Grand Prix-wegrace van België 1980

De Grand Prix-wegrace van België 1980 was de zesde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1980. De races werden verreden op 6 juli 1980, eenmalig op het Circuit Zolder in de gemeente Heusden-Zolder.

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1980
Circuit Zolder
Officiële naam Grand-Prix of Belgium Motor-Racing 1980
Land Vlag van België België
Datum 6 juli 1980
Organisator Motor Club Zolder/FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Snelste ronde Vlag van Italië Marco Lucchinelli
Eerste Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Tweede Vlag van Italië Marco Lucchinelli
Derde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Toni Mang
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Italië Giampaolo Marchetti
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
125 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Hans Müller
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Guy Bertin
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Frankrijk Guy Bertin
Derde Vlag van Italië Loris Reggiani
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Eerste Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Frankrijk Yves Dupont
Zijspan
Poleposition Vlag van Nederland Cees Smit/Vlag van Nederland Erik de Groot
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Zweden Benga Johansson
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Zweden Benga Johansson
Tweede Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Duitsland Michael Burkhardt
Derde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg

Algemeen

bewerken

De Belgische Grand Prix werd in Zolder verreden na de volledig mislukte Grand Prix van 1979, die vanwege het gladde asfalt in Spa-Francorchamps door de toprijders geboycot was. Het volledig schrappen van de Belgische Grand Prix was een van de eisen van de Professional Riders Association, maar door het verplaatsen van de race werd dit probleem opgelost. Men stelde alles in het werk om de coureurs tevreden te stellen. Aansluitend aan de Formule 1 Grand Prix in mei konden een aantal coureurs en zelfs journalisten op het circuit rijden om aan te geven welke veiligheidsmaatregelen nodig waren. Het asfalt in Spa-Francorchamps was intussen onder handen genomen en in juni door enkele Belgische coureurs getest en goed bevonden. De trainingen verliepen chaotisch: de officiële tijdwaarneming noteerde rondetijden die soms wel twee seconden verschilden met de chronometers van de teams. Bovendien waren er veel deelnemers, waardoor het zo druk was op de baan dat snelle rijders geen behoorlijke tijd konden rijden. Zo bleven bijvoorbeeld Barry Sheene, Steve Parrish, Bruno Kneubühler, Chas Mortimer en Didier de Radiguès aan de kant staan. Er waren ook veel te veel deelnemers voor een baan van nog geen vier kilometer lengte. Daardoor zouden de eerste achterblijvers al binnen een paar ronden ingehaald moeten worden. De 500cc-rijders wisten de organisatie te overtuigen het aantal terug te brengen naar 30, maar in de overige soloklassen startten 40 rijders en in de zijspanklasse 30 combinaties. In deze Grand Prix debuteerde Freddie Spencer.

Bij de start van de 500cc-race was Randy Mamola, die ook al poleposition had, als eerste weg, gevolgd door Graeme Crosby, Wil Hartog en Graziano Rossi. In de tweede rechter bocht viel Patrick Fernandez, waarbij zijn motor terug op de baan stuiterde. Hij raakte de Suzuki van Bernard Fau, die daardoor gelukkig niet ten val kwam. Gianfranco Bonera probeerde de machine te ontwijken waardoor Jack Middelburg hard moest remmen. Daarbij werd hij aangereden door Markku Matikainen en beiden vielen. Mamola liep intussen snel weg van zijn achtervolgers Rossi, Lucchinelli en Roberts. Roberts passeerde Rossi en Lucchinelli, maar toen Rossi probeerde zijn teamgenoot Lucchinelli in te halen viel hij zelf terwijl Lucchinelli een vluchtroute moest nemen. Lucchinelli moest vanaf de zevende plaats opnieuw naar voren rijden en deed dat ook. HIj passeerde Franco Uncini, Wil Hartog, Graeme Crosby en uiteindelijk ook Kenny Roberts en werd tweede. Roberts had zoals het hele seizoen nog steeds problemen met zijn monoshock-achterdemper en reed op safe naar een derde plaats. Johnny Cecotto viel door problemen met zijn monoshock uit.

