Wikipedia

Ilona Staller

węgiersko-włoska aktorka pornograficzna i polityk

Ilona Staller, właściwie Elena Anna Staller[4], znana pod pseudonimem artystycznym Cicciolina (ur. 26 listopada 1951 w Budapeszcie[1][5]) – włoska aktorka pornograficzna węgierskiego pochodzenia. Była jedną z największych europejskich gwiazd porno i skandalistek lat 80. XX wieku[6][7]. Także aktywistka polityczna, pierwsza w historii gwiazda porno wybrana do parlamentu demokratycznego państwa[8].

Ilona Staller
Ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko

Elena Anna Staller[1]

Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1951[1][2][3]
Budapeszt[1], Węgry

Używane pseudonimy

Cicciolina[2], Elena Mercuri[2], Elena Mercury[2]

Lata aktywności

1970–1998[1]

Liczba filmów

51 (za IMDb)[1]

Wzrost

168 cm[2]

Kolor włosów

blond[3]

Kolor oczu

niebieski[3]

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodziła się w Budapeszcie[5] jako córka położnej Ilony[9] i László Stallera[10], urzędnika w węgierskim Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, który zmarł, kiedy miała trzy lata. Wychowywana była przez matkę i ojczyma Ignazio[9] w Kőbányi[11] w proletariackiej dzielnicy Pest. Uczyła się gry na fortepianie, skrzypcach i uczęszczała na zajęcia baletu i tańca współczesnego. Miała siostrę Valerije[11]. Początkowo uczyła się w szkole średniej dla pielęgniarek i podobnie jak matka, chciała zostać położną[11], jednak po obowiązkowej edukacji podjęła studia na Wydziale Archeologii na Uniwersytecie Bukareszteńskim[11].

W 1964, w wieku 13 lat zatrudniona została jako modelka w węgierskiej agencji fotograficznej MTI[12]. Pod koniec lat sześćdziesiątych pracowała jako pokojówka w luksusowym hotelu w Budapeszcie i, jak sama twierdzi, informowała władze o zatrzymujących się w nim amerykańskich dyplomatach[13]. Gdy miała 18 lat, została zwerbowana przez węgierskie służby bezpieczeństwa[14]. Mając 20 lat zdobyła tytuł Miss Węgier[15]. W 1972 wyemigrowała do Mediolanu[11] i wyszła za mąż za pochodzącego z Kalabrii starszego od niej o 25 lat gościa hotelu[9], a po kilku miesiącach rozwiodła się, uzyskując jednak obywatelstwo włoskie.

Kariera

edytuj

Karierę modelki kontynuowała we Włoszech, gdzie poznała Riccardo Schicchiego[12], z którym prowadziła audycję radiową Voulez-vous coucher avec moi? (Chcesz się ze mną przespać?), która była transmitowana w 1973 w Rzymie przez prywatne Radio Luna. Wtedy przyjęła swój pseudonim Cicciolina.

Pod pseudonimem Elena Mercuri zadebiutowała na ekranie w melodramacie Bali (Incontro d’amore, 1970)[16] u boku Johna Steinera, Laury Antonelli i Umberto Orsiniego. Wystąpiła potem w kilkudziesięciu filmach, w tym w dramacie kryminalnym Rewolwer (Revolver, 1973) z udziałem Olivera Reeda i Fabio Testi, dreszczowcu 5 donne per l’assassino (1974) z Giorgio Albertazzim, dreszczowcu policyjnym ...a tutte le auto della polizia (1975) z Antonio Sabàto, La Liceale (1975), La ingenua (1975), dramacie historycznym Miklósa Jancsó Grzechy prywatne, publiczne cnoty (Vizi privati, pubbliche virtù, 1976) z Ivicą Pajerem, komedii Psie serce (Cuore di cane, 1976) z Maxem von Sydow i Mario Adorfem, Replikator (1994) Philipa Jacksona oraz dramacie Świat zmysłów Emy Wong (El mundo de los sentidos de Emy Wong, 1977).

