William R. King
William Rufus de Vane King (ur. 7 kwietnia 1786 w Hrabstwie Samspon, zm. 18 kwietnia 1853 w Hrabstwo Dallas (Alabama)) – polityk amerykański związany z Partią Demokratyczną. W swojej karierze politycznej reprezentował między innymi stan Karolina Północna w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych, był senatorem Stanów Zjednoczonych z Alabamy, a także 13. wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| 13. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 4 marca 1853 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Senator Stanów Zjednoczonych 2. klasy z Alabamy | |
| Okres |
od 14 grudnia 1819 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
brak |
| Następca | |
| Senator Stanów Zjednoczonych 3. klasy z Alabamy | |
| Okres |
od 1 lipca 1848 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Kongresmen Stanów Zjednoczonych z 5. okręgu wyborczego w Karolinie Północnej | |
| Okres |
od 4 marca 1811 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Urodził się w hrabstwie Sampson w Karolinie Północnej jako drugi syn Williama Kinga i Margaret Devane. Jego ojciec był plantatorem i sędzią pokoju, brał udział w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, był też członkiem zgromadzenia stanowego powołanego w celu uchwalenia Konstytucji. W czasie narodzin Kinga, jego ojciec posiadał co najmniej dwa tuziny niewolników.
W 1803 roku ukończył University of North Carolina at Chapel Hill. W 1806 roku został przyjęty do palestry i rozpoczął praktykę w Clinton. W latach 1807-1809 zasiadał w Izbie Reprezentantów Karoliny Północnej. W 1810 roku był radcą prawnym miasta Wilmington. W latach 1811-1816 był członkiem Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych. Następstwie pracował jako sekretarz w amerykańskim poselstwie w Neapolu i w Petersburgu. W 1818 roku wrócił do Stanów, do Cahawby w Alabamie. Został właścicielem dużej plantacji bawełny.
Był delegatem na konwencji, która miała za zadanie organizację rządu nowo tworzonego stanu Alabama. Po formalnym utworzeniu stanu w 1819 roku został wybrany so Senatu jako przedstawiciel partii demokratyczno-republikańskiej. Następnie wygrywał kolejne wybory w latach 1822, 1828, 1834 i 1841. 15 kwietnia 1844 roku zrezygnował ze stanowiska senatora. Był Przewodniczącym pro tempore Senatu Stanów Zjednoczonych od 24 do 27 kadencji Senatu. Był też przewodniczącym Komisji ds. Ziem Publicznych i Komisji ds. Handlu.
W latach 1844-1846 był ambasadorem Stanów Zjednoczonych we Francji. Następnie po rezygnacji Arthura P. Bagby’ego został ponownie senatorem. Swój urząd zaczął pełnić 1 lipca 1848 roku. Podczas konfliktów w Senacie prowadzących do zawarcia Kompromisu z 1850, King był przeciwny zniesieniu niewolnictwa w Dystrykcie Kolumbii i popierał zasadę ograniczającą debatę w sprawie zniesienia niewolnictwa (ang. gag rule).
11 lipca 1850 roku, dwa dni po śmierci prezydenta Zacharego Taylora, King ponownie został Przewodniczącym pro tempore Senatu, co spowodowało, że został pierwszą osobą w linii sukcesji prezydenckiej, z uwagi na wakat na stanowisku Wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych. Stanowisko Przewodniczącego sprawował podczas 31 i 32 kadencji Senatu. 20 grudnia 1852 roku zrezygnował ze stanowiska senatora z uwagi na zły stan zdrowia. Był Przewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych.
W 1852 roku został wybrany na urząd Wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych z ramienia Partii Demokratycznej wraz z prezydentem Franklinem Pierce’em. Przysięgę złożył 24 marca 1853 roku na Kubie, gdzie przebywał z uwagi na swoje zdrowie (był chory na gruźlicę). Niedługo po zaprzysiężeniu King powrócił na swoją plantację, gdzie po dwóch dniach zmarł. Został pochowany w grobowcu na plantacji. W 1882 roku jego ciało zostało przeniesione na cmentarz Old Live Oak w Selmie i pochowane w mauzoleum z granitu.
Bibliografia
- Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (ang.)
- William Rufus King, 13th Vice President (1853). United States Senate. [dostęp 2009-09-03]. (ang.).