Super Prestige Pernod
De Super Prestige Pernod was een regelmatigheidsklassement voor wielrenners dat bestond van 1959 tot en met 1987 en zijn intrede deed als opvolger van de Challenge Desgrange-Colombo. Het klassement dat werd gesponsord door de drankenfabrikant Pernod Ricard verdween doordat er een Franse wet kwam die alcoholreclame in de sport verbood.[1]
Zowel eendags- als etappewedstrijden telden voor dit klassement. Velen beschouwden het als het wereldkampioenschap op punten en kenden er een hogere status aan toe dan aan het wereldkampioenschap op de weg, dat als een eendaagse wordt verreden en een hoog "loterijgehalte" heeft.
Het nadeel evenwel was de toenemende invloed van sponsors, waardoor het aantal wedstrijden waarin punten konden worden gescoord voortdurend toenam en bovendien niet altijd in overeenstemming was met hun klassieke waarde. Zo leverde in de laatste jaren van het bestaan een overwinning in de Ronde van Zwitserland aanzienlijk meer punten op dan minstens evenwaardige koersen als Parijs-Nice of de Dauphiné-Liberé.
Recordhouder is Eddy Merckx, die zevenmaal op rij, van 1969 tot en met 1975, eerste werd in het klassement. Jacques Anquetil en Bernard Hinault werden beiden viermaal eerste. Tweemaal werd een Nederlander gehuldigd als winnaar: Jo de Roo in 1962 en Jan Janssen in 1967. Tienmaal op rij was een Belg winnaar: in 1968 Herman Vanspringel, daarna zevenmaal Eddy Merckx en in 1976 en 1977 Freddy Maertens.
Behalve de Super Prestige Pernod voor de beste renner internationaal werd ook een Prestige Pernod uitgedeeld aan de beste Franse renner, en een Promotion Pernod voor de beste Franse renner onder 25 jaar.
In 1984 werd ook de gelijkaardige FICP Wereldranglijst ingevoerd. In 1989 de UCI Wereldbeker. In 2005 schafte de UCI beide ranglijsten opnieuw af en werd met de UCI ProTour terug een regelmatigheidsklassement ingevoerd.
Eindrangschikking
bewerken
Zie ook
bewerken- ↑ 'De wereldbeker slaat aan', Leidsch Dagblad, 29 oktober 1988