Ewa Majewska
Ewa Alicja Majewska (ur. 1978) – polska filozofka, feministka. W latach 90. i na początku lat 2000. zaangażowana w działania ruchów anarchistycznych, antygranicznych, ekologicznych i kobiecych.
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1978 |
| doktor habilitowana nauk humanistycznych | |
| Specjalność: filozofia społeczna, filozofia polityki, problematyka płci w kulturze i filozofii | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
2007 – filozofia |
| Habilitacja |
2021 – kulturoznawstwo |
| Wykładowczyni | |
| Uczelnia/Instytut/Instytucja |
Uniwersytet Warszawski |
Działalność naukowa
edytujStudiowała w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Doktorat poświęcony filozoficznym koncepcjom rodziny obroniła na Uniwersytecie Warszawskim w 2007[1]. Wykładała na gender studies w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW (2003–2014), przez rok (2007/2008) wykładała filozofię polityczną i społeczną na Uniwersytecie Szczecińskim. W semestrze zimowym 2009/10 członkini grupy badawczej im. Beatrice Bain na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, w 2010 uczestniczyła w projekcie GeXcel na Uniwersytecie w Örebro (Szwecja), gdzie zajmowała się budowaniem feministycznej krytyki neoliberalizmu inspirowanej przez klasyczne i współczesne wyobrażenia miłości. Mieszka w Warszawie, wykłada na Gender Studies UW. W latach 2011–2013 pracowała jako adiunktka w Instytucie Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Była stypendystką Instytutu Badań o Człowieku (IWM) w Wiedniu (Bronisław Geremek Senior Fellowship, 2013–2014), w latach 2014–2016 stypendystka Institute of Cultural Inquiry, aktualnie – afiliowana z tym instytutem[2] oraz adiunktka na Wydziale Artes Liberales UW.
Jej twórczość filozoficzna sytuuje się w perspektywie szeroko pojmowanej teorii krytycznej, rozpiętej między klasycznymi pracami szkoły frankfurckiej a twórczością Gilles’a Deleuze’a i feminizmem socjalistycznym. Prowadzone przez nią dociekania dotyczą zazwyczaj zagadnień wolności i władzy. Za przedmiot analizy obiera tematy takie jak płeć, rodzina, granice i migracje, media – obszary, w których ludzie szczególnie wystawieni są na działanie władzy, a zarazem pojawiają się możliwości oporu i buntu. Analizy te można rozumieć jako wysiłek tworzenia narzędzi, kierujących społeczną wyobraźnię w stronę emancypacji.
Działalność społeczna, artystyczna i polityczna
edytujByła wolontariuszką polskich Indymediów i działała w sekcji kobiecej Komitetu Pomocy i Obrony Represjonowanych Pracowników. Jest również autorką raportu o przemocy wobec kobiet w rodzinie i relacjach intymnych dla polskiego oddziału Amnesty International (2005)[3]. Aktualnie działa w stowarzyszeniu „W stronę dziewcząt” oraz inicjatywie na rzecz wolności w kulturze Indeks 73. Do 2014 członkini Porozumienia Kobiet 8 Marca.
W 2004 wraz z Aleksandrą Polisiewicz utworzyła duet Syreny TV. Powstały w jego ramach filmy dokumentalne z serii warszawskich demonstracji oraz projekt Cała naprzód ku skrajnej prawicy (2005). Film ten to zapis rozmów obracających się wokół analogii między Polską roku 2005 a Republiką Weimarską. Był pokazywany w Weimarze na festiwalu Uwaga, Polen Kommen! (2005) oraz na wystawach w Warszawie i Gdańsku.
W 2015 wstąpiła do Partii Razem. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydowała do Sejmu w okręgu warszawskim z 26. miejsca na liście Razem[4]. W ramach partii uczestniczyła w pracach komisji statutowej, a także współtworzyła program „Razem dla kultury”. W maju 2016 wybrana do krajowej komisji rewizyjnej partii, a w czerwcu 2017 do rady krajowej[5].
Publikacje
edytujEwa Majewska publikowała m.in. w: „Signs. Journal of Women in Culture”, „e-flux”, „Transverse”, „Praktyce Teoretycznej”, „Bez dogmatu”, „Czasie Kultury”, „Etyce”, „Krytyce Politycznej”, „Lewą Nogą”, „Obiegu”, „Zadrze”, „Przeglądzie Filozoficznym”.
Książki:
edytuj- Martin Kaltwasser, Ewa Majewska, Kuba Szreder (red.): Futuryzm miast przemysłowych. Kraków: korporacja ha!art, 2007. ISBN 978-83-89911-70-4.
- Ewa Majewska, Jan Sowa (red.): Zniewolony umysł 2. Kraków: korporacja ha!art, 2007, seria: Linia Radykalna. ISBN 83-89911-61-2.
- E. Majewska, E. Rutkowska, Równa szkoła, Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, Gliwice, 2007.
- Ewa Majewska: Feminizm jako filozofia społeczna. Szkice z teorii rodziny. Warszawa: Difin, 2009. ISBN 978-83-7641-091-3.
- A. Wolosik, E. Majewska, Napastowanie seksualne Głupia zabawa czy poważna sprawa, Wydawnictwo Difin, Warszawa, 2011.
- Ewa Majewska: Sztuka jako pozór? Cenzura i inne paradoksy upolitycznienia kultury. Kraków: Korporacja Ha!art, 2013, seria: Linia Radykalna. ISBN 978-83-64057-30-4.
- Ewa Majewska: Tramwaj zwany uznaniem. Feminizm i solidarność po neoliberalizmie. Warszawa: Książka i Prasa, 2017. ISBN 978-83-65304-476.
- Ewa Majewska: Kontrpubliczności ludowe i feministyczne. Wczesna “Solidarność” i Czarne Protesty. Warszawa: Książka i Prasa, 2018. ISBN 978-83-65304-735.
- Ewa Majewska: Feminist Antifascism. Counterpublics of the Common. New York and London: Verso, 2021. ISBN 10: 183-97-61164.
- Ewa Majewska: Mariola Przyjemska. Spacerowiczka gentryfikowanej Warszawy. Warszawa: Książka i Prasa, 2022. ISBN 978-83-66615-434.
Przypisy
edytuj- ↑ Dr Ewa Alicja Majewska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-06-14].
- ↑ Majewska [online], ICI Berlin [dostęp 2021-06-13] (ang.).
- ↑ Ewa Majewska: Przemoc wobec kobiet w rodzinie i relacjach intymnych. Amnesty International sekcja polska, 2005.
- ↑ Sylwetka na stronie Partii Razem. [dostęp 2016-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-13)].
- ↑ Wybraliśmy władze krajowe!. partiarazem.pl.
Bibliografia
edytuj- Tekstylia bis. Słownik młodej polskiej kultury. Piotr Marecki (red.). Kraków: korporacja ha!art, 2006. ISBN 978-83-89911-43-8.
- Profil na portalu ici-berlin.org (ang.)
Linki zewnętrzne
edytuj- Dr Ewa Alicja Majewska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-06-13].
- Ewa Majewska – publikacje w bibliotece Polona