Espaliu

una comuna francesa
Vila d'Occitània

Espaliu[1],[2],[3],[4] (Espalion en francés) es una comuna roergassa situada dins lo departament d'Avairon e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Espaliu
Espalion
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
L'ancian Palai de Justícia e lo Pont Vièlh.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 31′ 13″ N, 2° 45′ 45″ E
Superfícia 36,60 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
764 m
340 m
338 m
Geografia politica
País Roergue Armas de Roergue
 Guiana
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
12
Avairon Armas deu Departament d'Avairon
Arrondiment
122
Rodés
Canton
1212
Capluòc del canton d'Òlt e Truèire (capluòc del Canton d'Espaliu abans 2015)
Intercom
ZZZZZZZZZ
CC de Comtal, Òlt e Truèire (residéncia)
Cònsol Éric Picard
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
4 559 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

4 702 ab.
Densitat 119,56 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Espalionés, -a
(jos l'influéncia del francés)
Còde postal 12500
Còde INSEE 12096
www.espalion.fr

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Comunas vesinas

modificar
 
Distanças e posicion relativa
  Espaliu
 
Bessuèjols
(2,9 km)
 Sant Cosme
(4,2 km)
 Cobison
(4,2 km)
 Bòsols
(6,4 km)
 Lo Cairòl
(7,7 km)
 Gabriac
(8,0 km)


Toponimia

modificar
 
Panèl de dintrada d'Espaliu.

Las fòrmas dels sègles X e XI son : Spelevo, Speleu, Speleuvo; cap a 1169 ad Espeleu [5],[6]. Se pòt donc supausar un ancian *Espeleu vengut Espaliu. Coma, en Roergue, -iu e -ion se confondon en [-ju] (al revèrs de la majoritat del lengadocian), la grafia francesa es erronèament en -ion e Dauzat postula a tòrt *Spalione, d'un nom d'òme gallo-roman Spalia e sufixe -onem (o una basa preceltica *spal, « bauç ») [6].

Istòria

modificar

En 1832, Espaliu annexèt Flaujac e Lo Cairòl. Lo Cairòl tornèt comuna en 1866.

 
Lo pont vièlh.

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2026 Éric Picard divèrs drecha agricultor
març de 1989 2014 Gilbert Cayron UDF, puèi MoDem, puèi UDI farmacian
març de 1977 1989 Maurice Cayron UDF-CDS professor d'ensenhament agricòla, conselhièr general (1976-1988)
mai de 1945 1977 Jean Solinhac MRP farmacian, deputat (1945-1955), conselhièr general (1945-1949 puèi 1952-1958)
1933 1945 Joseph Tremolières   mètge
  1933      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • * Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, Espaliu èra canton; es ara burèu centralisator del canton de « Lot et Truyère » (en francés), donc Òlt e Truèire.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 4376, totala: 4501
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
2 905 2 622 3 304 3 261 3 545 4 082 4 404 4 353 4 318

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
4 307 4 230 4 330 3 845 4 001 3 832 3 935 3 667 3 787

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
4 149 3 725 3 716 3 492 3 645 3 391 3 637 4 012 3 660

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
3 529
3 881
4 422
4 733
4 614
4 360
4 511
4 549
4 477
4 631
2009 2010
4 409
4 561
4 341
4 492
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • en 1832, Espaliu annexèt Flaujac (188 abitants en 1800) e Lo Cairòl (284 abitants en 1800), mas tanlèu 1806 aquelas comunas èran recensadas amb una autra - probablament Espaliu. Se pòt donc considerar que la populacion de Flaujac e del Cairòl explican en partida la pujada de la populacion de 1806; al revèrs, Lo Cairòl tornèt comuna en 1866, d'aquí una partida de la baissa de 1872.

Luòcs e monuments

modificar
 
Espalion: Lo Castèl de Calmont d'Òlt.
 
Lo Pont Vièlh.

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar
  • Beneset Rocairòl, nascut a Espaliu lo 13 de junh de 1826, inventor del primièr escafandre autonòm.
  • Familha Poulenc (a Flaujac) : La tor de Masse (en francés) situada a Flaujac foguèt l'ostal familial dels Poulencs dont sortiguèron lo compositor Francis Poulenc e Joseph, farmacian que faguèt fortuna a París e que venguèt al sègle XIX lo mecène d'Espaliu. Son filh Etienne fondèt la companhiá Poulenc et Cie que fusionèt al sègle XX amb la la Société chimique des usines du Rhône, en venent atal la firma Rhône-Poulenc. Camille Poulenc foguèt censor de la Banca de França de 1920 a 1932, puèi régent de la Banca de França (XIVn sèti) del 28.01.1932 al 17.08.1936.
  • Josèp Vailet (felibre).
  • Numa Ayrinhac (pintor argentin).

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  2. «Toponimia occitana».
  3. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  4. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  5. Patrici Pojada, Repertòri toponimic de las Comunas de la Region Miègjorn-Pirenèus, ed. Loubatières, Portèth de Garona, 2009, p. 47
  6. 6,0 et 6,1 Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 271
 
Patrimòni Mondial de l'UNESCO
Etapa precedenta

Sant Cosme
Romavatge de Sant Jacme de Compostèla

Via Podiensis
Etapa seguenta

Bessuèjols