3 Warszawska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej

3 Warszawska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej (3 BR OP) – związek taktyczny Wojsk OPL Sił Powietrznych.

3 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1960

Nazwa wyróżniająca

Warszawska

Tradycje
Święto

8 października

Nadanie sztandaru

8 października 1994

Rodowód

Zobacz Tradycje

Dowódcy
Pierwszy

płk Antoni Jaremko

Obecny

gen. bryg. Sławomir Kojło

Organizacja
Dyslokacja

Bielice

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Obrony Powietrznej Kraju, Siły Powietrzne

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej

Podległość

Siły Powietrzne

Brama do kompleksu budynków przy ul. Radiowej 2
S-75 w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej
Armata przeciwlotnicza S-60
Wyrzutnia rakiet S-125
Strzała-2M
S-200 Wega
S-125 Newa SC
PPZR Grom
ZU-23-2

Historia

edytuj

Po zakończeniu wojny, we wrześniu 1945 3 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej została przeformowana w 86 Łużycki pułk artylerii przeciwlotniczej w Lesznie (koszary przy ul. Budzyńskiej).

W maju 1948 pułk przedyslokowano do Poznania (koszary przy ul. Rolnej).

Na przełomie września i października 1950 pułk przeniesiono do Legionowa (do koszar przy Szosie Warszawskiej) i na bazie jego dywizjonów sformowano 9 Dywizję Artylerii Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju (dowództwo w Warszawie) w składzie:

W 1951 całą dywizję rozmieszczono w Warszawie:

Podstawowym celem dywizji była i pozostała do końca jej istnienia wyłącznie bezpośrednia obrona Warszawy przed atakiem z powietrza.

Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego nr 0016/Org. z 11 grudnia 1959, na bazie 87 i 94 pułku artylerii OPL oraz 60 baterii dowodzenia rozpoczęto formowanie pierwszych w Polsce czterech dywizjonów rakietowych i jednego dywizjonu technicznego, wyposażonych w przeciwlotnicze zestawy rakietowe S-75 Dźwina.

W czerwcu 1960 powstały:

  • 1 dt OP (JW 1450) m. Książenice – dowódca mjr Jan Zdziech;
  • 2 dr OP[1] (JW 1032) m. Palmiry – dowódca kpt. Zenon Kędzierski;
  • 3 dr OP (JW 1140) m. Nadarzyn – dowódca mjr Dionizy Słotwiński.

W październiku 1960 2 dr i 1 dt odbywają, jako pierwsze jednostki w historii Wojsk Rakietowych WOPL OK, strzelania bojowe na poligonie w Aszułuku w ZSRR.

W grudniu 1960 powstają:

  • 4 dr OP (JW 1235) m. Baniocha – dowódca mjr Zygmunt Maguza;
  • 5 dr OP (JW 1329) m. Słupno – dowódca mjr Jerzy Gaudasiński.

W lutym 1962 na Bazie Podoficerskiej Szkoły nr 17 sformowano 83 dywizjon dowodzenia.

W październiku 1962, po rozformowaniu 86 łużyckiego pułku artylerii przeciwlotniczej powstają kolejne dywizjony:

  • 6 dr OP m. Chrcynno – dowódca mjr Jerzy Goryszewski;
  • 7 dr OP m. Pustelnik k. Sulejówka – dowódca kpt. Józef Sypuła;
  • 8 dr OP m. Lesznowola – dowódca mjr Zbigniew Kuźma;
  • 9 dr OP m. Teresin – dowódca kpt. Jerzy Olczyk;
  • 10 dt OP m. Struga – dowódca mjr Tadeusz Szydłowski.

W 1962 9 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej zmieniła nazwę na 9 Dywizja Artylerii Obrony Powietrznej Kraju w składzie:

  • 64 pułk artylerii OPK;
  • 8 dywizjonów rakietowych;
  • 2 dywizjony techniczne.

Na uzbrojeniu posiada:

  • PZR SA–75;
  • 14 stacji radiolokacyjnych P–10 i P–12;
  • 36 samoczynnych armat przeciwlotniczych S–60 kalibru 57 mm;
  • 116 radiostacji;
  • 342 samochody;
  • 353 ciągniki.

Do połowy 1964 roku dywizjony rakietowe: 6, 7, 8 i 9 zostały przezbrojone na PZR S–75M Wołchow.

W 1967 dywizja ponownie zmienia nazwę na 3 Łużycką Dywizja Artylerii Obrony Powietrznej Kraju.

W 1970, na bazie rozformowanego 64 pułku artylerii utworzono nowe dywizjony:

  • 60 dr OP m. Chotomów – Olszewnica – dowódca mjr Jan Gawrysiak;
  • 61 dr OP m. Małocice – dowódca mjr Jan Pokorski;
  • 62 dr OP m. BorzęcinMariew – dowódca ppłk Wojciech Grądzki;
  • 63 dr OP m. NadarzynRusiec – dowódca ppłk Marian Pabian.

