Illas Marianas
Las illas Marianas (o simplament las Marianas) son un grop d'illas formadas pels sucs de quinze montanhas volcanicas dins l'ocean Pacific e que forman la limita de la mar de las Filipinas. Comprenon Guam e las illas Marianas del Nòrd.
Geografia
modificarForman la partida miègjornala d'una seria de sucss submergits que s'espandissiá sus 2 519 quilomètres de Guam fins al Japon.
Las Marianas son las illas mai al nòrd de Micronesia. Las illas an un airal total de tèrra de 1 026 km2. Guam es un territòri dels Estats Units d'America, alara que las illas Marianas del Nòrd son un Commonwealth dels Estats Units d'America.
Près de d'aquí i a las fòssa de las Marianas.
Istòria
modificarLas Marianas son pobladas a partir del Sègle XVI ApC, dins la continuitat de las Filipinas. Lo primier Europèu qu'abordèt aquelas illas es Ferrand Magellan en 1521, qui visitèt Guam e reclamèt aquelas tèrra per Espanha. Descontent dels abituds dels abitants sus las naus, los nomenèt, segon Antonio Pigafetta, « Las Islas de los Ladrones », (las illas dels Panaires), mas en 1688, lor ven Las Marianas, segon Maria Anna d'Àustria, veusa de Felip IV d'Espanha. Gaireben totes los autoctòns desapareguèron pendent l'ocupacion espanhòla mas d'insulars de las illas vesinas tornèron poblar en partida las illas.
Après la guèrra ispaoamericana de 1898, Espanha vendèt en 1899 als Estats Units d'America las Filipinas, Guam e Puerto Rico, e l'Alemanha, pel Tractat germanoespanhòl de 1899, las illas del nòrd, que foguèron integradas a la Nòva Guinèa alemanda. Aquelas darrrièras foguèron ocupadas per Japon a partir de 1914 que los transformèt en camps militars.
En 1941, los Japoneses envasiguèront Guam. Las Marianas foguèron presas als Japonés a partir de junh de 1944, pendent de batalhas de Saipan, de Tinian, de Guam e tanben la batalha de la mar de las Filipinas. Los bombardièrs portant las bombas atomicas lançadas sus Hiroshima e Nagasaki partiguèron de Tinian.
Font
modificar- (fr) Barbe Dominique, Histoire du Pacifique des origines à nos jours, Perrin, 2008.