Gilbert Bodart

Gilbert Bodart (Ougrée, 2 september 1962) is een Belgisch voormalig voetballer die speelde als doelman.

Gilbert Bodart
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	12 september 1962
Geboorteplaats	Ougrée,  België
Lengte	181 cm
Positie	Doelman
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in juli 2002
Jeugd
1972–1976 1976–1981 CS Verlaine Standard Luik
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1981–1996 1996–1997 1997–1998 1998–2000 2001 2001–2002 2006–2007 Standard Luik Girondins Bordeaux Standard Luik Brescia Ravenna KSK Beveren Wevelgem City 39500(4) 3800(0) 2100(4) 5500(0) 1300(0) 1100(0) 300(0)
Interlands
1985–1995  België 1200(0)
Getrainde teams
2002–2003 2003–2004 2005 2005–2006 2006–2008 2008 2010 2010–2012 2012–2013 CS Visé KV Oostende Eendracht Aalst La Louvière Wevelgem City (speler-trainer) RJ Rochefort FC USH Limontoise Tilleur FC RRFC Montegnée DC Cointe (keeper) Turkania Faymonville (keeper) RES Champlonaise (keeper) ESFC Geer (keeper)
Portaal    Voetbal

Bodart brak in de jaren 80 door bij Standard Luik. Hij was meer dan 10 jaar lang de nummer 1 van de Rouches en droeg ook enkele seizoenen de aanvoerdersband. Bij de Rode Duivels stond hij in de schaduw van doelmannen Jean-Marie Pfaff en Michel Preud'homme. Na zijn spelerscarrière werd hij trainer bij onder meer KV Oostende, La Louvière en CS Visé.

Bodart is een zoon van gewezen doelman Jean Bodart.

Spelerscarrière

Bodart groeide op nabij Luik en leerde voetballen bij het bescheiden CS Verlaine. Op 14-jarige leeftijd maakte hij de overstap naar de jeugd van Standard Luik. De jonge Bodart was net als zijn vader een getalenteerde doelman. Begin jaren 80 werd hij bij de Rouches de doublure van Michel Preud'homme.

Standard Luik

In het seizoen 1981/82 maakte de toen 20-jarige Bodart zijn debuut op het hoogste niveau. Een grote doorbraak betekende het echter nog niet. Preud'homme bleef onder trainer Raymond Goethals eerste keuze. Toen in 1984 het omkoopschandaal Standard-Waterschei uitbrak, werden heel wat spelers, waaronder Preud'homme, voor lange tijd geschorst. In het seizoen 1984/85 werd Bodart de nieuwe nummer 1. Na het seizoen werd hij voor het eerst uitgeroepen tot Keeper van het Jaar.

Bodart groeide uit tot een echt clubicoon. Hij stond bijna elke wedstrijd onder de lat en werd in de loop der jaren nog drie keer verkozen tot Keeper van het Jaar. Hij is tot op heden samen met Preud'homme recordhouder van de voetbalprijs. Omdat hij net als generatiegenoot Philippe Vande Walle regelmatig strafschoppen nam, pikte Bodart soms ook een doelpunt mee. In 1993 veroverde hij met Standard de beker.

In zijn laatste seizoen voor Standard werd hij beschouwd als favoriet voor de Gouden Schoen. De Luikse doelman werd verslagen door de Australiër Paul Okon. Bodart was na afloop diep teleurgesteld.

Bordeaux

In 1996 verhuisde de toen 34-jarige Bodart naar Girondins de Bordeaux, waar hij een ploegmaat werd van onder meer Jean-Pierre Papin en Ibrahim Ba. Ook bij de Franse eersteklasser werd hij een vaste waarde onder de lat. In 1997 bereikte hij met Bordeaux de finale van de Coupe de la Ligue. Bodart en zijn ploegmaats verloren uiteindelijk na strafschoppen van RC Strasbourg. Na het seizoen wordt hij uitgeroepen tot beste doelman in de Franse competitie.

