Mike Pence

amerykański polityk Partii Republikańskiej; 48. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych

Mike Pence, właśc. Michael Richard Pence (ur. 7 czerwca 1959 w Columbus w stanie Indiana) – amerykański prawnik i polityk związany z Partią Republikańską, w latach 2001–2013 kongresmen, w latach 2013–2017 gubernator stanu Indiana, w latach 2017–2021 wiceprezydent Stanów Zjednoczonych.

Mike Pence
Ilustracja
Mike Pence (2017)
Pełne imię i nazwisko

Michael Richard Pence

Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1959
Columbus

48. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
Okres

od 20 stycznia 2017
do 20 stycznia 2021

Przynależność polityczna

Partia Republikańska

Druga dama

Karen Pence

Poprzednik

Joe Biden

Następca

Kamala Harris

Gubernator Indiany
Okres

od 14 stycznia 2013
do 9 stycznia 2017

Poprzednik

Mitch Daniels

Następca

Eric Holcomb

Faksymile

Życiorys

edytuj

Wczesne życie i kariera zawodowa

edytuj

Urodził się 7 czerwca 1959 w Columbus, w rodzinie irlandzkich katolików jako jedno z sześciorga dzieci Nancy Jane Cawley i Edwarda Pence’a, właściciela sieci stacji paliw. Został nazwany na cześć dziadka, Richarda Michaela Cawleya, który wyemigrował ze Sligo w Irlandii poprzez Ellis Island do Stanów Zjednoczonych, gdzie został kierowcą autobusu w Chicago[1]. Jego babka od strony matki pochodziła z Doonbeg(inne języki) w hrabstwie Clare[2].

Ukończył Columbus North High School w 1977. Zdobył również tytuł bakalaureata z historii na Hanover College(inne języki) w 1981, a także stopień Juris Doctor(inne języki)[a], który jest stopniem zawodowym przygotowującym studentów do praktyki, nie należy mylić z tytułem doktora praw (Ph.D.). Doktorat obejmuje badania i akademickie podejście do studiów nad prawem z zakresu prawa na Indiana University Robert H. McKinney School of Law w Indianapolis w 1986[4]. Po ukończeniu Hanover College był doradcą do spraw przyjęć na tej uczelni w latach 1981–1983[5].

W dzieciństwie i wczesnej młodości był rzymskim katolikiem i Demokratą. W 1976 został członkiem Partii Demokratycznej w hrabstwie Bartholomew i poparł Jimmy’ego Cartera w wyborach prezydenckich w 1980. Jak podkreślał, zaangażował się w politykę dzięki takim ludziom jak John F. Kennedy i Martin Luther King[6]. Podczas pobytu w college’u Pence konwertował na ewangelikalizm. Jego poglądy polityczne przesunęły się w prawo dzięki, jak sam to nazywał, „zdroworozsądkowemu konserwatyzmowi Ronalda Reagana”, z którym zaczął się utożsamiać[6].

Po ukończeniu prawa w 1986 zaczął pracę na prywatnej praktyce[7]. W 1991 został prezesem popularyzującego wolny rynek think tanku Indiana Policy Review Foundation i członkiem organizacji State Policy Network[8].

Opuścił Indiana Policy Review Foundation w 1993, z kolei rok później został gospodarzem programu The Mike Pence Show, emitowanego w radiu WRCR-FM z siedzibą w Rushville[9]. Opisywał wtedy siebie jako „Rush Limbaugh na kawie bezkofeinowej”, co było spowodowane tym, że co prawda miał konserwatywne poglądy, ale nie wyrażał ich w tak pompatyczny sposób jak Limbaugh[10]. Program Pence’a został potem wykupiony przez konsorcjum medialne Network Indiana, które doprowadziło do jego emitowania w 18 stacjach w całym stanie[11]. W latach 1995–1999, Pence był również gospodarzem weekendowych programów politycznych typu talk-show w Indianapolis[12].

Działalność polityczna

edytuj

Kongresmen

edytuj

W 1988 i 1990 Mike Pence bezskutecznie startował w wyborach do Kongresu[12]. Podczas kampanii wyborczej w 1990 wyszła na jaw sprawa darowizn wpłacanych na konto jego sztabu wyborczego, które Pence wykorzystywał do spłaty kredytu hipotecznego swojego domu, na zakup artykułów spożywczych, na opłaty turnieju golfowego, a także na płatności samochodowe swojej żony[13].

