Lech Kowalski (historyk)

polski historyk

Lech Kowalski (ur. 19 listopada 1950 w Koszalinie) – polski historyk wojskowości i publicysta, doktor nauk humanistycznych (1989)[1], oficer polityczny w stopniu podpułkownika[2].

Lech Kowalski
Ilustracja
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1950
Koszalin

Przebieg służby
Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Stanowiska

oficer polityczny

Późniejsza praca

Wojskowy Instytut Historyczny

Życiorys

edytuj

Ukończył pion polityczny Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Obrony Przeciwlotniczej[3]. Jest również absolwentem Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego. Tytuł magistra uzyskał w 1984 na podstawie pracy pt. System Polski wobec polityki zagranicznej państwa w latach 1934–1939[2]. Doktoryzował się w 1989.

Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w latach 1973–1990[2]. W latach 1986–1999 pracował jako adiunkt w Wojskowym Instytucie Historycznym[4]. Tam uniemożliwiono mu habilitację i następnie – jak sam twierdzi w wyniku zakulisowych działań Wojciecha Jaruzelskiego – zwolniono z pracy[5]. Sam prof. Andrzej Ajnenkiel, dyrektor Wojskowego Instytutu Historycznego, wystawiał mu bardzo krytyczne opinie[2]. Odnośnie do działalności Lecha Kowalskiego krytycznie wypowiadali się również m.in. prof. Paweł Wieczorkiewicz[6] oraz prof. Andrzej Paczkowski.

Od 2001 do 2009 pracował w firmie ochroniarskiej Solid Security, w której był szefem pionu szkolenia[7][8].

Działalność publicystyczna

edytuj

Publikował i udzielał wywiadów m.in. w „Polityce”, „Rzeczpospolitej” oraz „Gazecie Polskiej[9][10]. Od 2015 jest stałym komentatorem Telewizji Republika[11]. Występował również w telewizji WPolsce.pl[12], Radiu Wnet[13], a także w telewizji internetowej wRealu24.pl[14].

Laureat Nagrody im. Jerzego Łojka.

Publikacje

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Lech Kowalski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-03-01].
  2. a b c d Wojciech Jaruzelski, Nie byłem sam, „Przegląd”, 7 lutego 2010 [dostęp 2016-12-16].
  3. Mirosław Skowron, Lech Kowalski: Generał mutant [online], „Super Express”, 27 marca 2012 [dostęp 2019-03-09].
  4. Lech Kowalski [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-03-09].
  5. Sławomir Cenckiewicz: Generał bez skazy? Dożywotnie wpływy Wojciecha Jaruzelskiego. „Do Rzeczy” 2016, nr 30.
  6. W recenzji książki Lecha Kowalskiego pt. „Generał ze skazą” prof. Wieczorkiewicz napisał: „Książka nie odpowiada standardom naukowym, jest wadliwie skonstruowana, fatalnie poniżej dopuszczalnego poziomu napisana, a przy tym tendencyjna, do poziomu pamfletu”.
  7. Historyk nie ma wątpliwości: „Tam, gdzie PO sprawuje władzę, są tacy sami ludzie jak Ewa Gawor” [online], niezalezna.pl, 27 sierpnia 2018 [dostęp 2019-03-15].
  8. Ewa Gawor to bardzo zorganizowana i przebiegła osoba [online], telewizjarepublika.pl [dostęp 2019-04-23].
  9. Antysemita Wojciech Jaruzelski [online], telewizjarepublika.pl [dostęp 2019-04-23].
  10. Lech Kowalski [online], salon24.pl [dostęp 2018-12-31].
  11. Lech Kowalski [online], telewizjarepublika.pl [dostęp 2019-04-23].
  12. Dr Lech Kowalski: Wszystkie ostateczne decyzje, to były decyzje Jaruzelskiego. Telewizja wPolsce 2018-12-13. [dostęp 2019-04-23].
  13. Dr Lech Kowalski u Gadowskiego: Gen. Dukaczewski tworzy zwartą i brutalną opozycję. Radio WNET 2018-01-16. [dostęp 2019-04-23].
  14. Dlaczego tak naprawdę odwołali Macierewicza? Kowalski o Kiszczaku, Szaniawskim i służbach PRL!. wRealu24.pl 2018-06-06. [dostęp 2019-04-23].
  15. Generałowie [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-03-09].
  16. Kryptonim „Dunaj” [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-03-09].
  17. Jaruzelski. Generał ze skazą [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-03-09].
  18. Recenzje:A. Smoliński, „Arcana” 2003, nr 51/52, s. 302–309; P. Wroński, „Duży Format”: czwartkowiec „Gazety Wyborczej” 2002, nr 2, s. 34–35; Dyskusja nad książką dr. Lecha Kowalskiego... [z udziałem] Wojciecha Wrzesińskiego, Pawła Wieczorkiewicza, Floriana Siwickiego, Wacława Szklarskiego, Bronisława Jana Bednarza i Józefa Margulesa, „Przegląd Historyczno-Wojskowy” 2003, nr 4 s. 179–216; Z. Czerwiński, Uwagi dotyczące niektórych faktów i ocen zawartych w książce.., „Przegląd Historyczno-Wojskowy” 5 (2004), nr 2 s. 247–252; R. Rogoża, „Racja Stanu: studia i materiały” 2014, nr 2, s. 243–246.
  19. Komitet Obrony Kraju (MON – PZPR – MSW) [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-03-09].
  20. Cze.Kiszczak. Biografia gen. broni Czesława Kiszczaka [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-03-09].
  21. Recenzja: G. Wołk, Biografia gorsza od jej bohatera, „Nowe Książki” 2016, nr 9, s. 27–28; M. Wolski, „Gazeta Polska” 2016, nr 5, s. 45.
  22. Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego a Żołnierze Wyklęci [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-03-09].
  23. Krótsze ramię Moskwy. Historia kontrwywiadu wojskowego PRL [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-03-09].
  24. Recenzje: https://histmag.org/Lech-Kowalski-Krotsze-ramie-Moskwy-recenzja-16234; S. Cenckiewicz, „Przegląd Historyczno-Wojskowy” 2017, nr 2 (260), s. 220–224 [1]; M. Wolski, „Gazeta Polska” 2017, nr 50, s. 70.
  25. Bezpieka pogranicza [online] [dostęp 2020-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-11].

Bibliografia

edytuj