Einde carrière

Na één seizoen in Frankrijk keerde Bodart terug naar Standard. Bij de Rouches waren op dat moment de ervaren Peter Maes en de jonge Jean-François Gillet aan de slag. Beide doelmannen moesten plaats maken voor de terugkeer van Bodart. Standard won geen enkele prijs en eindigde op de negende plaats in het eindklassement.

Bodart trok in 1998 terug naar het buitenland. De 37-jarige doelman belandde in Italië eerst bij Brescia, waar hij nog samenspeelde met Daniele Bonera, Filippo Galli en Dario Hübner. In twee seizoenen speelde hij er meer dan 50 wedstrijden. Toen de club in 2000 naar de Serie A promoveerde, kwam Bodart op de bank terecht. Tijdens de winterstop ruilde hij Brescia in voor tweedeklasser Ravenna, waar hij opnieuw regelmatig aan spelen toekwam. In het seizoen 2001/02 sloot hij zijn carrière af bij KSK Beveren.

In het seizoen 2006/07 was hij als trainer actief bij KSK Wevelgem City. Hij stond er ook nog drie keer onder de lat.

Statistieken

Seizoen	Club	Competitie	Competitie
			Wed.	Dlp.
1979/80	Standard Luik	Eerste klasse	0	0
1980/81			0	0
1981/82			1	0
1982/83			0	0
1983/84			29	0
1984/85			27	3
1985/86			33	0
1986/87			28	0
1987/88			34	0
1988/89			34	0
1989/90			34	0
1990/91			31	0
1991/92			34	0
1992/93			29	1
1993/94			24	0
1994/95			33	0
1995/96			24	0
1996/97	Bordeaux	Division 1	38	0
1997/98	Standard Luik	Eerste klasse	21	4
1998/99	Brescia	Serie B	25	0
1999/00			30	0
2000/01		Serie A	0	0
	Ravenna	Serie B	13	0
2001/02	KSK Beveren	Eerste klasse	11	0
Totaal			533	8

Nationale ploeg

Bodart werd 55 keer geselecteerd voor de Rode Duivels, maar kwam maar 12 keer in actie omdat hij in Jean-Marie Pfaff en Michel Preud'homme geduchte concurrenten had. Hij moest in eerste instantie met Jacky Munaron en later met Filip De Wilde, Dany Verlinden, en Philippe Vande Walle concurreren voor de positie van tweede doelman. Bodart maakte deel uit van de Belgische selecties voor het WK 1986 en het WK 1990. Hij kwam op beide toernooien nooit in actie. Na het afscheid van Preud'homme werd hij even eerste doelman, maar na ruzie met toenmalig bondscoach Paul Van Himst, stapte hij uit de nationale ploeg en werd Filip De Wilde de eerste doelman.

Trainerscarrière

De trainerscarrière van Bodart startte in de zomer van 2002 bij CS Visé in de Belgische tweede klasse. In januari 2005 werd hij er ontslagen. Een paar dagen na zijn ontslag werd hij aangeworven bij Eendracht Aalst in de tweede klasse, dat in degradatiegevaar verkeerde. Hij bleef er tot het einde van het seizoen, maar de Aalsterse club degradeerde alsnog. In oktober 2005 werd Bodart trainer van La Louvière als opvolger van de ontslagen Emilio Ferrera en in februari 2026 vertrok hij er. In september 2006 werd hij weer actief als trainer, bij de vierdeklasser KSK Wevelgem City. Nadien stapte de trainer uit het voetbal en ging hij aan de slag bij de marketingafdeling van de Grotten van Han.

Controverse

Na zijn spelerscarrière geraakte Bodart financieel aan lager wal en kwam meermaals in aanraking met de Belgische Justitie voor onfrisse praktijken.

In januari 2005 werd hij bij KV Oostende ontslagen, zogenaamd omdat de club 8 punten uit 51 had behaald. Maar bronnen rond de club beweerden later dat Bodart betrokken zou zijn geweest bij illegale gokpraktijken. Hij ontkende alles heftig in het blad Humo: "Ik zweer op het hoofd van mijn twee kinderen: ik heb nooit-nooit-nooit op voetbalwedstrijden gegokt. Nooit."