W latach 1977–1979 dywizjony zostały przezbrojone na PZR S–125M Newa.

W listopadzie 1979 w skład dywizjonu dowodzenia wchodzi pluton przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych (PPZR) Strzała–2M.

W 1988 dywizję przeformowano w 3 Łużycką Brygadę Artylerii Obrony Powietrznej Kraju. Jej sztab stacjonuje w Warszawie-Bemowie przy ul. Radiowej.

W 1991 ostatecznie zmieniono nazwę na 3 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej.

Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 235/MON/PSSS z dnia 2 sierpnia 2005 wprowadzono odznakę pamiątkową i odznakę rozpoznawczą 3 Warszawskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej[2].

Minister Obrony Narodowej z dniem 8 października 1998 dodał do nazwy Brygady określenie: Warszawska.

8 października 1994 Brygada otrzymała sztandar. Rodzicami chrzestnymi byli Danuta Sobiechowska – żona dowódcy brygady i płk rez. Janusz Potkański – były dowódca 3. ŁDA OPK.

6 grudnia 2012 roku w koszarach przy ul. Radiowej na warszawskim Bemowie odbyła się uroczysta zbiórka z okazji pożegnania 3 Warszawskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej z Garnizonem Warszawa. Od tej chwili miejscem dyslokacji zarówno Dowództwa Brygady jak i 38 dywizjonu zabezpieczenia OPBielice[3].

Struktura 3 BR OP

edytuj

Jednostki brygady wchodzą w skład Siły Wysokiej Gotowości NATO[4] i brygada może wykonywać zadania na terenie całego kraju.

Skład 3 WBR OP:

W 2001 roku dołączono 3 dywizjony z rozformowanej 4 Gdyńskiej Brygady Rakietowej OP:

W roku 2011 dołączono 2 dywizjony powstałe z rozformowanych dywizjonów 1 BROP:

Na bazie rozformowanego 78 pułku rakietowego Obrony Powietrznej:

Stan na dzień 23 stycznia 2016[5]:

Sprzęt bojowy

edytuj
  • Zmodernizowane zestawy rakietowe małego zasięgu S-125-SC Newa (SA-3D)[6].
  • Przenośne zestawy rakietowe bliskiego zasięgu Strzała 2M (SA-7) i Grom[7].
  • Przeciwlotniczy zestaw Rakietowy S-200 WE „WEGA”[8].
  • Stacje radiolokacyjne wczesnego powiadamiania.
  • Sprzęt artyleryjski do osłony własnych pododdziałów.
Sprzęt bojowy, stan na 2019 rok

Dowódcy brygady

edytuj

Tradycje

edytuj

Brygada dziedziczy tradycje następujących jednostek:

Święto 3 BR OP ustalono na dzień 8 października.

Przypisy

edytuj
  1. W okresie powstania wojsk rakietowych i artylerii używano nazwy dywizjon ogniowy artylerii rakietowej (doar) i dywizjon ogniowy (do). Nazwa dywizjon rakietowy OP (dr OP) wprowadzona została Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP z dnia 21 października 1991.
  2. Decyzja Nr 235/MON/PSSS Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 sierpnia 2005 r.. [dostęp 2011-09-24]. (pol.).
  3. Pożegnanie z Garnizonem Warszawa. [dostęp 2013-01-04]. (pol.).
  4. Polskie jednostki w NATO. [dostęp 2011-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  5. Struktura Brygady. [dostęp 2016-01-23]. (pol.).
  6. a b S-125 NEWA SC. [dostęp 2016-01-23]. (pol.).
  7. Strzała i Grom. [dostęp 2016-01-23]. (pol.).
  8. a b S-200. [dostęp 2016-01-23]. (pol.).
  9. Nowe zdolności przeciwlotników [online], polska-zbrojna.pl [dostęp 2024-05-01].
  10. ..:: :: PZR Grom ::.. [online], 3wbrop.wp.mil.pl [dostęp 2019-10-19].
  11. ..:: :: ZU-23-2 ::.. [online], 3wbrop.wp.mil.pl [dostęp 2019-10-19].
  12. Ślązak, PSR-A Pilica wchodzi do uzbrojenia Sił Zbrojnych RP [WIDEO] [online], Wydawnictwo militarne ZBIAM, 18 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-18] (pol.).
  13. ..:: :: SDP-20 ::.. [online], 3wbrop.wp.mil.pl [dostęp 2019-10-19].
  14. Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, Awanse generalskie w Siłach Zbrojnych RP [online], Biuro Bezpieczeństwa Narodowego [dostęp 2020-08-12] (pol.).
  15. Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, Awanse generalskie i admiralskie w Siłach Zbrojnych RP [online], Biuro Bezpieczeństwa Narodowego [dostęp 2022-11-16] (pol.).
  16. Kierownictwo. [dostęp 2022-01-13]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj