Thibau Nys

Belgisch veldrijder

Thibau Nys (Bonheiden, 12 november 2002) is een Belgisch veldrijder en wegwielrenner die anno 2024 in dienst rijdt bij het Amerikaanse World Tour-team Lidl-Trek.

Thibau Nys
Nys tijdens het wereldkampioenschap veldrijden 2020
Persoonlijke informatie
Volledige naam Thibau Nys
Bijnaam Rufus[1]
Geboortedatum 12 november 2002
Geboorteplaats Bonheiden
Nationaliteit Vlag van België Belgische
Sportieve informatie
Huidige ploeg Lidl-Trek
Discipline(s) BMX
Mountainbiken
Veldrijden
Wegwielrennen
Specialisatie(s) Puncheur
Ploegen
2023- Lidl-Trek
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Carrière

bewerken

Op vijfjarige leeftijd nam Thibau Nys al deel aan zijn eerste BMX-wedstrijd, in Massenhoven.[2] Daarnaast deed Nys in zijn jeugdjaren al veel parcourskennis op in het veldrijden. Toen hij meeging naar de wedstrijden van zijn vader Sven Nys, verkende hij immers zelf ook elk parcours.

Veldrijden

bewerken

Nieuwelingen

bewerken

Eind 2016 won Nys in Hoboken zijn eerste veldrit bij de nieuwelingen. Als eerstejaars slaagde hij erin een pak oudere renners te verslaan.[3] Op 7 januari 2017 veroverde hij bij de eerstejaarsnieuwelingen zijn eerste Belgische titel. In Oostende haalde hij het toen voor Lennert Belmans en Ward Huybs. Een jaar later werd hij in Koksijde ook Belgisch kampioen bij de tweedejaarsnieuwelingen. In zijn tweede jaar bij de nieuwelingen schreef hij 19 veldritten op zijn naam, één meer dan zijn vader Sven in zijn tijd.[4]

Junioren

bewerken

In zijn eerste seizoen bij de junioren behaalde Nys 10 overwinningen. Hij was onder andere de beste in de Flandriencross, de GP Sven Nys, de Krawatencross en de Vlaamse Aardbeiencross. In januari boekte hij in Pontchâteau ook zijn eerste overwinning in de Wereldbeker. Hij veroverde brons op zowel het Europees kampioenschap in Rosmalen als het Belgisch kampioenschap in Kruibeke. Op het wereldkampioenschap in Bogense eindigde hij vierde, na de Brit Ben Tulett en de Belgen Witse Meeussen en Ryan Cortjens.[5]

In het daaropvolgende seizoen won Nys bijna elke wedstrijd waarin hij startte. Hij werd Europees kampioen in Silvelle en was na vier van de zeven manches al zeker van de eindzege in de Wereldbeker. Hij kroonde zich in Antwerpen ook tot Belgisch kampioen, uitgerekend 25 jaar na de Belgische titel van zijn vader bij de junioren.[6] Op 2 februari kroonde Nys zich tot wereldkampioen veldrijden bij de junioren in het Zwitserse Dübendorf.

Beloften

bewerken

Als eerstejaarsbelofte reed Nys vaak mee met de profs. Daardoor behaalde hij weinig noemenswaardige resultaten, maar deed hij wel ervaring op het hoogste niveau op. Ook sukkelde Nys met fysieke klachten en werd hij niet geselecteerd voor het WK in Oostende.

Het veldritseizoen 2021-22 van Nys was er een van ups en downs. Eerst brak hij in oktober zijn sleutelbeen in de Wereldbekercross van Waterloo. Vervolgens liep hij ook een schouderblessure op tijdens het BK in Middelkerke in januari. Hij raakte net op tijd klaar voor het WK in Fayetteville, waar hij brons veroverde bij de beloften.

Op 20 februari 2022 stond de 19-jarige Nys voor het eerst op het podium bij de elite. Hij werd derde in de Internationale Sluitingsprijs van Oostmalle.[7]

Op 9 oktober 2023 haalde Nys in Beringen zijn eerste zege bij de elite binnen. Hij versloeg Eli Iserbyt in de sprint. Op 16 oktober won Nys zijn eerste Wereldbekerwedstrijd in het Amerikaanse Waterloo in Wisconsin. Hij kwam solo over de finishlijn.

Wegwielrennen

bewerken

Nys was in de jeugdcategorieën ook succesvol op de weg. Zo won hij in 2018 als tweedejaarsnieuweling het provinciaal kampioenschap van Vlaams-Brabant. In een sprint met drie klopte hij Miguel Ladang en Robbe Heylen.[8] In de zomer van 2021 won Nys twee ritten en het puntenklassement in de Ronde van Vlaams-Brabant en ook twee ritten in de Ronde van Namen. Op 11 september werd Nys als tweede jongste deelnemer enigszins onverwacht Europees kampioen op de weg bij de beloften door de spurt van een elitegroepje te winnen.[9]

