Angela Schanelec
Angela Schanelec (geboren 14 februari 1962) is een Duitse actrice, filmregisseur, scenarioschrijver, editor, producent, professor en vertaler. Ze wordt gerekend tot de los samenhangende filmstroming van de Berlijnse School. Op het 69ste Filmfestival van Berlijn won Schanelec de Zilveren Beer voor Beste Regisseur voor haar film Ich war zuhause, aber....[1]
| Angela Schanelec | ||
|---|---|---|
| ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 14 februari 1962 Aalen, Baden-Württemberg, Duitsland | |
| Nationaliteit(en) | Duits | |
| Beroep(en) | Filmregisseur, acteur, scenarist, editor, producent | |
| Bekend van | Ich war zuhause, aber..., Der traumhafte Weg | |
Biografie
bewerkenSchanelec werd geboren in Aalen, Baden-Württemberg, in Duitsland. Haar artistieke carrière begon als actrice in het theater.[2] Ze studeerde aan de Hochschule für Musik und Darstellende Kunst in Frankfurt am Main en acteerde tussen 1984 en 1991 bij Schauspielhaus Köln, Schauspielhaus Bochum, Thalia Theater Hamburg en Schaubühne Berlin.[3] Ze is echter vooral bekend geworden als filmmaker.
Aan de Deutsche Film- und Fernsehakademie Berlin (dffb) studeerde ze vervolgens onder Harun Farocki en Hartmut Bitomsky.[4] Hier ontmoette ze ook Christian Petzold en Thomas Arslan, met wie ze deel uitmaakte van de eerste golf van de Berlijnse school. In deze periode produceerde ze haar afstudeerfilm Ich bin den Sommer über in Berlin geblieben.[5] Schanelec, Petzold en Arslan vonden steun in de ontluikende artistieke scene van het Berlijn na de Duitse hereniging, en in het productiebedrijf Schramm Film, geleid door Michael Weber en Florian Koerner von Gustorf. Sinds haar afstuderen aan dffb heeft ze meerdere speelfilms geschreven en geregisseerd en segmenten bijgedragen aan de anthologiefilms Bridges of Sarajevo en Deutschland 09 - 13 kurze Filme zur Lage der Nation.[6]
Schanelec ontving vier maal de Preis der deutschen Filmkritik: in 1995 in de categorie "beste speelfilm" voor Das Glück meiner Schwester, in 2004 in de categorie "beste scenario" voor Marseille, in 2017 in de categorie "beste montage" (met Maja Tennstedt) voor Der traumhafte Weg, en in 2019 opnieuw voor "beste montage" voor Ich war zuhause, aber….[7]
In 2005 richtte ze haar eigen productiemaatschappij Nachmittagfilm op, waarmee ze enkele van haar eigen films zou produceren.[3] Sinds 2012 is ze professor narratieve film aan de Hochschule für bildende Künste Hamburg.[8]
Schanelec had een jarenlange relatie met de in 2009 overleden theaterregisseur Jürgen Gosch met wie ze twee kinderen heeft. Samen werkten ze onder andere aan vertalingen van stukken van Shakespeare.[9]
Filmstijl
bewerkenAngela Schanelecs stijl wordt gekenmerkt door het experimenteren met narratieve continuïteit, waarbij ze vaak gebruikt maakt van spatiotemporele ellipsis en long takes.[10] Sfeer is belangrijker dan plot, waardoor haar films erg fragmentarisch aandoen.[11] Ze maakt gebruik van minimalistische technieken die doen denken aan Robert Bresson (o.a. acteerstijl en gebruik van close-ups).[10]
Thema's
