George Enescu

George Enescu
	George Enescu in 1930
Algemene informatie
Volledige naam	George Enescu
Geboren	19 augustus 1881
Geboorteplaats	George Enescu
Overleden	4 mei 1955
Overlijdensplaats	8e arrondissement van Parijs
Land	Roemenië
Werk
Genre(s)	symfonische muziek, opera
Beroep	componist, muziekpedagoog, violist, pianist
Instrument(en)	piano, viool
	(en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

George Enescu (Liveni, 19 augustus 1881 — Parijs, 4 mei 1955) was een Roemeens componist, violist, pianist, dirigent en docent. In Frankrijk, waar hij lange tijd verbleef, schreef hij zijn naam als Georges Enesco.

Biografie

Hij groeide op op het landgoed van zijn ouders in Liveni. Al op vroege leeftijd bleek hij een buitengewoon talent voor muziek te bezitten, reden waarom zijn ouders besloten hem naar het conservatorium van Wenen te sturen om zich te bekwamen in het bespelen van de piano, de viool en in de harmonieleer. Hij was leerling van Joseph Helmesberger, in die tijd een van de befaamdste vioolleraren. In Wenen leerde hij Johannes Brahms kennen, die veel bewondering voor het muziektalent van de jonge George had. Door veelvuldige bezoeken aan de Hofopera werd hij een fervent bewonderaar van de muziek van Richard Wagner.

In 1895 verhuisde hij naar Parijs, om zich verder te bekwamen in de compositie en studeerde hij dit bij vooraanstaande musici als Ambroise Thomas, Jules Massenet en Gabriel Fauré. Hij was een zeer getalenteerd musicus, vooral op de viool, en een veelgevraagd vioolleraar. Bekende leerlingen van hem waren onder anderen Yehudi Menuhin, Arthur Grumiaux, Ida Haendel en Christian Ferras.

In 1921 werd hij aangezocht om ter gelegenheid van de opening van het gebouw van de staatsopera in Boekarest de Roemeense première van Wagners opera Lohengrin te dirigeren.

Zijn werken hebben vaak een Roemeens karakter. Met name zijn eerste Roemeense Rapsodie is heel beroemd geworden. Zijn opera Oedipe kan worden gezien als zijn grootste werk. Hij was een vruchtbaar componist van onder meer liederen, kamermuziek en pianomuziek.

Het symfonieorkest van Boekarest dat het prestigieuze concertgebouw het Roemeens Atheneum (1888) als thuishaven heeft is naar Enescu vernoemd. In dezelfde stad is in het neobarokke Cantacuzinopaleis ook het Enescu-museum gevestigd.

Lijst van composities

Opera

Oedipe, opera in vier bedrijven op. 23 (tekst van E. Fleg), 1921-1931

Werken voor koor en orkest

L'aurore, voor sopraan, vrouwenkoor en orkest, 1898
Vox maris, op. 31, symfonisch gedicht, voor sopraan, tenor, koor en orkest, omstreeks 1929-1951

Orkestwerken

4 studiesymfonieën: nr. 1, 1895, nr. 2, 1895, nr. 3, 1896, nr.4, 1898
Tragische ouverture, 1895
Ballade op. 4a, voor viool en orkest, 1895
Poème roumain, op. 1, 1897 [met vocaliserend koor]
3 overtures, gecomponeerd tussen 1891-1894
Overwinningsoverture, 1896
Quartre divertissements, 1896
Fantaisie, voor piano en orkest, 1896
Andantino, 1896
Pastorale-Fantaisie, 1899
Die Nächtliche Herrschau, voor bariton en orkest, 1900
Symphonie concertante, op. 8, voor cello en orkest, 1901
Suite nr. 1, op. 9, 1903
2 rhapsodies roumaines, op. 11, 1901
2 intermezzi, op. 12, voor strijkers, 1902-1903
Symfonie nr. 1, op. 13, 1905
Symfonie nr. 2, op. 17, 1912-1914
Suite nr. 2, op. 20, 1915
Symfonie nr. 3, op. 21, met koor en piano solo, 1916-1921
Suite nr. 3 ('villageoise'), op. 27, 1937-1938
Concertouverture ('sur des thèmes dans le caractère populaire roumain'), op. 32, 1948
Symfonie voor kamerorkest, 1954