W 1978 gościła we włoskim programie C’era Due Volte i była pierwszą kobietą, która pokazała nagi biust we włoskiej telewizji[17]. Była też reżyserką i autorką scenariusza nakręconego w roku 1989 filmu Diva futura, będącego jej swoistym manifestem politycznym.

W 1983, po spotkaniu z reżyserem Riccardo Schicchi, który pomógł jej odnieść sukces w programie radiowym Voulez-vous coucher avec moi?, kiedy do jej audycji zadzwoniła dziewczyna z pytaniem o orgazm, Cicciolina opowiedziała z detalami, jak należy się masturbować[18]. Wtedy wybuchł skandal, a prasa zaczęła ją nazywać „Marią Callas seksu”, „misjonarką miłości”[19] i „Matka Boska skandalu!”[20].

Film Zmysłowe opowieści Ciccioliny (I racconti sensuali di Cicciolina, 1986), zrealizowany w Auguście, odniósł wielki sukces[21][22].

Na planie trzech produkcji – Rozwój i upadek rzymskiej cesarzowej (Carne bollente, 1987), Diabeł w panu Holmesie (The Devil in Mr. Holmes, 1987) i Backdoor Summer 1 (1988) – spotkała się z hollywoodzkim gwiazdorem porno Johnem Holmesem, nie wiedząc, że był on nosicielem wirusa HIV[23]. Ostatni raz zagrała w tego rodzaju filmie w roku 1993.

W 1988 zszokowała festiwalowych purystów odsłaniającą biust kreacją i pluszową maskotką na festiwalu w Cannes[24][25]. Brała udział w kilku międzynarodowych edycjach magazynu „Playboy” – argentyńskim w marcu 1988 i we wrześniu 1990, węgierskim w czerwcu 2005, serbskim w lipcu 2005 i meksykańskim we wrześniu 2005[26]. Była na okładce węgierskich magazynów, w tym „Manchete” (w lipcu 1987), „Lemezbörze” (w czerwcu 1988), „FHM” (w kwietniu 2002) i „L’Officiel” (hiszpańskiej edycji w maju 2018), a także „Ekran” (7-07-1988) i sobotnim wydaniu dziennika „Gazeta Wyborcza” – „Wysokie Obcasy” (13-05-2017).

Cicciolina usiłowała też zrobić karierę piosenkarki, śpiewając teksty o mocnym zabarwieniu erotycznym do prostej muzyki, co przynosiło niezamierzenie komiczny efekt. Ze względu na treść, jej piosenki nie były oficjalnie publikowane we Włoszech, zdobyły jednak pewną popularność za granicą[27]. 17 listopada 1990 ukazał się album włoskiego speed/blackmetalowego zespołu Bulldozer pt. Alive... in Poland wraz z utworem „Ilona the Very Best” dedykowanym Ilonie Staller[28].

1 czerwca 1991 poślubiła amerykańskiego rzeźbiarza, Jeffa Koonsa, któremu pozowała do cyklu erotycznych rzeźb i obrazów Made in Heaven (1989-91)[29][30]. Małżeństwo przetrwało zaledwie rok. Już po rozwodzie urodził im się syn Ludwig Maximilian (ur. 29 października 1992), który stał się przedmiotem długiej batalii sądowej o prawo do opieki. Staller w 1998 roku wprawdzie ostatecznie przegrała, ale syn pozostał z nią we Włoszech. W 2008 Staller pozwała Koonsa za niepłacenie alimentów[31].

Wystąpiła w brazylijskiej telenoweli Xica da Silva (1996)[12] jako Cortesã Ludovica de Castelgandolfo.

W marcu 2013 zajęła czternaste miejsce w rankingu „Najlepsze aktorki porno wszech czasów” (Las mejores actrices porno de todos los tiempos), ogłoszonym przez hiszpański portal 20minutos.es[32].

W 2015 oświadczyła, że stała się praktykującą katoliczką i jest gotowa na „artystyczny film pornograficzny”, ostatni w swojej karierze, prezent dla jej wszystkich fanów[33].