W 2000 został wybrany z drugiego okręgu wyborczego w Indianie do Izby Reprezentantów z listy Partii Republikańskiej[14]. W 2002 wybrano go z szóstego okręgu wyborczego w Indianie, z kolei w latach 2004, 2006, 2008 i 2010 uzyskiwał z niego reelekcję[14]. Jako, jak sam o sobie mówił, „chrześcijanin, konserwatysta i Republikanin” (w tej kolejności) nie podporządkowywał się linii światopoglądowej swej partii. Sprzeciwiał się projektowi prezydenta George’a W. Busha No Child Left Behind Act w 2001 i ekspansji leków na receptę w ramach programu Medicare w następnym roku[15]. W 2003 poparł wojnę w Iraku, z kolei w późniejszych latach opowiadał się za ścisłym egzekwowaniem prawa wobec nielegalnych imigrantów w Stanach Zjednoczonych, a także za przeznaczeniem funduszy federalnych na pseudonaukową terapię konwersyjną[16]. Był zwolennikiem ruchu Tea Party, a także prowadzenia przez Stany Zjednoczone przyjaznej polityki wobec Izraela[17][18]. Określano go przy tym mianem „dobrego przyjaciela Izraela”[18].

W 2005 został mianowany szefem Komitetu Badawczego Partii Republikańskiej, którym pozostawał do 2007[19]. Pence domagał się wówczas cięć budżetu federalnego przed wspieraniem finansowania pomocy ofiarom huraganu Katrina i był jednym z przeciwników wartego 700 miliardów dolarów planu finansowo-ratunkowego, mającego przeciwdziałać skutkom kryzysu finansowego w 2008[15][20]. W 2009 został członkiem działającej w Kongresie proizraelskiej grupy AIPAC, a także jednogłośnie został wybrany na Przewodniczącego Konferencji Partii Republikańskiej[18][21]. W 2011 Pence działał na rzecz wspierania planu zakończenia przez rząd walki z pozbawieniem funduszy organizacji Planned Parenthood[15]. W trakcie 12 lat pracy w Izbie Reprezentantów Mike Pence wprowadził 90 projektów ustaw i uchwał, jednakże żaden z nich nie stał się częścią prawa[22].

Gubernator stanu Indiana

edytuj
 
Mike Pence podczas przemówienia na konferencji CPAC w 2015

W maju 2011 Mike Pence ogłosił, że będzie się starał o nominację Partii Republikańskiej w wyborach na urząd gubernatora stanu Indiana w następnym roku[23]. Pomimo dużej rozpoznawalności, a także programu wyborczego, skupiającego się na obniżce podatków i zwiększaniu liczby miejsc pracy Pence stoczył zażartą walkę wyborczą z Demokratą Johnem R. Greggiem, ostatecznie odnosząc zwycięstwo uzyskując blisko 50% głosów[15]. Mike Pence został zaprzysiężony jako 50. gubernator stanu Indiana 14 stycznia 2013[24]. Niedługo po tym wydarzeniu Pence zaplombował i umieścił swoje dokumenty kongresowe na Indiana University w Bloomington. Zgodnie z umową dawcy, opinia publiczna nie może zobaczyć tych dokumentów do 5 grudnia 2022 lub do śmierci dawcy, jeśliby nastąpiła wcześniej[15].

Priorytetem Mike’a Pence’a na pierwszy rok sprawowania urzędu gubernatora była obniżka o 10% podatku dochodowego[25]. Ostatecznie w 2013 ustawodawcy przyjęli pakiet legislacyjny, zawierający obniżkę o 5% podatku dochodowego, a także zlikwidowanie podatku od spadku[25]. Speaker of the House Brian Bosma powiedział, że pakiet ten był „największym cięciem podatków w historii stanu Indiana, wynoszącym około 1,1 miliarda dolarów”[26]. Dzięki reformom podatkowym Pence’a do 2016 stan Indiana miał 2 miliardy dolarów nadwyżki budżetowej i oznaczenie AAA w ratingu kredytowym, ale krytycy zwracali uwagę na fakt, że płace w Indianie są przez to poniżej średniej krajowej[15]. W 2014 Mike Pence poparł projekt Indiana Gateway wart 71,4 miliona dolarów, skupiający się na poprawie kolejowego transportu pasażerskiego i towarowego, finansowany z rządowego programu American Recovery and Reinvestment Act of 2009. Jako kongresmen Pence głosował przeciwko temu projektowi[27]. W tym samym roku Pence ogłosił rozpoczęcie pilotażowego programu prorodzinnego Pre-kindergarten(inne języki), któremu dwa lata później przyznał wsparcie finansowe z funduszy federalnych[28].