Kamermuziek

Violin Sonata No. 1 in D major, op. 2 (1897)
Cello Sonata No. 1 in F minor, op. 26 (1898)
Violin Sonata No. 2 in F major, op. 6 (1899)
Octet for Strings in C major, op. 7 (1900)
Cantabile et Presto, voor fluit en viool (1904)
Concertstück, voor altviool en piano (1906)
Légende, voor trompet en piano (1906)
Dixtuor in D major, voor blaasinstrumenten, op. 14 (1906)
Pianokwartet No. 1 in D major, op. 16 (1909)
Strijkkwartet No. 1 in E-moll major, op. 22, No. 1 (1920)
Violin Sonata No. 3 in A minor (dans la caractère populaire roumain, op. 25 (1926)
Cello Sonata, op. 26, No.2 in C (1935)
Impressions d'Enfance in D major, op. 28, voor viool en piano (1940)
Pianokwintet in A minor, op. 29 (1940)
Pianokwartet No. 2 in D minor, op. 30 (1943-44)
Strijkkwartet No. 2 in G major, op. 22, No. 2 (1950-52)
Chamber Symphony, voor 12 instrumenten, op. 33 (1954)

Werken voor piano

1897 Suite Op. 3 Dans le style ancien
1896 Prélude et scherzo in fis-Moll
1897 Barcarolle in B-flat major
1897 La Fileuse in D major
1898 Impromptu in A-flat major
1898 Regrets in G flat major
1900 Impromptu in C major
1903 Prélude et Fugue n C major
1903 Suite Op. 10 nr. 2 in D major Des cloches sonores
1907 Nocturne in D-flat major
1912 Sonatensatz in F sharp minor
1913/1916 Pièces Impromptues, Op. 18
Symfonie nr. 4 (onvoltooid)
Symfonie nr. 5 (onvoltooid)

Opnamen

Op de Engelse labels EMI en Chandos zijn goede opnames verkrijgbaar van Enescu’s symfonieën. De opera Oedipe is in een goede uitvoering met José van Dam bij EMI verkrijgbaar. Op het Franse label Erato en het Engelse Olympia waren alle orkestwerken verkrijgbaar, doch hiervoor moet men zich nu op de tweedehandsmarkt begeven. Daarnaast is veel van zijn pianomuziek opgenomen door Josu de Solaun en Charles Richard Hamélin.

Bibliografie

Mircea Voicana, Clemansa Firca, Alfred Hoffman, Elena Zottoviceanu, Myriam Marbe, Stefan Niculescu, Adrian Ratiu: George Enescu. Monografie. București, 1971. Editura Academiei RSR.
Dieter Nowka: George Enescu und die Entwicklung der rumänischen Musik. Habil.-Schrift Hochschule für Musik Weimar 1984. Pro-Universitate-Verlag, Sinzheim 1998. ISBN 3-932490-33-9
Noel Malcolm: George Enescu. His life and music. London, 1990. Toccata Press.
Alain Cophignon: Georges Enesco. Paris, 2006. Arthème Fayard. ISBN 978-2213623214 — George Enescu (trad. Domnica Ilea). București, 2009. Editura Institutului Cultural Român. ISBN 978-973-577-578-0
Pascal Bentoiu: Masterworks of George Enescu. A detailed analysis. Maryland, 2010. The Scarecrow Press.
B. Kotlyarov: Enesco, his life and times. New Jersey, 1984. Paganiniana Publications, Inc.

Externe link

www.enescu.de
the Remington site: Georges Enescu (Engels)

Zie de categorie George Enescu van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.