Naar inhoud springen

Issoire: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
geschiedenis, economie
website afb
Regel 27: Regel 27:
| aangrenzende gemeenten =
| aangrenzende gemeenten =
| burgemeester =
| burgemeester =
| website =
| website = https://www.issoire.fr
| image = Issoire depuis la Tour de l'Horloge.jpg
| image1 = Issoire depuis la Tour de l'Horloge.jpg
| caption = Gezicht op Issoire
| caption1 = Gezicht op Issoire
| image2 = Issoire JPG01.jpg
| caption2 = Kerk Saint-Austremoine
}}
}}


Regel 53: Regel 55:


Issoire is anno 2023 nog steeds een garnizoenstad als zijn de laatste militaire opleidingsinstituten in 1998 uit de stad vertrokken.
Issoire is anno 2023 nog steeds een garnizoenstad als zijn de laatste militaire opleidingsinstituten in 1998 uit de stad vertrokken.

[[Bestand:Issoire JPG01.jpg|thumb|left|Kerk van Sainte-Austremoine]]

{{Clearleft}}


== Geografie ==
== Geografie ==

Versie van 21 mrt 2024 23:23

Issoire
Gemeente in Frankrijk Vlag van Frankrijk
Issoire (Frankrijk)
Issoire
Situering
Regio Auvergne-Rhône-Alpes
Departement Puy-de-Dôme 63
Arrondissement Issoire
Kanton Issoire
Coördinaten 45° 33′ NB, 3° 15′ OL
Algemeen
Oppervlakte 19,69 km²
Inwoners
(1 januari 2021)
15.014[1]
(763 inw./km²)
Hoogte 360 - 560 m
Overig
Postcode 63500
INSEE-code 63178
Website https://www.issoire.fr
Foto's
Gezicht op Issoire
Gezicht op Issoire
Kerk Saint-Austremoine
Kerk Saint-Austremoine
Portaal  Portaalicoon   Frankrijk

Issoire is een Franse gemeente in het departement Puy-de-Dôme. Het is de onderprefectuur van het arrondissement Issoire. De gemeente telde 15.014 inwoners op 1 januari 2021.[1]

Geschiedenis

Er zijn verschillende archeologische vondsten die getuigen van het bestaan van een vicus in de Gallo-Romeinse periode en daarna. De plaats werd als Ysiodorum genoemd door Gregorius van Tours (zesde eeuw).Volgens hem had Stremonius, missionaris van de streek en latere bisschop van Clermont, hier in de derde eeuw een klooster gesticht.

Omstreeks 938 stichtte Gilbert een benedictijner abdij gewijd aan de heiligen Petrus en Stremonius in Yssoire. In de twaalfde eeuw kreeg de abdij een nieuwe, grote kerk, de Saint-Austremoine of Sint-Stremonius. In de tiende of elfde eeuw kreeg de stad een eerste primitieve omwalling. In de tweede helft van de dertiende eeuw kreeg de stad een nieuwe, grotere stadsmuur. In 1270 verleende Alfons van Poitiers stadsrechten aan Issoire en kreeg de stad een bestuur bestaande uit twee verkozen consuls. In de loop van de vijftiende eeuw werd een derde en laatste stadsmuur gebouwd. Deze muur telde drie poorten: Porte du Pont (zuiden), Porte du Ponteil (oosten) en Porte de la Berbiziale (noorden). De stad bloeide dankzij haar drie jaarmarkten.

De reformatie kende veel aanhangers in de stad. In 1575 werd de stad geplunderd door een leger van hugenoten. Twee jaar later was het de beurt aan een katholieke leger. Yssoire werd een place de sûreté voor de hugenoten.[2] Ook na het intrekken van de rechten van de protestanten en een pestuitbraak (1629) bleef de stad bloeien. Yssoire was een belangrijk bestuurlijk en gerechtelijk centrum. De abdij bleef belangrijk, zeker na de geestelijke vernieuwing die de mauristen met zich meebrachten. Dit veranderde in de achttiende eeuw. In 1700 stond de abt zijn wereldlijke rechten af aan de koning die een proost benoemde in Yssoire. En in de abdij kwam het tot troebelen op financieel en moreel gebied.

De Franse Revolutie werd verwelkomd in Issoire, zoals de naam voortaan gespeld werd. De abdij werd gesloten. De kerk Saint-Austremoine werd parochiekerk en de kloostergebouwen werden verkocht en dienden voortaan als gemeentehuis en school. In 1800 werd Issoire de onderprefectuur van een arrondissement.

In 1855 kreeg Issoire een treinstation. Tot het begin van de twintigste eeuw bleef de economie gericht op de landbouw. Er was een belangrijke markt voor graan en voor vee. Pas in de loop van de twintigste eeuw kwam er industrie in de stad. Issoire kreeg in 1913 ook een legerkazerne. In de jaren 1930 ontwikkelde er zich wapenindustrie in de stad. Na de oorlog nam het belang van de landbouw sterk af en ontwikkelde de industriële sector zich verder. Voor de groeiende bevolking werden nieuwe wijken met hoogbouw opgetrokken en er kwam ook sportinfrastructuur en een zwembad.[3]

Vervoer

In de gemeente ligt station Issoire.

Economie

Er is een belangrijke industriële aanwezigheid, vooral op het gebied van de luchtvaart. Het vliegveld Aérodrome d'Issoire - Le Broc met een onverharde grasbaan ligt in de aangrenzende gemeente Le Broc. Hier worden de vliegtuigen van Issoire Aviation (voor 1978 Wassmer Aviation) gebouwd. Tussen 1997 en 2009 werden motorfietsen van het merk Voxan in Issoire geproduceerd. Na een faillissement werd het merk door automerk Venturi opgekocht.

Issoire is anno 2023 nog steeds een garnizoenstad als zijn de laatste militaire opleidingsinstituten in 1998 uit de stad vertrokken.

Geografie

De oppervlakte van Issoire bedroeg op 1 januari 2021 19,69 vierkante kilometer; de bevolkingsdichtheid was toen 762,5 inwoners per km².

De onderstaande kaart toont de ligging van Issoire met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.

Demografie

Aan het einde van de achttiende eeuw kende de gemeente ongeveer 5000 inwoners. In 1954 waren dat er 8.541. Daarna volgde een sterke groei.

Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal, bron: INSEE-tellingen.

Grafiek inwonertal gemeente
Grafiek inwonertal gemeente

Sport

In Issoire ligt een auto- en motorcircuit, CEERTA.[4][5]

Issoire was vier keer etappeplaats in wielerkoers Ronde van Frankrijk. In 1983 was Issoire daarbij aankomstplaats van een etappe die werd gewonnen door de Fransman Pierre Le Bigaut. In 2023 ging de ritzege naar de Spanjaard Pello Bilbao.

Websites

  • Issoire. gearchiveerd
  • (fr) Statistische informatie op de website van INSEE
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Issoire op Wikimedia Commons.