26 marca 2015 Mike Pence podpisał ustawę Religious Freedom Restoration Act, pozwalającą osobom fizycznym i korporacjom na przytoczenie przekonań religijnych jako obrony, w razie pozwania przez podmiot prywatny[29]. Podpisanie ustawy wywołało szeroką krytykę i protesty ludzi uważających, że jej założenia mogą prowadzić do dyskryminacji społeczności LGBT[30]. Wśród krytyków Pence’a znaleźli się także umiarkowani członkowie jego partii[15]. W wyniku protestów Mike Pence 2 kwietnia 2015 podpisał ustawę zmieniającą przepisy tak, aby zapobiec potencjalnej dyskryminacji[31]. Na początku 2016 Mike Pence wydał rozporządzenie o pozbawieniu funduszy federalnych lokalnego stowarzyszenia Exodus, prowadzącego akcję osiedlania na terenie stanu Indiana uchodźców z Syrii, przez co został pozwany do sądu federalnego przez organizację ACLU. 29 lutego sąd federalny orzekł, że decyzja Pence’a jest „niekonstytucyjna i wyraźnie dyskryminująca syryjskich uchodźców na podstawie ich pochodzenia narodowego”[32]. W marcu 2016 Mike Pence podpisał budzącą kontrowersje ustawę zakazującą aborcji w przypadku uszkodzenia płodu, a także wymagającą pochówku lub kremacji płodów pochodzących z poronienia[33]. W czerwcu 2016 sąd federalny, dzień po orzeczeniu Sądu Najwyższego o ochronie zdrowia kobiet zablokował ustawę jako prawdopodobnie sprzeczną z konstytucją[34].

Mike Pence planował wystartowanie w wyborach na gubernatora stanu Indiana w 2016, lecz 15 lipca tego roku oficjalnie wycofał się z tego zamiaru, co było spowodowane wybraniem go przez Donalda Trumpa jako kandydata na wiceprezydenta w wyborach w tym roku[35].

Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych

edytuj
 
Mike Pence składający przysięgę, 20 stycznia 2017
 
Wiceprezydent Mike Pence podczas spotkania z premierem Polski Mateuszem Morawieckim w Warszawie, 2 września 2019

15 lipca 2016 Donald Trump ubiegający się o prezydenturę w wyborach w 2016 ogłosił, że Mike Pence będzie kandydatem Partii Republikańskiej na wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych[36]. Cztery dni później, na konwencji Partii Republikańskiej w Cleveland, Pence, który podczas prawyborów tej partii popierał Teda Cruza otrzymał oficjalną nominację Republikanów na stanowisko wiceprezydenta[16][37]. Początkowo Trump planował uczynić kandydatem na wiceprezydenta Sarah Palin, ale kandydatury tej nie zaakceptowała Partia Republikańska. Wówczas zdecydował się na Pence’a, którego wcześniej polecali mu członkowie rodziny[38].

4 października 2016 Mike Pence zmierzył się z kandydatem Partii Demokratycznej na stanowisko wiceprezydenta Timem Kaine’em w debacie, zorganizowanej na Longwood University w Farmville i moderowanej przez dziennikarkę Elaine Quijano z telewizji CBS News[39].

20 stycznia 2017 w południe w Waszyngtonie jako pierwszy – po zwycięstwie Republikanów w głosowaniu powszechnym z 8 listopada 2016 i głosowaniu elektorskim z 19 grudnia 2016 – został zaprzysiężony przez sędziego Sądu Najwyższego Clarence’a Thomasa, obejmując urząd 48. wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych[40]. Tuż po nim przysięgę złożył Donald Trump, obejmując urząd 45. prezydenta Stanów Zjednoczonych[41]. Już 18 dni po zaprzysiężeniu Mike Pence skorzystał z uprawnienia do wzięcia udziału w głosowaniu w Senacie celem przełamania remisu w głosowaniu nad zatwierdzeniem Betsy DeVos na stanowisko sekretarza edukacji. Było to drugie najszybsze skorzystanie z tego uprawnienia przez wiceprezydenta w historii Stanów Zjednoczonych (Chester Arthur skorzystał z niego już 14 dni po zaprzysiężeniu) i pierwsze, w którym przedmiotem głosowania było nominowanie członka rządu[42]. 1 września 2019 reprezentował Stany Zjednoczone Ameryki podczas obchodów 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej w Warszawie, gdzie wygłosił publiczne przemówienie[43].

