Grasheemke
| Grasheemke; Gressheemke | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||||||||||
| Gryllus campestris | ||||||||||||||||||||||||
| Linnaeus, 1758 |
Dat Grasheemke oder Gressheemke (Overledingerland), pl.: Grasheemken oder Grasheemkes) (Gryllus campestris) is en Aart ut de Familie vun de Echten Heemken (Gryllidae) un höört to de Ornen vun de Haupeer (Orthoptera) mit to. 2003 is se Insekt vun dat Johr in Düütschland ween.
Plattdüütsche Naams
[ännern | Bornkood ännern]Plattdüütsche Naams for düt Deert gifft dat en ganzen Barg. So heet dat ok Werre, Schrotworm, Ämel un Kornwolp[1].
Kennteken
[ännern | Bornkood ännern]Heken sünd 19 bit 23 Millimeters lang, Seken könnt 17 bit 22 mms lang weern. Bi de Seken kummt dor denn noch dat Leggrohr (Ovipositor) mit siene 8 – 12 mms hento. Dat Grasheemke glimmert swatt oder hen un wenn ok bruun, is stevig boot un hett dannige Been. De Kopp lett na en Kogel mit deftige Bieters dor an. De Föhlspriete sünd dünn un könnt bit hen to 20 mms lang weern. Up’e Steern sitt dree helle Punktogen (Ocelle). De Vörflunken sünd bruun bit hen to swatt, un an’n Grund geel. Se sünd good utbillt un wat harder. So deent se as Deekflunken. Bi de Heken weert se ok to'n Singen (Stridulatschoon) bruukt. De Achterflunken sünd wat bruun un vermickert, se langt bloß man over twee Drüddels vun dat Achterlief hen. Bloß bi de Form Gryllus campestris var. caudata sünd ok de Achterflunken heel un deel utbillt. In Süüdeuropa kummt düsse Form fökener, in Middeleuropa is se man roor. De Achterschenkels sünd na’n Buuk to rood. In de Vörschenen sitt en groot un en lütt Trummelfell to’n Hören.
Dat is man selten, datt Grasheemken jumpen doot un wenn, denn man bloß korte Strecken. Man lopen könnt se gau. Normolerwiese könnt se nich flegen, bloß man de Form Gryllus campestris var. caudata kriggt dat hen.
Wo dat vorkamen deit
[ännern | Bornkood ännern]Dat Grasheemke mag dat an Schreegden, wo dat warm un dröge is un wo de Sunne up schient. Ok in helle Föhrenwolden föhlt sik dat tohuse. De Deerter buddelt 10 bit 20 cms deepe un bi 2 cms breede Gäng in’e Eer. Hen un wenn könnt de ok bit hen to 30 oder 40 cms deep ween. Düsse Aart is to finnen vun Noordafrika over Middel- un Süüdeuropa bit na’n Kaukasus hen.[2] In de Küstengemarken rund um de Middellannsche See to kummt se vor tohopen mit dat Middellannsche-See-Heemke. In Süüddüütschland is dat Grasheemke fökener antodrepen, as in Noorddüütschland.
Wat dat Grasheemke freten deit
[ännern | Bornkood ännern]Dat Grasheemke fritt allens, man tomeist neiht dat Planten weg. De Budden un de utwussenen Deerter vertehrt Blöder un Wuddeln vun allerhand Planten un Kruud. Man ok lüttje Eerddeerter un de ehre Overreste versmaht se nich.
Gesang
[ännern | Bornkood ännern]Bloß de geslechtsriepen Heken könnt Luud geven. Dat warrt denn Gesang, Zirpen oder Stridulatschoon nömmt.
Paarung
[ännern | Bornkood ännern]
Bi de Paarung kladdert dat Seken vun achtern up dat Heken rup. Dat Heken buugt denn sien Achterlief na boven un befrucht dor denn dat Seken bi. Dree bit veer Dage later geiht dat Seken bi un fangt an, de Eier aftoleggen. Mit dat Leggrohr warrt jummers een Ei in’e Eer leggt un denn tobuddelt. In ehr ganzet Leven leggt en Seken vun de Grasheemken en poor Hunnert Eier af.
Wie de Lütten utkruupt un wasst
[ännern | Bornkood ännern]Wenn de Eier leggt wurrn sünd, denn duert dat twee bit dree Weken un de Budden kruupt ut. Se kaamt eerst tohopen un leevt tosamen unner Steen, in Eerdgänge oder annerwegens, wo se sik versteken könnt. Se treckt en poor Mol de Huud ut un gaht denn in’n Harfst ut’neen un buddelt sik, elk for sik, in’e Eer in. In dat neegste Johr, wenn dat in’n Aprilmaand wedder warmer warrt, treckt se to’n teinten oder olbenten Mol de Huud ut un sünd denn utwussen un geslechtsriep.
Gefohr un Schuul
[ännern | Bornkood ännern]De Landweertschop warrt jummers intensiver bedreven un vundeswegen verleert de Grasheemken jummers mehr Platz to’n Leven. In allerhand Regionen loopt de Populatschonen torüch, in de wecken Gemarken sünd se al utstorven. Vundeswegen staht se in de Rode List for Deerter in Gefohr in de Bundsrepublik Düütschland unner Kategorie 3 (in Gefohr).[3]
Borns
[ännern | Bornkood ännern]Belege
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ [1]Kiek hier
- ↑ The IUCN Red List of Threatened Species 2017-2: Gryllus campestris
- ↑ Bundesamt für Naturschutz (Hrsg.): Rote Liste gefährdeter Tiere Deutschlands. Landwirtschaftsverlag, Münster 1998, ISBN 978-3-896-24110-8
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Max Beier, Franz Heikertinger: Grillen und Maulwurfsgrillen. Die Neue Brehm-Bücherei. A. Ziemsen Verlag, Wittenberg Lutherstadt, Heft 119, 1954.
- Anna Alfonsa Stärk: Untersuchungen am Lautorgan einiger Grillen- und Laubheuschrecken-Arten, zugleich ein Beitrag zum Rechts-Links-Problem. Zoologische Jahrbücher, Abteilung für Anatomie und Ontogenie der Tiere 77, S. 9–50, 1958.
- Harald Nocke: Biophysik der Schallerzeugung durch die Vorderflügel der Grillen. Zeitschrift für vergleichende Physiologie 74, S. 272–314, 1974.
- J. Regen: Über die Anlockung des Weibchens von Gryllus campestris L. durch telephonisch übertragene Stridulationslaute des Männchens. Pflügers Archiv 155, S. 193–200, 1913.
- Gunnar Höpstein: Die Feldgrille - ein heimliches Insekt. 2003.
- Werner Kriechbaum: Zeitstruktur des Lockgesangs bei Gryllus campestris L. 1983.
- Thomas J. Langner: Gryllus campestris Linnaeus, 1758, Feldgrille. 2004.
- H. Reichholf-Riehm, G. Steinbach & R. Kühbandner: Insekten. in Steinbachs Naturführer. vol. 7, Bertelsmann & Mosaik, Gütersloh, München, 1984. ISBN 3-570-01187-9
- Christian Venne & Frank Ahnfeldt: Neuansiedlung der Feldgrille (Gryllus campestris) in Bielefeld? 2003.