Uitslag 500 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Randy Mamola Suzuki 51'07"21 1 15
2   Marco Lucchinelli Suzuki 51'19"61 3 12
3   Kenny Roberts Yamaha 51'38"35 7 10
4   Graeme Crosby Suzuki 51'42"14 9 8
5   Wil Hartog Suzuki 51'47"96 10 6
6   Franco Uncini Suzuki 52'03"47 4 5
7   Carlo Perugini Suzuki 52'33"54 11 4
8   Patrick Pons Yamaha 52'39"51 13 3
9   Boet van Dulmen Bakker-Yamaha 52'39"67 15 2
10   Bernard Fau Suzuki 52'52"80 8 1
11   Philippe Coulon[1] Suzuki +1 ronde 14
12   Raymond Roche Yamaha +1 ronde 27
13   Maurizio Massimiani Yamaha +1 ronde 23
14   Willem Zoet Suzuki +1 ronde 19
15   Sadao Asami Yamaha +1 ronde 22
16   Seppo Rossi Suzuki +1 ronde 29
17   Kenny Blake Yamaha +2 ronden 17
DNF   Jeffrey Sayle Yamaha Val 24
DNF   Michel Rougerie Suzuki
DNF   Johnny Cecotto Yamaha Monoshock 2
DNF   Gustav Reiner Suzuki 30
DNF   Alain Nies Suzuki 28
DNF   Freddie Spencer Yamaha Brandstof 12
DNF   Dale Singleton Yamaha 21
DNF   Graziano Rossi Suzuki Val 6
DNF   Frank Gross Suzuki 18
DNF   Michel Rougeri Suzuki 25
DNF   Gianfranco Bonera Yamaha 20
DNF   Patrick Fernandez Yamaha Val 5
DNF   Jack Middelburg Bakker-Yamaha Val 16
DNF   Markku Matikainen Yamaha Val 26
DNQ   Peter Sjöström Suzuki 31
DNQ   Philippe Chaltin Suzuki 32
DNQ   Hubert Rigal Yamaha 33
DNQ   Henk de Vries Suzuki 34
DNQ   Dave Potter Yamaha 35
DNQ   Christian Estrosi Suzuki 36
DNQ   Steve Parrish Suzuki 37
DNQ   Barry Sheene Yamaha 38
DNQ   Giovanni Pelletier Morbidelli 39
DNQ   Stuart Avant Suzuki 40
DNQ   Michel Frutschi Yamaha 41
DNQ   Sergio Pellandini Suzuki 42
DNQ   Albert Siegers Suzuki 43
DNQ   Carlo Prati Suzuki 44
DNQ   Dennis Ireland Suzuki 45
DNQ   Josef Hage Suzuki 46
DNQ   Masaru Iwasaki Suzuki 47
DNQ   Walter Koschine Suzuki 48
DNQ   Antonio García Yamaha 49
DNQ   Henk Twikler Suzuki 50
DNQ   Jean-Philippe Delers Yamaha 51

Top 10 WK-stand na deze race

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Kenny Roberts Yamaha 55
2   Randy Mamola Suzuki 43
3   Marco Lucchinelli Suzuki 34
4   Franco Uncini Suzuki 31
5   Graziano Rossi Suzuki 30
6   Johnny Cecotto Yamaha 20
7   Takazumi Katayama Suzuki 18
8   Graeme Crosby Suzuki 17
9   Jack Middelburg Yamaha/
Bakker-Yamaha
15
10   Carlo Perugini Suzuki 11

Kork Ballington was inmiddels redelijk hersteld van zijn darmoperatie, maar nog te zwak om in België te starten. Toni Mang liet Giampaolo Marchetti en paar ronden in de buurt blijven, maar vanaf de zevende ronde gaf hij echt gas om zonder problemen te winnen. Marchetti werd tweede, even bedreigd door Carlos Lavado, maar in de laatste ronde gaf diens motor de geest. Daardoor werd Patrick Fernandez derde.

