Gończy słowacki

Gończy słowacki
	; Gończy słowacki
Inne nazwy	Slovenský kopov, Slowakische Schwarzwildbracke
Kraj patronacki	Słowacja
Kraj pochodzenia	Słowacja
	Wymiary
Wysokość	45–50 cm (psy),; 40–45 cm (suki)
Masa	15–20 kg
	Klasyfikacja
FCI	Grupa 6, Sekcja 1.2,; numer wzorca 244
AKC	FSS (Foundation Stock Service)
UKC	Grupa 2 – Scenthound
	Wzorce rasy
	FCI; AKC; UKC;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gończy słowacki – rasa psów, należąca do grupy psów gończych, zaklasyfikowana do sekcji średnich psów gończych. Podlega próbom pracy^[1].

Rys historyczny

Według Hansa Rãbera^[2]. Celtowie, którzy w IV wieku p.n.e. rozpoczęli ekspansję na obszarze współczesnych Węgier, posiadali psy, które krzyżowali z miejscowymi psami Scytów. Psy te także mieszano z gończymi austriackimi, chartami polskimi, chartami węgierskimi uzyskując rodzime psy gończe. W latach 70. XVIII wieku wydano nakaz hodowli gończych słowackich w czystości rasy. W tamtym okresie ten pies najliczniej występował na terenie obecnej Słowacji i były w posiadaniu majętnych myśliwych pochodzących z Niziny Panońskiej. Podczas II wojny światowej założono pierwszą księgę hodowlaną oraz utworzono pierwszy standard rasy.

Etymologia słowackiej nazwy tej rasy psa gończego – Slovenský kopov nie jest do końca poznana. František Horák twierdził, że słowo kopov oznacza psa gończego i jest stosowane na Słowacji od wielu lat. Istnieje także wersja druga, która powołuje się na słownik opublikowany w latach 1825–1827, w którym kopol to określenie „czarnego psa myśliwskiego z jasnymi plamami nad oczyma”.

W roku 1988 powstał w Bratysławie klub hodowców gończego słowackiego.

Gończy słowacki – głowa

Wygląd

Gończy słowacki to średniej wielkości pies o lżejszej budowie o mocnym kośćcu i sylwetce wydłużonej do prostokąta.

Szata i umaszczenie

Włos tego gończego jest długości 2–3 cm, średnio mocny, przylegający i gęsty, na grzbiecie, szyi i ogonie dłuższy. Umaszczenia jakie może występować to wyłącznie czarne podpalane.

7 tygodniowe szczenięta

Zachowanie i charakter

Pies tej rasy jest psem aktywnym, o dobrym węchu i dużej zdolności do trzymania tropu. Cięty, przyzwyczajony do pracy samodzielnej posiada wyostrzony zmysł orientacji w terenie oraz wytrwały głośny gon przy wielogodzinnej pogoni na ciepłym tropie lub śladzie. Gończy słowacki jest rasą psów trudną do ułożenia.

Użytkowość

Współcześnie na Słowacji jest nadal psem hodowanym głównie przez myśliwych do polowań na czarną zwierzynę i na drapieżniki.

Przypisy

↑ ^a ^b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 244.
↑ Hans Räber „Encyklopedia psów rasowych” tom II, s. 364

Bibliografia

Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9.
Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001

Zobacz też

Gończy polski

[IEPR-1] Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 244.

[2] Hans Räber „Encyklopedia psów rasowych” tom II, s. 364

[1]

[2]