M41 Walker Bulldog

M41 Walker Bulldog
	Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Cadillac's Cleveland Tank Plant
Typ pojazdu	czołg lekki
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	4
	Historia
Prototypy	1949
	Dane techniczne
Silnik	6 cylindrowy silnik gaźnikowy Continental AOS 895-3; o mocy 373 KM (280 kW)
Transmisja	mechaniczna
Pancerz	spawany z płyt walcowanych i elementów odlewanych; do 38 mm
Długość	8,2 m
Szerokość	3,2 m
Wysokość	2,71 m
Masa	bojowa: 23 500 kg
	Osiągi
Prędkość	72 km/h
Zasięg pojazdu	161
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	armata M32 kal. 76 mm; 1 wielkokalibrowy karabin maszynowy M2 kal. 12,7 mm; karabin maszynowy M1919 kal. 7,62 mm
	Użytkownicy
	Austria, Brazylia, Chile, Dania, Dominikana, Gwatemala, Japonia, Liban, Nowa Zelandia, Filipiny, Somalia, Wietnam Południowy, Hiszpania, Tajwan, Tajlandia, Tunezja, Urugwaj, USA, RFN.
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2014-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

M41 Walker Bulldog – amerykański czołg lekki mający zastąpić czołg M24 Chaffee.

Historia

Poprzednik M41, czołg M24 Chaffee, z czasem stawał się coraz bardziej przestarzałą konstrukcją. Szczególnie jego krótkolufowa armata M6 kal. 75 mm nie mogłaby skutecznie zwalczać nowych, radzieckich czołgów. Jednym z głównych celów armii amerykańskiej stało się skonstruowanie czołgu lekkiego do zadań rozpoznawczych z zastosowaniem lepszego uzbrojenia. Projektowanie nowego pojazdu rozpoczęto w 1947. Według założeń miał być transportowany drogą powietrzną i być uzbrojony w długolufową armatę kalibru 76 mm. Pierwszy prototyp spełniający te oczekiwania powstał w 1949 pod oznaczeniem "M41". Po serii prób i testów produkcja ruszyła w 1951 w zakładach Cadillac's Cleveland Tank Plant. Do 1953 M41 zastąpił już przestarzałego M24 Chaffee. Początkowo był nazywany "Little Bulldog", jednak został przemianowany na "Walker Bulldog" na cześć generała Waltona Walkera, który zginął w czasie wojny koreańskiej w wypadku Jeepa (1950).

Sam M41 był czołgiem dobrze uzbrojonym i mobilnym, jednak do głównych wad należało duże zużycie paliwa, głośna praca silnika, a także duża masa, która utrudniała transport powietrzny. W 1952 armia amerykańska chciała stworzyć lżejsze czołgi (T71, T92), jednak te projekty zostały anulowane, przedłużając okres służby M41.

Służba

Użytkownicy czołgów

Chrzest bojowy M41 nastąpił podczas wojny koreańskiej, gdzie było można stwierdzić jego niedostatki. W 1961 roku 150 czołgów tego typu zostało dostarczone do Japonii, jednak ich liczba okazała się za mała i Japońskie Siły Samoobrony musiały uzupełniać braki czołgami Typ 61 własnej produkcji. M41 wzięły także udział w wojnie wietnamskiej, gdzie znajdował się na wyposażeniu armii Południowego Wietnamu, jednak nie mógł sobie poradzić z północnowietnamskimi czołgami T-54 produkcji radzieckiej. "Walker Bulldog" był także eksportowany do takich krajów jak: Brazylia (300 sztuk), Chile (60 sztuk), Dominikana (12), Gwatemala (10), Somalia (10), Tajlandia (200), Tajwan (675), Tunezja (10) i in. Niektóre zmodyfikowane czołgi służyły do ostatnich lat, na przykład ostatnie czołgi tego typu służące w armii Tajlandii zostały wycofane dopiero we wrześniu 2006 roku.

Warianty

Tajwańska modyfikacja M-41D

M41 (1951).
M41A1 (1953) – Posiada nowy, hydrauliczny napęd wieży zainstalowany w miejsce elektrycznego i zmodernizowane działo M32A1. Zwiększono także jednostkę ognia - z 57 do 65.
M41A2 (1956) – Silnik benzynowy AOS 895-5 z wtryskiem paliwa zamiast gaźnika, uproszczony system kontroli wieży i armaty.
M41A3 – czołgi wersji M41/M41A1 zmodernizowane poprzez instalację systemu wtrysku paliwa do silnika.
M41 DK-1 – Duńska modyfikacja. Nowy silnik, zainstalowanie nocnych przyrządów celowniczych, ochrona przed bronią masowego rażenia, fartuchy boczne chroniące układ jezdny.
M41D – Tajwańska modyfikacja. Wymiana armaty na działo rodzimej produkcji, nowe systemy kierowania ogniem, zamontowanie silnika Diesla, zamontowanie reaktywnego pancerza.
M42 Duster (1952) – Samobieżne działo przeciwlotnicze. W wieży zamontowano dwie armaty Boforsa 40 mm
M52 SPH – Samobieżne działo powstałe na podwoziu M41 poprzez zamontowanie haubicy M85 kalibru 105 mm.
OM 41 – Bezzałogowy cel zdalnie sterowany.