David Frost (journalist): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 2 sep 2013 03:41

David Paradine Frost, OBE, Kt (Tenterden, 7 april 1939 - Palm Jumeirah, 31 augustus 2013) was een Brits journalist, satiricus, schrijver en televisiepresentator.

Biografie

Frost was de zoon van een methodistisch dominee. Hij studeerde aan Gonville and Caius College van de Universiteit van Cambridge. Hij sloeg daarvoor een aanbod om onder contract te gaan spelen bij voetbalclub Nottingham Forest af. Tijdens zijn studie was hij actief in verscheidene universiteitsbladen. Na zijn afstuderen werkte hij bij enkele lokale televisieomroepen en schreef daarnaast zijn eigen cabaretprogramma's.

In 1962 werd hij een van de schrijvers en de presentator van het satirische BBC-programma 'That Was The Week That Was' in 1962 en 1963 (ook bekend als 'TW3'). Dit programma zou van 1963 tot en met 1966 in Nederland worden gemaakt als Zo is het toevallig ook nog eens een keer. Na TW3 presenteerde Frost andere satirische programma's op de Britse televisie. Tijdens de maanlanding op 20 juli 1969 presenteerde Frost een twaalf uur durend marathonprogramma: David Frost's Moon Party.

Daarnaast begon Frost een aantal interviewprogramma's, vooral op het terrein van de politiek. Hij is de enige Britse journalist die alle acht Britse ministers-presidenten sinds 1964 en alle zeven Amerikaanse presidenten van Richard Nixon tot en met George W. Bush heeft geïnterviewd.

Frost verwierf grote faam met de interviews die hij in 1977 had met Nixon. Hij regelde en betaalde zelf de opnamen van twaalf interviews met de voormalige president van de Verenigde Staten. In totaal interviewde hij Nixon 28 uur en 45 minuten, die hij bewerkte tot vier afleveringen van negentig minuten. Opmerkelijk waren de uitspraken van Nixon. Zo antwoordde hij op de vraag of hij ooit iets illegaals had gedaan: "Als de president iets doet, is het niet illegaal" en gaf hij voor het eerst toe dat hij het Amerikaanse volk in de steek had gelaten.

Peter Morgan schreef er een toneelstuk over dat in Londen's West End werd opgevoerd onder de naam Frost/Nixon. In 2008 werd er een speelfilm van gemaakt, eveneens onder de titel Frost/Nixon, met Michael Sheen als Frost en Frank Langella in de rol van Nixon. De film werd geregisseerd door Ron Howard en werd genomineerd voor vijf Golden Globes.

Vanaf 1987 presenteerde Frost jarenlang het televisieprogramma 'Through the Keyhole', waarbij een panel aan de hand van het interieur moest raden wie de bewoner van een bepaald huis was.

Frost werd in 1994 geridderd en in 2005 werd hij fellow van de British Academy of Film and Television Arts. Tussen 1993 en 2005 presenteerde hij wekelijks - op zondag - het politieke discussieprogramma 'Breakfast with Frost'. Vanaf 2006 presenteerde hij een actualiteitenprogramma op de Engelstalige versie van Al Jazeera, eerst onder de naam 'Frost All Over The World' en vanaf 2012 als 'The Frost Interview'.

Hij overleed op 31 augustus 2013 aan een hartaanval aan boord van het cruiseschip Queen Elizabeth. De avond tevoren had hij aan boord nog een toespraak gehouden.^[1]

Wetenswaardigheden

Naar zijn tv-interviews met Richard Nixon keken 45 miljoenen mensen, destijds een record voor een interview met een (voormalige) politicus.
Frost had een eigen produktiebedrijf, Paradine Productions.
De Britse prinses Diana was de meter van zijn jongste zoon.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ David Frost overleden, de Telegraaf, 1 september 2013

Zie de categorie David Frost van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] David Frost overleden, de Telegraaf, 1 september 2013

[1]