In februari 2006 was de club La Louviere, waar Bodart toen trainer was, het voornaamste onderwerp in een geruchtmakende documentaire van het VRT-programma Panorama. Daarin werd beweerd dat spelers en leidinggevenden van de club, onder wie Bodart, geld hadden ontvangen van de Chinese zakenman Zheyun Ye om uitslagen te beïnvloeden. Aanvankelijk werden de beschuldigingen ontkend, maar op 21 februari 2006 nam Bodart ontslag als trainer. Op 9 maart werd hij door justitie verhoord.

In augustus 2008 werd Bodart opnieuw door de politie opgepakt. Oorspronkelijk leek de aanhouding verband te houden met een gewapende overval op de Grotten van Han. Bodart zou informatie hebben verstrekt over de interne werking, en een raam hebben open gezet om de overvaller vrije baan te geven. Later bleek echter dat Bodart werd gevolgd omwille van zijn aandeel in een zaak van valsmunterij, waarbij ook de voormalige voorzitter van Wevelgem City betrokken zou zijn. Door dat onderzoek waren de speurders Bodarts betrokkenheid bij de overval in Han te weten gekomen.

In 2009 werd Bodart onder voorwaarden vrijgelaten om aan de slag te gaan als stukadoor. In 2010 zou hij voor een rechtbank verschijnen voor zijn mogelijke betrokkenheid bij de overval te Han en valsmunterij. In 2012 werd hij veroordeeld tot 42 maanden celstraf.

In maart 2024 ondernam Bodart een zelfmoordpoging maar werd op het nippertje gered door de hulpdiensten. Onmiddellijk nadat hij was ontslagen uit het ziekenhuis werd hij aangehouden en naar de gevangenis gebracht wegens een celstraf die hij bij verstek had opgelopen.

Privé

• Arnaud Bodart, een neef van Gilbert Bodart, werd ook eerste doelman bij Standard Luik.

Erelijst

Competitie	Aantal	Jaren
Nationaal
Belgisch kampioen	2x	1982, 1983
Beker van België	2x	1981, 1993
Belgische Supercup	2x	1981, 1983
Individueel
Keeper van het Jaar	4x	1985, 1986, 1992, 1995

Zie ook

• Lijst van spelers van Standard Luik
• Lijst van spelers van Girondins de Bordeaux
• Lijst van spelers van KSK Beveren

Bronnen, noten en/of referenties

België – WK 1986 (vierde plaats)

1 Pfaff · 2 Gerets · 3 F. Van der Elst · 4 De Wolf · 5 Renquin · 6 Vercauteren · 7 Vandereycken · 8 Scifo · 9 Vandenbergh · 10 Desmet · 11 Ceulemans  · 12 Munaron · 13 Grün · 14 Clijsters · 15 L. Van Der Elst · 16 Claesen · 17 Mommens · 18 Veyt · 19 Broos · 20 Bodart · 21 Demol · 22 Vervoort · Coach: Thys

België – WK 1990 (1/8ste finales)

1 Preud'homme · 2 Gerets · 3 Albert · 4 Clijsters · 5 Versavel · 6 Emmers · 7 Demol · 8 Van der Elst · 9 Degryse · 10 Scifo · 11 Ceulemans  · 12 Bodart · 13 Grün · 14 Claesen · 15 De Sart · 16 De Wolf · 17 Plovie · 18 Staelens · 19 Van Der Linden · 20 De Wilde · 21 Wilmots · 22 Vervoort · Coach: Thys

Standard Luik (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 1981–1982

Standard Luik (mannen) – Belgisch landskampioen voetbal 1982–1983

Voorganger: Michel Preud'homme

1e keeper van de Rode Duivels 1995

Opvolger: Filip De Wilde

	Keeper van het Jaar 1985 & 1986	Opvolger: Philippe Vande Walle
Voorganger: Michel Preud'homme	Keeper van het Jaar 1992	Opvolger: Dany Verlinden
Voorganger: Filip De Wilde	Keeper van het Jaar 1995	Opvolger: Philippe Vande Walle