Greyhound

brytyjska rasa psów

Greyhoundrasa psa zaliczana do grupy chartów, jeden z najszybszych psów, hodowany w Anglii od wczesnego średniowiecza, użytkowany do polowań i na wyścigach psów. Typ chartowaty[3].

Greyhound
Ilustracja
Chart angielski - Greyhound
Inne nazwy

ang. english greyhound,
chart angielski

Kraj patronacki

Anglia

Kraj pochodzenia

Wielka Brytania[1]

Wymiary
Wysokość

71–76 cm (pies)[1]
68–71 cm (suka)[1]

Masa

29,5–31,75 kg (pies)[2]
27,25–29,5 kg (suka)[2]

Klasyfikacja
FCI

Grupa X, sekcja 3
wzorzec nr 158

AKC

Hound

ANKC

Grupa 4 (Hounds)

CKC

Grupa 2 – Hounds

KC(UK)

Hound

NZKC

Hound

UKC

Sighthound & Pariah

Wzorce rasy
Wyścigi greyhoundów

Rys historyczny

edytuj

Liczący prawie 5 tysięcy lat rysunek w egipskich grobowcach sugeruje, że przodkowie rasy pochodzą z Bliskiego Wschodu[1] (Egiptu[4]), skąd były wywożone m.in. do Hiszpanii, Chin i Persji[4]. Współczesna forma tej rasy powstała w Wielkiej Brytanii. W Anglii, do której dotarły we wczesnym średniowieczu[5], greyhoundy hodowano do polowań, podczas których miały za zadanie doścignąć zdobycz. Nie dążono do stworzenia samotnych myśliwych, greyhoundy miały współpracować z innymi psami. Przejście z myślistwa na tor wyścigowy utrzymało tę cechę ich osobowości.

Greyhoundy przez długi czas kojarzono ze szlachtą. Od XI do XIV wieku angielskie prawo zabraniało „ludziom z plebsu” posiadania greyhoundów pod karą śmierci.

Wygląd

edytuj

Budowa

edytuj

Greyhound to pies o długiej szyi i głowie, o mało widocznym stopie, bądź garbonosie.

  • Uszy są małe i zazwyczaj płasko noszone do tyłu wzdłuż szyi; mogą być półstojące bądź całkiem podniesione w momentach wzmożonego zainteresowania. Takie ucho nazywane jest uchem różyczkowym (w kształcie płatka róży).
  • Grzbiet psa jest długi i muskularny z silnymi, lekko wysklepionymi lędźwiami. Głęboka klatka piersiowa i wąska talia nadają greyhoundowi charakterystyczną sylwetkę.
  • Nogi są długie i mocne. Łapy małe i zwarte, o wyrazistych kostkach palców. Ogon długi i lekko wygięty.

Szata i umaszczenie

edytuj

Szata greyhounda jest gęsta i delikatna. Występują w każdym kolorze, wliczając biały, płowy, czerwony, czarny, niebieski, wiele odcieni pręgowania i z motywami wszystkich tych kolorów połączonych z białym[6]

Zachowanie i charakter

edytuj

Greyhoundy mają spokojne i delikatne usposobienie. Są psami bardzo związanymi ze stadem i szybko akceptują ludzi jako jego członków. Wykazują dużo cierpliwości w kontaktach z domownikami. Wiele osobników zachowuje skłonności do pogoni za zwierzyną, stąd problematyczne może być hodowanie greyhounda wraz z innymi, mniejszymi zwierzętami domowymi. Szybko się uczą i radzą sobie na szkoleniach posłuszeństwa.[potrzebny przypis]

Użytkowość

edytuj

Współcześnie wykorzystywany jest jako pies wyścigowy lub do towarzystwa. Jest jednym z najszybszych psów[7][5]. Rekordowa prędkość jaką odnotowano w czasie wyścigów wynosi 72 km/h[1].

Zdrowie i pielęgnacja

edytuj

Nie wymagają wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Proces linienia jest u nich znikomy. Istnieje konieczność zaspokojenia naturalnej potrzeby ruchu tego psa, z tym, że nie wymaga on długich spacerów, ale jednorazowego wysiłku. Zrealizowanie tego typu potrzeb umożliwi uczestnictwo psa w wyścigach lub w coursingu. Przeciętna długość życia greyhoundów wynosi od 12 do 14 lat.

Klasyfikacja FCI

edytuj

W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy X – charty, sekcja chartów krótkowłosych[8]. Ostatnie zmiany we wzorcu wprowadzono 13 października 2010. Greyhound nie podlega próbom pracy (do uzyskania praw hodowlanych lub championatu międzynarodowego nie są wymagane wyniki konkursów lub zawodów)[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Greyhound. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2024-10-20]. (pol.).
  2. a b Greyhound. Canadian Kennel Club. [dostęp 2024-10-20]. (ang.).
  3. Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 189.
  4. a b Bruce Fogle: PSY Wielka encyklopedia. Warszawa: Muza, 1996, s. 86. ISBN 83-7079-672-9.
  5. a b Diana Najmanová, Zděnek Humpál: Psy rasowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1987, s. 202. ISBN 83-0900-723-X.
  6. David Taylor: Księga psów. s. 38-39.
  7. Multimedialna Encyklopedia Powszechna Edycja WIEM 2006. Young Digital Planet, 2006.
  8. Systematyka ras FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-02-14]. (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 295. ISBN 83-7073-122-8.
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.

Linki zewnętrzne

edytuj