Ferdinando de' Medici
Ferdinando de' Medici, Grand Prinz van Toscane (Florence, 9 augustus 1663 — aldaar, 31 oktober 1713) was de oudste en muzikale zoon van Cosimo III de' Medici en Marguerite Louise d'Orléans.
| Ferdinando de' Medici | ||
|---|---|---|
| ||
| Grand Prinz van Toscane | ||
| Periode | 9 augustus 1663 - 31 oktober 1713 | |
| Vader | Cosimo III de' Medici | |
| Moeder | Margaretha Louise van Orléans | |
| Dynastie | De' Medici | |
Ferdinand ontwikkelde al vroeg een grote belangstelling voor zang en zangers. Hij bezat een uitgebreide collectie muziekinstrumenten, sommige ontworpen door Bartolomeo Cristofori, de man die het klavecimbel ontwikkelde tot een piano-forte. Ferdinando liet wekelijks opera's opvoeren in Florence of in zijn buitenhuis, gecomponeerd onder anderen Alessandro Scarlatti en de jonge Händel. Ferdinando staat vooral bekend als mecenas en stierf vroegtijdig aan syfilis. Giuseppe Crespi was een kunstschilder die voor hem werkte.
L'Estro Armonico van Antonio Vivaldi werd aan hem opgedragen.
Een collectie muziekinstrumenten die in zijn bezit was, bevindt zich tegenwoordig in het Muziekinstrumentenmuseum van Florence.
Zijn op 19 januari 1689 gesloten huwelijk met Violante Beatrix van Beieren, dochter van Ferdinand van Beieren, bleef kinderloos.