Rola Pence’a w zatwierdzeniu zwycięzcy wyborów prezydenckich w 2020 roku

edytuj

Mike Pence jako wiceprezydent przewodniczył wspólnym obradom obu izb Kongresu dotyczących zatwierdzenia Joego Bidena jako zwycięzcy wyborów prezydenckich w 2020 roku[44][45][46][47]. Donald Trump zarówno w dniach poprzedzających obrady, jak i podczas przemówienia przed Białym Domem domagał się od Pence’a odrzucenia głosów elektorów ze spornych stanów, w których zwyciężył Joe Biden[44][45]. Trump zadzwonił do Pence’a jeszcze raz 6 stycznia 2021, tuż przed jego wyjazdem na Kapitol, namawiając go po raz ostatni i mówiąc mu: ang. You can either go down in history as a patriot, or you can go down in history as a pussy (pol. Możesz zapisać się w historii jako patriota lub jako mięczak)[48].

Po przemówieniu Trumpa tłum zaczął maszerować w stronę Kapitolu i około 13:10 rozpoczął jego szturm, ścierając się ze zgromadzoną przy metalowych barierkach policją Kapitolu(inne języki), która w celu opanowania sytuacji użyła gazu łzawiącego i gazu pieprzowego[49][50].

Tłum przedarł się przez policyjne barykady na Capitol Plaza i wszedł do budynku głównym wejściem, kierując się w stronę sal posiedzeń Izby Reprezentantów i Senatu[49]. Na zewnątrz budynku szturmujący wznieśli szubienicę i skandowali Hang Mike Pence! (pol. Powiesić Mike’a Pence’a!)[51][52]. Dopiero wieczorem obie izby Kongresu wznowiły przerwane wcześniej obrady, po czym nad ranem zatwierdziły zwycięstwo Joego Bidena w wyborach prezydenckich z 2020 roku[49][53].

Dwa tygodnie później, 20 stycznia 2021, Pence, w przeciwieństwie do Trumpa, wziął udział w inauguracji Joe Bidena na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Następnie opuścił Kapitol ze swoją następczynią na stanowisku wiceprezydenta, Kamalą Harris[54].

Życie prywatne

edytuj

Od 1985 żonaty z Karen Pence. Mają troje dzieci: syna Michaela – podporucznika w United States Marine Corps[55] oraz córki: Charlotte i Audrey[56].

W 2016 roku został zdiagnozowany z bezobjawowym blokiem lewej odnogi pęczka Hisa[57]. W kwietniu 2021 roku przeszedł operację wszczepienia rozrusznika serca[57][58][59].

Określa się jako ewangelikalny katolik[60].

  1. Stopnia Juris Doctor (JD), który jest stopniem zawodowym przygotowującym studentów do praktyki, nie należy mylić z tytułem doktora praw (Ph.D.). Doktorat obejmuje badania i akademickie podejście do studiów nad prawem[3].

