Franciszek Waniołka
Franciszek Waniołka (ur. 2 września 1912 w Cieszynie, zm. 16 kwietnia 1971 w Warszawie) – polski inżynier technolog i polityk, poseł na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji. Minister górnictwa węglowego (1956–1957), minister energetyki (1957), minister górnictwa i energetyki (1957–1959) oraz minister przemysłu ciężkiego (1959–1962), członek Biura Politycznego KC PZPR (1964–1968), wiceprezes Rady Ministrów (1962–1968).
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 września 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 kwietnia 1971 |
| Wiceprezes Rady Ministrów | |
| Okres |
od 28 lipca 1962 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister przemysłu ciężkiego | |
| Okres |
od 27 lipca 1959 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister górnictwa i energetyki | |
| Okres |
od 5 kwietnia 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Minister energetyki | |
| Okres |
od 27 lutego 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister górnictwa węglowego | |
| Okres |
od 23 marca 1956 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujSyn Józefa i Marii. W II Rzeczypospolitej pracował jako ślusarz, w czasie II wojny światowej wywieziony na roboty przymusowe w Niemczech. W 1942 został członkiem Armii Ludowej. W 1951 ukończył studia na Politechnice Śląskiej.
Należał do Komunistycznej Partii Polski, od 1933 do 1938 do Komunistycznej Partii Czechosłowacji, a następnie od 1945 do Polskiej Partii Robotniczej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był sekretarzem (1946–1948) i kierownikiem wydziału ekonomicznego komitetu wojewódzkiego PPR w Krakowie (1948). Instruktor wydziału przemysłu KW PPR w Katowicach (1946–1948) oraz sekretarz ds. ekonomicznych katowickiego KW PZPR (1949–1952). Instruktor wydziału ekonomicznego Komitetu Centralnego PZPR (1948–1949), w latach 1959–1971 członek KC, od 1964 do 1968 członek Biura Politycznego KC PZPR.
W latach 1952–1954 prezes Centralnego Urzędu Gospodarki Materiałowej oraz zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Następnie podsekretarz stanu w Ministerstwie Górnictwa i Ministerstwie Górnictwa Węglowego. Od 1956 do 1957 minister tego resortu, w 1957 minister energetyki, od 1957 do 1959 minister górnictwa węglowego, do 1962 minister przemysłu ciężkiego, a od 1962 do 1968 wiceprezes Rady Ministrów.
Pełnił mandat poselski na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji.
Żonaty z Gertrudą (1919–1972), miał syna Jerzego i córkę Lidię. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kw. A 28 rz. Tuje m. 14)[1].
Odznaczenia
edytuj- Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie, w tym w 1964[2])
- Order Odrodzenia Polski III klasy
- Złoty Krzyż Zasługi[3]
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[4]
- Honorowa odznaka „Zasłużonym – Celma” (od zakładu Celma Cieszyn, 1970)[5]
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (1967)[6]
Przypisy
edytuj- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ Zmarł towarzysz Franciszek Waniołka. „Trybuna Robotnicza”, s. 2, nr 90, 17–18 kwietnia 1971.
- ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu. „Trybuna Robotnicza”, s. 1, nr 172, 22 lipca 1966.
- ↑ Złote gody „Celmy”. „Trybuna Robotnicza”, s. 2, nr 104, 4 maja 1970.
- ↑ Radzieckie odznaczenia dla polskich obywateli. „Trybuna Robotnicza”, s. 2, nr 264, 6 listopada 1967.
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
- Informacje w BIP IPN.
- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991: władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa: PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8.