegi potest visu nostro, ideoque existimantur stare, unde et nomen accepit statio. progreditur deinde eiusdem radii violentia et retroire cogit vapore percussas.''  —[[Naturalis Historia]]
+:Percussae in qua diximus parte et triangulo solis radio inhibentur rectum agere cursum et ignea vi levantur in sublime. Hoc non protinus intellegi potest visu nostro, ideoque existimantur stare, unde et nomen accepit statio. progreditur deinde eiusdem radii violentia et retroire cogit vapore percussas.—''[[Naturalis historia (Plinius)|Naturalis Historia]]''
-Nunc cognovimus [[vis gravitatis|vim gravitatis]] orbitas planetarum regere, sed ventus solaris ut propulsus propositus est pro [[velum magneticum|velo magnetico]] et methodis similibus propulsus.
+Nunc cognovimus [[vis gravitatis|vim gravitatis]] orbitas planetarum regere, sed ventus solaris ut propulsus propositus est pro [[velum magneticum|velo magnetico]] et rationibus similibus propulsus.
-Ventus solaris bullam exprimit in [[medium interstellare|medio interstellari]], i.e., in chao rarefacto hydrogenii heliique qui galaxiam permeat.  Locus ubi non iam potest vis venti solaris medium interstellare reprimere [[heliopausa]] vocatur, qui etiam finis systematis solaris esse putatur.  Distantia ad heliopausam incerta est; fortasse late variat, dependens ex velocitate venti solaris et densitate medii interstellaris, sed novimus eam longe ultra orbitam [[Pluto (planeta)|Plutonis]] esse.
+Ventus solaris bullam exprimit in [[medium interstellare|medio interstellari]], i.e., in [[chao]] rarefacto [[hydrogenium|hydrogenii]] [[helium|heliique]] qui [[galaxia]]m permeat. Locus ubi non iam potest vis venti solaris medium interstellare reprimere [[heliopausa]] vocatur, qui etiam finis systematis solaris esse putatur. Distantia ad heliopausam incerta est; fortasse late variat, dependens ex velocitate venti solaris et densitate medii interstellaris, sed novimus eam longe ultra orbitam [[Pluto (planeta)|Plutonis]] esse.
 ==Historia investigationis==
-Esse ventum solarem [[siderale instrumentum exploratorium]] sovieticum ''Luna 1'' anno [[1959]] et ''Mariner 2'' (America) anno [[1962]] (per transitum ad planetam [[Venus (planeta)|Venerem]]) experimento confirmaverunt. Vela in superficie [[Luna (satelles)|lunae]] metata sunt copias isotoporum [[Helium|Helii]], [[Neon|Neonis]] et [[Argon|Argonis]]. Sideralia instrumenta (-ii n) speculatoria ''Pioneer 10/11'', ''Voyager 1/2'' et missio ''Ulysses'' ventum solarem extra orbitam Terrae investigaverunt. ''Helios 1/2'' et missiones ''Mariner'' et ''Pioneer'' ad Venerem et ''Vega'' russica facta de eo intra orbitam planetae nostri suppeditaverunt. ''IMP 1-8'', ''AIMP 1/2'', ''ACE'', '' ISEE 1-3'' sideraleque observatorium solare ''SOHO'' ventum illum circum Terram scrutata sunt. Missio ''Ulysses'' etiam res de vento solari extra planitiem eclipticam suppeditavit. Missio, ut referantur exempla Genesis, revenit in Terram anno 2004, sed rediens in aëra Terrae afflicta est per ruinam cum umbella descensoria non patesceret.
+Esse ventum solarem [[siderale instrumentum exploratorium]] sovieticum ''Luna 1'' anno [[1959]] et ''Mariner 2'' ([[Civitate Foederatae|America]]) anno [[1962]] (per transitum ad planetam [[Venus (planeta)|Venerem]]) experimento confirmaverunt. Vela in superficie [[Luna (satelles)|lunae]] metata sunt copias isotoporum [[Helium|helii]], [[Neon|nei]] et [[Argon|argi]]. Sideralia instrumenta speculatoria ''Pioneer 10/11'', ''Voyager 1/2'' et missio ''Ulysses'' ventum solarem extra orbitam Terrae investigaverunt. ''Helios 1/2'' et missiones ''Mariner'' et ''Pioneer'' ad Venerem et ''Vega'' russica facta de eo intra orbitam planetae nostri suppeditaverunt. ''IMP 1-8'', ''AIMP 1/2'', ''ACE'', '' ISEE 1-3'' sideraleque observatorium solare ''SOHO'' ventum illum circum Terram scrutata sunt. Missio ''Ulysses'' etiam res de vento solari extra planitiem eclipticam suppeditavit. Missio, ut referantur exempla ''Genesis,'' in Terram anno [[2004]] redivit, sed rediens in [[aer]]a Terrae adflicta est per ruinam cum [[umbrella descensoria]] non patesceret.