@@ Regel 5: / Regel 5: @@
 Frost was de zoon van een [[Methodisten|methodistisch]] [[dominee]]. Hij studeerde aan [[Gonville and Caius College]] van de [[Universiteit van Cambridge]]. Hij sloeg daarvoor een aanbod om onder contract te gaan spelen bij voetbalclub [[Nottingham Forest]] af. Tijdens zijn studie was hij actief in verscheidene universiteitsbladen. Na zijn afstuderen werkte hij bij enkele lokale televisieomroepen en schreef daarnaast zijn eigen cabaretprogramma's.
-In 1962 werd hij een van de schrijvers en de presentator van het satirische [[British Broadcasting Corporation|BBC]]-programma '[[That Was The Week That Was]]' in 1962 en 1963 (ook bekend als 'TW3'). Dit programma zou weinig later in [[Nederland]] worden gemaakt als [[Zo is het toevallig ook nog eens een keer]] tussen 1963-1966. Na TW3 presenteerde Frost een groot aantal andere satirische programma's op de Britse televisie. Tijdens de [[maanlanding]] op 20 juli 1969 presenteerde Frost een twaalf uur durend marathonprogramma: ''David Frost's Moon Party''.
+In 1962 werd hij een van de schrijvers en de presentator van het satirische [[British Broadcasting Corporation|BBC]]-programma '[[That Was The Week That Was]]' in 1962 en 1963 (ook bekend als 'TW3'). Dit programma zou van 1963 tot en met 1966 in [[Nederland]] worden gemaakt als [[Zo is het toevallig ook nog eens een keer]]. Na TW3 presenteerde Frost andere satirische programma's op de Britse televisie. Tijdens de [[maanlanding]] op 20 juli 1969 presenteerde Frost een twaalf uur durend marathonprogramma: ''David Frost's Moon Party''.
 Daarnaast begon Frost een aantal interviewprogramma's, vooral op het terrein van de politiek. Hij is de enige Britse journalist die alle acht Britse ministers-presidenten sinds 1964 en alle zeven [[Verenigde Staten van Amerika|Amerikaanse]] [[president van de Verenigde Staten|presidenten]] van [[Richard Nixon]] tot en met [[George W. Bush]] heeft geïnterviewd.
-Frost verwierf grote faam met de interviews die hij in 1977 had met Nixon. Hij regelde en betaalde zelf de opnamen van twaalf interviews met de voormalige president van de [[Verenigde Staten]]. In totaal interviewde hij Nixon 28 uur en 45 minuten, die hij bewerkte tot vier afleveringen van negentig minuten. Opmerkelijk waren de uitspraken van Nixon. Zo antwoordde hij op de vraag of hij ooit iets illegaals had gedaan: "Als de president iets doet, is het niet illegaal" en gaf hij voor het toe dat hij het Amerikaanse volk in de steek had gelaten.
+Frost verwierf grote faam met de interviews die hij in 1977 had met Nixon. Hij regelde en betaalde zelf de opnamen van twaalf interviews met de voormalige president van de [[Verenigde Staten]]. In totaal interviewde hij Nixon 28 uur en 45 minuten, die hij bewerkte tot vier afleveringen van negentig minuten. Opmerkelijk waren de uitspraken van Nixon. Zo antwoordde hij op de vraag of hij ooit iets illegaals had gedaan: "Als de president iets doet, is het niet illegaal" en gaf hij voor het eerst toe dat hij het Amerikaanse volk in de steek had gelaten.
 [[Peter Morgan]] schreef er een toneelstuk over dat in Londen's [[West End (Londen)|West End]] werd opgevoerd onder de naam Frost/Nixon. In 2008 werd er een speelfilm van gemaakt, eveneens onder de titel ''[[Frost/Nixon]]'', met [[Michael Sheen]] als Frost en [[Frank Langella]] in de rol van Nixon. De film werd geregisseerd door [[Ron Howard]] en werd genomineerd voor vijf [[Golden Globe]]s.
-Vanaf 1987 presenteerde Frost jarenlang het televisieprogramma '[[Through the Keyhole]]', waarbij een panel moest raden wie de bewoner van een bepaald huis was.
+Vanaf 1987 presenteerde Frost jarenlang het televisieprogramma '[[Through the Keyhole]]', waarbij een panel aan de hand van het interieur moest raden wie de bewoner van een bepaald huis was.
 Frost werd in 1994 geridderd en in 2005 werd hij ''fellow'' van de [[British Academy of Film and Television Arts]]. Tussen 1993 en 2005 presenteerde hij wekelijks - op zondag - het politieke discussieprogramma '[[Breakfast with Frost]]'. Vanaf 2006 presenteerde hij een actualiteitenprogramma op de Engelstalige versie van [[Al Jazeera]], eerst onder de naam '[[Frost All Over The World]]' en vanaf 2012 als '[[The Frost Interview]]'.
@@ Regel 22: / Regel 22: @@
 * Naar zijn tv-interviews met Richard Nixon keken 45 miljoenen mensen, destijds een record voor een interview met een (voormalige) politicus.
 * Frost had een eigen produktiebedrijf, [[Paradine Productions]].
-* De Britse prinses [[Diana Spencer|Diana]] was de peetmoeder van zijn jongste zoon.
+* De Britse prinses [[Diana Spencer|Diana]] was de [[peterschap|meter]] van zijn jongste zoon.
 {{Appendix}}