Claude Le Roy: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Ghana: clean up
Wikiwernerbot (overleg | bijdragen)
k Botverzoeken: toevoegen archieflinks en vervangen http:// door https://
 
(10 tussenliggende versies door een andere gebruiker niet weergegeven)
Regel 29:
| interlandwedstrijden(goals) =
| trainersjaren = 1980–1983 <br /> 1983–1985 <br /> 1985 <br /> 1985–1988 <br /> 1989–1992 <br /> 1994–1996 <br /> 1997–1998 <br /> 1998 <br /> 1999–2000 <br /> 2001–2003 <br /> 2004–2006 <br /> 2006–2008 <br /> 2008–2011 <br /> 2011 <br /> 2011–2013 <br /> 2013–2015 <br /> 2016–
| getraindeclubs = {{FR-VLAG}} [[Amiens SC]] <br /> {{FR-VLAG}} [[FC Grenoble]] <br /> {{SA-VLAG}} [[Al Shabab (Saoedi-Arabië)|Al Shabab]] <br /> {{CM-VLAG}} [[Kameroens voetbalelftal (mannen)|Kameroen]] <br /> {{SN-VLAG}} [[Senegalees voetbalelftal (mannen)|Senegal]] <br /> {{MY-VLAG}} [[Maleisisch voetbalelftal (mannen)|Maleisië]] <br /> {{FR-VLAG}} [[Paris Saint-Germain|PSG]] ''(sportief directeur)'' <br /> {{CM-VLAG}} [[Kameroens voetbalelftal (mannen)|Kameroen]] <br /> {{FR-VLAG}} [[RC Strasbourg]] <br /> {{CN-VLAG}} [[Beijing Renhe]] <br /> {{CD-VLAG}} [[Voetbalelftal van Congo-Kinshasa (mannen)|Congo-Kinshasa]] <br /> {{GH-VLAG}} [[Ghanees voetbalelftal (mannen)|Ghana]] <br /> {{OM-VLAG}} [[Omaans voetbalelftal (mannen)|Oman]] <br /> {{SY-VLAG}} [[Syrisch voetbalelftal (mannen)|Syrië]] <br /> {{CD-VLAG}} [[Voetbalelftal van Congo-Kinshasa (mannen)|Congo-Kinshasa]] <br /> {{CG-VLAG}} [[Voetbalelftal van Congo-Brazzaville (mannen)|Congo-Brazzaville]] <br /> {{TG-VLAG}} [[Togolees voetbalelftal (mannen)|Togo]]
| erelijstjaren =
| erelijst =
Regel 36:
}}
 
'''Claude Le Roy''' ([[Bois-Normand-près-Lyre]], [[6 februari]] [[1948]]) is een [[Frankrijk|Frans]] [[voetbal]]trainer. Hij is sinds 2016 bondscoach van [[Togolees voetbalelftal (mannen)|Togo]].
 
==Spelerscarrière==
Regel 46:
 
===Kameroen===
Na een kort intermezzo bij [[Al Shabab (Saoedi-Arabië)|Al Shabab]] begon Le Roy in 1985 aan zijn eerste avontuur als bondscoach: hij ging aan de slag bij [[Kameroens voetbalelftal (mannen)|Kameroen]]. Kameroen was op dat moment regerend winnaar van de [[Afrika Cup]] en had met spelers als [[Roger Milla]], [[Emmanuel Kundé]], [[François Omam-Biyik]], [[André Kana-Biyik]] en [[Thomas N'Kono]] een gouden generatie. Le Roy verloor met Kameroen de finale van de [[Afrikaans kampioenschap voetbal 1986|Afrika Cup 1986]] tegen [[Egyptisch voetbalelftal (mannen)|Egypte]] na strafschoppen, maar won vervolgens de [[CEMAC Cup]] in 1986 en 1987 en de [[Afrikaans kampioenschap voetbal 1988|Afrika Cup 1988]]. Enkele maanden na de overwinning op de Afrika Cup werd hij echter verrassend ontslagen. Hierdoor kon hij met Kameroen niet deelnemen aan het [[wereldkampioenschap voetbal 1990|WK 1990]], waarin Kameroen de kwartfinale zou halen.
 