Uitslag 250 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Toni Mang Krauser-Kawasaki 49'54"03 1 15
2   Giampaolo Marchetti MBA 50'36"60 16 12
3   Patrick Fernandez Yamaha 50'50"77 21 10
4   Roland Freymond Ad Maiora 50'52"44 6 8
5   Graeme Geddes Yamaha 51'04"29 19 6
6   Clive Horton Cotton-Rotax 51'08"82 7 5
7   Jacques Cornu Yamaha 51'12"73 18 4
8   Jean-Louis Guignabodet Kawasaki 51'13"02 2 3
9   Sauro Pazzaglia Ad Maiora 51'20"21 24 2
10   Eero Hyvärinen Yamaha 51'25"99 8 1
11   Jean-François Baldé Kawasaki 51'30"24 15
12   Carlos Lavado[2] Yamaha +1 ronde 5
13   Olivier Liegeois Yamaha +1 ronde 30
14   Jean-Marc Toffolo Yamaha +1 ronde 22
15   Paolo Ferretti Yamaha +1 ronde 31
16   Hans Müller Yamaha +1 ronde 4
17   John Pace Yamaha +1 ronde 36
18   René Delaby Yamaha +1 ronde 23
19   Dirk du Plooy Yamaha +1 ronde 35
20   Didier de Radiguès Yamaha +1 ronde 14
21   Mar Schouten Yamaha +1 ronde 28
22   Jean-Jacques Peyre Yamaha +1 ronde 37
23   Reino Eskelinen Yamaha +1 ronde 33
24   Bruno Lüscher Yamaha +1 ronde 38
25   Marco Papa Yamaha +1 ronde 13
26   Alan North Yamaha +1 ronde 25
27   Guy Batesti Yamaha +1 ronde 20
28   Bernard Gatti Yamaha +1 ronde 34
29   Roger Sibille Yamaha +1 ronde 39
30   Arturo Venanzi Yamaha +1 ronde 29
DNF   Roland Kopf Yamaha 40
DNF   Lennart Bäckström Yamaha 27
DNF   Eric Saul Yamaha 17
DNF   Peter Looijesteijn[3] Yamaha Val 11
DNF   Tony Head Yamaha 32
DNF   Edi Stöllinger Kawasaki 10
DNF   Graeme McGregor Cotton-Rotax 9
DNF   Thierry Espié Bimota-Yamaha 3
DNF   Guy de Waele Yamaha 26
DNF   Jacques Bolle Yamaha 12
DNQ   André Gouin Yamaha 41
DNQ   Jean-Louis Tournadre Yamaha 42
DNQ   Jean Lafond Yamaha 43
DNQ   Pekka Nurmi Yamaha 44
DNQ   Bengt Elgh Yamaha 45
DNQ   Edwin Weibel Yamaha 46
DNQ   Steve Tonkin Cotton-Rotax
DNQ   Murray Sayle Yamaha 48
DNQ   Bruno Kneubühler Yamaha 49
DNQ   Pierre Tocco Yamaha 50
DNQ   Christian Cremer Yamaha 51
DNQ   Klaas Hernamdt Yamaha 52
DNQ   Alain Bernaud Yamaha 53
DNQ   Rinus van Kasteren Yamaha 54
DNQ   Graham Singer Yamaha 55
DNQ   Stefan Klabacher Kawasaki 56
DNQ   Alan Roethlisberger Yamaha 57
DNQ   Chas Mortimer Yamaha 58
DNQ   Paul Ramon Yamaha 59
DNQ   Oliver Bourdil Bimota 60
DNQ   Valère Pessotto Yamaha 61
DNQ   Giancarlo Bet Yamaha 62
DNQ   Didier de Radiguès Yamaha 63
DNQ   Per-Edvard Carlsson Yamaha 64
DNQ   Serge Julin Yamaha 65
DNQ   Michel Simeon Yamaha 66

Top 10 WK-stand na deze race

bewerken
Pos Coureur Motorfiets Ptn
1   Toni Mang Krauser-Kawasaki 79
2   Thierry Espié Bimota-Yamaha 36
3   Kork Ballington Kawasaki 30
4   Jean-François Baldé Kawasaki 29
  Carlos Lavado Yamaha
6   Giampaolo Marchetti Yamaha 28
7   Erick Saul Yamaha 24
8   Roland Freymond Ad Maiora 22
9   Jacques Cornu Yamaha 20
10   Sauro Pazzaglia Ad Maiora 12

Bij de start van de 125cc-race in België namen Hans Müller en Peter Looijesteijn de leiding. Looijesteijn viel al snel terug, maar Müller behield de leiding tot de vijfde ronde, toen Ángel Nieto en Guy Bertin hem passeerden. Tot de 18e ronde behield Nieto de leiding, maar tegen het einde zette Bertin een aanval in wat hem tot op enkele tienden van seconden achter Nieto bracht. Loris Reggiani werd derde en ook Pier Paolo Bianchi wist Wolfgang Müller nog te passeren.

Uitslag 125 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Ángel Nieto Minarelli 46'45"92 9 15
2   Guy Bertin Motobécane 46'46"19 2 12
3   Loris Reggiani Minarelli 47'14"37 5 10
4   Pier Paolo Bianchi MBA 47'18"40 6 8
5   Hans Müller MBA 47'19"83 1 6
6   Peter Looijesteijn MBA 47'39"86 4 5
7   Giampaolo Marchetti MBA 47'40"21 8 4
8   Bruno Kneubühler MBA 47'45"19 11 3
9   Ricardo Tormo MBA 47'49"23 10 2
10   Jean-Claude Selini MBA 47'56"00 7 1
11   August Auinger MBA 48'18"24 13
12   Eugenio Lazzarini Iprem 48'18"93 12
13   Matti Kinnunen MBA 48'33"65 21
14   Johnny Wickström Morbidelli 48'37"34 19
15   Michel Galbit MBA +1 ronde 16
16   Anton Straver MBA +1 ronde 17
17   Alfred Waibel MBA +1 ronde 25
18   Rolf Blatter MBA +1 ronde 29
19   Paul Bordes Morbidelli +1 ronde 23
20   Gerhard Waibel MBA +1 ronde 20
21   Martin van Soest Morbidelli +1 ronde 31
22   René Rénier MBA +1 ronde 32
23   Ernst Fagerer Morbidelli +1 ronde 33
24   Olivier Liegeois Honda +1 ronde 27
25   John Kernan MBA +1 ronde 30
26   Hagen Klein Hess +1 ronde 26
27   Peter van Niel MBA +1 ronde 35
28   Jan Huberts Huvo +2 ronden 36
29   Jack Buytaert Honda +3 ronden 39
DNF   Harald Bartol MBA 15
DNF   János Drapál Morbidelli 34
DNF   Marcellino Garcia Morbidelli 37
DNF   Alojz Pavlic MBA 38
DNF   Henk van Kessel Condor 18
DNF   Patrick Hérouard MBA 28
DNF   Iván Palazzese MBA 14
DNF   Thierry Noblesse MBA 22
DNF   Per-Edvard Carlsson MBA 24
DNF   Chris Baert MBA 40
DNF   Stefan Dörflinger Morbidelli 3

Top 10 WK-stand na deze race

bewerken
Pos Coureur Motorfiets Ptn
1   Pier Paolo Bianchi MBA 58
2   Guy Bertin Motobécane 51
  Ángel Nieto Minarelli
4   Loris Reggiani Minarelli 48
5   Bruno Kneubühler MBA 35
6   Hans Müller MBA 30
7   Barry Smith MBA 17
  Iván Palazzese MBA
9   Ricardo Tormo MBA 13
10   Peter Looijesteijn MBA 11

Stefan Dörflinger moest al het hele seizoen voorrang verlenen aan zijn teamgenoot Ricardo Tormo, maar toen die na de eerste ronde in België met een lege accu de pit opzocht had hij vrij baan. Dörflinger won met 13 seconden voorsprong op Eugenio Lazzarini, die zijn gebruikelijke slechte start had gehad. Aanvankelijk lagen Wolfgang Müller en Yves Dupont op de tweede en de derde plaats, maar zij werden gepasseerd door Lazzarini. Dupont werd derde, maar Müller viel in de twaalfde ronde uit waardoor Hans Spaan vierde werd. Henk van Kessel reed op de derde plaats toen in de zesde ronde zijn motor het kookpunt bereikte. Theo Timmer was toen al gevallen, waarbij hij een sleutelbeen had gebroken.

Uitslag 50 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Stefan Dörflinger Van Veen-Kreidler 37'59"39 2 15
2   Eugenio Lazzarini Iprem 38'12"45 3 12
3   Yves Dupont ABF 38'42"72 5 10
4   Hans Spaan Van Veen-Kreidler 38'55"56 6 8
5   Hans-Jürgen Hummel Kreidler 38'55"86 13 6
6   Wolfgang Müller Kreidler 39'09"87 4 5
7   Gerhard Waibel Kreidler 39'10"20 12 4
8   Rolf Blatter Kreidler 39'14"84 11 3
9   Otto Machinek Kreidler 39'17"38 20 2
10   Jacky Hutteau ABF 40'83"16 19 1
11   Bertus Grinwis Kreidler +1 ronde 18
12   Pascal Kambourian Kreidler +1 ronde 14
13   Gerhard Bauer Kreidler +1 ronde 17
14   Günter Schirnhofer Kreidler +1 ronde 15
15   Yves le Toumelin Kreidler +1 ronde 22
16   Rainer Scheidhauer Rupp +1 ronde 28
17   Ingo Emmerich Falk +1 ronde 16
18   Joaquin Gali Bultaco +1 ronde 26
19   Hagen Klein Horex +1 ronde 10
20   Chris Baert Kreidler +1 ronde 23
21   Klaus Kull Kreidler +1 ronde 27
22   Reiner Koster DRS +1 ronde 29
23   René Evrard Kreidler +1 ronde 31
24   René Loge Kreidler +2 ronden 37
25   Enrico Cereda DRS +2 ronden 9
26   Michel de Poligny Kreidler +2 ronden 38
DNF   Ricardo Tormo Van Veen-Kreidler Lege accu 1
DNF   Alain Hannecart BRH 21
DNF   Gabriel Staelens Kreidler 33
DNF   Franz Ungar Kreidler 34
DNF   Serge Julin Kreidler 36
DNF   Henk van Kessel Pentax-X-16 Kokende motor 8
DNF   Theo Timmer[4] Bultaco Val 7
DNF   Rudolf Kunz Kreidler 30
DNF   Bruno di Carlo Kreidler 24
DNF   Aldo Pero Kreidler 25
DNF   Gerhard Singer Kreidler 32
DNF   Ove Skifjeld Kreidler 35

