Izajasz (patriarcha Konstantynopola)
Izajasz (także Jesaias), gr. Ησαΐας, Esaias – patriarcha Konstantynopola od 11 listopada 1323 do 1334[1].
| Patriarcha Konstantynopola | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Patriarcha Konstantynopola | |
| Okres sprawowania |
1323–1334 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Wybór patriarchy |
11 listopada 1323 |
Życiorys
edytujIzajasz był mnichem na górze Atos. W wieku siedemdziesięciu lat, z woli cesarza Andronika II Paleologa, został dnia 11 listopada 1323 r. wybrany patriarchą Konstantynopola, po trwającym dwa lata, wywołanym wojną domową, wakacie na stolicy patriarszej[2][3]. Prawdopodobnie z powodu poparcia wnuka cesarskiego Andronika III podczas wojen domowych w latach 1321–1328 cesarz ograniczył patriarsze prawo poruszania się do klasztoru Manganon w Konstantynopolu. Po ustąpieniu Andronika III, 23/24 maja 1328 nowy cesarz zdjął areszt z patriarchy. Wysłana naprzeciw Izajaszowi eskorta nie składała się jak zazwyczaj z duchownych, ale z trupy muzyków, tancerek i komików. Jeden z nich tak się śmiał, że prawie spadł z konia[4].
Za jego patriarchatu doszło do próby porozumienia pomiędzy Kościołem Prawosławnym a Kościołem Ormiańskim, która jednak nie zakończyła się powodzeniem[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Za rokiem 1324 opowiada się J. Bonarek (Dzieje Grecji, s. 659). Venance Grumel podaje jako datę śmierci, a więc i końca patriarchatu 20 kwietnia 1332 (Traité d'études byzantines, s. 437).
- ↑ a b Izajasz. [dostęp 2012-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-10)]. (gr.).
- ↑ Venace Grumel, Traité d'études byzantines, s. 437
- ↑ J. Norwrwich, A Short History of Byzantium, s. 338.
Bibliografia
edytuj- J. Bonarek, T. Czekalski, S. Sprawski, S. Turlej: Historia Grecji. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2005. ISBN 83-08-03816-6.
- Venance Grumel, Traité d'études byzantines, « La Chronologie I. », Presses universitaires de France, Paryż, 1958, s. 437.
- J. Norwrwich: A Short History of Byzantium. Alfred A. Knopf Pub., 1997.