bewerkenSchanelecs films gaan vaak over het alledaagse (familie, relaties), over communicatieproblemen en de complexiteit van het bestaan.[12] Verhaallijnen handelen vaak over artiesten en liefdesrelaties waarbij vaak een dromerige sfeer ontstaat. Dezelfde acteurs, namen en zelfs objecten keren regelmatig terug.[12] Dit thema van familie en vriendschap keert ook terug in haar productieproces waarbij ze vaak samenwerkt met hetzelfde team (vb. Reinhold Vorschneider en Maren Eggert). Ook haar eigen familie en vrienden spelen regelmatig mee in haar films.[13]
| jaar | filmtitel | regisseur | scenarist | producent | montage | actrice |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1984 | Die Familie oder Schroffenstein | ✔ | ||||
| 1985 | Der Tod des weißen Pferdes | ✔ | ||||
| 1991 | Schöne gelbe Farbe | ✔ | ✔ | ✔ | ✔ | ✔ |
| 1994 | Anna Zeit Land | ✔ | ||||
| 1994 | Ich bin den Sommer über in Berlin geblieben | ✔ | ✔ | ✔ | ✔ | |
| 1995 | Das Glück meiner Schwester | ✔ | ✔ | ✔ | ✔ | |
| 1997 | Daily Chicken | ✔ | ||||
| 1998 | Plätze in Städten | ✔ | ✔ | ✔ | ||
| 1999 | Dealer | ✔ | ||||
| 1999 | Drachenland | ✔ | ||||
| 2001 | Mein langsames Leben | ✔ | ✔ | ✔ | ✔ | |
| 2004 | Marseille | ✔ | ✔ | |||
| 2007 | Nachmittag | ✔ | ✔ | ✔ | ✔ | |
| 2009 | Deutschland 09 - 13 kurze Filme zur Lage der Nation | ✔ | ✔ | |||
| 2010 | Orly | ✔ | ✔ | ✔ | ||
| 2014 | A House in Berlin | ✔ | ||||
| 2014 | Ponts de Sarajevo (segment) | ✔ | ||||
| 2015 | Take What You Can Carry | ✔ | ||||
| 2016 | Der traumhafte Weg | ✔ | ✔ | ✔ | ||
| 2019 | Ich war zuhause, aber | ✔ | ✔ | ✔ | ✔ |
Verdere films/series
bewerken- 1991: Weit entfernt (korte speelfilm)
- 1992: Über das Entgegenkommen (korte speelfilm)
- 1992: Prag, März 1992 (korte dokumentaire film)
- 2023: Music
Externe link
bewerken- (en)
Angela Schanelec in de Internet Movie Database
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Angela Schanelec op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Berlin Film Festival 2019: Nadav Lapid’s ‘Synonyms’ Wins Golden Bear. Variety. Gearchiveerd op 17 februari 2019. Geraadpleegd op 17 February 2019.
- ↑ Baer, Hester (1 January 2013). Affectless Economies: The Berlin School and Neoliberalism. Discourse 35 (1): 72–100. DOI:10.13110/discourse.35.1.0072.
- ↑ a b Angela Schanelec. IFFR (4 september 2015). Gearchiveerd op 24 januari 2021. Geraadpleegd op 11 mei 2020.
- ↑ (en) Rajendra Roy, Anke Leweke (2013). The Berlin School: Films from the Berliner Schule. ISBN 9780870708749.
- ↑ Marco, Abel (2013). The Counter-cinema of the Berlin School. Camden House, Rochester, NY, pp. 10. ISBN 9781571134387.
- ↑ Angela Schanelec. MUBI. Gearchiveerd op 24 mei 2018. Geraadpleegd op 23 May 2018.
- ↑ (de) 'Preise der deutschen Filmkritik 1956 bis 2009', op vdfk.de, geraadpleegd 11 augustus 2024.
- ↑ HFBK: Angela Schanelec. hfbk-hamburg.de. Gearchiveerd op 19 september 2020. Geraadpleegd op 11 mei 2020.
- ↑ (en) David Hudson, Angela Schanelec in North America. The Criterion Collection. Gearchiveerd op 7 maart 2020. Geraadpleegd op 11 mei 2020.
- ↑ a b (en) Where to begin with Angela Schanelec. British Film Institute. Gearchiveerd op 11 februari 2019. Geraadpleegd op 11 mei 2020.
- ↑ (en) Nick Pinkerton on the films of Angela Schanelec. www.artforum.com. Gearchiveerd op 7 augustus 2020. Geraadpleegd op 11 mei 2020.
- ↑ a b (en) Let’s Dance: The Films of Angela Schanelec. TIFF. Gearchiveerd op 8 augustus 2020. Geraadpleegd op 11 mei 2020.
- ↑ (en) Find Without Seeking. The Films of Angela Schanelec. Harvard Film Archive. Geraadpleegd op 11 mei 2020.