Partij van de Communistische Herstichting

Sjabloon:Politieke Partij in Italië De Partito della Rifondazione Comunista (Nederlands: Heropgerichte Communistische Partij) is een Italiaanse reformistisch communistische partij die in de traditie staat van het Eurocommunisme.

Geschiedenis

In 1990 kwam binnen de Communistische Partij van Italië (PCI) de discussie op gang of de partij wel of niet aan vernieuwing toe was. De PCI was overigens toen al één van de meest liberale communistische partijen van Europa omdat men reeds in de jaren '80 de koers van het Eurocommunisme (= distantie van Moskou, loyaliteit aan het parlementaire stelsel, bereidheid tot het aangaan van coalities met burgerlijke partijen) was ingeslagen. Binnen de PCI was er een duidelijke meerderheid die vóór nog meer hervormingen was en bereid was de marxistisch-leninistische dogma's te laten varen en tot de stichting over te gaan van een brede linkse volkspartij. Een invloedrijke minderheid onder Armando Cossutta was tegen hervorming van de partij.

In februari 1991 hield de PCI haar laatste partijcongres en werd besloten de partij op te heffen. Tevens werd echter de vorming van een nieuwe partij, Partito Democratici della Sinistra (Partij van Democratisch Links) aan. De groep onder Cossutta was tegen deze ontwikkeling en richtte de Partito della Rifondazione Comunista (Heropgerichte Communistische Partij) op. Cossutta werd tot voorzitter gekozen en Sergio Garavini tot nationaal secretaris. De kleine marxistische Democrazia Proletaria sloot zich aan bij de nieuwe PRC. In 1994 werd Fausto Bertinotti tot nationaal secretaris gekozen. Bertinotti was in de jaren '60 lid van de proletarische Partito Socialista Italiano di Unità Proletaria, PSIUP, maar stapte in 1972 over naar de PCI.

In 1996 steunde de PRC Romano Prodi en diens regering van de Olijfboomcoalitie, maar trad niet toe tot de regering. De neoliberale koers van Prodi zorgde voor beroering en in november 1998 stapte Cossutta als gevolg hiervan als voorzitter op en scheidde zich met zijn aanhangers af en richtte de Partito dei Comunisti Italiani (PdCI) op die toetrad tot de Olijfboomcoalitie. De meeste parlementariërs van de PRC gingen naar de PdCI over.

Bij de parlementsverkiezingen van 2001 behaalde de PRC 5% van de stemmen goed voor 11 zetels in de Kamer van Afgevaardigden en 4 in de Senaat.

Ideologie

De PRC is een communistische of Eurocommunistische partij. Binnen de partij zijn drie belangrijke vleugels terug te vinden, de dogmatisch marxistische Essere Comunisti en de eveens dogmatische, doch trotskistische Progetto Comunista. De gematigden, de antiglobalisten, staan onderleiding van partijsecretaris Fausto Bertinotti.

De PRC op Europees niveau

De PRC is aangesloten bij zowel Europees Antikapitalistisch Links als bij de Partij van Europees Links. Bij de Europese verkiezingen van 2004 behaalde de PRC 6,1% (1999: 4,3%) van de stemmen goed voor 5 (1999: 4) zetels.

Zetels in de Kamer van Afgevaardigden

Jaar	% van de stemmen	zetels
1992	5,6%	35
1994	6,0%	39
1996	8,5%	35
2001	5,0%	11
2006	5,83%	41

Zetels in de Senaat

Jaar	% van de stemmen	zetels
1992	6,5%	20
1994	-	18
1996	-	11
2001	5,0%	4
2006	7,4%	27

Partijkrant

• Liberazione

Externe link

• (it) Officiële website
• (en) Officiële website - Engelstalige sectie
• (it) Liberazione