W 2016 powstał film dokumentalny Cicciolina: Matka chrzestna skandalu (Cicciolina. L’Arte dello Scandalo) zrealizowany przez Alpenway Media Production GmbH w reżyserii niemiecko-włoskiego dziennikarza, producenta, scenarzystę i reżysera Alessandro Melazzini’ego[34][35][36], który 30 kwietnia 2018 wyemitowała stacja TVN 7[37].

W maju 2017 znalazła się na okładce włoskiej edycji dla mężczyzn magazynu „L’Uomo Vogue”[38] w stylizacji Jackie-Melania-Cicciolina z włoskim artystą i filmowcem Francesco Vezzolim jako prezydentem USA[39][40].

Kariera polityczna

edytuj

Ilona Staller kandydowała pierwszy raz do włoskiego parlamentu w roku 1979[41], z listy włoskiej Partii Zielonych Lista del Sole. W 1985 przeszła do Partii Radykalnej (Partito Radicale) i w 1987 została z jej listy wybrana do parlamentu w okręgu Lazio w Rzymie. Występowała m.in. za wystąpieniem Włoch z NATO i przeciwko energetyce jądrowej. W roku 1990, podczas kryzysu iracko-kuwejckiego złożyła pod adresem Saddama Husajna ofertę seksu, w zamian za doprowadzenie do pokoju w regionie[42]. Ofertę tę powtórzyła jeszcze w roku 2002 oraz, tym razem pod adresem Osamy bin Ladena, w 2006[43].

Posłanką była tylko przez jedną kadencję. Pozostała jednak aktywna politycznie. W 1991 założyła, wraz z przyjaciółką, aktorką pornograficzną Moaną Pozzi, „Partię Miłości” (Partito dell’Amore). W 2002 próbowała startować w wyborach parlamentarnych na Węgrzech, nie uzyskała jednak wymaganego poparcia, aby zarejestrować się jako kandydatka[12].

W 2012 założyła „nową partię”[44], a w 2013 także politykę wspólnie z pochodzącym z Tagliacozzo Lucą Di Carlo[45], prawnikiem międzynarodowych gwiazd takich jak Pamela Anderson, Michael Jackson, Lady Gaga czy Rod Stewart[46], był to ruch DNA (Democrazia Natura Amore)[47]. Jej poglądy polityczne były swoistą mieszanką pozycji ekologicznych i radykalnie liberalnych obyczajowo. Występowała przeciwko energetyce jądrowej, wykorzystywaniu zwierząt do doświadczeń naukowych, proponuje wyższe opodatkowanie samochodów, by z uzyskanych pieniędzy finansować ochronę środowiska. Opowiadała się za pełną wolnością seksualną, za legalizacją narkotyków, przeciwko przemocy i cenzurze i za edukacją seksualną w szkołach. Stała się także aktywną działaczką ruchu na rzecz praw zwierząt[48].

Nagrody

edytuj
Rok Nagroda Kategoria
1999 Hot d’or Nagroda za całokształt twórczości[49]
2015 Italian Porn Award Nagroda za całokształt twórczości[50][51]
2020 Nagroda portalu Pornhub Nagroda za całokształt twórczości[52][53]

Dyskografia

edytuj

albumy

edytuj
  • 1978: Ilona Staller (wyd. RCA Italiana)

