William Cuthbert Falkner
William Faulkner var ein kjend amerikansk forfattar. Han skreiv mest romanar, men òg dikt og manus til filmar. To av dei mest kjende bøkene hans er Larmen og vreden (1929) og Absalom, Absalom! (1936).
I 1950 fekk han Nobelprisen i litteratur. Det er den gjevaste prisen ein forfattar kan få.
Faulkner vaks opp i den vesle byen Oxford, sør i USA. Han budde saman med foreldra, besteforeldre og søsken. Bestefaren fortalte ofte historiar, til dømes om borgarkrigen i USA, slaveriet, og familien. Særleg fortalde han historiar om far sin, som dei kalla for Gamle-obersten.
Faulkner likte å høyre på desse historiane. Han brukte dei seinare i romanar og noveller. I nesten alle bøkene skjer handlinga i Yoknapatawpha, som var ein plass Faulkner dikta opp.
Faulkner var ein flink elev på barneskulen, men slutta på vidaregåande skule, utan å ta eksamen. Etter det hadde han mange ulike jobbar. Han studerte òg litt på universitetet.
Då han flytte til New Orleans, trefte han forfattaren Sherwood Anderson. Anderson likte det Faulkner skreiv, og hjelpte han med å få publisert dei første bøkene. Først skreiv han mest dikt, men etter kvart skreiv han mest romanar.
Ein seier Faulkner fornya det å skrive romanar. Det vil seie at han skreiv på ein heilt ny måte. Faulkner skreiv av og til slik som folk snakkar, og det var ikkje vanleg på den tida. Til dømes skreiv han lange setningar om det personane tenkte.
Store delar av livet budde Faulkner i Oxford. Han brukte mykje av det han såg og høyrde i romanane. Noko var kvardagsleg, men det var òg konflikt mellom den svarte og kvite befolkninga der.
Dei fleste av romanane til Faulkner er pessimistiske, det vil seie ganske triste.
I 1950 fekk Faulkner Nobelprisen i litteratur. Han fekk prisen både på grunn av det han skreiv, og korleis han skreiv det.
William Faulkner skreiv bøker heile livet. Han fekk stor merksemd, også etter at han døydde. Fleire av bøkene hans er alltid med på lister over dei beste bøkene som er skrivne på engelsk.
