Leszek raciborski
Leszek raciborski (ur. 1290 lub 1291, zm. 1336) – książę raciborski 1306–1336, kozielski 1334–1336.
| książę raciborski | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca |
połączenie z księstwem opawskie (Księstwo raciborsko-opawskie) |
| książę kozielski | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
Leszek był jedynym synem księcia raciborskiego Przemysława i Anny czerskiej. W chwili śmierci ojca w 1306 roku, w związku z niepełnoletnością Leszka, opiekę nad nim przejął stryj Mieszko cieszyński. W czasie samodzielnych rządów pod jego opieką znalazł się zakon dominikański (potwierdził i rozszerzył nadania ojcowskie w Wodzisławiu, ukończył budowę raciborskiego klasztoru dominikanek), którego kapituła generalna zdecydowała się odprawiać modły w intencji powodzenia księcia raciborskiego we wszystkich swoich placówkach. 19 lutego 1327 roku razem z innymi książętami górnośląskimi Leszek złożył hołd lenny królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu w Opawie.
Pięć lat później ożenił się z Agnieszką żagańską. Małżeństwo pozostało bezdzietne. 21 lutego 1334 roku Leszek zdecydował się na powiększenie obszaru księstwa poprzez zakup od będącego w tarapatach finansowych księcia bytomskiego Władysława ziemi kozielskiej (za kwotę czterech tysięcy grzywien srebra).
Leszek zmarł w 1336 roku i został pochowany w kościele Dominikanów w Raciborzu. Księstwo raciborskie po jego śmierci na skutek arbitralnej decyzji Jana Luksemburskiego (pomimo zdecydowanego oporu pozostałych książąt piastowskich z Górnego Śląska, najbliższych po mieczu krewnych Leszka) dostało się w ręce szwagra Mikołaja II Opawskiego (żonatego z córką Przemysława raciborskiego Anną). Ziemia kozielska powróciła w ręce Władysława bytomskiego (po zapłaceniu odszkodowania siostrze Leszka Eufemii, przeoryszy dominikańskiej w Raciborzu).