Przypisy

edytuj
  1. Ines De La Cuetara, Chris Good: Mike Pence: Everything You Need to Know. [w:] Politics [on-line]. abcnews.go.com, 2016-07-20. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
  2. Simon Carswell: Mike Pence and Donald Trump’s Irish connection: Doonbeg. [w:] News [on-line]. irishtimes.com, 2016-07-14. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
  3. Keystone Education Group. Programy doktoranckie. [w:] Programy doktoranckie [on-line]. lawstudies.pl, 2024. [dostęp 2024-07-24].
  4. Niki Kelly: Pence pegs Holcomb for state’s No. 2 post. [w:] News [on-line]. journalgazette.net, 2016-02-10. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
  5. Tony Cook: Is Gov. Mike Pence moving to the center amid talk of presidential run?. [w:] News [on-line]. indystar.com, 2014-05-29. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
  6. a b Brian Eason: Trump’s VP: 10 things to know about Mike Pence. [w:] News [on-line]. indystar.com, 2016-07-07. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
  7. Mollie Reilly: Here’s What You Should Know About Mike Pence. [w:] Politics [on-line]. huffingtonpost.com, 2016-07-14. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
  8. Karly Moll: Profile: Indiana Gov.-elect Mike Pence. [w:] News [on-line]. usatoday.com, 2012-11-07. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
  9. Mike Pence and His Family. web.archive.org. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  10. Meg Anderson: 5 Things To Know About Mike Pence Before Tuesday’s Debate. [w:] Politics [on-line]. npr.org, 2016-07-14. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
  11. Mike Pence Congressional Papers. [w:] Libraries [on-line]. libraries.indiana.edu. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  12. a b Arena Profile: Mike Pence. [w:] Bio [on-line]. politico.com. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  13. Rosalind S. Helderman, Tom Hamburger, Alice Crites: Mike Pence used campaign funds to pay his mortgage – and it cost him an election. [w:] Politics [on-line]. washingtonpost.com, 2016-07-15. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  14. a b CNN Library: Mike Pence Fast Facts. [w:] U.S. [on-line]. edition.cnn.com, 2016-11-14. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  15. a b c d e f g Biography.com Editors: Mike Pence Biography. [w:] People [on-line]. biography.com, 2017-01-20. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
  16. a b BAT: Mike Pence. Przeciwnik gejów i aborcji. [w:] Ameryka [on-line]. greenpointpl.com, 2016-07-16. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
  17. Amber Phillips: Who is Mike Pence?. [w:] The Fix [on-line]. washingtonpost.com, 2016-10-04. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
  18. a b c Drew Gerber: Will Mike Pence Give Donald Trump a Pro-Israel Boost?. [w:] News [on-line]. forward.com, 2016-07-14. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
  19. Shane Harris: Donald Trump and Mike Pence: Two Newbies, One Dangerous World. [w:] Articles [on-line]. thedailybeast.com, 2016-07-15. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  20. Billy House: Trump’s VP Wears His Opposition to 2008 Bank Bailouts With Pride. [w:] Politics [on-line]. bloomberg.com, 2016-07-20. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
  21. Pence Elected House Republican Conference Chairman. [w:] News [on-line]. standardnewswire.com. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  22. Michael Barbaro, Monica Davey: Mike Pence: A Conservative Proudly Out of Sync With His Times. [w:] Poltics [on-line]. nytimes.com, 2016-07-15. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  23. Brian Montopoli: Mike Pence Says he Won’t Run for President. [w:] News [on-line]. cbsnews.com, 2011-01-27. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  24. Dan Carden: Pence sworn in as Indiana’s 50th governor. [w:] News [on-line]. nwitimes.com, 2014-01-14. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  25. a b Philip Rucker: Mike Pence lays out vision for a presidential campaign. But will he be a candidate?. [w:] Politics [on-line]. washingtonpost.com, 2014-12-12. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  26. Tyler Durden: Trump Confirms Michael Pence As His Vice Presidential Running Mate. [w:] News [on-line]. zerohedge.com, 2016-07-15. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  27. Dan Carden: Pence sweetens on stimulus as state benefits. [w:] News [on-line]. nwitimes.com, 2014-06-01. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  28. James Gherardi: Pence pushes for expanded Pre-K paid for in part by federal funding. fox59.com, 2016-06-03. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  29. Antonia Blumberg: These Religious Groups Want Nothing To Do With Indiana’s New Law. [w:] Politics [on-line]. huffingtonpost.com, 2015-04-01. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  30. Thousands march in Indiana to protest law seen targeting gays. [w:] Lifestyle [on-line]. reuters.com, 2015-03-28. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  31. The Associated Press: Indiana, Arkansas pass revised religious objection proposals. [w:] Politics [on-line]. nola.com, 2015-04-02. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  32. Indiana’s refugee order. Exodus, continued. [w:] News [on-line]. economist.com, 2016-03-19. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
