Claudio Chiappucci

Claudio Chiappucci
Persoonlijke informatie
Bijnaam	El Diablo en Calimero
Geboortedatum	28 februari 1963
Geboorteplaats	Uboldo, Italië
Sportieve informatie
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Klimmer
Ploegen
1985-1986; 1987-1990; 1991; 1992; 1993-1995; 1996; 1997; 1998; 1999	Carrera-Inoxpran; Carrera Jeans-Vagabond; Carrera Jeans-Tassoni; Carrera Jeans-Vagabond; Carrera Jeans-Tassoni; Carrera Jeans; Asics-CGA; Ros Mary-Amica Chips; Amica Chips-Costa de Almeria
Beste prestaties
Milaan-San Remo	1e (1991)
Ronde van Vlaanderen	4e (1995)
Amstel Gold Race	7e (1994)
Luik-Bastenaken-Luik	4e (1994)
Ronde van Lombardije	2e (1992, 1994)
Ronde van Italië	2e (1992) ; 1 etappezege
Ronde van Frankrijk	2e (1990, 1992) ; 3 etappezeges
Ronde van Spanje	11e (1997)
WK op de weg	2e (1994)
Portaal	Wielersport

Claudio Chiappucci [uitspraak: 'klʌudjoː kjɑputʃi]^? (Uboldo, 28 februari 1963) is een voormalig Italiaans wielrenner. Hij was beroepsrenner van 1985 tot en met 1999, en stond bekend om zijn aanvallende manier van rijden in diverse bergetappes in de Tour de France. Zijn bijnaam in het peloton was "El Diablo" ('de Duivel').

Biografie

Claudio's vader, Arduino Chiappucci, had tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met Fausto Coppi gevochten in Ethiopië en ook samen met hem in krijgsgevangenschap gezeten. Arduino's verhalen over Coppi wakkerden Chiappucci's belangstelling voor het wielrennen aan.

Chiappucci werd beroepsrenner in 1985 en reed een groot deel van zijn carrière bij de Italiaanse Carrera Jeans-ploeg. Tussen 1985 en 1996 behaalde hij zijn grootste successen bij deze ploeg. Aanvankelijk reed hij tamelijk anoniem rond. In 1986 raakte hij ernstig gewond toen hij in de Ronde van Zwitserland in botsing kwam met een tegemoetkomende auto. Chiappucci brak onder meer zijn sleutelbeen, maar wist uiteindelijk toch te herstellen. In 1989 behaalde Chiappucci zijn eerste profzege, de semiklassieker Coppa Placci.

De doorbraak kwam voor Chiappucci in de Ronde van Frankrijk 1990. Direct in de eerste etappe maakte Chiappucci deel uit van een kopgroep van vier man, de anderen waren Frans Maassen, Ronan Pensec en Steve Bauer. Op de streep hadden de vier een voorsprong van meer dan tien minuten. Bauer droeg de gele trui tot aan de bergen, daarna was Pensec aan de beurt. Toen deze in de klimtijdrit tegenviel, was het de beurt aan Chiappucci. Hij verloor de volgende dag wel tijd op de favorieten (zoals Lemond en Breukink), maar behield de gele trui. Het leek dat hij in de Pyreneeën de leiding wel zou verliezen, maar Chiappucci wachtte de aanval van de groten niet af en ging in plaats daarvan op de Aspin zelf in de aanval. Ook op de Tourmalet was hij nog vooruit, maar op Luz Ardiden werd hij alsnog ingehaald. Aan het einde van de etappe had Chiappucci het geel behouden, maar het verschil met Lemond was tot 5 seconden geslonken. Die verloor hij vanzelfsprekend in de laatste tijdrit, maar was wel tweede in het eindklassement gebleven (net voor Breukink); naast zijn aanvallende manier van rijden leverde dit hem een grote schare aan fans op.

De volgende jaren maakten duidelijk dat zijn succes niet de toevalstreffer was die het wellicht geleken had. In de Ronde van Frankrijk 1991 maakte hij de sprong naar Indurain, die tussen de Tourmalet en La Mongie in de aanval was gegaan. De samenwerking tussen de twee was uitstekend. Indurain pakte die etappe de gele trui, Chiappucci de etappezege en de bolletjestrui. Uiteindelijk werd hij dat jaar ook nog derde in het eindklassement, achter Indurain en Bugno.

Wellicht zijn meest aansprekende succes boekte hij in de Ronde van Frankrijk 1992. De dertiende etappe, op 18 juli, leidde naar Sestriere, waar in 1952 Coppi al een glanzende overwinning had geboekt. Chiappucci viel vroeg aan, op de eerste van de vijf cols die dag. Hij reed meer dan 200 kilometer op kop (waarvan 125 kilometer solo), en bleef onbereikbaar voor de achtervolgers, in het bijzonder Miguel Indurain. Zijn zege in Sestriere geldt als een van de meest indrukwekkende etappezeges in de Tour ooit. Dat jaar won Chiappucci opnieuw de bolletjestrui en werd achter Indurain tweede in het eindklassement.

Hierna was er voor Chiappucci geen hoofdrol meer weggelegd. In 1993 won hij nog een etappe in de Tour, maar was hij al te ver achter om nog voor het podium in aanmerking te komen. In 1994 moest hij opgeven. Zijn rol als topklimmer werd dat jaar overgenomen door zijn ploeggenoot Marco Pantani. Hoewel hij vooral vanwege zijn Toursuccessen bekend werd, heeft hij ook diverse andere spraakmakende resultaten geboekt. Hij won onder meer Milaan-San Remo, de Clásica San Sebastián en een etappe in de Giro d'Italia. Ook behaalde hij de zilveren medaille op het Wereldkampioenschap Wielrennen in 1994 te Agrigento.

Belangrijkste overwinningen

1989

1990

1991

Milaan-San Remo
4e etappe (deel A en B) Catalaanse Week
3e etappe Ronde van het Baskenland
Eindklassement Ronde van het Baskenland
Puntenklassement Ronde van Italië
13e etappe Ronde van Frankrijk
Bergklassement Ronde van Frankrijk

1992

Ronde van de Apennijnen
3e etappe Ronde van Trentino
Eindklassement Ronde van Trentino
1e etappe Clásico RCN
Bergklassement Ronde van Italië
13e etappe Ronde van Frankrijk
Bergklassement Ronde van Frankrijk
Subida a Urkiola

1993

1994

3e etappe Ronde van Galicië
4e etappe Ronde van Catalonië
Eindklassement Ronde van Catalonië
Ronde van de Drie Valleien
Japan Cup

1995

Ronde van Piëmont
Klimkoers Montjuich
Japan Cup
Memorial Nencini

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
1985	64e
1986
1987	48e
1988	24e		26e
1989	46e	81e
1990	12e	2 ↑
1991	2 ↑	3 ↑ (1)
1992	2 ↑	2 ↑ (1)
1993	3 ↑ (1)	6e (1)
1994	5e	opgave
1995	4e	11e
1996	opgave	37e
1997			11e
1998	60e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Clásica San Sebastián	Eschborn-Frankfurt	WK op de weg	Wereldranglijsten
1985							25e
1986							27e
1987
1988							9e
1989		38e	53e	28e		41e	15e	8e	22e	3
1990		81e		62e	11e	51e	60e	76e	12e	15e	23e	6e (UWB)
1991	1 ↑				56e	35e		3	11e		17e	11e (UWB)
1992	186e				34e	44e	2		2 ↑	2	21e	6e (UWB)
1993						6e	4e	3	1 ↑		12e	5e (UWB)
1994	37e				7e	4e	2	7e	22e		2 ↑	4e (UWB)
1995	8e	27e	4e		13e	7e	6e		18e	23e		11e (UWB)
1996	98e				12e	14e	21e	30e			13e
1997	29e		6e		12e	17e		56e	57e	10e		22e (UWB)
1998	27e				17e