Paweł Danilewicz
Paweł Danilewicz (Danielewicz) herbu Ostoja (zm. 1667) – dziedzic dóbr Leszna[1], sędzia ziemski wileński w latach 1649–1667, podsędek wileński w latach 1646–1649, cześnik lidzki w latach 1642–1646, sędzia grodzki wileński w latach 1641–1646[2], starosta niegrodowy inturski w 1655 roku, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1655 roku.
Herb Ostoja | |
sędzia ziemski wileński sędzia grodzki wileński podsędek wileński cześnik lidzki starosta niegrodowy inturski marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego elektor króla Jana II Kazimierza Wazy | |
Rodzina | |
---|---|
Data śmierci | |
Żona |
Zofia Duninówna Kitlicka |
Dzieci |
Adam Karol |
Paweł Danilewicz, w 1648 roku, był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa wileńskiego[3]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1654 roku[4]. W 1655 roku był sygnatariuszem układu w Kiejdanach[5].
Wspominał go Wojciech Wijuk Kojałowicz pisząc:
Za moich czasów Paweł Danielewicz naprzód podsędek, potem sędzia ziemski wileński, mąż nie tylko w prawie ojczystem wielce biegły, ale i sprawiedliwością zacny[6].
Paweł Danilewicz wymieniony został także przez Kaspra Niesieckiego w Herbarzu polskim[7]. Ożeniony był z Zofią Duninówną Kitlicką[8]. Jego synem był Adam Karol, sędzia grodzki wileński[9].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Województwo wileńskie 1690 r., A. Rachuba (oprac.), Warszawa 1989, s. 166.
- ↑ Metryka Litewska. Księga wpisów nr 131, (oprac.) A. Rachuba, Warszawa 2001, nr 1018, s. 439.
- ↑ Svffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielk. Xięstwa Litewskiego. Zgodnie na Naiaśnieyszego Iana Kazimierza Obranego Krola Polskiego [...]. Dane, między Warszawą, a Wolą, Dnia 17. Listopada, Roku 1648, [b.n.s].
- ↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 385.
- ↑ H. Lulewicz, Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego, Instytut Historii PAN, Warszawa 2009, t. II, s. 296, 317.
- ↑ W. Kojałowicz, Ks. Wojciecha Wiiuka Kojałowicza herbarz szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego zwany Nomenclator, Kraków 1905, s. 119.
- ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III s. 301.
- ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, spisy, t. I: Województwo wileńskie XIV-XVIII wiek, opr. H. Lulewicz, A. Rachuba, P. P. Romaniuk, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004, s. 168.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 81.
Bibliografia
edytuj- W. Konopczyński, K. Lepszy, Akta Ugody Kiejdańskiej 1655 roku, [w:] Ateneum Wileńskie, r. X, Wilno 1935, s. 205 [33].
- Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, spisy, t. I: Województwo wileńskie XIV-XVIII wiek, opr. H. Lulewicz, A. Rachuba, P. P. Romaniuk, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004, s. 168, 641.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 81.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. III, s. 64.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III s. 301.
- Metryka Litewska. Rejestry podymnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Województwo wileńskie 1690 r., A. Rachuba (oprac.), Warszawa 1989, s. 166.