  33. Emily Crockett: Indiana crammed as many anti-abortion bills as it could into this horrifying new law. [w:] Topics [on-line]. vox.com, 2016-03-26. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  34. Mitch Smith, Erik Ekholm: Federal Judge Blocks Indiana Abortion Law. [w:] U.S. [on-line]. nytimes.com, 2016-06-30. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  35. Mike Pence officially withdraws from Indiana governor’s race. [w:] Story [on-line]. wdrb.com, 2016-07-15. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
  36. Trump picks Pence as his running mate [online] [dostęp 2016-07-15].
  37. USA: Mike Pence nominowany na kandydata na wiceprezydenta. rp.pl. [dostęp 2016-07-20].
  38. Magda Gacyk, Pence – godny naśladowania skąpiec, „Gazeta Wyborcza”, wyborcza.pl, 10 listopada 2016 [dostęp 2016-11-11].
  39. Sylwia Arlak: Debata Tim Kaine – Mike Pence. Starcie kandydatów na wiceprezydenta USA. [w:] Świat [on-line]. polskatimes.pl, 2016-10-05. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
  40. Donald Trump prezydentem. tvn24.pl. [dostęp 2017-01-21].
  41. „Przywrócimy granice, przywrócimy dobrobyt”. Trump 45. prezydentem USA. tvp.info. [dostęp 2017-01-20].
  42. Aaron Bycoffe, Pence Has Already Done Something Biden Never Did: Break A Senate Tie, „FiveThirtyEight”, 7 lutego 2017 [dostęp 2017-02-09] (ang.).
  43. Co powiedział wiceprezydent USA w Warszawie? [online], fakty.interia.pl [dostęp 2019-09-02] (pol.).
  44. a b Read Pence’s full letter saying he can’t claim ‘unilateral authority’ to reject electoral votes. [w:] Politics [on-line]. pbs.org, 2021-01-06. [dostęp 2021-01-12]. (ang.).
  45. a b Peter Nickeas: Pro-Trump supporters have flooded DC to protest president’s election loss. edition.cnn.com, 2021-01-06. [dostęp 2021-01-12]. (ang.).
  46. Kongres oficjalnie zatwierdził zwycięstwo Bidena [online], tvn24.pl, 7 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-07] (pol.).
  47. Maciej Czarnecki, Kongres wznowił sesję zatwierdzającą wygraną Bidena. Wcześniej zwolennicy Trumpa wdarli się na Kapitol [online], wyborcza.pl, 6 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-07].
  48. Peter Baker, Maggie Haberman, Annie Karni: Pence Reached His Limit With Trump. It Wasn’t Pretty. The New York Times, 2021-01-13. [dostęp 2024-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-28)]. (ang.).
  49. a b c Capitol riots: A visual guide to the storming of Congress. [w:] US & Canada [on-line]. bbc.com, 2021-01-07. [dostęp 2021-01-08]. (ang.).
  50. Zamieszki w USA. Dwa zdjęcia, które obrazują skalę chaosu [online], wiadomosci.onet.pl, 7 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-07].
  51. Capitol mob built gallows and chanted ‘Hang Mike Pence’. [w:] National News [on-line]. web.archive.org, 2021-01-09. [dostęp 2021-01-14]. (ang.).
  52. Azi Paybarah, Brent Lewis: Stunning Images as a Mob Storms the U.S. Capitol. nytimes.com, 2021-01-06. [dostęp 2021-01-08]. (ang.).
  53. Kongres zatwierdził wygraną Joe Bidena w wyborach prezydenckich. [w:] Świat [on-line]. polsatnews.pl, 2021-01-07. [dostęp 2021-01-08]. (pol.).
  54. Michael Gold: Harris escorted Pence to his motorcade, a symbol of a peaceful transfer of power. The New York Times, 2021-01-20. [dostęp 2024-09-09]. (ang.).
  55. Indiana Gov. Pence attends son’s commissioning as Marine Corps officer. marinecorpstimes.com, 2015-03-20. [dostęp 2017-01-21]. (ang.).
  56. Who is Mike Pence?. indystar.com, 2016-07-14. [dostęp 2017-01-21]. (ang.).
  57. a b Former Vice President Mike Pence Has Pacemaker Implanted [online], DAIC, 19 kwietnia 2021 [dostęp 2024-09-13] (ang.).
  58. Brett Samuels, Pence undergoes surgery to receive pacemaker [online], The Hill, 15 kwietnia 2021 [dostęp 2024-09-13] (ang.).
  59. Glenn Thrush, Pence, suffering from a sluggish heartbeat, undergoes surgery for a pacemaker implant. [online], The New York Times, 15 kwietnia 2021 [dostęp 2024-09-13] (ang.).
  60. Michelle Boorstein, Analysis | What it means that Mike Pence called himself an ‘evangelical Catholic’, „The Washington Post”, 27 października 2021, ISSN 0190-8286 [dostęp 2024-09-13] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj