Wikipedia

Eurovisiesongfestival 2021

europees televisiesongfestival

Het Eurovisiesongfestival 2021 was de 65e editie van het Eurovisiesongfestival en werd gehouden op 18, 20 en 22 mei 2021.

Eurovisiesongfestival 2021
Open Up
Gastland Vlag van Nederland Nederland
Locatie Rotterdam Ahoy, Rotterdam
Omroep AVROTROS, NPO en NOS
Halve finale 1 18 mei 2021
Halve finale 2 20 mei 2021
Finale 22 mei 2021
Regisseur Marnix Kaart
Presentatoren Chantal Janzen
Edsilia Rombley
Jan Smit
Nikkie de Jager
Winnaar
Land Vlag van Italië Italië
Lied Zitti e buoni
Artiest Måneskin
Tekst Damiano David, Ethan Torchio, Thomas Raggi en Victoria De Angelis
Componist Fabrizio Ferraguzzo
Andere gegevens
Stem­gegevens Elk land verdeelde twee sets van 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 en 12 punten; één via televoting en één via een vakjury.
Aantal landen 39 (26 in finale)
Terugtrekkend Vlag van Armenië Armenië
Gediskwalificeerd Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland
Nul punten
Finale Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Openingsact
Halve finale 1 Duncan Laurence
Halve finale 2 Eefje de Visser & Redo
Finale Vlaggenparade met muziek van Pieter Gabriel
Intervalact
Halve finale 1 Davina Michelle & Thekla Reuten
Halve finale 2 Ahmad Joudeh & Dez Maarsen
Finale Lenny Kuhr, Teach-In, Sandra Kim, Elena Paparizou, Lordi & Måns Zelmerlöw
Duncan Laurence
Afrojack, Glennis Grace & Wulf
Chronologie
◄ 2020 – 2022 ►
Rotterdam Ahoy, de gastlocatie

Voor de editie van 2020 werd Nederland aangewezen als gastland, nadat Duncan Laurence het festival van 2019 won met Arcade. Deze editie werd echter afgelast vanwege de dat jaar uitgebroken COVID-19-pandemie. Voor het festival van 2021 werd Rotterdam opnieuw aangewezen als gaststad.[1]

De Italiaanse groep Måneskin wist het festival te winnen met het nummer Zitti e buoni.

Formule

bewerken

Net zoals in voorgaande jaren waren er twee halve finales en een finale. Uit elke halve finale kwalificeerden tien landen zich voor de finale.

De halve finales vonden plaats op de dinsdag en donderdag voorafgaand aan de finale die traditioneel op een zaterdag werd gehouden. Voor de halve finales werden 18 en 20 mei uitgekozen en 22 mei voor de finale. Deze drie werden rechtstreeks op de televisie en via internet uitgezonden. Zowel de halve finales als de finale werden deels beoordeeld door de vakjury en deels door het publiek thuis via televoting. De vakjury’s deelden op 17, 19 en 21 mei de punten uit aan de finalisten, waarbij er geen punten aan het eigen land gegeven mochten worden. Hiervoor traden de deelnemers deze dagen buiten het zicht van de tv-camera's apart op. Het publiek thuis stemde tijdens de uitzendingen via telefoon, sms en de Eurovision-app. Hiervoor kreeg het publiek na het laatste optreden 15 minuten de tijd.

De zogenoemde Grote Vijf, bestaande uit Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk, en gastland Nederland plaatsten zich rechtstreeks voor de finale.

Na de afgelasting van het festival van 2020 kozen veel landen ervoor om dezelfde artiest(en) te sturen. Deze moesten evenwel met een nieuw nummer komen.

Presentatoren

bewerken

Presentatrice en voormalig musicalactrice Chantal Janzen, zanger en presentator Jan Smit en zangeres Edsilia Rombley waren reeds gekozen als presentatoren voor het Eurovisiesongfestival 2020.[2] Laatstgenoemde kwam voor Nederland uit op het Eurovisiesongfestival in 1998 en 2007.[n 1] Beauty-vlogger Nikkie de Jager was in 2020 aangewezen als presentatrice van de online content.[3] Bij de editie van 2021 werd De Jager tv-presentator, waardoor een vierkoppig team de shows aan elkaar praatte. De online content werd verzorgd door De Jager en de Finse zangeres Krista Siegfrids.[4][5] Ook Koos van Plateringen, Hila Noorzai, Samya Hafsaoui en Rutger Vink waren actief op het Eurovisiesongfestival 2021. Koos van Plateringen presenteerde zowel de persconferenties op locatie als de News Updates voor het Online Press Centre samen met Hila Noorzai en Samya Hafsaoui, die ook de functie van online host voor de Nederlandse kanalen van het Eurovisiesongfestival op zich namen. Ook Rutger Vink ging aan de slag als online host.[6]

Publiek

bewerken

Er was lange tijd onduidelijkheid over het aantal toeschouwers. Het organisatiecomité gaf vier scenario's. Elke variant hield rekening met verschillende gradaties van maatregelen om de verspreiding van COVID-19 te voorkomen. De scenario's varieerden van een normaal festival met volle bezoekerscapaciteit tot een zonder publiek.

Op 1 april 2021 maakte de EBU bekend dat het Eurovisiesongfestival 2021 zou doorgaan met de helft van het vooropgestelde publiek. Het Nederlandse kabinet besloot om het Eurovisiesongfestival te selecteren als een testevenement, een praktijktest om te onderzoeken hoe grote evenementen op een veilige manier kunnen plaatsvinden met publiek erbij. Bij alle negen shows, zes repetities, twee halve finales en de finale, konden per keer maximaal 3500 mensen aanwezig zijn. Die moesten eerst een negatieve coronatestuitslag overleggen alvorens binnen te mogen. Het aantal, 3500 mensen per show, is ongeveer de helft van het aantal dat in 2020 per show werd verwacht. Voorwaarde was dat het aantal landelijke coronabesmettingen niet te slecht werd.

Er was vanwege de coronapandemie geen Eurovisiedorp op de Binnenrotte. In plaats daarvan was het Eurovisiedorp alleen digitaal te bezoeken via de website van het Songfestival.

Loting halve finales

bewerken

Na de afgelasting in 2020 koos de EBU ervoor om de indeling van de halve finales van 2020 te behouden. Landen die in het verleden vaak op elkaar stemden werden in dezelfde pot geplaatst. Anders dan in de meeste voorgaande jaren waren er dit jaar slechts vijf potten. Uit elke pot gingen drie of vier landen naar de eerste halve finale op 18 mei en de rest naar de tweede halve finale op 20 mei. Ook werd bepaald in welke helft van de halve finale elk land zou optreden en in welke halve finale elk van de zes rechtstreeks gekwalificeerde landen ging stemmen. De definitieve startvolgorde van de drie shows werd niet geloot, maar aan de producent overgelaten.

Pot 1 Pot 2 Pot 3 Pot 4 Pot 5

Uitslagen

bewerken

Eerste halve finale

bewerken

Duitsland, Italië en Nederland stemden mee in deze eerste halve finale. De deelnemers in een groene tabel kwalificeerden zich voor de finale. Montaigne was niet naar Rotterdam afgereisd vanwege de reisbeperking die de Australische regering had opgelegd vanwege de COVID-19-pandemie. Haar bijdrage was reeds eerder opgenomen in haar thuisland.

Plaats Land Artiest Lied Taal Jury Publiek Totaal
1   Malta Destiny Chukunyere Je me casse Engels 174 151 325
2   Oekraïne Go_A Sjoem Oekraïens 103 164 267
3   Rusland Manizja Russian woman Russisch en Engels 117 108 225
4   Litouwen The Roop Discoteque Engels 66 137 203
5   Israël Eden Alene Set me free Engels en Hebreeuws 99 93 192
6   Cyprus Elena Tsagrinou El Diablo Engels 92 78 170
7   Zweden Tusse Voices Engels 91 51 142
8   Azerbeidzjan Efendi Mata Hari Engels 47 91 138
9   België Hooverphonic The wrong place Engels 70 47 117
10   Noorwegen TIX Fallen angel Engels 38 77 115
11   Kroatië Albina Tick-tock Engels en Kroatisch 57 53 110
12   Roemenië ROXEN Amnesia Engels 58 27 85
13   Slovenië Ana Soklič Amen Engels 36 8 44
14   Australië Montaigne Technicolour Engels 26 2 28
15   Noord-Macedonië Vasil Here I stand Engels 12 11 23
16   Ierland Lesley Roy Maps Engels 16 4 20

Tweede halve finale

bewerken

Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk stemden mee in deze tweede halve finale. De deelnemers in een groene tabel plaatsten zich voor de finale. Daði & Gagnamagnið trad niet live op omdat een van de bandleden positief was getest op COVID-19. In plaats daarvan werden beelden van de repetities getoond.

Plaats Land Artiest Lied Taal Jury Publiek Totaal
1   Zwitserland Gjon's Tears Tout l'Univers Frans 156 135 291
2   IJsland Daði & Gagnamagnið 10 years Engels 140 148 288
3   Bulgarije VICTORIA Growing up is getting old Engels 149 101 250
4   Portugal The Black Mamba Love is on my side Engels 128 111 239
5   Finland Blind Channel Dark side Engels 84 150 234
6   Griekenland Stefania Last dance Engels 104 80 184
7   Moldavië Natalia Gordienko Sugar Engels 56 123 179
8   Servië Hurricane Loco loco Servisch 56 68 124
9   San Marino Senhit feat. Flo Rida Adrenalina Engels 76 42 118
10   Albanië Anxhela Peristeri Karma Albanees 74 38 112
11   Denemarken Fyr & Flamme Øve os på hinanden Deens 9 80 89
12   Oostenrijk Vincent Bueno Amen Engels 53 13 66
13   Estland Uku Suviste The lucky one Engels 29 29 58
14   Polen Rafał The ride Engels 18 17 35
15   Tsjechië Benny Cristo Omaga Engels 23 0 23
16   Georgië Tornike Kipiani You Engels 1 15 16
17   Letland Samanta Tīna The Moon is rising Engels 4 10 14

Finale

bewerken

De finale werd gewonnen door de rockgroep Måneskin uit Italië. Het was voor het eerst sinds 2010 dat een lid van de Grote Vijf het festival wist te winnen, en de eerste Italiaanse overwinning sinds 1990. Het IJslandse Daði & Gagnamagnið trad niet live op omdat een van de bandleden positief was getest op COVID-19. In plaats daarvan werden beelden van de repetities getoond. Ook Duncan Laurence, de winnaar van het Eurovisiesongfestival van 2019, was positief getest en kon niet live optreden. Ook van hem werden beelden van de repetities getoond. Ook kon hij hierdoor de punten van Nederlandse vakjury niet uitdelen en de trofee niet uitreiken. Romy Monteiro deelde de punten van de Nederlandse vakjury uit en de presentatoren reikten de trofee voor hem uit.

Er waren in Nederland problemen met de telefoonstemmen per sms. Wegens een storing bij een telefoonprovider werden sms-stemmen pas uren na het sluiten van de lijnen doorgestuurd naar de EBU. Dit begon op te vallen toen diverse berichten op internet verschenen dat de EBU de stemmen rond 04:00 ontvangen had en automatische berichten uitstuurde dat de stemmen te laat waren ingestuurd. De EBU heeft deze stemmen ongeldig verklaard.

Plaats Land Artiest Lied Taal Jury Publiek Totaal
1   Italië Måneskin Zitti e buoni Italiaans 206 318 524
2   Frankrijk Barbara Pravi Voilà Frans 248 251 499
3   Zwitserland Gjon's Tears Tout l'Univers Frans 267 165 432
4   IJsland Daði & Gagnamagnið 10 years Engels 198 180 378
5   Oekraïne Go_A Sjoem Oekraïens 97 267 364
6   Finland Blind Channel Dark side Engels 83 218 301
7   Malta Destiny Chukunyere Je me casse Engels 208 47 255
8   Litouwen The Roop Discoteque Engels 55 165 220
9   Rusland Manizja Sangin Russian woman Russisch en Engels 104 100 204
10   Griekenland Stefania Liberakakis Last dance Engels 91 79 170
11   Bulgarije VICTORIA Growing up is getting old Engels 140 30 170
12   Portugal The Black Mamba Love is on my side Engels 126 27 153
13   Moldavië Natalia Gordienko Sugar Engels 53 62 115
14   Zweden Tusse Voices Engels 46 63 109
15   Servië Hurricane Loco loco Servisch 20 82 102
16   Cyprus Elena Tsagrinou El Diablo Engels 50 44 94
17   Israël Eden Alene Set me free Engels en Hebreeuws 73 20 93
18   Noorwegen TIX Fallen angel Engels 15 60 75
19   België Hooverphonic The wrong place Engels 71 3 74
20   Azerbeidzjan Efendi Mata Hari Engels 32 33 65
21   Albanië Anxhela Peristeri Karma Albanees 22 35 57
22   San Marino Senhit feat. Flo Rida Adrenalina Engels 37 13 50
23   Nederland Jeangu Macrooy Birth of a new age Engels en Sranantongo 11 0 11
24   Spanje Blas Cantó Voy a quedarme Spaans 6 0 6
25   Duitsland Jendrik I don't feel hate Engels 3 0 3
26   Verenigd Koninkrijk James Newman Embers Engels 0 0 0

Wijzigingen

bewerken
 
■ Deelnemende landen
■ Landen die zich niet kwalificeerden voor de finale
■ Landen die in het verleden deelgenomen hebben, maar in 2021 afwezig waren

Terugtrekkende landen

bewerken
  •   Armenië - De Armeense openbare omroep trok zich op 5 maart 2021 terug, omdat het naar eigen zeggen niet in staat was een gedegen kandidaat af te vaardigen. Armenië was reeds ingeloot in de tweede halve finale.
  •   Wit-Rusland - De Wit-Russische openbare omroep maakte op 9 maart 2021 bekend dat het de band Galasy ZMesta en het nummer Ja nautsjoe tebja zou voordragen als Wit-Russische bijdrage. Al snel ontstond er controverse, daar de tekst van het nummer gezien werd als spottend ten aanzien van de pro-democratische protestbeweging in Wit-Rusland die ontstond na de vermeende vervalsing van de uitslag van de presidentsverkiezingen in de zomer van 2020, waarin president Aleksandr Loekasjenko werd herverkozen. De bandleden van Galasy ZMesta stonden bekend als tegenstanders van de protesten en spraken eerder reeds openlijk hun steun uit voor Loekasjenko. In een reactie gaf de EBU aan dat het nummer de niet-politieke aard van het Eurovisiesongfestival in gevaar bracht. BTRC werd dan ook gevraagd om het lied aan te passen of een ander voor te dragen.[7][8] Een nieuw voorstel werd eveneens niet conform de regels van het festival bevonden. Hierop werd Wit-Rusland gedwongen zich terug te trekken.[9]

Puntengevers

bewerken

Terugkerende artiesten

bewerken
Land Artiest Plaats Eerdere deelname Plaats toen
  Moldavië Natalia Gordienko 13   Moldavië 2006 20
  San Marino Senhit 22   San Marino 2011 16 HF
  Servië Sanja Vučić (deel van Hurricane) 15   Servië 2016 18
bewerken
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eurovisiesongfestival_2021&oldid=67426337"