single

edytuj
  • 1976: „Voulez Vous Coucher Avec Moi?” (wyd. Nuovo Playore 1°)[54]
  • 1979: „I Was Made For Dancing” (wyd. RCA, RCA Victor)
  • 1979: „Cavallina A Cavallo” (wyd. RCA SS-3205)
  • 1979: „I Was Made For Dancin'” / „Save The Last Dance For Me – Lascia L’Ultimo Ballo Per Me” (wyd. RCA Italiana PD 6327)
  • 1980: „Buone Vacanze” (wyd. RCA, RCA Original Cast)
  • 1980: „Eurokids” / „Goal Buone Vacanze” (wyd. RCA JPB 6472)
  • 1981: „Ska Skatenati” (wyd. Lupus LUN 4917)
  • 1987: „Muscolo rosso” / „Avec toi” (SFC 17117-7)
  • 1987: „Muscolo rosso” / „Russians” (Hiszpania, BOY-028-PRO)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f Ilona Staller w bazie IMDb (ang.)
  2. ↑ a b c d e Cicciolina w serwisie IAFD
  3. ↑ a b c Cicciolina w serwisie Adult Film Database
  4. ↑ Ilona Staller Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-07-12]. (ang.).
  5. ↑ a b Personalidade: Ilona Staller (Hungria). InterFilmes.com. [dostęp 2017-01-29]. (port.).
  6. ↑ Cicciolina z wizytą w Warszawie. Onet.pl. [dostęp 2018-04-23]. (pol.).
  7. ↑ Jakub Loska (2018-05-24): Cicciolina, Ilona Staller, ma 65 lat. Właśnie przyjechała do Polski. TVN24. [dostęp 2019-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-12)]. (pol.).
  8. ↑ Staller Ilona „Cicciolina” – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2016-11-10]. (węg.).
  9. ↑ a b c Ilona Staller. MYmovies.it. [dostęp 2017-01-13]. (wł.).
  10. ↑ Ilona Staller Biography – Childhood, Life Achievements & Timeline. Famous People. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
  11. ↑ a b c d e Patricija Maličev (2017-11-18): Ilona Staller – Cicciolina: Od pornografije ni še nihče umrl. Delo.si. [dostęp 2017-11-21]. (cz.).
  12. ↑ a b c d Ilona Staller (26 de Novembro de 1951). Filmow.com. [dostęp 2017-01-29]. (port.).
  13. ↑ Cicciolina mejo di Mata Hari – parla Ilona Staller. DagoSpia. [dostęp 2017-01-13]. (wł.).
  14. ↑ Alina Petcu (2017-10-25): Wow! Cum arată Cicciolina la 65 de ani. MyTex.ro. [dostęp 2017-11-21]. (rum.).
  15. ↑ I segreti di Cicciolina: „Ho fatto la spia”. Libero Quotidiano. [dostęp 2020-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-27)]. (wł.).
  16. ↑ Incontro d’amore – Bali (1970). MYmovies.it. [dostęp 2017-01-13]. (wł.).
  17. ↑ Olivier Petit (2016-07-16): La Cicciolina, Arte: que devient Ilona Anna Staller dite la Cicciolina ?. Télé Star. [dostęp 2020-05-27]. (fr.).
  18. ↑ mod (2017-05-16): ‘Kurwa’ bohaterką feministek z 'Wysokich Obcasów'. Fronda.pl. [dostęp 2019-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-17)]. (pol.).
  19. ↑ Mike Urbaniak (2017-05-13): Cicciolina: Róbmy miłość zamiast wojny. „Wysokie Obcasy”. [dostęp 2019-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-17)]. (pol.).
  20. ↑ Łukasz Knap (2017-05-17): Cicciolina: tak naprawdę zawsze byłam katoliczką. Wirtualna Polska. [dostęp 2020-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-17)]. (pol.).
  21. ↑ Scheda Dizionario del cinema hard
  22. ↑ Vanni Buttasi, Patrizia D’Agostino: Dizionario del cinema hard. Gremese Editore, Rzym, 2000. ISBN 88-7742-445-1.
  23. ↑ Ilona Staller. Listal. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).
  24. ↑ Modowe kontrowersje na festiwalu w Cannes. Interia.pl. [dostęp 2020-05-27]. (pol.).
  25. ↑ Janelle Okwodu (2020-05-15): A Brief History of Red Carpet Rebels at Cannes. „Vogue”. [dostęp 2020-05-27]. (ang.).
  26. ↑ Ilona Staller Magazines. FamousFix. [dostęp 2019-05-08]. (ang.).
  27. ↑ Ilona Staller Biography. AllMusic. [dostęp 2017-01-29]. (ang.).
  28. ↑ Alive... In Poland – Bulldozer. AllMusic. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