===Senegal===
Een jaar later werd hij bondscoach van [[Senegalees voetbalelftal (mannen)|Senegal]], waarmee hij de halve finale van de [[Afrikaans kampioenschap voetbal 1990|Afrika Cup 1990]] behaalde. Die werd weliswaar verloren van [[Algerijns voetbalelftal (mannen)|Algerije]], evenals de finale voor de derde plaats tegen [[Zambiaans voetbalelftal (mannen)|Zambia]], maar toch was dit het beste resultaat ooit van Senegal op een [[Afrika Cup]]. In [[Afrikaans kampioenschap voetbal 1992|1992]] was Senegal organisator van de Afrika Cup. Senegal eindigde tweede in de groepsfases, maar werd in de kwartfinale uitgeschakeld door [[Kameroens voetbalelftal (mannen)|Kameroen]]. Hoewel Le Roy met Senegal de beste resultaten uit de geschiedenis van het land boekte, werd hij na het toernooi toch ontslagen.
 
===Maleisië en PSG===
Van 1992 tot 1994 zat Le Roy zonder club. Nadat hij van februari 1994 tot februari 1996 bondscoach was van [[Maleisisch voetbalelftal (mannen)|Maleisië]], werd hij analist bij [[Canal+]] en werd hij door [[Silvio Berlusconi]] aangesteld om voor [[AC Milan]] jonge voetbaltalenten te gaan ontdekken in [[Afrika (werelddeel)|Afrika]]. Na drie maanden hield hij deze job echter voor bekeken en richtte hij zich volledig op zijn job bij Canal+.
 
In 1997 werd hij door [[Paris Saint-Germain]] binnengehaald als sportief directeur. In deze functie haalde hij onder andere [[Marco Simone]] (die hij nog kende van bij AC Milan), [[Florian Maurice]] en [[Eric Rabesandratana]] binnen. Paris Saint-Germain beleefde echter een teleurstellend seizoen, waarin het slechts achtste eindigde. Le Roy nam na het [[wereldkampioenschap voetbal 1998|WK 1998]] afscheid van de club, maar zette eerst nog een samenwerking met de voetbalacademie ''Planète Champion'' in [[Ouagadougou]] op poten.
Regel 67:
 
===Congo-Kinshasa===
Na twee jaar trainerschap in [[China]] bij [[Beijing Renhe]] en een kort avontuur als sportief raadgever bij de Engelse [[League Two|vierdeklasser]] [[Cambridge United FC]], werd Le Roy in 2004 aangesteld als bondscoach van [[Voetbalelftal van Congo-Kinshasa (mannen)|Congo-Kinshasa]]. Congo-Kinshasa kwalificeerde zich makkelijk voor de [[Afrikaans kampioenschap voetbal 2006|Afrika Cup 2006]], waar het in een groep met [[Kameroens voetbalelftal (mannen)|Kameroen]], [[Angolees voetbalelftal (mannen)|Angola]] en [[Togolees voetbalelftal (mannen)|Togo]] tweede eindigde na Kameroen. In de kwartfinale werd het land echter uitgeschakeld door gastland en uiteindelijke eindwinnaar [[Egyptisch voetbalelftal (mannen)|Egypte]] na een 4-1-nederlaag.
 
===Ghana===
Na het [[wereldkampioenschap voetbal 2006|WK 2006]] werd hij bondscoach van [[Ghanees voetbalelftal (mannen)|Ghana]]. Ghana was het gastland van de [[Afrikaans kampioenschap voetbal 2008|Afrika Cup 2008]] en wilde een goede indruk maken op dit toernooi met sterspelers als [[Michael Essien]], [[Sulley Muntari]] en [[John Mensah]]. Op het toernooi nam Ghana vlot de maat van [[Guinees voetbalelftal (mannen)|Guinee]], [[Namibisch voetbalelftal (mannen)|Namibië]] en [[Marokkaans voetbalelftal (mannen)|Marokko]] tijdens de groepsfase en in de kwartfinale won het met 2-1 van [[Nigeriaans voetbalelftal (mannen)|Nigeria]], maar in de halve finale verloor Ghana met 0-1 van [[Kameroens voetbalelftal (mannen)|Kameroen]]. In de troostfinale versloeg Ghana wel [[Ivoriaans voetbalelftal (mannen)|Ivoorkust]] met 4-2, waardoor het land derde eindigde. Ghana had al bij al een goed toernooi gespeeld en de Ghanese voetbalbond vroeg Le Roy dan ook om zijn aflopend contract te verlengen, maar de Fransman weigerde en verliet Ghana in juni 2008.<ref>httphttps://rmcsport.bfmtv.com/football/claude-roy-n-est-plus-selectionneur-ghana-46059.html. [https://web.archive.org/web/20210123174535/https://rmcsport.bfmtv.com/football/claude-roy-n-est-plus-selectionneur-ghana-46059.html Gearchiveerd] op 23 januari 2021.</ref>
 
