Bajronizm

Bajronizm – termin użyty po raz pierwszy przez XIX-wieczną krytykę literacką na określenie kilku charakterystycznych cech wczesnej twórczości angielskiego poety, George’a Gordona Byrona.

Pojęcie to odnosi się głównie do literatury i związane jest ze stworzonym przez G.G. Byrona modelem bohatera romantycznego.

Bajronizm cechuje:

bunt przeciwko przyjętym wzorcom kulturowo-społecznym – bohater to buntownik, charakterystyczny w literaturze romantycznej
samotność, skłócenie z otoczeniem – wyalienowanie
indywidualizm, okazywany na wszelkich możliwych płaszczyznach
rozdarcie wewnętrzne, wieczne cierpienie
dwuznaczność moralna
skłonność do zemsty

W Polsce model bohatera bajronicznego powielali Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki i inni literaci.

Zobacz też