Wikipedia

Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1973

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1973 was tweede race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1973. De race werd verreden op 6 mei 1973 op de Salzburgring nabij Salzburg.

Vlag van Oostenrijk Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1973
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1973
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Datum 6 mei 1973
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Finland Jarno Saarinen
Snelste ronde Vlag van Finland Jarno Saarinen
Eerste Vlag van Finland Jarno Saarinen
Tweede Vlag van Japan Hideo Kanaya
Derde Vlag van Australië Kim Newcombe
350 cc
Poleposition Vlag van Italië Giacomo Agostini
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Hongarije János Drapál
Tweede Vlag van Italië Walter Villa
Derde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
250 cc
Poleposition Vlag van Finland Jarno Saarinen
Snelste ronde Vlag van Japan Hideo Kanaya
Eerste Vlag van Finland Jarno Saarinen
Tweede Vlag van Japan Hideo Kanaya
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
125 cc
Poleposition Vlag van Zweden Kent Andersson
Snelste ronde Vlag van Zweden Kent Andersson
Eerste Vlag van Zweden Kent Andersson
Tweede Vlag van Zweden Börje Jansson
Derde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Zijspan
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Sales
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Sales
Eerste Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralf Engelhardt
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Sales
Derde Vlag van België Michel Vanneste/Vlag van België Serge Vanneste

500 cc

bewerken

Op de Salzburgring vertrouwde Giacomo Agostini op de oude MV Agusta driecilinder, nadat de MV Agusta 500 4C onbetrouwbaar was gebleken. De driecilinder was op de Salzburgring te langzaam. Jarno Saarinen en Hideo Kanaya reden van de MV Agusta's weg en Agostini kon zelfs zijn teamgenoot Phil Read met geen mogelijkheid bij houden. In de twaalfde ronde besloot hij er maar gewoon mee te stoppen. Na 18 ronden stopte ook Read, omdat hij olie op zijn achterband had gekregen. Saarinen won opnieuw, Kanaya werd tweede en Kim Newcombe, die in dienst van König hard werkte om zijn machines te verbeteren, werd derde, maar hij had al een ronde achterstand. Na twee races had MV Agusta in de 500 cc klasse nog geen enkel punt gescoord.

Uitslag 500 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jarno Saarinen Yamaha 52' 48" 48 15
2   Hideo Kanaya Yamaha +25" 32 12
3   Kim Newcombe König +1 ronde 10
4   Guido Mandracci Suzuki +1 ronde 8
5   Roberto Gallina Paton +2 ronden 6
6   Werner Giger Yamaha +2 ronden 5
7   Bosse Granath Husqvarna +2 ronden 4
8   Billie Nelson Yamaha +3 ronden 3
9   Bruno Kneubühler Yamaha +3 ronden 2
10   Alois Maxwald Rotax +3 ronden 1
11   Sven-Olof Gunnarsson Kawasaki +3 ronden
12   Gernot Maas Rotax +4 ronden
13   Michael Schmid Yamaha +4 ronden
14   Walter Kaletsch Yamaha +5 ronden
15   Bert Nijland Honda +5 ronden
16   Gerhard Greiffenhagen Norton +7 ronden
DNF   Reinhard Hiller König
DNF   Giacomo Agostini MV Agusta motor
DNF   Gyula Marsovszky Yamaha
DNF Helmut Kassner Kawasaki
DNF   János Drapál Yamaha
DNF   Silvano Bertarelli Paton
DNF   Paul Eickelberg König
DNF   Hans Braumandl Rotax
DNF   Kaarlo Koivuniemi Kawasaki
DNF   Jack Findlay Suzuki
DNF   Kurt-Harald Florin König
DNF   Hansueli Rothermann Yamaha
DNF   Phil Read MV Agusta ollielekkage
DNF   Ernst Hiller König
DNF   Werner Bergold Kawasaki
DSQ   Børge Nielsen Yamaha gediskwalificeerd[1]

350 cc

bewerken

Hoewel het in Oostenrijk in de training zonnig was geweest, was de racedag nat. Phil Read werd daar het eerste slachtoffer van, niet omdat hij viel, maar omdat hij afstapte vanwege een beslaand vizier[2]. Giacomo Agostini bouwde een ruime voorsprong op ten opzichte van János Drapál, die wel iets inliep, maar Ago niet kon bedreigen. In de voorlaatste ronde viel de MV Agusta echter stil door een natte ontsteking, waardoor Drapál toch nog won. Walter Villa (Yamaha) werd tweede en Teuvo Länsivuori werd derde.