  29. ↑ Alastair Sooke (2014-10-21): Jeff Koons: Sex, shock tactics and cold hard cash. BBC. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-06)]. (ang.).
  30. ↑ Que devient la Cicciolina, la sulfureuse „petite chérie” de l’Italie?. Planet. [dostęp 2016-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-06)]. (fr.).
  31. ↑ Niccolò Carradori (2016-04-08): How Porn Became a Symbol of Anarchy in Italy. Vice Media. [dostęp 2020-05-27]. (ang.).
  32. ↑ Ranking: Las mejores actrices porno de todos los tiempos. listas.20minutos.es. [dostęp 2018-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-06)]. (hiszp.).
  33. ↑ Giovanni Bogani (2015-02-18): L’ultimo porno di Ilona Staller. „Un film d’autore, l’eros è gioia”. QuotidianoNet. [dostęp 2019-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-30)]. (wł.).
  34. ↑ Un doc su Ilona Staller. CinemaItaliano.info. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-30)]. (wł.).
  35. ↑ Cicciolina. L’arte dello scandalo. FilmTV.it. [dostęp 2016-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-29)]. (wł.).
  36. ↑ Ilona Staller, un documentario per raccontare la vera Cicciolina. Veb.it. [dostęp 2016-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-29)]. (wł.).
  37. ↑ Cicciolina: Matka chrzestna skandalu. Interia.pl. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-01)]. (pol.).
  38. ↑ Ilona Staller versione Jackie sulla copertina di «L’Uomo Vogue». corriere.it. [dostęp 2017-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-21)]. (wł.).
  39. ↑ Aos 64 anos, Cicciolina regressa irreconhecível. Lux. [dostęp 2017-11-21]. (port.).
  40. ↑ TV 70: Francesco Vezzoli Watches RAI. „Vogue”. [dostęp 2018-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-10)]. (wł.).
  41. ↑ Ilona Staller actori. Cinemagia.ro. [dostęp 2017-01-13]. (rum.).
  42. ↑ La Cicciolina, Arte: que devient Ilona Anna Staller dite la Cicciolina?. Télé Star. [dostęp 2016-07-29]. (fr.).
  43. ↑ £34,000 pension for former porn star who served one term as Italian MP. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).
  44. ↑ Cicciolina scenderà in campo per le politiche del 2013 con un nuovo «partito dell’amore». Il Sole 24 Ore. [dostęp 2017-01-13]. (wł.).
  45. ↑ Truffa, condannato il sexy avvocato. il Centro. [dostęp 2017-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-16)]. (wł.).
  46. ↑ Ilona Staller vende Cicciolina alla Walt Disney. Il Capoluogo. [dostęp 2017-01-13]. (wł.).
  47. ↑ Elezioni Corigliano Calabro, scende in campo movimento Ilona Staller. CN24. [dostęp 2017-01-13]. (wł.).
  48. ↑ Rosaria Corona (2017-01-11): «Mai fatto sesso con un cavallo», Cicciolina fa causa a Google. Il Secolo XIX. [dostęp 2017-01-13]. (wł.).
  49. ↑ La Cicciolina attends Les Hot D’or during the 52nd Cannes Film Festival in May 1999, in Cannes, France. Getty Images. [dostęp 2023-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-06)]. (wł.).
  50. ↑ Chiara Pizi (2016-03-10): Italian Porn Awards 2015: Torino si illumina di luci rosse. moobmag.com. [dostęp 2017-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-19)]. (wł.).
  51. ↑ Cecilia Uzzo: Italian Porn Awards, Chanel 27 e gli altri vincitori degli Oscar del porno italiano. „GQ”, 3 marca 2016. [dostęp 2021-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-27)]. (wł.).
  52. ↑ Carlos Martinez: Pornhub Names 2020 Award Winners at Virtual Event. avn.com. [dostęp 2020-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-16)]. (ang.).
  53. ↑ Winners Announced for 2020 Pornhub Awards. xbiz.com. [dostęp 2020-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-16)]. (ang.).
  54. ↑ Ilona Staller– Voulez Vous Coucher Avec Moi?. Discogs. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ilona_Staller&oldid=74557706”