European Currency Unit
ECU (ang. European Currency Unit) – jednostka rozliczeniowa w Europejskim Systemie Monetarnym używana w latach 1979–1998; pełniła ponadto funkcję składnika rezerw walutowych w krajach Unii Europejskiej. Symbol waluty według normy ISO 4217 brzmiał: XEU. Określenie ECU było nie tylko skrótem od angielskiego European Currency Unit, ale też nawiązywało do wyrazu écu, oznaczającego starą francuską monetę. Symbol waluty ₠ (zgodnie ze standardem Unicode: U+20A0 EURO-CURRENCY SIGN (nie mylić z U+20AC € EURO SIGN)) to stylizowane C oraz E, które są pierwszymi literami nazwy European Community (pol. Wspólnota Europejska).
Historia
edytujW 1981 roku zastąpiła Europejską Jednostkę Rozrachunkową (EUA).
1 stycznia 1999 zastąpiona przez euro w relacji 1 ECU = 1 EUR. Nigdy nie była pieniądzem i nie przyjmowała postaci materialnej. Była konstrukcją prawno-finansową, umożliwiającą rozliczanie się w handlu międzynarodowym.
ECU miała służyć jako:
- podstawa funkcjonowania symetrycznego mechanizmu wahań,
- instrument spłaty pożyczek między bankami centralnymi w ramach Europejskiego Systemu Walutowego,
- środek obrachunkowy i płatniczy w operacjach międzynarodowych,
- waluta rezerwowa.
Traktat z Maastricht zatwierdził stały udział poszczególnych walut w koszyku:
| 33,2% | marka niemiecka |
| 20,7% | frank francuski |
| 10,4% | gulden holenderski |
| 10,3% | funt szterling |
| 8,5% | frank belgijski |
| 7,3% | lir włoski |
| 4,3% | peseta hiszpańska |
| 2,7% | korona duńska |
| 1,0% | funt irlandzki |
| 0,7% | escudo portugalskie |
| 0,5% | drachma grecka |
| 0,3% | frank luksemburski |
Waluty krajów, które przystąpiły do Unii Europejskiej w 1995 roku – Austria, Finlandia, Szwecja – nie znalazły się w koszyku walutowym. Różnica między wartością ECU, wyliczoną zgodnie z kursami centralnymi, a wartością wyliczoną zgodnie z kursami rynkowymi jest wskaźnikiem dywergencji wartości tych walut, w stosunku do kursu centralnego. ECU uwzględnia różnice w kursach rynkowych i kursach centralnych wszystkich walut, dlatego jest uznawany za lepszy wskaźnik dywergencji, niż różnice między kursami bilateralnymi.
Bibliografia
edytuj- N. Acocella, „Zasady polityki gospodarczej”, Warszawa 2002
- David Begg, Rudiger Dornbusch, Stanley Fischer: Makroekonomia. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2003.
- Karol Janowski: „Analiza UniaEuropejska.org: Współpraca kursowa w EWG i UE: 1957–1999”, uniaeuropejska.org