===Midden-Oosten===
In juli 2008 werd Le Roy de nieuwe bondscoach van [[Omaans voetbalelftal (mannen)|Oman]]. Tot ieders verbazing won hij in 2009 de [[Golf Cup of Nations 2009]] met Oman door [[Saoedi-Arabisch voetbalelftal (mannen)|Saoedi-Arabië]] in de finale te verslaan na strafschoppen. Het was de eerste keer in de geschiedenis dat Oman dit toernooi won.
 
Na de [[Aziatisch kampioenschap voetbal 2011 (hoofdtoernooi)|Asian Cup 2011]], waarvoor Oman zich niet kon plaatsen, werd hij bondscoach van [[Syrisch voetbalelftal (mannen)|Syrië]]. Na twee maanden hield hij het echter al voor bekeken.
 
===Terugkeer naar Afrika===
In 2011 keerde hij terug naar [[Voetbalelftal van Congo-Kinshasa (mannen)|Congo-Kinshasa]]. Hij plaatste zich met het land voor de [[Afrikaans kampioenschap voetbal 2013|Afrika Cup 2013]], waardoor hij voor de zevende keer deelnam aan het Afrikaanse landentoernooi. Congo-Kinshasa werd ingedeeld in een groep met [[Ghanees voetbalelftal (mannen)|Ghana]], [[Malinees voetbalelftal (mannen)|Mali]] en [[Nigerees voetbalelftal (mannen)|Niger]], maar speelde drie keer gelijk en werd hierdoor uitgeschakeld in de groepsfase.
 
In december 2013 ruilde hij Congo-Kinshasa in voor [[Voetbalelftal van Congo-Brazzaville (mannen)|Congo-Brazzaville]]<ref>https://web.archive.org/web/20160322024704/http://www.toutlemondesenfoot.fr/blog/2013/12/06/claude-le-roy-passe-de-la-rd-congo-au-congo/</ref>. Hij bereikte met het land de [[Afrikaans kampioenschap voetbal 2015|Afrika Cup 2015]]. Het werd zijn achtste deelname als bondscoach op de Afrika Cup, een record<ref>https://web.archive.org/web/20160812125217/http://sporza.be/cm/sporza/voetbal/1.2209421</ref>. Congo-Brazzaville werd groepswinnaar in een groep met [[Equatoriaal-Guinees voetbalelftal (mannen)|Equatoriaal-Guinea]], [[Gabonees voetbalelftal (mannen)|Gabon]] en [[Burkinees voetbalelftal (mannen)|Burkina Faso]], maar sneuvelde in de kwartfinale tegen [[Voetbalelftal van Congo-Kinshasa (mannen)|Congo-Kinshasa]]. In november 2015 stapte Le Roy op<ref>httphttps://www.lequipe.fr/Football/Actualites/Congo-claude-le-roy-quitte-son-poste/608553. [https://web.archive.org/web/20230306033212/https://www.lequipe.fr/Football/Actualites/Congo-claude-le-roy-quitte-son-poste/608553 Gearchiveerd] op 6 maart 2023.</ref>.
 
In april 2016 volgde hij [[Tom Saintfiet]] op als bondscoach van [[Togolees voetbalelftal (mannen)|Togo]]. Met die ploeg nam hij deel aan het [[Afrikaans kampioenschap voetbal 2017|Afrikaans kampioenschap]] in [[2017]] in [[Gabon]].
 
{{Appendix}}