Jakob Wassermann

Jakob Wassermann
Data i miejsce urodzenia	10 marca 1873 ; Fürth
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1934 ; Altaussee
Narodowość	niemiecka
Język	niemiecki
Dziedzina sztuki	literatura
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty w Wikiźródłach
	Strona internetowa

Jakob Wassermann (ur. 10 marca 1873 w Fürth; zm. 1 stycznia 1934 w Altaussee) – niemiecki pisarz żydowskiego pochodzenia; w psychologicznych powieściach moralitetowych zawarł krytykę społeczną.

Życiorys

Był synem właściciela sklepu, matkę stracił będąc jeszcze dzieckiem. Wcześnie rozwijał zainteresowania literackie, publikując w kilku małych czasopismach. Ojciec nie popierał literackich ambicji syna, dlatego krótko po szkole Jakob odbył praktykę zawodową u wiedeńskiego biznesmena. Po odbyciu służby wojskowej w Würzburgu osiedlił się w południowych Niemczech, a następnie udał się do Zurychu. W 1894 przeniósł się do Monachium, gdzie pracował jako sekretarz i redaktor w tygodniku Simplicissimus. Poznał tam wówczas innych pisarzy, m.in. Rainera Maria Rilkego, Hugona von Hofmansthal i Tomasza Manna.

W 1896 wydał pierwszą powieść Melusine (nazwisko Wassermann oznacza w j.niemieckim człowieka-wodę, podczas gdy Meluzyna to legendarna postać z europejskiego folkloru, żeński duch wód ze świętych źródeł i rzek).

Od 1898 był krytykiem teatralnym w Wiedniu. W 1901 ożenił się z Julie Speyer, z którą rozwiódł z nią w 1915. 3 lata później ożenił się z Martą Karlweis^[1]. Po 1906 podróżował między Wiedniem a Altaussee w Styrii. W 1926 został wybrany członkiem Pruskiej Akademii Sztuki, ale zrezygnował z członkostwa w 1933, uprzedziwszy w ten sposób usunięcie go z Akademii przez nazistów. W tym samym roku znalazł się na liście autorów zakazanych w Niemczech ze względu na żydowskie pochodzenie^[1].

Rok później zmarł na atak serca w swoim domu w Altaussee.

Twórczość

Jego dorobek literacki to poezje, eseje, powieści i opowiadania. Za najważniejsze dzieła Wassermanna uznawane są powieść Przypadek Mauriziusa (1928) i autobiografia Moje życie jako Niemiec i Żyd (1921), w której opisuje napiętą relację między swoimi dwiema tożsamościami, niemiecką i żydowską.

Melusine, 1896
Die Juden von Zirndorf, 1897
Geschichte der jungen Renate Fuchs, 1900
Der Moloch, 1902
Der niegeküsste Mund, 1903
Kunst der Erzählung, 1904
Alexander von Babylon, 1905
Caspar Hauser oder Die Trägheit des Herzens, 1908
Der Mann von vierzig Jahren, 1913
Das Gänsemännchen, 1915
Christian Wahnschaffe, 1919
Die Prinzessin Girnara, Weltspiel und Legende, 1919
Mein Weg als Deutscher und Jude, 1921
Imaginäre Brücken, 1921
Laudin und die Seinen, 1925
Das Gold von Caxamalca, 1928
Christoph Columbus, Eine Biographie, 1929
Trylogia:
- Der Fall Maurizius, 1928
- Etzel Andergast, 1931
- Joseph Kerkhovens dritte Existenz, 1934

Utwory przetłumaczone na język polski

Dziecię Europy, czyli Kacper Hauser (1930)^[2]
Sprawa Mauriziusa (cz. 1–2, 1928–1929)^[2]
Zmierzch aniołów (cz. 1–2, 1932)^[2]
Trzecia egzystencja Józefa Kerkhovena (1934)^[2]

Przypisy

↑ ^a ^b Jakob Wassermann [online], www.lehrer.uni-karlsruhe.de [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-13] .
↑ ^a ^b ^c ^d Wassermann Jakob [online], sztetl.org.pl [dostęp 2020-06-13] .

Linki zewnętrzne

[:0-1] Jakob Wassermann [online], www.lehrer.uni-karlsruhe.de [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-13] .

[:1-2] Wassermann Jakob [online], sztetl.org.pl [dostęp 2020-06-13] .

[1]

[2]