Grottenvleerhond
| Grottenvleerhond IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2020) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Eonycteris spelaea (Dobson, 1871) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Grottenvleerhond op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De grottenvleerhond (Eonycteris spelaea) is een vleermuis uit het geslacht Eonycteris die voorkomt van India en Zuid-China tot de Filipijnen, de Molukken en Timor. In de Filipijnen is de soort gevonden op Biliran, Bohol, Catanduanes, Cebu, Leyte, Luzon, Marinduque, Maripipi, Masbate, Mindanao, Mindoro, Negros, Palawan, Polillo, Sabtang, Siargao, Sibuyan, Siquijor en Tablas, in de Molukken op Batjan, Halmahera, Sanana, Ternate en Tidore. Deze soort komt voor in grotten tot op 1100 m hoogte en vormt vaak zeer grote kolonies tot wel 50.000 individuen. In veel delen van zijn verspreidingsgebied wordt de soort bejaagd; in de Filipijnen is het dier nu vrij zeldzaam. Deze vleerhondsoort vliegt kilometers op zoek naar nectar.
Het is een vrij kleine, grijsachtige vleerhond met een smalle bek en gereduceerde tanden. Hij lijkt oppervlakkig op Rousettus amplexicaudatus. De kop-romplengte bedraagt 8,5-11 cm, de staartlengte 1,5-1,8 cm, de voorarmlengte 6-7 cm cm,[2] de tibialengte 3,4 tot 3,8 cm, de oorlengte 1,7 tot 1,9 cm en het gewicht 61 tot 77 g. Het karyotype bedraagt 2n=36, FN=66.
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Heaney, L.R., Tabaranza, B.R., Jr., Rickart, E.A., Balete, D.S. & Ingle, N.R. 2006. The mammals of Mt. Kitanglad Nature Park, Mindanao, Philippines. Fieldiana Zoology 112:1-63.
- Eonycteris spelaea op Philippine Mammalian Fauna
- Flannery, T.F. 1995. Mammals of the South-West Pacific & Moluccan Islands. Chatswood: Reed Books, 464 pp. ISBN 0-7301-0417-6
- Simmons, N.B. 2005. Order Chiroptera. Pp. 312-529 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2 vols., 2142 pp. ISBN 978-0-8018-8221-0
- ↑ (en) Grottenvleerhond op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Shepherd, Chris R.; Shepherd, Loretta Ann (2012). A Naturalist's Guide to the Mammals of Southeast Asia. Wiltshire, UK: John Beaufoy Publishing. p. 22. ISBN 978-1-906780-71-5.