Uitslag 350 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   János Drapál Yamaha 56' 21" 08 15
2   Walter Villa Yamaha +3" 76 12
3   Teuvo Länsivuori Yamaha +8" 30 10
4   Billie Nelson Yamaha 8
5   Bosse Granath Yamaha 6
6   Dieter Braun Yamaha +1 ronde 5
7   Kent Andersson Yamaha +1 ronde 4
8   Gyula Marsovszky Yamaha +1 ronde 3
9   Marcel Ankoné Yamsel +1 ronde 2
10   Bruno Kneubühler Harley-Davidson +1 ronde 1
11   Eduardo Celso-Santos Yamaha +1 ronde
DNF   Phil Read MV Agusta beslaand vizier
DNF   Giacomo Agostini MV Agusta ontsteking

250 cc

bewerken

In de 250 cc race ging Hideo Kanaya even aan de leiding, maar toen Jarno Saarinen hem eenmaal gepasseerd was reed die onbedreigd naar de overwinning. Kanaya werd ruim vóór Chas Mortimer (Yamaha) tweede. Teuvo Länsivuori reed een sterke race. Hij was heel slecht gestart maar wist zich naar de vierde plaats op te werken.

Uitslag 250 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Jarno Saarinen Yamaha 48' 31" 50 15
2   Hideo Kanaya Yamaha +13" 10 12
3   Chas Mortimer Yamaha +14" 10
4   Teuvo Länsivuori Yamaha +1' 13" 74 8
5   John Dodds Yamaha +1' 21" 18 6
6   Roberto Gallina Yamaha +1' 22" 88 5
7   Walter Villa Yamaha +1 ronde 4
8   Börje Jansson Yamaha 3
9   Klaus Leonhardt Yamaha 2
10   Werner Giger Yamaha 1
11   Marcel Ankoné Yamaha

125 cc

bewerken

In de 125 cc klasse trainde Kent Andersson als snelste en in de race reed hij meteen van iedereen weg om onbedreigd te winnen. Alleen Börje Jansson eindigde in dezelfde ronde, maar met een achterstand van meer dan een minuut. Ángel Nieto, die klaagde over een slecht lopende motor, werd derde met een ronde achterstand.

Uitslag 125 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Kent Andersson Yamaha 42' 56" 96 15
2   Börje Jansson Maico +1' 13" 42 12
3   Angel Nieto Morbidelli +1 ronde 10
4   Otello Buscherini Malanca +1 ronde 8
5   Eugenio Lazzarini Piovaticci +1 ronde 6
6   Matti Salonen Yamaha +1 ronde 5
7   Pentti Salonen Yamaha 4
8   Johann Zemsauer Rotax 3
9   Paolo Pileri DRS 2
10   Rudolf Weiss Maico 1

Zijspanklasse

bewerken

In Frankrijk hadden Rudi Kurth/Dane Rowe zich met de Cat-Monark naar de eerste startplaats gereden en ook ik Oostenrijk stond een tweetaktmotor op poleposition. Dit keer waren het Jeff Gawley/Peter Sales die hun König op de eerste startplaats zetten. Zij vertrokken ook in de race als snelste, terwijl Klaus Enders een slechte start had. Toen Enders eenmaal de tweede plaats had veroverd verloor hij nog steeds een seconde per ronde op Gawley. Tegen het einde van de race verloor de König wat snelheid, waardoor Enders toch nog wist te winnen. De Belgische broers Michel en Serge Vanneste werden met hun BMW derde.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Klaus Enders   Ralf Engelhardt Busch-BMW 15
2   Jeff Gawley   Peter Sales König 12
3   Michel Vanneste   Serge Vanneste BMW 10
4   Heinz Luthringshauser   Hermann Hahn BMW 8
5   Werner Schwärzel   Karl-Heinz Kleis König 6
6   Siegfried Schauzu   Wolfgang Kalauch BMW 5
7   Richard Wegener   Derek Jacobson BMW 4
8   Otto Haller   Erich Haselbeck BMW 3
9   Gustav Pape   Franz Kallenberg BMW 2
10   Mick Boddice   David Loach Kawasaki 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1973 		FIM wereldkampioenschap wegrace
25e seizoen (1973) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1973
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1972 		Grand Prix-wegrace van Oostenrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1974
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Oostenrijk_1973&oldid=62691831"