betulla

Latine

Betula lenta partes.

Appellatio pronuntiatusque

API: /beˈtulla/

(classice)

Syllabificatio phonetica: be·tul·la — morphologica: betull-a

Formae aliae

• betula

Nomen substantivum

betull|a, -ae fem.

1. Arbor Gallica lentissima, mirabili candore, atque tenuitate: ex qua olim consulares fasces plerumque fiebant.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	betulla	betullae	I
gen.	betullae	betullārum	II
dat.	betullae	betullīs	III
acc.	betullam	betullās	IV
abl.	betullā	betullīs	VI
voc.	betulla	betullae	V

Dictiones collatae

• arbor
• fāgus
• pīnus
• quercus
• tilia
• ulmus

Translationes

Species arboris

• Anglice: birch (en)
• Esperantice: betulo (eo)

• Germanice: Birke (de) f

Discretiva

betulla dictio est in variis linguis:

• Italice: betulla

Formae affines

Latine

betullā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
betullā	casus ablativus singularis	substantivi betulla

Appellatio pronuntiatusque

API: /beˈtullaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: be·tul·lā — morphologica: betull-a

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

• gaudet frigidis sorbus, sed magis etiam betulla. Gallica haec arbor mirabili candore atque tenuitate, terribilis magistratuum virgis, eadem circulis flexilis, item corbium costis. —Naturalis historia Plinii