+{{NexInt}}
+*[[Ventus stellaris]]
+*[[Aurora (astronomia)|Aurora]]
+*[[Macula solaris]]
+*[[Plasmasphaerium]]
+*[[Unda prorae (astronomia)|Unda prorae]]
+*[[Velum electricum]]
+*[[Velum magneticum]]
+*[[Velum solare]]
+==Bibliographia==
+*Fox, Karen C. [[2012]]. NASA Study Using Cluster Reveals New Insights Into Solar Wind. ''NASA.''
+*Cuperman, S., et N. Metzler. [[1978]]. Role of fluctuations in the interplanetary magnetic field on the heat conduction in the Solar Wind. ''J. Geophys. Res.'' 78(16): 3167–3168.
+*Cuperman, S. et N. Metzler. [[1973]]. ''Astrophys. J.'' 182(3): 961–975.
+*Cuperman, S., et N. Metzler. [[1975]]. Solution of 3-fluid model equations with anomalous transport coefficients for thequiet Solar Wind. ''Astrophys. J. 196(1): 205–219.
+*Cuperman, S. et N. Metzler. [[1976]]. Relative magnitude of streaming velocities of alpha particles and protons at 1AU. ''Astrophys. and Space Sci.'' 45(2): 411–417.
+*Cuperman, S., et N. Metzler. [[1979]]. Comments on Acceleration of Solar Wind He++3 effects of Resonant and nonresonant interactions with transverse waves. ''J. Geophys. Res.'' 84 (NA5): 2139–2140.
+*Cuperman, S., N. Metzler, et M. Spygelglass. [[1975]]. Confirmation of known numerical solutions for the quiet Solar Wind equations. ''Astrophys. J.'' 198(3): 755–759.
+*Metzler, N. [[1978]]. A multi-fluid model for stellar winds.Proceedings of the L. D. de Feiter Memorial Symposium on the Study of Traveling Interplanetary Phenomena. AFGL-TR-77-0309, Air Force Systems Command, USAF.
+*Metzler, N., S. Cuperman, M. Dryer, et P. Rosenau. [[1979]]. A time-dependent two-fluid model with thermal conduction for Solar Wind. ''Astrophys. J.'' 231(3): 960–976.
+*Metzler, N. et M. Dryer. [[1978]]. A self-consistent solution of the three-fluid model of the Solar Wind. ''Astrophys. J.'' 222(2): 689–695.
+==Nexus externi==
+{{CommuniaCat|Solar wind|ventos solares}}
-[[categoria:Astronomia]]
+[[Categoria:Astronomia]]<!--PRO TEM-->
-[[categoria:Physica]]
+[[Categoria:Physica]]
+[[Categoria:Res solares]]<!--Solar phenomena-->
+{{Myrias|Physica}}
-[[ar:رياح شمسية]]
-[[az:Günəş küləyi]]
-[[bg:Слънчев вятър]]
-[[ca:Vent solar]]
-[[cs:Sluneční vítr]]
-[[da:Solvind]]
-[[de:Sonnenwind]]
-[[en:Solar wind]]
-[[es:Viento solar]]
-[[et:Päikesetuul]]
-[[fa:باد خورشیدی]]
-[[fi:Aurinkotuuli]]
-[[fr:Vent solaire]]
-[[gl:Vento solar]]
-[[he:רוח השמש]]
-[[hu:Napszél]]
-[[id:Angin matahari]]
-[[io:Sunala vento]]
-[[it:Vento solare]]
-[[ja:太陽風]]
-[[kn:ಸೌರ ಮಾರುತ]]
-[[ko:태양풍]]
-[[lt:Saulės vėjas]]
-[[lv:Saules vējš]]
-[[ml:സൗരക്കാറ്റ്]]
-[[ms:Angin suria]]
-[[nl:Zonnewind]]
-[[nn:Solvind]]
-[[no:Solvind]]
-[[pl:Wiatr słoneczny]]
-[[pt:Vento solar]]
-[[ru:Солнечный ветер]]
-[[scn:Ventu sulari]]
-[[simple:Solar wind]]
-[[sk:Slnečný vietor]]
-[[sl:Sončev veter]]
-[[sr:Сунчев ветар]]
-[[sv:Solvind]]
-[[th:ลมสุริยะ]]
-[[tr:Güneş rüzgârı]]
-[[uk:Сонячний вітер]]
-[[vi:Gió Mặt Trời]]
-[[zh:太阳风]]