Top 10 WK-stand na deze race

bewerken
Pos Coureur Motorfiets Ptn
1   Eugenio Lazzarini Iprem-Kreidler 62
2   Stefan Dörflinger Van Veen-Kreidler 57
3   Ricardo Tormo Van Veen-Kreidler 36
4   Henk van Kessel Pentax-X-16 28
5   Hans-Jürgen Hummel Kreidler 27
6   Jacky Hutteau ABF 18
  Yves Dupont ABF
8   Theo Timmer Bultaco 17
9   Hans Spaan Van Veen-Kreidler 16
10   Rolf Blatter Kreidler 14

Zijspannen

bewerken

Cees Smit en Erik de Groot stonden op de eerste startplaats van de zijspanklasse, maar zij waren er zelf ook van overtuigd dat dit een gevolg van de rommelige tijdwaarneming was. Zoals verwacht ging de strijd om de overwinning tussen Jock Taylor, Alain Michel en Rolf Biland. Die laatste had echter een slechte start, zodat er een gevecht ontstond tussen Taylor en Michel. Taylor behield de leiding tot hij in de 17e ronde een foutje maakte en Michel voorbij kwam. Drie ronden later nam Taylor de leiding weer over om ze niet meer af te staan. Biland had intussen schakelproblemen, die werden veroorzaakt door een knellende laars. Hij ging de pit in, rukte de laars van zijn voet en reed met alleen een sok om zijn "schakelvoet" verder. Hoe groot het verschil met de rest van het veld was bleek uit het feit dat hij toch nog derde werd, met een flinke voorsprong op Derek Jones.

Uitslag zijspannen

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Jock Taylor   Benga Johansson Windle-Yamaha 45'05"39 15
2   Alain Michel   Michael Burkhardt Seymaz-Yamaha +0'13"90 12
3   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha +0'47"15 10
4   Derek Jones   Brian Ayres Ireson-Yamaha +1'07"00 8
5   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-LCR-Yamaha +1'36"18 6
6   Egbert Streuer   Johan van der Kaap LCR-Yamaha +1'45"72 5
7   Rolf Steinhausen   Kenny Arthur Bartol-LCR +1 ronde 4
8   Trevor Ireson   Clive Pollington Ireson-Yamaha +1 ronde 3
9   George O'Dell   Kenneth Williams Yamaha +1 ronde 2
10   John Barker   Nick Cutmore Yamaha +1 ronde 1

Top 10 WK-stand na deze race

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn
1   Jock Taylor   Benga Johansson Windle-Yamaha 52
2   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 40
3   Alain Michel   Paul Gérard en
  Michael Burkhardt
Seymaz-Fath /
Seymaz-Yamaha
39
4   Egbert Streuer   Johan van der Kaap LCR-Yamaha 29
5   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-LCR-Yamaha 28
6   Derek Jones   Brian Ayres Ireson-Yamaha 18
7   Göte Brodin   Billy Gällros Krauser-LCR-Yamaha 11
8   Rolf Steinhausen   Kenny Arthur Bartol-LCR 10
9   Yvan Trolliet   Denis Vernet Seymaz-Yamaha 9
10   Bruno Holzer   Karl Meierhans LCR-Yamaha 8
  • Kenny Roberts, die in de 500cc-klasse derde was geworden, verscheen niet op het erepodium. Hij was door twee baancommissarissen tegengehouden omdat hij geen geldige toegangskaart bij zich had. Dat was niet onlogisch, want de huldiging geschiedde ongeveer 1 minuut nadat Roberts van zijn motorfiets was gestapt.
Vorige race:
TT Assen 1980
FIM wereldkampioenschap wegrace
32e seizoen (1980)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1980

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1979
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1981