In 2022 zegevierde Thibau Nys als belofte in de derde rit van de Flèche du Sud, een wedstrijd in de UCI Europe Tour. Nys pakte ook de eindzege.[10] Het waren zijn eerste zeges op de weg bij de profs. De jonge Nys boekte zijn eerste profzege in de Ronde van Noorwegen op 28 mei 2023.[11] Op een hellende aankomst sprintte hij iedereen uit het wiel. In 2024 behaalde hij met de tweede etappe in de Ronde van Romandië zijn eerste UCI World Tour-zege.[12] In de daaropvolgende weken won hij ook twee ritten en het eindklassement van de Ronde van Hongarije, de eerste rit in de Ronde van Noorwegen en de derde rit in de Ronde van Zwitserland.[13]

Mountainbiken

bewerken

In het mountainbiken werd Nys in 2018 Belgisch kampioen cross-country bij de nieuwelingen. Hij haalde het in Westouter voor Daan Depuydt en ploegmaat Ward Huybs.[14]

Hij is de zoon van voormalig wereldkampioen veldrijden Sven Nys.[15] Nys was van 2017 tot 2021 te zien in de documentairereeks DNA Nys, een reeks op Eén waarin hij gevolgd wordt bij het begin van zijn wielercarrière.

Palmares

bewerken

Veldrijden

bewerken

Resultatentabel elite

bewerken
Seizoen  
WK
 
EK
 
BK
Klassementen UCI-
ranking
Podia
WB SP Trofee      
2022-2023   1
2023-2024 9e 6e 10e 16e 18e 3 1
2024-2025   2
Totaal 1 5 2

Podiumplaatsen elite

bewerken
Legenda
Wereldkampioenschappen
Continentale kampioenschappen
Nationale kampioenschappen
Wereldbeker
Superprestige
Trofee
Overige veldritten
Nr. Seizoen Datum Veldrit Cat. Wedstrijdserie
Overwinningen
1. 2023-2024 8 oktober 2023   Be-Mine Cross, Beringen C2 Exact Cross [16]
2. 15 oktober 2023   Wereldbeker Waterloo, Waterloo CDM Wereldbeker (#1) [17]
3. 1 november 2023   Koppenbergcross, Oudenaarde C1 X²O Badkamers Trofee (#1) [18]
4. 2024-2025 27 oktober 2024   Druivencross, Overijse C1 Superprestige (#1) [19]
5. 3 november 2024   Europese kampioenschappen veldrijden, Pontevedra CC Europese kampioenschappen [20]
2e plaatsen
3e plaatsen
1. 2022-2023 15 januari 2023   Belgische kampioenschappen veldrijden, Lokeren CN Belgische kampioenschappen veldrijden
2. 2022-2023 21 januari 2024   Wereldbeker Benidorm, Benidorm CDM Wereldbeker [21]
Seizoen Wereldbeker Superprestige Trofee  
WK
 
EK
 
BK
Overige Totaal
aantal
zeges
Nieuwelingen
2016-17   Hoboken, Lippelo, Zonnebeke 4
2017-18 Ruddervoorde Hamme, Essen   Kessel, Wiekevorst, Koningshooikt, Stabroek, Hoboken, Rijkevorsel, Boortmeerbeek, Lichtaart, Hasselt, Vilvoorde, Bonheiden, Meer, Assenede, Lebbeke, Oostmalle 19
Junioren
2018-19 Pontchâteau Hoogstraten Hamme, Baal, Lille 4e     Wiekevorst, Kasterlee, Neerpelt, Bonheiden, Leuven 10
2019-20 Bern, Tábor, Koksijde, Namen, Heusden-Zolder, Nommay, Eindklassement Gieten, Asper-Gavere, Zonhoven, Diegem, Middelkerke, Eindklassement Kortrijk, Baal, Lille       Iowa City, Waterloo, Pelt, Hulst 21
Beloften
2021-22 Loenhout, Baal, Herentals     DNF 3
2022-23 Tábor, Maasmechelen, Zonhoven, Benidorm,

Eindklassement

    DNS 5
Totaal 11 7 11 2 1 3 27 62

Wegwielrennen

bewerken

Overwinningen

bewerken
2021 - 4 zeges
2022 - 2 zeges
2023 - 2 zeges
2024 - 9 zeges

Totaal: 17 zeges (waarvan 12 individuele UCI-zeges)

Resultaten in kleinere rondes

bewerken
Jaar Ronde van Romandië Ronde van Zwitserland Ronde van Hongarije Ronde van Noorwegen Ronde van België Flèche du Sud Ronde van Polen
2021 41e
2022 31e   ↑ (1) 
2023 57e 40e   ↑ (1)  53e
2024 48e (1) 94e (1)   ↑ (2)  17e (1) (3)

(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen

2017 (nieuwelingen) - 1 zege
  • Sint-Lambrechts-Herk
2018 (nieuwelingen) - 2 zeges
  •   Provinciaal kampioenschap op de weg
  • Ransberg
2019 (junioren) - 2 zeges
  • Bierbeek
  • Huldenberg
2021 (beloften) - 1 zege

Totaal: 6 zeges

Mountainbiken

bewerken
2018 (nieuwelingen) - 1 zege

Totaal: 1 zege

Ploegen

bewerken