Kara tekende in januari 2010 een contract bij Tromsø IL. Hij kwam over van de Diambars voetbalschool. Kara kende een goede start bij Tromsø, en vormde centraal op het middenveld een duo met Ruben Yttergård Jenssen. Zijn prestaties leidden tot interesse van Arsenal, maar toen de scouts arriveerden, raakte hij geblesseerd. Kara wordt gekenmerkt door zijn harde tackles, gekke kapsels en grote inzet. Dit maakte hem al snel een publiekslieveling bij de fans van de Noorse voetbalclub. In het verleden werd hij naast Arsenal ook aan Liverpool FC en Club Brugge gelinkt.
In oktober 2012 raakte bekend dat hij vanaf januari 2013 zou uitkomen voor KRC Genk. Op 2 november raakte de club het met de speler zelf eens. Met de overgang zou zo'n 1,6 miljoen euro gemoeid zijn. In zijn debuut in de halve finale van de Beker van België pakte hij in de eerste helft een rode kaart. Zijn debuut in de competitie maakte hij tegen Standard Luik. Zijn eerste goal voor Genk was in de eerste wedstrijd van de Play-off 1 tegen RSC Anderlecht, hij scoorde de 1-1, Genk zou deze wedstrijd uiteindelijk ook winnen door een goal van Jelle Vossen. In 2013 won hij met Genk de beker. Kara kwam in de finale niet van de bank.
Mbodj nam deel aan het WK voetbal 2018 in Rusland, maar kwam daar niet in actie. Senegal was ingedeeld in groep H, samen met Polen, Colombia en Japan. Na een 2–1 zege op Polen, dankzij de winnende treffer van M'Baye Niang, speelde de West-Afrikaanse ploeg met 2–2 gelijk tegen Japan, waarna in de slotwedstrijd op 28 juni met 1–0 verloren werd van groepswinnaar Colombia. De selectie van bondscoach Aliou Cissé eindigde in punten en doelpunten exact gelijk met nummer twee Japan, maar moest desondanks toch naar huis: Senegal werd het eerste land dat op basis van de Fair Play-regels werd uitgeschakeld, omdat de ploeg iets meer gele kaarten kreeg dan Japan. Mede daardoor beleefde het Afrikaanse continent de slechtste WK sinds 1982.[1]
Senegal
Al-Sailiya
